deflik - Tumblr blog

deflik · 3 years ago

Photo

Gisteren, 11 ( ja ELF) jaar geleden, verscheen ‘De nieuwe politie’ met voorwoord Peter Hinssen Wanneer beginnen we aan de veiligheidstoekomst van onze (klein)kinderen? #dtv

“In tegenstelling tot velen onder ons, heb ik zelf nooit politieagent willen worden. Voor velen van mijn vriendjes in de lagere school was het behoren tot het politiekorps een jongensdroom, ongetwijfeld door de aantrekking van het kunnen rondracen in fast cars, het mogen schieten met een echt pistool en het in een uniform boeven mogen vangen elke dag. Het deed me helemaal niets.

Maar misschien zou ik daar vandaag anders over denken. Niet dat ik nu anders denk over fast cars, pistolen en uniformen. Nee, die kunnen mij nog altijd gestolen worden. Maar de toekomst van het politiewezen heeft ineens een technologische dimensie gekregen. En daar gaat mijn nerd-hart dan weer sneller van kloppen.

We gaan in mijn ogen een van de meest belangrijke evoluties meemaken in de wereld van het politiewezen, en waar technologie plots een hoofdrol gaat spelen. En dat is superspannend.

De core business van politie is volgens mij niet veranderd. De core business van politie is het handhaven van de orde, natuurlijk door het kunnen uitoefen van macht, maar vooral gebaseerd op het juiste inzicht. De politie heeft als core business het weten. De juiste acties en reacties kunnen alleen correct zijn als ze gebaseerd zijn op de juiste informatie. De core business van de politie is informatie.

Ik was, en ben nog altijd, een grote fan van de novelles van Sherlock Holmes. De speurneus die Scotland Yard altijd iets te vlug af was, en op zijn karakteristieke manier zijn vernuftig brein inzette om met puur brainpower een zaak op te lossen. Pure intelligentie en informatie toepassen om de juiste conclusies te trekken, en de criminaliteit te lijf gaan. Geromantiseerd tot en met, maar wel de juiste vinger op de pols: het oplossen van criminaliteit, en het handhaven van de orde, heeft met informatie te maken, met inzicht, en met intelligentie.

En daar maken we vandaag de dag een werkelijke revolutie door. Ik preek al een paar jaar dat het tijdperk van het nieuwe normaal is aangebroken: een tijd waarin digitaal niets bijzonders meer is, maar eigenlijk gewoon heel normaal. We moeten maar onze kinderen bekijken die opgegroeid zijn in het digitale tijdperk, en die digitaal gewoon evident en normaal vinden en die zelfs verwonderd zijn als wij nog het adjectief digitaal gebruiken.

We leven in tijden waarin de veranderingen sneller en sneller lijken te gaan. Wij had een paar jaar geleden durven denken dat wij vandaag allemaal met een smartphone rondlopen, volop thuis tablets als de iPad gebruiken, en het maar evident vinden dat wij vandaag alles online kunnen doen, van een reis boeken, tot al onze bankzaken verrichten. Digitaal is normaal geworden, en het resultaat is een ongelooflijke storm van informatie die tot onze beschikking staat om ons leven te verrijken.

En dan staan we maar in het begin. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat we in de hele digitale revolutie nog maar net halverwege zijn, en dat we een tijdperk tegemoet gaan waar digitaal inderdaad normaal zal zijn, maar waar we bij de impact van het digitale op onze samenleving nog maar net begonnen zijn om te ervaren wat de true impact zal zijn. Onze samenleving zal gekenmerkt worden door een overvloed van informatie, en evoluties zullen sneller en sneller evolueren.

