decosterbo-blog - Tumblr blog

decosterbo-blog · 6 years ago

Text

Extra film ; Le Ciel Flamand

Samen met haar moeder baat Sylvie het baanbordeel ‘Le ciel flamand’ uit op de grens van West-Vlaanderen en Frankrijk. Eline, het zesjarige dochtertje van Sylvie, is gefascineerd door de mysterieuze werkplek van haar mama waar ze ‘mensen helpt met een knuffel’. Tijdens de werkuren wacht het meisje in de auto of ontfermt ‘nonkel’ Dirk zich over Eline. Desondanks de ontzegde toegang glipt Eline in een onbewaakt moment het bordeel binnen en valt ten prooi van een pedofiel.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

Le ciel flamand is een Belgische film die in première ging op het internationaal filmfestival van Toronto. Het is de opvolger van Peter Monsaert zijn debuutfilm ‘Offline’.

regisseur: Peter Monsaert

acteurs: Sara Vertongen, Wim Willaert & Esra Vandenbussche

genre: drama

speelduur: 114 minuten

releasedatum: 11/09/2016

originele taal: Nederlands, Frans

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Le ciel flamand schetst een opvallend mild, menselijk beeld van de Vlaamse prostitutie met vriendelijk cliënteel en bedachtzaam personeel welke integer omgaan met hun werk. Gaandeweg krijgt deze onberekende omgeving een donkere kant. De druilsfeer neemt de bovenhand en de personages krijgen te maken met vervelende, agressieve klanten.

De film beperkt zich tot drie personages welke geleidelijk uitgepuurd worden, ook doorgetrokken in het landschap. De essentie van het verhaal omschrijft de moeilijkheden van twee volwassen mensen in het uiten van emoties en de gedwongen toenadering door de dramatische gebeurtenis.

De regisseur verlegt jammerlijk zijn focus naar de zoektocht van de dader en verliest hierdoor zijn snijdende toon. Want wat doet zo’n wandaad met een meisje dat het concept van seks nog niet begrijpt en wat is de invloed van de ouders hun reactie hierop? Het plot is dan ook best ongeloofwaardig. De hoofdpersonages zijn de wanhoop nabij en maken hun eigen gerechtigheid om hun schuldgevoel te verwerken.

Beleefd op 30/11/2018 via Cinema Canvas met mijn vriend Brent.

0 notes

decosterbo-blog · 6 years ago

Text

Activiteit 5 expo ; De blik van Bruegel - Reconstructie van het landschap, Dilbeek

In 2019 viert Vlaanderen Pieter Bruegel naar aanleiding van de 450ste verjaardag van zijn dood. De uitzonderlijke kunstenaar wordt herdacht met een reeks wandeltochten, tentoonstellingen en evenementen. Het Pajottenland vormt het epicentrum van de festiviteiten. In Dilbeek wordt het kunstenparcours ‘De Blik van Bruegel’ georganiseerd doorheen het geschilderde landschap van Bruegel. Het Kasteel van Gaasbeek pakt uit met de tentoonstelling ‘Feast of Fools. Bruegel Herondekt’ met werken van James Ensor, Gustave Van de Woestyne, Constant Permeke en andere moderne meesters die elk op hun manier geïnspireerd raakten door het werk van Bruegel.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

De Blik van Bruegel is een openluchttentoonstelling - langs belangrijke referentiepunten in de werken van Bruegel met vijftien interventies van kunstenaars, designers en architecten - verspreid over een wandelroute van zeven kilometer over onverharde wegen doorheen het landschap van Sint-Anna-Pede en omstreken. Het wandelparcours heeft de kerk van Sint-Anna-Pede als vertrek- en eindpunt. De tentoonstelling is gestart op zondag 7 april 2019 en loopt tot 31 oktober 2019.

curator: Stefan Devoldere

coördinatie: Kathleen Leys

scenografie: Asli Çiçek

productie: gemeente Dilbeek, Toerisme Vlaanderen

kunstenaars, designers en architecten: Guillaume Bijl, Josse De Pauw, Erik Dhont, Filip Dujardin, Futurefarmers (VS), Gijs Van Vaerenbergh, Landinzicht, OFFICE KGDVS + Bas Princen (NL), Rotor, Georges Rousse (FR), Bas Smets, Koen van den Broek,��Lois Weinberger (AT)

vrije toegang

taal bezoekersgids: Nederlands, Frans en Engels

Surfen naar een recensie, standaard.be

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Het Pajotenland vormt het epicentrum van de festiviteiten naar aanleiding van de 450ste verjaardag van Pieter Bruegels dood. Ideaal om in de buurt wat cultuur op te snuiven. Dilbeek heeft twee Bruegelwandelingen op het programma - best verwarrend die gelijklopende tentoonstellingen. De voorkeur gaat uit naar de openluchtentoonstelling in en over het landschap van Sint-Anna-Pede en Sint-Gertrudis-Pede. Via hedendaagse artistieke ingrepen van kunstenaars met internationale bekendheid kijkt de toeschouwer naar het landschap met de blik van Bruegel. De rol van het Pajotse landschap wordt opgeroepen en geactualiseerd.

