crohn-for-lunch

[crohn-for-lunch]

Nu ook verkrijgbaar als ebook

Deze blog is vanaf vandaag ook te verkrijgen als ebook. Er zijn een paar foto's verdwenen een paar nieuwe foto's bijgekomen maar de tekst blijft het zelfde.

 Je kan het deze blog hier natuurlijk gratis blijven lezen, maar voor het ebookje vraag ik een kleine vergoeding van minder dan €1 dit voor verwerkingskosten en al wat bij dat boekje te kijken kwam.

Voor de moment kan je het boekje al vinden op : http://store-nl.blurb.com/ebooks/371280-crohn-for-lunch

Er is vandaag ook bij Apple een aanvraag ingediend deze zal ten vroegste binnen 14 dagen het boekje kunnen goedkeuren. Als alles goed verloopt zou je vanaf dan ook gewoon via de iBookstore het digitale boekje kunnen kopen. 

[crohn-for-lunch]

Bijna 4 maanden na de transplantatie

Hello Hier ben ik weer, na bijna 4 maandjes horen jullie mij nog eens. Ik kreeg veel reactie in mijn inbox met de vraag "Hoe gaat het nu met je?" Wel ik kan jullie antwoorden, het gaat goed. Heb vandaag te horen gekregen dat er nog een lichte activiteit is van de Crohn maar hier heb ik voorlopig nog geen last van. Sinds een maand eet ik nu terug gewoon en ook hierbij merk ik geen verschil, of het nu iets vettig is of het is een salade het maakt niet uit. Ik kan dus niks anders dan voorlopig zeggen: Deze behandeling werkt voor mij. Het is dan wel geen volledige genezing maar wel een mooie vooruitgang. Moest ik in de toekomst nog een opstoot krijgen of iets anders wat belangrijk is, dan laat ik jullie dat zeker weten. Groetjes

[crohn-for-lunch]

Naar Huis!!

De laatste dagen heeft mijn lichaam veel werk gehad. Zo zijn mijn witte bloedcellen van 1300 naar 6000 gegaan en deze zijn vandaag naar 22000 gegaan. Dit heeft wel gezorgd voor veel pijn in mijn botten. De dokter kwam me vertellen dat ik bij de snelste ben, het is tenslotte nog maar twaalf dagen na mijn transplantatie en ik ben in feite al klaar om naar huis te gaan.

Dit had ik niet verwacht, ik had het ergste voorgesteld zo kon ik ook niet teleurgesteld worden. Ik wist dat het bij sommige mensen veel langer duurt om deze witte bloedcellen aan te maken, dus ging ik daar van uit. Ik had ten vroegste op volgend weekend durven gokken om naar huis te mogen. Wel ik ga vandaag bijna een week vroeger als mijn verwachting naar huis, het is ook genoeg geweest na deze 5 weken ziekenhuis. 

Het gaat wel nog een beetje aanpassen zijn, zo mag ik de volgende 3 maanden nog steeds geen kiemen, schaaldieren of schelpdieren zo moet mijn vlees door en door gebakken zijn en zijn schimmelkazen en salades uit den boze. We zullen wel iets lekkers kunnen maken, hopelijk lukt het dan ook om te eten want men eetlust is nog steeds niet zo groot. 

Ik ga het hier dan ook wat kalmer aan doen, zo brief ik jullie eens per maand over mijn toestand of ik al dan niet resultaat zie. Moest er iets ergs gebeuren of ik zou een opstoot van mijn Crohn doen dan zien jullie het wel eerder.

Bedankt voor het lezen

[crohn-for-lunch]

Witte Bloedcellen!

Sinds gisteren avond in mijn koorts verdwenen, de verpleegster dacht dat dit kwam doordat mijn witte bloedcellen aan het stijgen waren. Gisteren morgen stonden deze echter nog op 0.

Vandaag even goed nieuws geen koorts maar wel enorm veel last van botpijn dit komt door de groeifactoren via baxter ofwel door het enorm toenemen van mijn witte bloedcellen. Ik zou naar huis mogen als ik meer dan 1000 witte bloedcellen heb, wel ik had er vandaag 1300 maar ze gaan het nog eens dubbel checken omdat het toch wel raar is dat ik plots zo hoog zit. Ze verwachten wel dat ik volgende week zeker naar huis kan gaan.