En dat is niet evident. Ik ben de laatste tijd begeesterd door het concept van VUCA, een vierletter woord dat staat voor Volatity, Uncertainty, Complexity en Ambiguity. Een concept dat gebruikt wordt door het Amerikaanse leger om naar de toekomst te kijken. Waar zij vroeger nog dachten dat we van de ene stabiele toestand naar de ander zouden evolueren, gaan zij er nu van uit dat we in een situatie terechtkomen waar VUCA de regels uitmaken. We gaan nooit meer terug naar een 'stabiele toestand, maar zullen meer en en meer met Volatiliteit te maken hebben. Dat wil ook zeggen dat er geen zekerheden meer zijn, maar meer en meer we zullen moeten rekening houden met het managen van uncertainties. Dingen zijn ook nooit meer simpel, maar we zullen experts moeten worden in het managen van complexities waar schijnbaar onooglijke kleine zaken kunnen leiden tot gigantische gevolgen. Het resultaat van dit alles is dat het naïef is om om te denken in termen van zekerheden, maar er meer en meer ambiguiteit zal de karakteristiek worden.

Het bedrijfsleven is zich in deze vorm volop aan het voorbereiden. Bedrijven begrijpen dat het een wapenwedloop wordt, en dat diegene die zich het snelste kan aanpassen, diegene die het meest volatiel en wendbaar kan zijn, de beste kansen heeft. Het gaat hier niet om technologie. Technologie is een middel, informatie is de core. Bedrijven moeten leren om sneller informatie te verwerken, sneller informatie tot inzicht te brengen. Information is the new oil.

Deze periode wordt superspannend. Bedrijven die zich niet correct kunnen wapenen in de informatie-race zullen in het nieuwe normaal tijdperk hopeloos achterblijven, maar die bedrijven die zich kunnen aanpassen aan het VUCA model zullen in het nieuwe normaal floreren, en overleven.

En wat betekent dit nu voor de politie? We komen terecht in een wereld waar informatie cruciaal wordt en waar technologie dé enabler van informatie is. De wereld van criminaliteit omarmt dit maar al te graag. Ik was onlangs te gast op Stanford, waar de top technologen van de toekomst worden opgeleid. Tijdens een diner met de dean van de faculteit waar de top IT-ers van de wereld worden gevormd, zei de brave man dat er een gigantisch probleem was met organized crime op de campus. Het probleem was niet dat er veel drugs op zijn campus verdeeld werden, maar dat de beste studenten van zijn school, die vroeger door de McKinsey's of de Procter & Gamble's van deze wereld werden weggekaapt, nu de laatste jaren door organized crime werden weggekocht. Scary. Very scary. De wereld van de criminaliteit heeft beseft dat het een oorlog van informatie wordt en dat technologie en technologen key worden om de toekomst veilig te stellen.

En wat doet de politie? Smart criminals zullen gebruiken maken van nieuwe technologie, smart criminals zullen gebruiken maken van betere informatie. De taak van de politie is op zijn minst te kunnen strijden met dezelfde wapens, op zijn minst toegang te hebben tot dezelfde informatie.

Dit boek beschrijft de revolutie die het politiewezen zal moeten ondergaan om relevant te blijven in het nieuwe normaal. Dit gaat veel verder dan de politiemensen een smartphone geven of maken dat de politie relevant wordt in het social media gebeuren. Dit boek beschrijft de uitdagingen die de politie zal ondergaan om relevant te blijven in een wereld waar digitaal normaal geworden is, maar schetst de toekomst van een politiemacht die op een totaal andere manier de droom van Sherlock Holmes uitvoert: handhaven van de orde met informatie, met inzicht en met intelligentie.

En laat er geen twijfel rond bestaan. Als ik als jonge knaap nu mijn carriere nog zou moeten kiezen, dan zou er geen twijfel bestaan: geen mooiere uitdaging dan het introduceren van de politie in de wondere wereld waar digitaal normaal is. En dan zou dit boek een prachtige handleiding vormen.”

Peter Hinssen

#politie denieuwepolitie quantumveilig

0 notes

deflik · 4 years ago

Photo

UW POLITIE ALTIJD NABIJ

In 2005 hielden we, net als alle andere #politie korpsen en diensten toen, binnen de Lokale Politie Gent, vele en lange vergaderingen om onze doelstellingen te bepalen. Het was in die periode, post Dutroux, volop de trend om missies en visies en waarden op te stellen, in de hoop op die manier wat trots en identiteit in de Belgische politie te pompen.