De glooiende landschappen in de Pedevallei, de uitbundige levenslust van haar bewoners en de bruisende boerenkermissen van het Pajottenland waren een onuitputtelijke bron van inspiratie voor de schilder. Jarenlang een heet hangijzer maar uit recent onderzoek blijkt dat de kerk van Sint-Anna-Pede wellicht model stond voor het werk ‘De parabel van de blinden’. Ook het type watermolen van Sint-Gertrudis-Pede duikt op in ‘De ekster op de galg’. Bruegel trachtte niet de werkelijkheid weer te geven maar creëerde imaginaire landschappen in zijn atelier, samengesteld uit typisch Brabantse kenmerken en elementen die hij op zijn Europese reizen had gezien, tot één geheel met een boodschap vanuit een maatschappijkritische blik.

Na aankomst aan de kerk van Sint-Anna-Pede, het vertrekpunt van het wandelparcours, was het zoeken naar het bijhorende bezoekerspaviljoen. In het paviljoen naast de kerk kan immers een bezoekersgids - een boekje in handig pocketformaat met een uitvouwbare kaart van de wandeling en een woordje uitleg over de kunstenaars en hun interventies - gekocht worden. Het Brussels ontwerperscollectief Rotor leidt de bezoeker via een pad - met typische klinkers uit de streek - naar een vijfentwintig meter lange haag. Door haar lengte en vier meter hoogte stuit je als bezoeker op een massieve groene façade met slechts één opening die toegang geeft tot het paviljoen. Achter de de haag ligt een serre die vanop straat amper te zien is. De glazen wanden van de serre zijn wit gekalkt, met uitzondering van enkele zorgvuldig uitgespaarde kijkgaten. Zij vormen als het ware mooi gekaderde zichten op de omgeving, een mix van groene natuurelementen en de bebouwing. Ze bieden een eerste bescheiden hedendaagse interpretatie van fragmenten uit landschapstaferelen van Bruegel. Via een trappentoren betreed men een passerelle vanwaar een eerste blik kan worden geworpen op het Pajotse landschap met de kerk van Sint-Anna-Pede als landmark. Het interieur van de kerk is het decor voor de achtergrondinformatie bij de hele expositie. In het koor van de Sint-Annakapel integreert Filip Dujardin een landschapspanorama - een collage van architecturale, stedelijke en natuurlijke landschappen uit de omgeving. Het werk ‘Exit’ van kunstschilder Koen van den Broek wordt geabstraheerd en vertaald in de ruimte onder het spoorwegviaduct. Landschapsarchitect Erik Dhont wil ‘verloren’ fauna en flora opnieuw aantrekken en levenskansen bieden met minimale ingrepen, een opzet waarin hij daadwerkelijk geslaagd is aangezien dit werk aan de aandacht ontgaan is. Office KGDVS & Bas Princen hangen midden in een bebost perceel een cirkelvormige stalen constructie met afwisselend uitvergrote detailopnames uit Bruegels ‘De Toren van Babel’ en spiegelende gordijndoeken die bij het minste zuchtje wind bewegen. De installatie, een maquette van schaal 1/1, nodigt de toeschouwer uit om zich te verplaatsen naar een tussenruimte waar beeld en realiteit bijna naadloos in elkaar lopen. Bas Smets vergroot de galgen uit ‘De Triomf van de Dood’ uit in een akker en confronteert de bezoeker met de de dubbele betekenis van het werk van Bruegel. De lange palen interfereren visueel met de hedendaagse ankerpunten - elektriciteitspalen, hoogspanningsmasten, enzovoort - in het landschap maar tegelijkertijd vormen de wielen een rustplaats voor vogels. Bewust draait hij Bruegels strategie om - wat van veraf vreselijk lijkt, is van dichtbij een onschuldig onderdeel van het landschap. Het eerste artefact van Filip Dujardin is een spiegel waarbij het omliggende landschap opgaat in de contouren van de sculptuur. Aan het idyllische rustpunt waar je afdaalt naar het waterbekken van de molen maakt Lois Weinberger een wilde tuin, een stuk land afgebakend met een aantal deuren - waar momenteel echter nog geen enkele spontane groei te bespeuren valt, en een grazende koe. Landinzicht bouwt een speeltuin met beeldbepalende landbouwtuigen en bijzondere artefacten uit de omgeving, geïnspireerd door het schilderij ’De Kinderspelen’ waar kinderen intuïtief en spontaan met gevonden objecten buitenspelen. Guillaume Bijl bevraagt de authenticiteit van onze talrijke dorpsfeesten met zijn Bruegelfeest in de Ponderosa. Door gebruik te maken van banale chalets, welke in het Vlaamse platteland veelal als tuinhuis fungeren naast de typische fermette, neemt hij de manier waarop we vandaag met het landschap omgaan op de korrel. Het tweede artefact van Filip Dujardin is een houten constructie in de vorm van een Alpenrots, een typisch element uit de schilderijen van Bruegel. Gijs Van Vaerenbergh draait de werkwijze van Breugel om. In plaats van objecten te ontlenen uit het landschap en deze samen te brengen in één beeld, vertrekt het architectenduo vanuit de windmolen op ‘De Kruisdraging’ voor een indrukwekkende ingreep en plaatst deze opnieuw in het landschap in de vorm van een ruimtelijke tekening uit wapeningsstaal. Future Farmers verbouwt op een akker langs het parcours opnieuw oude graansoorten voor brood en zet op die manier een korte voedingsketen op - vermoedelijk een sterk geïntegreerde ingreep aangezien de betreffende akker niet opgemerkt werd. Georges Rousse creëert net zoals Bruegel een eigenzinnig beeld van de werkelijkheid met zijn trompe-l’oeil. Hij verwijst hiermee naar de onmogelijke utopie van ‘De bouw van de toren van Babel’. Josse De Pauw stuurt de blik van de bezoeker door verhalen te vertellen.