[crohn-for-lunch]

KOORTS

We zijn ondertussen weer een paar dagen verder, de afgelopen dagen heb ik steeds koorts gehad of een verhoogde temperatuur. Ook heb ik meer last van mijn maag precies een klein Crohn opstootje, deze kan ik wel missen nu ik niks van witte bloedcellen heb. Ik krijg een antibiotica voor een breed spectrum maar toch ondanks blijft de temperatuur hoog. 

Ze hebben gisteren bloed genomen om te kweken daarin gaan ze kijken hoe of wat het precies is zodat ze gericht de behandeling kunnen verder zetten, tot daarnet was er nog geen resultaat. 

[crohn-for-lunch]

Eten smaakt niet!

Sinds ik vorige week aan de behandeling ben begonnen is het eten achteruit gegaan. Vandaag krijg ik dan ook terug extra voeding via een baxter, hier zitten dan alle voedingsstoffen in die ik nodig heb net zoals toen bij mijn uitdroging. 

Een honger gevoeld daar kan ik niet meer over spreken, ik kan wel spreken over een lust. Je kan je wel raden dat dit dingen zijn die hier in het ziekenhuis verboden zijn omdat deze kiemgevaar hebben. Maar laat ons nu zeggen een simpele Coca-Cola, thuis drink ik dit met liters hier lust ik het niet en gooi ik na een slokje mijn glas door de afvoerbuis.

De rest van mijn symptomen zijn allemaal zo goed als verdwenen ik heb nog een beetje uitslag maar dan moet je al goed kijken. Voor het maag slokdarm probleem hebben ze hier een goede oplossing gevonden, eigenlijk een simpele pap zoals Maalox of Gaviscon en dit helpt heel goed. 

[crohn-for-lunch]

Vandaag was de dag waarop ik mijn stamcellen terug kreeg. 

Voor mij was dit een zeer speciale dag, mijn partner mocht erbij zijn samen met de dokter en zijn assistente en iemand van de verpleegkundige.

Maar laat me niet te hard van stapel gaan, jullie zullen wel willen weten hoe het is verlopen met die konijnen-antilichamen ( rATG), niet?

Dit is eigenlijk toch niet zo licht geweest als ik dacht vandaar dat ik ook enkele dagen niet verder heb geschreven aan dit blog. Wel de eerste dag reageerde mijn lichaam er wat vreemd op, ik heb dan ook uitslag buikpijn en een raar gevoel aan mijn slokdarm gekregen. Voor deze pijnen en kwaaltjes krijg je dan ook wel iets  van medicatie, ze weten goed wat de nevenwerkingen zijn dus ze hebben hun voorraad. Na het toedienen van medicatie en pijn medicatie heb ik eigenlijk heel de dag geslapen.

Zondag de tweede dag dat ik rATG had binnen gekregen had ik veel minder last van dit product. Wel had ik een heel wazig zicht, de dag ervoor heb ik dit waarschijnlijk niet gemerkt doordat ik heel de dag geslapen had. Dit was minder fijn, ik kon wel zien maar alles was zo wazig en troebel, precies of je zou naar je zelfs in de spiegel kijken wanneer je net uit een hete douche of bad bent gestapt. Dit zou een bijwerking geweest zijn van de chemotherapie Endoxan, deze had ik die dag ook nog gekregen en het heeft niks te maken hebben met dat rATG.  

Maandag de derde dag met het toedienen van rATG heb ik eigenlijk helemaal geen last gehad, mijn zicht kwam terug doordat ik geen chemotherapie meer kreeg. Wel kreeg ik fel uitslag aan mijn handen, armen en benen. Hiervoor kreeg ik weer de nodige medicatie en deze hebben ze zelfs doen verhogen omdat ik meer last van jeuk kreeg. 

Vandaag heb ik dan om 14:00u mijn stamcellen gekregen, dit moet je niet speciaal zien, dit was gewoon een baxter met een heel rode vloeistof  en deze liep in op nog geen tien minuutjes daarna nog een tweede en het was gebakken. Dat was mijn speciale dag. Ik heb er echt niets van gemerkt we hebben met de dokters wat zitten praten over de Oscars en hadden zelfs al bijna onze eigen versie, want niemand had het gezien tot de assistente even alles verduidelijkte, laat ons zeggen we hadden wel plezier. 

Buiten jeuk en nog heel veel uitslag van dat konijnen anti-cerum heb ik niet veel bijzonders. Wel gaat het eten niet meer goed, maar dat zijn puur nevenwerkingen van chemotherapie. Dit heeft zijn tijd nodig, geraak ik ondervoed krijg ik hier eten via baxters dus ik ben hier in goede handen. 