Terzelfder tijd ontstond er ook in ons korps en vooral bij het operationeel personeel , een groeiende aversie voor al te abstracte managementconcepten en ‘management voor het management’.

Korpschef Freddy Carlier voelde dit aan en ik kreeg met mijn communicatiedienst de opdracht om alle personeel te betrekken bij de missie. We creëerden de duidelijke en helder omschreven slogan ‘Uw politie altijd nabij’, en samen met een duidelijk communicatieplan werden de hartene van de Gentse bevolking veroverd. Elk personeelslid van het korps kon een eigen verhaal vertellen rond de slogan. Deze verhalen pasten in en schetsen een mooi beeld van de gemeenschapsgerichte visie waar ons korps toen voor de volle 100 % voor ging. We lieten stickers maken en hingen ze op de politiewagens. Kaders aan de muren, kaften en onderleggers op de bureaus kregen een kleedje met dezelfde look-and-feel. Voor onze stakeholders lanceerden we de slogan met een happening en bijhorende persconferentie in de Culture Club in Gent. Het was de bedoeling dat deze slogan een jaar lang elk initiatief en elke actie zou bepalen.

Dit project was en is echter zo sterk dat nu, bijna 20 jaar later, elke medewerker zich nog steeds verbonden voelt met deze slogan en hem als rode draad gebruikt bij de dagelijkse werking.

Er zijn zo van die momenten dat alles in de juiste plooien valt. #uwpolitiealtijdnabij #upan #politie #veiligheid

0 notes

deflik · 4 years ago

Photo

Zijn crises en noodtoestanden niet de uitgelezen situaties om in netten samen te werken in plaats van in de ouderwetse rigide disciplines?

Er zijn vijf disciplines in de noodplanning die door de federale overheid in een koninklijk besluit zijn vastgelegd. Deze disciplines bestrijden crisissen en incidenten onder leiding van burgemeester, gouverneur of minister van Binnenlandse Zaken en bijgestaan door de ambtenaar noodplanning.

- Discipline 1: Brandweer

- Discipline 2: Medische hulp

- Discipline 3: Politie

- Discipline 4: Logistieke hulp (Civiele bescherming)

- Discipline 5: Informatie voor de bevolking

De opdeling van de noodzakelijke functionaliteiten tijdens crises in disciplines is sluiten niet meer aan bij de filosofie van de netwerksamenleving. Ten eerste zijn de uitgewerkte rampenplannen enkel leesbaar voor noodspecialisten, wat zijn doel voorbijschiet. Het is een beetje primitief dat de meeste rampenplannen niet doelgroepgericht zijn. Ten tweede zijn de opgelegde waarschuwingsketens hopeloos gedateerd omdat ze zijn opgesteld in een wereld waar professionals en bevolking nog nooit van sociale media hadden gehoord. Is er een crisis, dan kun je er 99% zeker van zijn dat je het eerder hoort van een twitteraar of de pers dan van een collega in de communicatieschakeling. Ten derde wekt deze indeling van disciplines de indruk dat er een onderlinge gradatie is qua belang en nut, wat zeker niet het geval is. Het is niet omdat crisiscommunicatie als vijfde discipline genummerd wordt, dat ze daarom ook als laatste moet plaatsvinden.

Netcentrisch werken is een alternatieve werkwijze waarmee een ramp of crisis kan beheerst worden met professioneel informatiemanagement. De betrokken spelers moeten zoveel mogelijk op het zelfde moment hetzelfde actuele totaalbeeld van de situatie krijgen. Dit kan door informatie niet via de hiërarchische lijn, maar via een geïntegreerd interactief online netwerk te delen. Zo krijgen hulpverleners, politie, gemeenten, en andere partners sneller een gedeeld totaalbeeld wat leidt tot een goede besluitvorming en een betere inzet van acties. Uiteraard zal het communicatienet zijn rol spelen en ook crisiscommunicatie naar slachtoffers, publiek en media kan via netcentrisch werken sneller en gerichter plaatsvinden.