In de tentoonstelling wordt vooral de beleving van het landschap benadrukt. Logisch ook, de tentoonstelling toont de inspiratieplekken van Bruegel, maar wil ook de toeschouwer anders doen kijken naar het landschap en naar de eigen omgeving. Net als in zijn schilderijen wil De blik van Bruegel de gelaagdheid laten zien van het alledaagse en typische Vlaamse landschap. De ingrepen van hedendaagse kunstenaars en ontwerpers versterken dit idee. Tegelijkertijd tonen ze de impact van de almaar toenemende verstedelijking op de bedreigde natuur en uiten ze onrechtstreeks hun groeiend misnoegen over de urbanisering van het platteland in de Brusselse rand.

De blik van Bruegel is een prachtig traject langs keurig getrimde wegeltjes en dwars door open veld van ongeveer zeven kilometer lang en loopt overwegend via onverharde wegen en paden. Er zijn alternatieve routes voor minder mobiele bezoekers, rolstoelgebruikers en kinderwagens. Naast een kindvriendelijk, verkort parcours biedt men ook huifkartochten en ezelwandelingen aan. De openluchttentoonstelling is niet alleen een verheerlijking van de grote meester Bruegel en het landschap, het is ook een katalysator van de lokale economie. Handelaars promoten hun streekproducten, verenigen brengen theater, adviesraden bedenken activiteiten, enzovoort. Kortom dit bruisend project is een aanrader voor jong én oud. De wandeling wordt zeker herhaald bij heerlijk zomerweer. Benieuwd welke ingrepen de natuur op de tentoonstelling zal uitgevoerd hebben!

Beleefd op 11/04/2019 in de gemeente Dilbeek met mama en oudste zus.

0 notes

decosterbo-blog · 6 years ago

Text

Activiteit 4 podium ; Swan Lake by The Moscow City Ballet in het Koninklijk Circus, Brussel

Prinses Odette is vervloekt door tovenaar Von Rothbart - bij daglicht een witte zwaan en ’s nachts haar menselijke gedaante. Ze is gedoemd zo te leven tot de dag dat de betovering verbroken wordt door de ware liefde van een jonge man. Wanneer prins Siegfried verliefd wordt op zwanenkoningin Odette is Von Rothbart vastbesloten om zijn kwade magie te gebruiken om hun geluk te dwarsbomen.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

Het zwanenmeer is dé klassieker der klassiekers, wereldwijd het meest populaire romantische ballet uit de negentiende eeuw. Het is een balletvoorstelling op de muziek van de Russische componist Tsjajkovski naar de oorspronkelijke choreografie van Julius Reisinger, neergezet door het balletgezelschap The Moscow City Ballet. Het verhaal vertoont gelijkenissen met verschillende sprookjes waaronder De gestolen sluier en De witte eend.

balletgezelschap: The Moscow City Ballet

componist: Pjotr Iljitsji Tsjajkovski

choreografie: Natalia Ryshenko, Victor Smirnov-Golovanov

design en kostuum: Natalia Povago

speelduur: 2 uur en 10 minuten met pauze

originele taal: zonder dialoog

Surfen naar canvas.be

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Het balletgezelschap The Moscow City Ballet heeft een uitstekende reputatie opgebouwd met hun sterke prestaties van ’s werelds meest populaire balletten en presenteert momenteel vier klassiekers: Het Zwanenmeer, De Notenkraker, Romeo & Julia en Doornroosje.