[crohn-for-lunch]

Gisteren is alles vlot verlopen, de blaassonde viel beter mee dan gedacht en de eerste dag chemo ging ook goed. Avonds om 21:30u ben ik last beginnen te krijgen van mijn maag, waardoor ik wat heb moeten braken. Dit is mijn eigenlijk nog enkele keren overkomen in de nacht en ook nog één keer deze ochtend. Gek genoeg gebeurde dit telkens als ik iets kreeg ingespoten tegen de misselijkheid, na dit te melden bij dokter hebben we die spuitjes dan ook achterwege gelaten. 

Vandaag door de dag ging dan weer alles goed en had ik geen nevenwerkingen, ik moet wel zeggen dat ik moe ben en dat er van alles bezig is in mijn lichaam maar wat precies is moeilijk om uit te leggen. Het is alsof je een beetje een zwaar hoofd hebt en lichtjes dronken bent, een goede oplossing hiervoor is wat rusten. 

Ik ga mij dan ook wat neerleggen en laat de avond op mij afkomen. Morgen is voor mij een grote dag, de dag waarop ik de dierlijke antilichamen via een infuus naar binnen ga krijgen, ai ai ai ai hoe gaat mijn lichaam daarop reageren. 

We zullen maar gewoon afwachten en me zeker niet druk maken.

[crohn-for-lunch]

Na 15 dagen in het ziekenhuis liggen voor een herstel van uitdroging, infectie en een abces aan mijn darm is het eindelijk zover. Ik krijg een nieuw plaatsje, sinds vandaag lig ik op de quarantaine afdeling in het UZ van Leuven. 

Vandaag hebben ze niet veel gedaan, opnieuw een diepe katheter geplaatst omdat die andere wat ontstoken was. Wat uitleg gegeven hoe alles hier in zijn werk gaat op de afdeling en over wat er de komende dagen/weken zal gebeuren. 

Zo zou ik morgen een blaaskatheter krijgen, dit is een sonde in mijn blaas. Dit omdat ik heel veel vocht ga krijgen en ik niet om de 5 minuten moet opstaan om te plassen, tja ik moet hier ook al zoveel bewegen in dit kamertje van 4 op 4. Ze doen het ook om te voorkomen dat ik een blaasbloeding ga krijgen, dit lijkt me iets heftiger dus kom maar op met die sonde.

Buiten dat veel vocht ga ik ook nog chemo (Cyclofosfamide/Endoxan) krijgen 50mg/kg. Ook medicatie zoals een maagbeschermer, antibiotica, iets tegen schimmelvorming en iets tegen misselijkheid zullen op het programma staan. 

De dag erna is eigenlijk het zelfde maar dan zonder de blaaskatheter.

Zaterdag is ook het zelfde maar dan komt er rATG bij, dit is een infuus met konijnen-antilichamen. Dit gaat zwaar zijn omdat je daar heftig op kan reageren, het is iets wat normaal niet in ons lichaam voorkomt het is dierlijk dus het is normaal dat het lichaam dat wilt afstoten. De reactie daarop valt af te wachten, jullie zullen het wel lezen en is het zaterdag niet dan zeker één van de dagen erna.

Ik hou jullie zeker op de hoogte.

[crohn-for-lunch]

Nog steeds aan het wachten!

Normaal gezien zou ik al van deze week bezig zijn met de stamceltransplantatie , maar mijn Crohn dacht er anders over. Ondertussen zijn we al een week verder en is de koorts en de ontsteking in mijn bloed gezakt doordat ze me 3 maal per dag een infuus geven met antibiotica. Dit was nodig om zonder risico te beginnen aan de transplantatie, omdat mijn weerstand tot nul gaat gaan en het niet verstanding is om met een infectie te starten. 

[crohn-for-lunch]

Droog!!

Het is ondertussen februari 2012, zoals verwacht ging ik dan terug komen om verder te schijven aan dit blog. Dit had eigenlijk moeten gebeuren als ik terug binnen kwam voor de stamceltransplantatie, die voorzien was na 22 februari. Maar omdat ik aan het dehydrateren (uitdrogen) was kon ik niet meer thuis blijven zitten. Ik was veel te fel afgezwakt en kon niet meer op mijn benen staan, persoonlijk dacht ik zelfs even dat ik ging sterven. Ik kon niet meer plassen, niet eten, het drinken verliep moeilijk, overal krampen zelfs in mijn kin. Mijn hart dat 140 slagen deed in rust, mijn longen die maar 30 procent gaven van normaal, echt het was een hel. 