Dit was één van de 10 ideeën die ik in ‘De nieuwe politie’ (Lannoo 2012) lanceerde in de hoop een aanzet te kunnen geven tot debat, maar vooral omtrent het ‘nadenken’ in het ‘licht van de toekomst’.... we zijn 2021 ... wanneer beginnen we eraan ?

#rampen crisis beleid

0 notes

deflik · 4 years ago

Photo

Vandaag zag ik op de website van ‘Het Laatse Nieuws’ een artikel dat mij deed reflecteren naar ‘de tijd van toen’. Ben nog steeds overtuigd, ondanks de opvallende patronen in de volledige politiewereld, je communicatief steeds rekening moet houden met de evoluerende maatschappelijke omstandigheden en met de eigenheid van elk korps, dienst of afdeling. Zo stond het niveau van de politiecultuur binnen het Gentse korps tijdens het schandaal van de vrouwenhandel begin jaren negentig vorige eeuw, op een historisch dieptepunt. De Gentse politie werd, nav vernoemd schandaal doorgelicht en moest afrekenen met een verrotte interne mentaliteit. Andere korpsen hebben niet noodzakelijk eenzelfde loutering meegemaakt. We zijn eruit geraakt door keihard samen te werken en samen maakten we van het Gentse korps de maatstaf waaraan anderen zich toen toetsten.

Waar velen zich blindstaren op de problemen, zagen wij toen een kans om het tij in de meest gunstige zin te doen keren, onder leiding van de toenmalige directeur van de Oost-Vlaamse Politieschool, Freddy Carlier.

Na de implementatie van de vernieuwde werking kreeg ik als verantwoordelijke van de Directie Externe Relaties de opdracht ‘het korps’ opnieuw te verkopen aan de bevolking. Heb toen allerlei initiatieven opgestart, maar wat zeker in het collectief geheugen gegrift zal blijven, is de televisieserie Flikken. Het begon allemaal op 20 januari 1998 met een werklunch met Erwin Provoost, toen producer van het succesvolle Windkracht 10, scenarioschrijver Pierre De Clercq, vriend en medemerker John Schellens en ondergetekende. Het gesprek zou over de ontwikkeling van een nieuwe serie gaan, een serie met als werktitel Tracks die zich zou afspelen bij de spoorwegpolitie. Niet dus. Het resultaat van de lunch was een politiereeks over de Gentse politie, gemaakt met en door de Gentse politie, met de provocerende naam Flikken… De afspraak was dat we één jaar lang, in dertien afleveringen op zondagavond, het verhaal mochten vertellen over (het werk van) politiemensen. Het bleef niet bij dat eerste seizoen, het werden er elf.... De rest is geschiedenis.

Het succes van de Flikkenserie en de daaraan gekoppelde Flikkendagen hebben natuurlijk een enorme boost aan het korps gegeven. Zoiets doet wonderen voor de interne en externe politiecultuur. Geen enkel ander korps in België heeft dezelfde hoogdagen als die van Gent meegemaakt.

Wat ik ervan leerde was dat we ‘onze’ communicatie van loutere informatieverspreiding dienden te verschuiven naar communicatie die samenhing met de organisatie en die over de organisatie zelf ging. Dit is corporate communicatie en zou eigenlijk de norm moeten worden ? De beeldvorming over het politiewerk is grotendeels gebaseerd op de ervaringen en de verwachtingen van de mensen waarmee we werken. Imago is daarom belangrijk om de kwaliteit en de cultuur van het korps te weerspiegelen. Met je imago bezig zijn is dus geen ijdel navelstaren, maar een bewuste keuze om aan je doelstellingen te werken. Met je imago kun je je korps een rationele én een emotionele definitie geven, waarin je de ziel van je organisatie kan vastleggen. Als toen leidinggevende van de communicatiedienst van Politie Gent had ik het genoegen om, met mijn schitterende medeMerkers, onze werking zoveel als mogelijk te enten op de visie van corporate communicatie. De aanpak van corporate communicatie zorgde voor een effectieve informatieverspreiding (zowel intern als extern), een positieve korpsidentiteit (zowel intern als extern) en een bestendige relatie met de verschillende partners.