Het verhaal bestaat uit vier bedrijven.

1 Wanneer prins Siegfried verjaart, wordt deze feestelijke gebeurtenis overschaduwt door de aankondiging van een bal waarop hij zijn bruid moet kiezen uit een groep toekomstige verloofden. Verbouwereerd neemt hij zijn nieuwe kruisboog en zoekt hij afleiding op een jachtexpeditie. Tijdens deze expeditie volgen ze een groep wilde zwanen tot een open plek.

2 In deze groep wilde zwanen bevindt zich de betoverde prinses Odette. Verbaasd door de schoonheid van haar menselijke gedaante, vernietigt de liefde van Siegfried de kwade vloek. Tovenaar Von Rothbart, in de vorm van een uil, is vastbesloten om zijn kwade magie te gebruiken om hun geluk te dwarsbomen. Wanneer de dag aanbreekt nemen de geliefden afscheid en hervat Odette haar vermomming als zwaan.

3 Bewust van zijn gelofte van trouw aan Odette is prins Siegfried ongeïnteresseerd in de bruiden tijdens het verlovingsbal. Zijn geest is nog steeds gevuld met de wondermooie verschijning van Odette. Plots duiken twee nieuwe gasten op, Von Rothbart vermomd als edelman en zijn dochter Odile die sprekend op Odette lijkt. Overweldigd door de treffende gelijkenis vraagt hij Odile ten dans en even later verklaard hij zijn trouw voor alle aanwezigen. Triomfantelijk onthullen tovenaar Von Rothbart en Odile zichzelf.

4 Prins Siegfried beseft dat hij Odette heeft verraden en rent wanhopig naar de open plek aan het meer. Hij smeekt om vergiffenis maar de storm op het meer kondigt aan dat Odette voorbestemd is om te sterven. Odette stort zich in het meer en na het gevecht met Von Rothbart welke de betovering verbreekt, volgt prins Siegfried zijn geliefde de dood in.

Het zwanenmeer is een tijdloos liefdesverhaal dat magie, tragedie en romantiek combineert in vier bedrijven. De eeuwige strijd tussen goed en kwaad wordt gesymboliseerd door de zwarte en de witte zwaan, Odile en Odette, gedanst door één ballerina.

De productie bestaat uit twee delen waarin telkens twee bedrijven worden behandeld. Tijdens de openingsscène van het verjaardagsfeest van prins Siegfried laat de hofnar het publiek uit zijn hand eten. Hij barst van energie, maakt pittige sprongen en slaagt er zelfs in om een paar lachjes uit het publiek te vergaren. De hoofdrolspelers van prins Siegfried en Odette/ Odile toonden hun ongelofelijke talent voor ballet met onberispelijke en gecontroleerde uitvoeringen. Wegens de persoonlijke beperkte balletkennis kan niet geoordeeld worden over de techniek van de bewegingen, al moet opgemerkt worden dat de sierlijkheid, nauwkeurigheid en eenheid indrukwekkend waren. De chemie tussen beide hoofdpersonages bleef echter wat achterwege. Ook het contrast tussen de pure Odette en de bedrieglijke Odile had sterker benadrukt kunnen worden. Misschien waren de meest boeiende scènes diegene waar het hele ensemble bij betrokken was. Betoverend waren zo de heerszuchtige dansen met Spaanse, Napolitaanse en Hongaarse invloeden uit bedrijf drie en de volledige harmonie van de zestien witte zwanen.

Tegen een prachtige podiumsetting en met wondermooie kostuums heeft The Moscow City Ballet een prima show neergezet. Helaas werd het dansgezelschap niet versterkt door een live symfonisch orkest. Ook de slechte zitplekken van het Koninklijk Circus deden afbreuk aan de prestaties van de dansers. Het podium was niet volledig zichtbaar - bij een balletopvoering draait alles immers rond gezichtsuitdrukkingen, bewegingen van de armen en het hele lichaam. Hierdoor verloor het ballet de leesbaarheid van het verhaal en toch wat van zijn magie, een doodzonde.

Beleefd op 16/02/2019 in het Koninklijk Circus, Brussel met mama en oudste zus.

