czarnulla

[czarnulla]

Zobacz to

[czarnulla]

Nie ma dla nas pożegnań. Gdziekolwiek jesteś, zawsze będziesz w moim sercu.

Zawsze powtarzałam, że wpierw muszę umrzeć ja, a dopiero później Ty Babciu, bo jeśli będzie na odwrót to się nie pozbieram, nie będę potrafiła żyć...i się nie myliłam, kolejny raz miałam rację. 😭🖤

[czarnulla]

Życie katuje mnie niemiłosiernie, ciągle wali mną o glebę. Za każdym razem, gdy ryje o ziemię, myślę no nie tego już za wiele, dość już- to koniec, nie dam rady dłużej być rycerzem. No i tak leżę. W głowie mętlik, chaos okrutny i głos który mówi wstawaj, walcz... I pojawia się myśl: ,,a może jeszcze raz z paskudnym losem się zmierzę?" Powoli wstaje i krzyczę :,, nie wiem skąd ja sił nabiore, ale trzeba spróbować iść przed siebie", otrzepuje się z kolan i po raz kolejny stawiam sobie niedokończone, wcześniej postanowione cele. Tak właśnie poraz enty próbuje od nowa, ale chwila moment i znowu nokaut. Bezradność, bezsilność, niemoc ogromna... A w głowie rozpacz krzycząca: ,, ehh znowu to samo, całe życie ja przegrywająca, jak to pokonać , jak temu wszystkiemu sprostać, a najlepiej kiedy ten koszmar dobiegnie końca?! Szukając rozwiązań, rozgoryczona popełniam błąd, wciąż nie znając odpowiedzi jak te piętrzące problemy z życia wyeliminować, uciekam w towar, bo przecież uzależnienie silniejsze i muszę się zrelaksować. Z prądem się zresetować i na kolejną walkę przygotować... Jeszcze chwila i idzie zwariować, nie wytrzymanie w końcu ileż można na krawędzi balansować... Huśtawka emocji wciąż się nie kończąca towarzystwa mi dotrzymująca.

[czarnulla]

W moim sercu Babciu, w mojej duszy Twe wspomnienie do mnie wróci. Zamknę oczy widzę lato tamten dzień lecz już dawno nie ma Cię. Potrzebuję być przy Tobie, patrzeć w oczy, myśleć o Tobie. W mej pamięci pozostaną gorzkie łzy. Już nie wrócą tamte dni. Wszędzie gdzie byłaś zostawiłaś za sobą pustkę. Te wszystkie miejsca już nigdy nie będą kompletne. Zawsze jedno pozostanie puste. A ja zawsze będę czuć oczekiwanie, myśleć, że ktoś jeszcze powinien usiąść przy tym stole. Ktoś jeszcze powinien mówić. Ktoś jeszcze powinien tu być. Ale nie przychodzisz. Dziś. Jutro. Nigdy. A cisza tak bardzo przebija się przez ich krzyk, że pali moje serce za każdym razem na nowo. To już rok i 7 miesięcy odkąd odeszłaś, tak cichutko bez pożegnania zostawiłaś mnie... 😭🖤

[czarnulla]

Dlaczego ostatnio znowu czuję się tak ciężko? Próbuję odwrócić uwagę, żeby uciec od tego smutku, ale wydaje mi się, że tonę głębiej w rozpaczy. Chciałabym umieć wyrazić właściwe słowa na takie uczucie, ale chyba żadne słowa tego nie opiszą. Nawet jeśli mówię, czuję pustkę albo czasami czuję się samotna, to po prostu za mało. Obciąża moje serce i duszę. Chciałabym wiedzieć, jak być silną w tej sytuacji. Bo prawda jest taka, że przez większość czasu mam ochotę się poddać. Czasami chciałabym po prostu zniknąć. Czasami jestem zbyt zmęczona tym wszystkim, o czym myślę o ucieczce. Czy jest jakiś sposób, żeby pozostać silną, gdy patrzę, jak się rozpadam? Ludzie mówią, że jest tyle powodów do radości, ale tu jestem zdezorientowana tym, co mówią. Bo smutek został już zbyt długo w moim sercu, że już nie mogę sobie przypomnieć jak to jest być szczęśliwą.