Communicatiemanagement veronderstelt een geïntegreerde aanpak van communicatie. Op termijn zullen alle medewerkers zowel online als offline converseren en als ambassadeurs mee instaan voor de korpscommunicatie.

Heel direct gezegd: spreek niet met twee tongen!Dat vergt eenheid van beleid en heldere afspraken die voor alles en iedereen gelden. Het vereist dat je continu mensen bij de les houdt en meegaat met de tijd en de (digitale) veranderingen.

Met sociale media kan je de externe communicatie van een korps een stuk breder maken. Je kunt je boodschap rechtstreeks tot bij de burgers brengen, zonder de tussenkomst van de drie grote media (televisie, radio en krant) en zo ontwijk je de mediafilter. Politieberichten die anders het journaal of de krant niet halen, kunnen via sociale kanalen toch bij een geïnteresseerd publiek terechtkomen. Of je nu een persbericht wilt verspreiden, je reputatie na een incident wilt opkrikken of je oor te luister wilt leggen bij de burgers, sociale media bieden je mogelijkheden en opties die met de klassieke media ondenkbaar zijn. Het mag contradictoir klinken, maar door persberichten vrij te geven op het web kun je sommige doelgroepen beter bereiken en een boodschap beter controleren dan door ze met de klassieke media mee te geven.

Reputatiemanagement

Er wordt veel over de politie gesproken en geschreven – en soms in niet al te positieve bewoordingen. Als je zelf deelneemt aan deze gesprekken, ben je in staat om als eerste nieuwe geruchten op te vangen, te peilen naar de emotionele temperatuur van de sprekers, in dialoog te gaan en mogelijk zelfs de teneur van bepaalde gesprekken te verbeteren.

Reputatiemanagement is het beheren van de e-reputatie die je organisatie heeft. Sollicitanten, lesgevers, politici en potentiële partners worden steevast gegoogeld om hun imago na te kijken. Op welke websites hebben zij informatie over zichzelf gepost? Welke opinies verkondigen ze en welke strekkingen hangen ze aan? Zijn er (gênante) foto's of verhalen terug te vinden? Ontevreden burgers, kwaadwillige personen of pressiegroepen kunnen via sociale media op korte tijd een groot publiek bereiken en veel negatieve publiciteit genereren. Als er op een bepaald moment negatieve geruchten rondgaan, kunnen deze heel hoog scoren in de zoekmachines en zo een enorme impact hebben op je imago. Hoe meer activiteit en reacties bij een bepaald web bericht staan, hoe meer Google juice het aanmaakt en hoe hoger dit bericht bij de zoekresultaten op Google gerangschikt wordt. Ook nadat de storm is gaan liggen, loopt je organisatie het risico nog lang met negatieve berichten in de resultaten van de zoekmachines te verschijnen. Als je je enkel op je eigen website concentreert om je e-reputatie te beheren, ben je dus verkeerd bezig.

Je online reputatie is sterker als je op elk afzonderlijk platform herkenbaar blijft. Hou dus op de sociale media websites een consistente huisstijl aan. De huisstijl is meer dan enkel het logo: het is een ‘normenboek’ dat bepaalt hoe alle grafische kenmerken op een systematische en coherente wijze worden gebruikt. De huisstijl is een teken van (h)erkenning: het is uithangbord van de politieorganisatie en bepaalt mee het imago naar de burger toe.