0 notes

decosterbo-blog · 6 years ago

Text

Activiteit 3 klassiek ; La gioconda in de Munt, Brussel

Het verhaal speelt zich af in het zeventiende eeuwse Venetië, waar samenzweringen en regatta’s de achtergrond vormen voor het verhaal van de zangeres La Gioconda. Tegen alle intrigies van de spion Barnaba in, offert ze alles op om haar geliefde Enzo en diens minnares Laura te redden.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

La Gioconda is een vergeten meesterwerk uit de Italiaanse negentiende eeuw: een groots opgezet muziekdrama met zes hoofdrollen die de verschillende stemtypes beslaan, een groot orkest, enorme koorpartijen én het beroemdste operaballet ooit gecomponeerd. Het is een werk dat Amilcare Ponchielli schreef op een libretto van Tobia Gorrio. Het verhaal is geïnspireerd op het toneelstuk ‘Angelo, tyran de Padoue’ van Victor Hugo, geregisseerd door Olivier Py en gedirigeerd door Paolo Carignani.

componist: Amilcare Ponchielli

regisseur: Olivier Py

productie: De Munt/ La Monnaie

speelduur: 3 uur en 15 minuten met pauze

originele taal: Italiaans

boventiteling: Nederlands en Frans

Surfen naar een recensie, standaard.be

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

La Gioconda is een operavoorstelling in vier bedrijven over liefde en macht - machtshonger, machtswellust en machtsmisbruik. Het vertelt het verhaal van de zuivere liefde van Gioconda voor haar geliefde Enzo die eigenlijk een ontrouwe minnaar blijkt te zijn en de zuivere liefde voor haar blinde moeder, La Cieca, waarover ze zich ontfermt. Maar haar liefde wordt niet beloont. Integendeel, in dit werk wordt alles wat zuiver en puur is vernedert, vernietigt en door het slijk gehaald. Heel specifiek door het personage Barnaba. Het is misschien wel het meest feministische toneelstuk van de vroege negentiende eeuw waarin vrouwelijke passie triomfeert over de mannelijke machtswellust.

Regisseur Olivier Py toont geen feeëriek Venetië vol romantiek, maar wil juist afdalen in de diepste krochten van de menselijke ziel en de duistere zijde van het menselijke lijden en passie tonen. Hij vormt het podium om tot de onderbouw van het Dogenpaleis met ondergelopen kelders, een verontrustend beeld voor een maatschappij die de fundamentele menselijke waarden uit het oog verliest. Tegelijkertijd zorgt de voortdurende aanwezigheid van water voor schoonheid met de bewegende reflecties op de wanden van het decor. Ook het geluid van het opspattend water bij de choreografieën is een intrigerende toevoeging aan de akoestische beleving. De passie en de interpretatie voor en van de muziek is overduidelijk. De rollen van de solisten zijn evenwichtig verdeeld, voor ieder werd wel een duet of terzet gecomponeerd door Ponchielli. Hun uithoudingsvermogen is bewonderenswaardig. Het publiek verveelt zich geen moment. Kosten nog moeite werden gespaard om de aandacht te bewaren tijdens deze drie uur durende productie - enorme koorpartijen, een live symfonisch orkest, ballet, interessant ruimtegebruik van de coulissen tot de loges van het publiek, vuurwerk begeleidt het pauzenummer, prachtige kostuums bezet met pailletten, een uitvergroot angstaanjagend clownsmasker, maquettes van schepen die later in vlammen opgaan, enzovoort.

La Gionconda is een extravagant werk dat ten onrechte zo zelden op de scène is gebracht. Tegelijkertijd is het een persoonlijke openbaring voor het genre opera. Het totaalpakket is indrukwekkend, ook met weinig kennis van of passie voor klassieke muziek. Meer zelfs, in dit geval schaadt overdaad zeker niet. Het is ideaal als eerste aanraking met een muziektheater. Het smaakt zelfs naar meer! Snel eens kijken of de volgende productie Frankenstein nog beschikbare tickets heeft… .

Beleefd op 05/02/2019 in De Munt, Brussel met mama, oudste zus, Delfien Debusscher, Anouchka Verbeiren en Amber Ronsmans.