[czarnulla]

JEJ OCZAMI

Chciałabym żebyś choć przez chwilę spojrzał moimi oczami. Żebyś zrozumiał mój lęk, dlaczego nie śpię nocami... Jak to jest czuć tak mocno aż powietrze uwiera. Czuć krzywdę i ból innych, wiele razy umierać... Gdybyś chociaż raz mógł być moim sercem, w moim ciele... Pojąć, że wcale nie musi zdarzyć się za wiele... Że każda chwila, gest, znak, każda noc i każdy dzień, daje mi w darze tlen, i odbiera mi tlen... Że mam wielką siłę i nie mam, długo milczę i krzyczę.. Co mam, chętnie oddaje, jednak na nic nie liczę... I mimo, że czasem ból przeszywa niesamowicie, to próbuje pielęgnować swój dar i w końcu pokochać życie.

[czarnulla]

Małe wielkie szczęście ❣️ Czekamy Kruszynko ♥️ Pierwsza randka w ciemno, ale już wiem, że Kocham Cię ❤️

[czarnulla]

Każdy dzień to nowa przeszkoda, nowa lekcja, nowa droga. Każdego dnia wszystko wydaje się inne. Jednego dnia świat jest kolorowy, wszystko jest idealne, a następnego wszystko się wali. A gdy się wszystko sypie, wtedy zaczyna się to czego panicznie się boję czyli samotność...

Wiesz jak kto jest kiedy każdy Cie po kolei zostawia, kiedy nie masz już siły na dalsze działanie? Kiedy ciężko stawiać każdy krok w stronę świata, kiedy próbujesz myśleć pozytywnie, a i tak wszystko runie Ci się na głowę? Kiedy osoby, które były dla Ciebie wszystkim dziś Cię zostawiają? Wiesz jak to jest? A może wiesz jak to nazwać, kiedy chce Ci się płakać, a nie możesz? Kiedy roznosi Cię gniew, ale jesteś spokojna? Kiedy smutek rozrywa Ci serce, a mimo to wciąż się uśmiechasz?

Siedzę, a znowu po moich policzkach strumieniami płyną łzy. Płaczę, bo sobie nie radzę. Bezsilność niszczy mnie od wewnątrz, wylewam morze łez, z myślą, że potem będzie lepiej, ale na drugi dzień zdaje sobie sprawę, że tak nie jest i nie będzie. Ta niemoc, pustka, samotność, żal, cierpienie, ból powoduję, że rozpadam się jeszcze gorzej, nie potrafiąc się pozbierać. Teraz już wiem, że czasami lepiej jest milczeć, niż mówić innym co czuję. To tylko bardziej boli, gdy mam świadomość, że oni mnie słyszą, ale nikt nie rozumie co przeżywam. Czasem nie mówię nikomu jak naprawdę się czuję. Nie dlatego, że nie wiem. Nie dlatego, że boję się ich reakcji, czy też im nie ufam. Ale dlatego, że... nie znajduję odpowiednich słów, by mogli choć w małym stopniu mnie zrozumieć. Tak naprawdę nikt nie zna prawdziwej mnie. Nikt nie wie jak wiele razy płakałam w swoim pokoju, kiedy nikt nie patrzył. Nikt nie wie jak wiele razy traciłam nadzieję, jak wiele razy ludzie mnie zawiedli. Nikt nie wie jak wiele razy chciałam się poddać, ale tego nie zrobiłam dla dobra innych. Nikt nie wie jakie myśli przechodzą przez moją głowę, kiedy jestem smutna, jak bardzo przerażające one są. Mam swój własny świat. Zamykam w sobie ból. Chcę go udusić, a potem wypłakać. Cały czas z nim walczę. Nie umiem się zwierzać, bo bardzo mnie to boli. Wszyscy mają mnie za zakręconą dziewczynę, która cały czas się śmieje. Ale ja się śmieję, żeby nie płakać. A co gorsza... to... bolesna i tak przykra prawda jest taka, że jeżeli zrobię coś dobrze, to nikt nie zwróci na to uwagi, ale jeżeli coś spieprze, to wszyscy będą o tym pamiętać. Chwilami mam wrażenie, że oni tylko czyhają na mój upadek, na mój błąd, na podwinięcie nogi. 💔😭🖤