Ondertussen lig ik al een week hier in het ziekenhuis, ik krijg nog steeds baxters met vocht en voeding. In principe zou ik zelfs niet moeten eten, want krijg ik zonder iets te doen 2200 calorieën binnen. Toch probeer ik wat te eten, alles wat ik extra eet kan als extra aansterking dienen. Zo kan ik mij van voldoende krachten voorzien voor de stamceltransplantatie die deze week vervroegd zou beginnen. 

[crohn-for-lunch]

De collectie

Gisteren was het dan eindelijk zover, er waren genoeg stamcellen in mijn bloed om de collectie te laten doorgaan. Eindelijk want nog steeds verbleef ik in het ziekenhuis en zolang ik niet voldoende stamcellen had bij de collectie kon ik niet naar huis.

De collectie verliep goed, vlot zou ik niet zeggen. Maar sneller dan 6 uur denk ik niet dat mogelijk was voor mijn aders. Het ergste is eigenlijk die 6 uur stil liggen, zeker als je last hebt en vaak naar het toilet moet. Tijdens die 6 uren heb ik enkel wat last gehad van tintelingen in het gezicht en nu en dan het naar binnen trekken van de lippen. Dat laatste was op een gegeven moment wel super grappig, als ik sprak leek ik net een man van 90 zonder gebit met een stuk in zijn kraag.

Na afloop bleek dat ik 6.000.000 stamcellen had, ze hadden er 2.500.000 nodig dus dat is goed nieuws voor de transplantatie.

Normaal gezien als alles goed verloopt horen jullie mij niet meer, dit tot bij de transplantatie in februari 2012. Bedankt voor het lezen, alvast fijne feestdagen en de beste wensen voor het nieuwe jaar! Groetjes

[crohn-for-lunch]

De afgelopen week!

Het zetten van de groeifactoren lief vlot, al hadden deze nog niet echt resultaat.

Vrijdag moest ik naar de dienst om te kijken of ik al genoeg stamcellen in mijn bloed had. Niet genoeg stamcellen is geen collectie. Ze hadden me al gezegd dat het nog iets te vroeg kon zijn, maar je weet maar nooit. Het was inderdaad te vroeg, mijn waarde was 1,2 en deze moest over de 10 zijn.  Ik mocht dus  terug naar huis en moest verder spuitjes zetten.

Het weekend viel over het algemeen goed mee, allé tot zondag avond dan toch. De rillingen begonnen weer, net zoals de dag na de chemotherapie. Het was duidelijk dat ik weer koorts had, de temperatuur bleef maar stijgen en dit tot 39°C. 

Maandag morgen ging ik onmiddellijk naar het ziekenhuis, niet alleen vanwege de koorts maar ook omdat het wel eens kon dat er genoeg stamcellen in mijn bloed zaten. Al bij het vertrek thuis voelde ik me niet 100 procent ik had nog steeds koorts en voelde me vrij zwak. Eenmaal aan het ziekenhuis aangekomen werd duidelijk dat mijn bloeddruk heel laag was, bij de bloedname was hij zelfs zo laag dat ik bijna van mijn stokje ging, al zou het ook wel kunnen dat het van die super dikke 1,8mm naald was. 

Iets later kreeg ik te horen dat er geen collectie van de stamcellen zou plaats vinden, dit omdat ik nog altijd koorts had en dat om één of andere reden de groeifactoren bij mij het tegenovergestelde effect hadden. Er was dus geen sprake van terug naar huis gaan en werd opgenomen op de eenheid waar ik vorige week lag, ook kreeg ik nu een ander en straffer antibiotica. De koorts bleek te komen van een infectie op de blaas, vandaar dat het plassen ook niet ging gelijk het moest. Toch was dit eigenlijk het minst van mijn zorgen, mij ging het eigenlijk meer om mijn witte bloedcellen; Deze stonden namelijk maar op 200, ja zult nu zeggen; 'wat is daar mis mee!' Awel een gezond persoon heeft ongeveer 3000 van deze witte bloedcellen. Dit wil dus in mensen taal zeggen dat er weinig weerstand is en dat je vatbaarder bent voor besmetting van ziektes.