0 notes

decosterbo-blog · 7 years ago

Text

Extra muziekalbum; Brol - Angèle

Brol is het debuutalbum van de Brusselse zangeres Angèle. Het album herbergt een resem popsongs over het gevaar en de verlokkingen van sociale media, over de heersende schoonheidsidealen, virtuele liefde en de giftige hang naar snelle roem en blingbling.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

Angèle (22) verwierf voor het eerst bekendheid door korte, humoristische liedjes op haar Instagram te plaatsen. De Botanique was dan ook, zonder maar één single uit te hebben, binnen enkele minuten uitverkocht. Haar eerste single ‘Le loi de Murphy’ ontpopte zich vervolgens tot megahit en bezorgde haar plekjes op zowat elk Belgisch festival. Angèle introduceren als het zusje van Roméo Elvis, of de dochter van Marka - bassist van postpunkband Allez Allez - zou de popster flagrant onrecht aandoen.

artiest: Angèle Van Laeken

titel: brol

track: 12 nummers

genre: pop/ hiphop

releasedatum: 05/10/2018

originele taal: Frans

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Angèles debuutalbum is doordrenkt met relativeringsvermogen. De naturelle albumcover van een jonge, onschuldige Angèle met een uitgevallen tand is het toonbeeld van imperfectie in een wereld waarin alles perfect moet zijn. Brol - neen, de titel is geen verwijzing naar afval - is toegankelijk, herkenbaar en de verraderlijke luchtige sfeer zorgt voor een aangename luisterervaring. Angèle treft met haar fluwelen zachtheid en dunne grens tussen spot en kwetsbaarheid generatiegenoten in de ziel. Door haar unieke manier van switchen tussen Frans en Engels scoort ze hits beneden en boven de taalgrens én in Frankrijk. De muziek is gekenmerkt door het spelen met ritmes, een collage van warme, organische pianoklanken en elektronische invloeden.

Absolute favoriet blijft ‘La thune’ waarin ze met haar behoorlijk ironische tekst de rijkeren van de samenleving op de korrel neemt. Het spanningsveld tussen de dromerige strofes en de reggea-invloeden in het refrein, voorzien van een prachtige videoclip maakt het totaalplaatje compleet.

Beleefd op 10/10/2018 naar aanleiding van de albumrelease.

0 notes

decosterbo-blog · 7 years ago

Text

Extra kortfilm; Oh Willy… - Marc and Emma

Vijftiger Willy keert terug naar de naturistengemeenschap waar hij zijn jeugd doorbracht om zijn stervende moeder te bezoeken. Wanneer ze na een kort moment van herkenning haar laatste adem uitblaast, wordt Willy geconfronteerd met zijn levenskeuzes. In zijn verwarde triestheid trekt hij zich terug in de natuur. Na enkele moeilijkheden start hij een nieuw leven onder de moederlijke bescherming van een groot, harig beest.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

Emma De Swaef, gespecialiseerd in stop-motion animatiefilms en Marc James Roels, gespecialiseerd in liveaction-fictie zijn een filmduo gebaseerd in Gent. Het duo maakte samen ‘Oh Willy’, een stop-motion kortfilm van drie jaar monnikenwerk waarvoor zowel de personages als de decors voor het grootste deel uit wol en vilt werden gecreëerd. Met maar liefst meer dan 75 prijzen wereldwijd op het palmares én de Cartoon d’Or Award is dit zonder concurrentie de Meest Bekroonde Vlaamse Film Ooit.

regisseur: Emma De Swaef en Marc James Roels

acteur: Willy (pop uit textiel)

genre: animatie

speelduur: 18 minuten

releasedatum: 2012

originele taal: zonder dialoog

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Het verhaal vergt enige moeite van de kijker om door te dringen in de boodschap en er een betekenisvolle interpretatie aan te geven. Naast de visuele intensiteit is dit veruit de grootste kracht van de film. Enerzijds begrijpt iedereen wel wat er aan de hand is, terwijl er tegelijkertijd een wijdse ruimte bestaat voor verregaande persoonlijke invullingen.

Beleefd op 18/11/2018 naar aanleiding van de theater release van ‘Ce magnifique gâteau!’.

0 notes

decosterbo-blog · 7 years ago

Text

Extra serie; Game of Thrones

Negen adellijke families vechten om controle over de mythische landen van Westeros, terwijl een oude vijand terugkeert nadat hij duizenden jaren in sluimering is.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

Game of Thrones is gebaseerd op de boeken ‘A song of ice and fire’ van George R.R. Martin.

bedenker: David Benioff & D.B. Weiss

genre: fantasy

speelduur: 51 - 78 minuten

releasedatum: 15/04/2011

originele taal: Engels

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Game of Thrones is ongetwijfeld de populairste televisieserie van onze tijd. De serie bevat meerdere verhaallijnen verspreid over de zeven seizoenen - boordevol onvoorspelbaarheid, taboes, seksscènes, prachtige locaties/ decors, humor en dialogen.

De afgelopen jaren kwam de reeks vaak onder vuur te liggen voor de botte, seksistische behandeling van de vrouwelijke personages. Die verontwaardiging is selectief, in de kern draait de serie rond macht. De vraag die daarmee verband houdt - en overal in door sijpelt - is wat die verschillende machtsverhoudingen betekenen voor de seksuele verhoudingen. Inmiddels bezetten de vrouwen alle sleutelposities.