Collectieve ambitie

Een reputatie maken en houden doe je natuurlijk niet alleen. Een collectieve ambitie helpt je om de interne cohesie en coherentie van de organisatie te bevorderen. Hoe meer je medewerkers zich kunnen identificeren met de waarden of hogere doelen van je korps, hoe groter de motivatie en de betrokkenheid tussen de personeelsleden bij het (samen) nastreven van de doelstellingen. De collectieve ambitie zorgt ervoor dat medewerkers, gedreven door enthousiasme, op de hoofdweg blijven en niet te veel zijwegen inslaan. Dat dit een impact heeft op je imago spreekt voor zich.

Wees er echter van overtuigd, het vraagt veel werk, je moet er elke dag in investeren, want wat jaren heeft gekost om op te bouwen, kan in een mum van tijd weer verloren gaan..... en daar ben/was ik, spijtig genoeg, ook getuige van ....

#denieuwepolitie communicatie SEGPol veilig2030politie veiligheid

0 notes

deflik · 4 years ago

Photo

Is de oprichting van een European Bureau of Investigation (EBI), naar analogie met de Amerikaanse FBI, misschien een (mede) oplossing om te reageren op de, momenteel, ongrijpbare en onbegrensde cybercriminaliteit?

Geografische grenzen hebben weinig betekenis op het internet. Populaire en succesvolle sociale media worden over het algemeen gerund door grote internationale bedrijven en de landen van waaruit ze gerund worden volgen niet noodzakelijk dezelfde wetgeving als België. Willy Bruggeman, voorzitter van de federale politieraad, heeft al vele malen de terechte vraag gesteld : “Heeft een aangepaste of nieuwe Belgische wetgeving hierover eigenlijk wel zin?” Hij stelt de vraag of een Europese of globale aanpak geen betere manier is om deze vragen te beantwoorden. Ik volg hem volledig in zijn redenering en opnieuw wil ik een stukje verder gaan.

Cyberthreats

Bijna iedereen is er van overtuigd dat de grootste bedreiging voor de komende (?) decennia cyberaanvallen kunnen zijn. Veel netwerken en de grenzeloze internationale verbondenheid die ons vrijheid, entertainment, informatie en toegang tot de wisdom of the crowds geven, zijn dezelfde media die de ondergang van de netwerkmaatschappij kunnen betekenen. Cyberterroristen met de juiste knowhow of met hackers in dienst, kunnen de elektriciteit in hele naties afsluiten, het telefoonverkeer lam leggen, ziekenhuisgegevens wissen of bankrekeningen plunderen. Dergelijke aanval kan tot algemene chaos en opstand leiden. Vergeet de atoombom – draai de digitale kraan dicht en we werken onszelf wel de vernieling in. Cybercrimebestrijders wereldwijd krijgen nu groen licht.

Een E.B.I.

Bij het opstarten of verderzetten van gerechtelijke onderzoeken en opsporingen moet de politie vaak terugvallen op zogenaamde Service Level Agreements (SLA). Daarbij worden, naar vorm en inhoud, afspraken gemaakt rond (samen)werking en neergeschreven in een ‘contract’. Heel anders dan in de Verenigde Staten, waar de FBI een zaak van a tot z kan behandelen, kan het zijn dat verscheidene Belgische politiediensten soms in kluwen van structuren moeten samenwerken. Lokale recherchedienst, federale gerechtelijke politie en andere partners worstelen onderling met de vele taken en verantwoordelijkheden die door regelgeving opgehoopt worden. Hierdoor staat de deur op een kier voor gestoorde procesgangen, foute beoordelingen en risico’s voor de goede afloop.

Globalisering van criminaliteit dwingt politiemachten om samen te werken over de bestaande taal-, lands- en cultuurgrenzen heen. Daarvoor zijn twee soorten bijstellingen en aanpassingen nodig:

De organisatie zal zich een nieuwe vorm van diplomatie moeten eigen maken en zich cultureel moeten voorbereiden om in internationale netwerken te opereren.

Nog eens, het politiewerk ziet zich geconfronteerd met moderne criminaliteitsvormen en misdaadstructuren die om innovatieve technologieën, permanente bijscholing en een algemene flexibele inzet van het politiewerk vragen.