Gisteren bleef over het algemeen het zelfde als de dagen ervoor, de koorts bleef aanwezig en de witte bloedcellen bleven laag. Vandaag is de dag dan goed van start gegaan, geen koorts meer en minder tot geen last meer van blaas. Wel is het nog wachten op een dokter en natuurlijk op de uitslag van het bloed.

[crohn-for-lunch]

HELP SPUITJES!!!!!

Vandaag was het de 3de dag na de chemo behandeling, het algemeen beeld van chemo spookt een beetje door het hoofd. Hiermee bedoel ik inderdaad haaruitval, ik krijg mezelf al te zien zonder haar. Ik besluit dan ook direct men haar een beetje korter te laten knippen voor het er met plukjes moest afvallen. 

Vandaag is het ook de dag dat ik begin met groeifactoren. Dit zijn kleine spuitjes die ik bij mezelf zet, eigenlijk gek want ik ben serieus bang voor naalden. Iets voor ik de spuitjes zet begint mijn hart ook al iets feller te slaan, ik verman mezelf en prik het kleine naaldje in mijn buik. Zo daar zijn we ook weer van af!!!

Deze groeifactoren moet ik blijven nemen tot dat ze voldoende stamcellen hebben kunnen afnemen, pas dan mag ik er mee stoppen. Het is iedere dag 1 spuitje zetten, deze gaan dan de aanmaak van de bloedcellen stimuleren in het beenmerg. Door de groeifactoren gaat het aantal stamcellen in het beenmerg toenemen en verplaatsen er stamcellen naar het bloed.

[crohn-for-lunch]

Thuis voor de Sint!

Gisteren was er geen post van mij, het was dan ook een zware dag met ervoor een super zware nacht.

Het was s'nachts koud, maar echt koud! Dit kwam doordat ik koorts had, het was zo koud, ik zou het omschrijven als in een ijskoud berenbad liggen voor uren en uren. Door de temperatuur kreeg ik ook kloppingen in het hoofd we zullen het maar gewoon hoofdpijn noemen zeker. Tijdens de nacht zijn er dan verschillende standaardonderzoeken geweest door verpleegkundige en de dokter van wacht, wat moet je van standaardonderzoeken verwachten: bloedname voor de hematocrietwaarde te weten (dit is een chique woord voor kijken hoeveel witte en rode bloedcellen je in je lichaam hebt) de temperatuur, hartslag en het meten van zuurstof. Ook zijn er een paar vragen geweest door de dokter maar door het slaappilletje weet ik niet wat zij gevraagd of ik geantwoord heb, hopelijk heb ik me een beetje gedragen. 

Dit ging zo heel de dag verder en er kwamen alleen nog maar verschillende symptomen bij. Mijn ademhaling ging moeilijk, net of er een sumoworstelaar op mijn borst zat, ik kreeg nog meer diarree dan dat ik anders had en het misselijk zijn werd er niet beter op.

Eigenlijk is het wel echt een bummer, net de dag dat ik naar huis mocht. Normaal zou dit mij mentaal gekraakt hebben, doordat ik nog een dag langer in het ziekenhuis moest blijven dan voorzien, maar op dat moment dacht ik alleen maar ik wil het warm hebben en mij goed voelen.

Na nog een paar onderzoeken en een foto van de longen ging het dan toch beter. Het paracetamol (dafalgan in een baxterflesje heet dat perfusalgan) infuus hielp mij hierbij wel een handje. Het hielp een klein beetje tegen de pijn tegen de koorts en dat zorgde er dus ook voor dat ik het warmer kreeg.

De dokter kwam later in de vooravond voor de derde maal langs om mijn toestand te controleren en we kwamen tot een besluit dat ik toch naar huis kon gaan!!!

Thuis stond mij een aangename verrassing te wachten, de Sint was namelijk voor ons gezinnetje langs geweest. Als ik je een geheimpje mag vertellen, er is niemand een groter fan van de Sint dan mij! Misschien Bart Peeters zul je denken maar zelfs dat niet! Trouwens het was de eerste sinterklaas voor onze zoon en dat maakte de thuiskomst dus dubbel zo leuk.

Vandaag 6 december heb ik me dan over het algemeen zwak gevoeld, met nu en dan hoofdpijn , beetje koorts en mijn vriend de sumoworstelaar die ook nog altijd op mijn borst zit. Waarschijnlijk komt dat drukkend gevoel op mijn borst van het teveel aan vocht, het zou me ook niet verwonderen met die afgelopen 13 Liter die ik via een infuus binnenkreeg.