Herbeleefd gedurende het jaar 2018, seizoenen 1 tot 7.

0 notes

decosterbo-blog · 7 years ago

Text

Activiteit 2 expo BWMSTR Label / Zwerfruimte in deSingel, Antwerpen

De tentoonstellingsreeks is opgemaakt als resultaat van het onderzoek naar ‘Zwerfruimte’ onder het ‘BWMSTR Label 015’ toegekend door het Team Vlaams Bouwmeester. Zwerfruimte gaat schuil achter een bestemming die ontoereikend is om de ruimte volledig te benutten. Het ontstaat wanneer het gebruik van een ruimte in oppervlakte en/of in tijd niet voldoende is.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

In 2018 - 2019 toont het Vlaams architectuurinstituut de resultaten van de BWMSTR Labels 2017 in de wandelgangen van deSingel. Met het BWMSTR Label wil de Vlaamse Bouwmeester vernieuwende en beleidsrelevante ideeën oppikken vanuit de onderzoeks- en ontwerppraktijk, en zo ongevraagd onderzoek ondersteunen in zijn prille beginfase. De laureaten krijgen een bescheiden budget om hun project verder uit te werken tot een dossier voor beleidsmakers en administraties.

curatoren: Dimitri Minten en Tim Vekemans (RE-ST)

productie: Vlaams architectuurinstituut en deSingel met steun van Team Vlaams Bouwmeester

zaal: wandelgang

datum: 06/11/2018 tot 13/01/2018

prijs: gratis

Surfen naar een artikel, vrtnws.be

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

RE-ST is een architectuur- en onderzoekspraktijk die naar oplossingen zoekt voor urgente en complexe ruimtelijke vraagstukken. Binnen de praktijk van het niet-bouwen onderzoekt het bureau van Dimitri Minten, Tim Vekemans en Bob Van Abbenyen de (on/onder-)benutting van ruimte. Aan de hand van twaalf concrete cases worden de diversiteit en het potentieel van onderbenutte ruimte geïllustreerd.

Het dichtbebouwde Vlaanderen heeft geen besef van het plaatsgebrek en balanceert tussen ruimte gebruiken en ruimte verkeerd gebruiken. Het wordt getypeerd door zijn verkavelingen, lintbebouwing en het noodzakelijk gebruik van de auto. De Belg heeft nu eenmaal een baksteen in de maag en Vlaanderen beschikt nog over een grote hoeveelheid bouwgronden, bij verzadiging kunnen nog steeds grote lappen woonuitbreidingsgebied aangesneden worden.

De insteek van niet-bouwen onderzoekt de denkoefening om ruimtelijke behoeftes binnen de bestaande bebouwing in te lossen. Alleen door het activeren of teruggave aan de natuur kan de toenemende hoeveelheid zwerfruimte tegengegaan worden.

Zwerfruimte manifesteert zich op verschillende schalen waarvan RE-ST vier domeinen onderzoekt: cultuur, onderwijs, wegeninfrastructuur, wonen en erfgoed. DeSingel fungeert voor het eerste thema als case. Via een apart parcours kan aan de hand van cijfers en kaarten bekeken worden in welke mate de kunstencampus - de site onderging reeds meerdere malen een uitbreiding - onderbenut is. De onderwijsinstelling het Klein Seminarie in Hoogstraten wenste een nieuwe inkom, een renovatie van de bestaande gebouwen en nieuwe bestemming voor de aanwezige Eeuwfeestkapel. Het onderwijsinstituut kampt met een daling van internaat studenten en heeft bijgevolg geen nood aan een nieuwe inkom, wel aan efficiënte oplossing voor het te grote gebouw. Klaslokalen staan leeg tijdens de avonden, weekends, feestdagen en vakanties. De Eeuwfeestkapel wordt enkel benut tijdens traditionele vieringen. Nieuw ruimtegebruik ontstaat indien de ruimte wordt opengesteld voor breder publiek. Tijdens de schooluren kunnen leerlingen en leerkrachten hiervan gebruik maken als leer- en speelruimte en na de schooluren kunnen externe organisaties hiervan gebruik maken voor hun activiteiten. De volgende denkoefening met voorgaande in het achterhoofd dringt zich op: ’Is er nood aan een nieuw ‘ontbrekend’ cultuurcentrum?’. Een ander voorbeeld is de Wouwershoeve. Een oude schuur werd omgebouwd tot gemeenschapscentrum voor actieve natuur- en cultuurbeleving, gerund door de bewoners van een zorginstelling. Ook de huidige wegeninfrastructuur moet herdacht worden. De auto is synoniem voor file maar het openbaar vervoer is dan weer niet rendabel om genoeg kritische massa te bereiken door de grote afstanden. Als laatste thema wordt de woning bekeken. Doorheen de levensjaren evolueert de gezinsstructuur en worden verschillende kamers grotendeels onderbenut. Toch heerst er in België een grote woonnood welke opgelost kan worden door ingebruikname van onbenutte ruimte in de huidige bebouwing, mits een noodzakelijke toegeving van de beleidmakers in de wetgeving uiteraard.