In grote gebieden van de wereld worden wetgeving en vrij verkeer van kapitaal, goederen en diensten op elkaar afgestemd. Terwijl naties steeds meer autonomie afgeven aan supranationale organisaties zoals de Europese Unie, stijgt de vraag naar gelijklopende wetgevingen binnen de schillende lidstaten. De Europese Unie heeft al sinds 1993 als fundamentele doelstelling om voor haar burgers een ruimte te creëren van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid zonder binnengrenzen. Het afstemmen van al die verschillende juridische systemen van elke lidstaat maakt het haar niet gemakkelijk, en al zeker niet het bijkomende problematiek van online grensvervaging en virtuele criminaliteit.

Bijkomende vraag : dienen politie, defensie, douane,.... elk afzonderlijke ‘cyberdiensten’ te creëren of maken we één sterk netwerk, in het belang van de burger ? #dtv

Onderwerp voorde ‘Staten-Generaal Politie’ ? #veilig2030 #denieuwepolitie

1 note · View note

deflik · 4 years ago

Photo

Een echte geïntegreerde politie: lokaal en federaal bestaan niet meer !

Laat ons, los van alle gekende feiten en gebeurtenissen die de media halen, een denkoefening houden : wat als we onze ‘politieorganisatie’ zouden opdelen in meerdere politienetten op basis van :

de politiefunctionaliteiten

onze kerntaken

huidige (virtuele) maatschappelijke omgeving

Iedereen heeft duidelijk behoefte aan een transparante politieorganisatie. Een organisatie die toont waar ze voor staat en welke doelstellingen ze nastreeft en die we ontwikkelen door het creëren van ‘politienetten’ ?

Elk net staat voor duidelijk geformuleerde en volstrekt heldere producten of diensten, zoals gemeenschapsgerichte politiezorg , recherche, communicatie,….

Duidelijkheid creëren voor de bevolking en die eveneens tegemoet komen aan de verzuchtingen van het politiepersoneel.

Er is een onderscheid tussen politiefunctie en veiligheidsfunctie. Een veiligheidsfunctie (onderzoeken, opsporen, controleren) kan door meerdere organisaties, zowel publiek en privaat, uitgevoerd worden, terwijl een politiefunctie het dragen van een wapen of de mogelijke toepassing van geweld veronderstelt.

Taken en diensten die niet behoren tot de ‘core business’ van de politie, kunnen in overleg en samenspraak uitbesteed worden aan partnerondernemingen, privaat of publiek, die zich specialiseren in (politie)ondersteunende opdrachten.

Six degrees of separation

Waarom netten? Het is intussen wel duidelijk voelbaar, zelfs voor de grootste tegenstanders van digitalisering, dat de samenleving zich omgevormd heeft tot een netwerkmaatschappij. Kernwoorden in zo’n samenwerkingsverband zijn vertrouwen, openheid, delen en verbondenheid. In de jaren zestig, vorige eeuw, stelde vooraanstaand psycholoog Stanley Milgram vast dat elke wereldburger via netwerken in gemiddeld zes stappen met elkaar verbonden is. Met de komst van het internet en alle bestaande communicatietools zijn deze tussenschakels enorm verminderd, zes naar vier/drie of zelfs nog minder ?

De vriendschapssuggesties van Facebook of de “People you may know” voorstellen van LinkedIn zijn suggesties die mogelijk worden gemaakt door verbondenheid, een typisch kenmerk van onze hedendaagse netwerken.

Netwerken anno 2021 bestaan niet (meer) uit losse individuen, maar uit clusters van individuen. Vanuit elke cluster vertrekken er een aantal verbindingen naar een volgende cluster. Dankzij deze overlappingen kan je je met mensen uit de hele wereld rond verbinden.

Politienetten

Met het Octopusakkoord (1998 vorige eeuw !!) werd, door een compromis tussen de verschillende politieke families, gekozen voor een geïntegreerde politie op twee niveaus en eerlijk ik was … toen grote voorstander van de hervorming.