[crohn-for-lunch]

Deze morgen werd ik wakker met enorme buikpijn, geen onbekende pijn maar de pijn die ik gewoon ben van mijn Crohn.

Het was nog maar 5 uur en ik probeerd de slaap terug te vatten, maar de pijn is te hevig om nog te kunnen slapen. Ik druk op het fantastisch belletje dat boven mijn hoofd hangt en laat de verpleegkundige van dienst iets brengen tegen de pijn. Eigenlijk wel een luxe, ik zou zo een belletje thuis moeten installeren, al zou er misschien niemand zo gek zijn om op dat belletje te reageren.

Nog geen vijf minuten na het innemen van deze pijnstiller beginnen de eerste symptomen van de chemotherapie, ik voel me heel misselijk als ik mijn ogen sluit. Ik kan ze natuurlijk ook open houden maar het is nog maar 5 uur, dus ik besluit ze toch open te houden maar tevergeefs, ik moet tot wel drie keer gal braken. Opnieuw maak ik gebruik van het belletje, dit maal voor tegen het misselijk zijn. Rond 6u30 voel ik me dan eindelijk beter en probeer de nacht nog af te maken, het zal wel niet meer lang duren want voor je het weet staan ze langs je, om jouw temperatuur en bloeddruk op te meten.

De rest van de voormiddag en middag voel ik me super, ik probeer zelfs een deuntje te maken op mijn computer met behulp van een muziekprogramma. Voor ik een melodietje of nog maar iets wat op muziek trekt klaar heb, staan ze er al met een volgende chemo kuur, deze verliep op de berg peper na het zelfde als de kuur die ik gisteren kreeg. Nu is het ondertussen 22:25 en nog steeds is alles in orde met mij, buiten iets meer vermoeidheid dan anders op dit uur. Dit kan ook gewoon de oorzaak zijn van de lucht hier in het ziekenhuis. Je zult daar ook wel last van hebben als je iemand gaat bezoeken, je zou er haast in slaap vallen.

Zo dit was mijn dagje, ik ga nu nog een spelletje wordfreud afmaken op mijn iTelefoon en dan slapen. Want morgen is de dag, de dag dat ik naar huis mag op voorwaarde dat ik mij goed voel.

Slaapzacht

[crohn-for-lunch]

Panic!

3 December 14uur, ik voel mijn hartslag bonken tot in mijn hoofd. Dit is gewoon puur spanning ik weet niet wat ik er van moet verwachten, ook al heb ik over de therapie in 4 brochures gelezen!

De verpleegkundige komt aan lopen met een baxter, op het eerste zicht niet anders dan een ander baxter buiten de gele sticker. De gele sticker toont aan dat er 4140mg Cyclofosfamide in zit samen met 5% Glucose op 500ml. Aan dit zakje komt nog een klein zakje te hangen zodat het wat kan na spoelen en er zeker niks achterblijft, deze baxter loopt. Net op het moment dat we van start gaan komt mijn liefste partner, steun en toeverlaat aan, dit betekent super veel voor me want ik wou toch niet graag alleen zijn.

Bij het begin van het inlopen merk ik er niets van, na een half uur begint mijn neus te branden. Het is net alsof ik met elk neusgat een berg peper heb gesnoven. We zijn ondertussen een uur verder, de baxter is leeg en het branderig gevoel in de neus is zo goed als over. later op de dag is hier zelfs niets meer van te merken.

Ik voel me helemaal niet slecht maar ik voel toch dat ik iets in mijn lichaam heb zitten wat er niet echt in moet zitten. Een lichte tinteling in het gezicht en een klein beetje een wazig zicht, al kan dit misschien een heel lichte vorm zijn van misselijkheid. 

De avond breekt aan en het bezoek gaat naar huis, ik moet nog een laatste maal op de weegschaal gaan en deze toont aan dat ik 2,5 kilo meer weeg dan deze morgen. Dit komt door al het vocht wat ik heb binnen gekregen (5 liter) maar normaal zou het lichaam dat ook terug moeten afvoeren. In mijn geval niet gelijk het hoort en dus geven ze mij een ampul vloeistof met een vochtafdrijver, geloof mij dan ga je naar het toilet alsof je met je tuinslang een brand aan het blussen bent. Eénmaal uitgeplast kan ik eindelijk mijn bedje in want morgen is er weer een nieuwe dag met het zelfde verhaal, hopelijk voel ik me dan ook zo goed.