Kortom, tal van mogelijkheden. Hoog tijd voor verandering in het algemeen gedachtengoed of de expansiedrang van de mens wordt de ondergang van onze kwetsbare aarde.

Beleefd op 11/11/2018 in internationale kunstencampus deSingel in Antwerpen met oudste zus.

0 notes

decosterbo-blog · 7 years ago

Text

Activiteit 1 film; Girl - Lukas Dhont in Kinepolis Brussel

Lara is een vijftienjarig meisje, geboren in een jongenslichaam, die droomt om ballerina te worden.

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

‘Girl’ is het langspeelfilmdebuut van Gentenaar Lukas Dhont (27).

Hoofdrolspeler Victor Polster werd in Cannes bekroond als beste acteur, Lukas Dhondt kreeg de Caméra d’Or voor het beste regiedebuut, Netflix kocht de film én hij is dit jaar de Belgische inzending voor de Oscar voor Beste niet-Engelstalige film.

regisseur: Lukas Dhont

acteurs: Victor Polster (Lara), Arieh Worthalter (vader), Oliver Bodart (broer Lara)

muziek: Valentin Hadjadj

genre: drama

speelduur: 100 minuten

releasedatum: 17/10/2018

originele taal: Nederlands, Frans

Surfen naar een recensie, demorgen.be

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

Het is een flinterdun scenario. Lara, een vijftienjarig meisje, droomt om een professionele ballerina te worden en wil zich een volwaardige vrouw voelen, met als enige obstakel haar tegenstribbelde lichaam.

Het verhaal geeft zowel de kleine als grote stappen weer van haar weg naar vrouwelijkheid, hiermee worden zowel haar ongeduld als haar fysieke en mentale strijd geuit. Met eenvoudige, stijlvolle beelden en repetitieve scenes wordt de spanning langzaamaan opgebouwd. Je voelt daadwerkelijk het innerlijk en het uiterlijk conflict van Lara tegen haar eigen lichaam opborrelen. De Franse componist Valentin Hadjadj versterkt deze strijd met zijn snijdende tonen.

De fascinatie van de camera voor Lara(’s lichaam) benadrukt de genderdysforie waarmee ze knokt, gereflecteerd in elke spiegel. Het essentieel naakt, pompende spieren, bloedende tenen en omhelzende armen verwijzen naar de grote lichamelijkheid van het verhaal.

Girl distantieert zich van andere LGTBQ+-films door de focus te weerleggen op de groeipijnen van een transtiener in innerlijk en uiterlijk conflict in plaats van het individu die vecht tegen de vooroordelen van de maatschappij. De kleine, veelzeggende momenten tonen Lara’s moeilijkheden ondanks de steun van haar directe omgeving en een intensieve psychologische begeleiding.

De film verandert niet enkel de blik op transgenderpersonen, het geeft aanzet tot denken over het maatschappelijk beeld van een penis of vagina. Is het geslachtdeel wel genderspecifiek? Ook onderwerpen zoals onzekerheid, lichamelijke ongemakken en een instabiel zelfbeeld zijn universele thema’s voor de huidige maatschappij.

De verbondenheid met Lara is enorm. De hele bioscoopzaal krimpt in elkaar bij het zien van de slotscène, het summum van het niet-aanvaarden van haar penis, en blijft verbouwereerd achter tot de eindaftiteling afgelopen is (best opmerkelijk).

De vertolking van Lara door Victor Polster is subliem. ‘Girl’ afstraffen vanwege het casten van een cisacteur voor transgenderrollen is bijzonder misplaats. Het verhaal valt of staat immers bij de vertolking van het hoofdpersonage en de rol verlangt eenmaal een hoog eisenpakket van een transtiener, die vakkundig moet onderlegd zijn op acteerprestatie en klassiek ballet én bereid is zichzelf (letterlijk) bloot te geven in periode van transitie. Ook hier moeten we losbreken uit deze categorisatie.

Kortom, de film is een parel die vraagt om een diepe buiging.

Beleefd op 30/10/2018 in Kinepolis Brussel met mama en twee oudere zussen.

1 note · View note