De vraag die we ons NU, meer dan 20 jaar later, moeten durven stellen is of dit model van geïntegreerde politie (nog) werkt?

Biedt deze structuur nog een kader waarin het mogelijk is om een voldoende kwalitatieve, efficiënte en democratische politiezorg te ontwikkelen?

Spijtig genoeg werd/wordt er niet geïnvesteerd in een (wetenschappelijke) evaluatie ?

Zit de huidige politiewerking in België goed over de ganse lijn ? Geeft ze op alle punten voldoening ? De verdeelde politieke meningen die speelden bij de hervorming zijn nog steeds aanwezig. Om politieke ‘vrede’ te handhaven wordt steeds herhaald dat we de politiehervorming als geslaagd dienen te beschouwen, maar is dat wel zo? Draaien we niet te veel op routine, overleven we niet te veel op een functie of van een mandaat? Er zijn, spijtig genoeg te weinig, collega’s die enorm veel energie steken en werken aan kwaliteitsverbetering, aan het verhogen van effectiviteit en vooral van efficiëntie. Maar over het algemeen ontbreekt het aan innoverend vermogen, waardoor (te) veel politiediensten berusten en afwachten.

We kunnen er niet meer omheen: de technologische (r)evolutie brengen de discussies omtrent de weg die verder moet worden gevolgd in een stroomversnelling. Maar laat het duidelijk zijn, ook na bijsturing zal het takenpakket van de politie nooit statisch zijn, politietaken moeten zich qua invulling en uitvoering steeds opnieuw uitvinden en aanpassen aan de maatschappelijke ontwikkelingen. Voorlopig, in 2014 werd een poging ondernomen met “Een politie in verbinding” en in 20017 met het “D-netwerk” ontbreekt een toekomstgerichte langetermijnvisie op het politie- en veiligheidsvraagstuk van onze overheid, waaraan we actuele problemen kunnen toetsen en waarmee we deze logge, bureaucratische organisatie in beweging krijgen.

Hopelijk komt daar met de “Staten-Generaal” die, Minister Annelies Verlinden op 25 mei lanceerde, verandering in ?

Wanneer we ‘politienetten’ ontwerpen, moeten we waken over een aantal fundamentele evenwichten:

tussen centrale aansturing (uniformiteit) en de lokale autonomie

tussen de bestuurlijke–preventieve aanpak en de gerechtelijke-repressieve

tussen operationele slagkracht en democratische verantwoordelijkheid

tussen een generalistische benadering en voldoende kans tot specialisatie

Deze evenwichten zijn nooit definitief beslist. Dergelijke zwaartepunten verschuiven altijd onder druk van omstandigheden, onder invloed van maatschappelijke evolutie en omwille van veranderingen in de organisatie zelf. Een politienet moet ervoor zorgen dat de medewerkers voldoende ruimte en speling hebben om zelf onderhandelde of afgewogen beslissingen te nemen.

Netwerktheorie

De netwerktheorie of –wetenschap is een discipline die bijzonder veel raakvlakken heeft: van wiskunde en biologie, over communicatiewetenschappen en informatietechnologie, tot economie en politicologie. Netwerken blijven het onderwerp van vele uiteenlopende studies. Professor en netwerkspecialist Jan A.G.M. van Dijk verklaart waarom. “Het geheim van een netwerk zit ‘m in de intelligente combinatie van openheid en geslotenheid, schaalvergroting en schaalverkleining, decentralisatie en centralisatie van organisatie. Daardoor kan het meer complexiteit en risico reduceren dan traditionele centralistische of locale organisaties. Decentralisatie zorgt voor meer externe interactie en voor variatie. Centralisatie past daarbij interne interactie en de selectie van conclusies en besluiten Netwerken hebben ook centra, al zijn het vaak meerdere centra. Zij combineren een horizontale coördinatie en verticale controle van activiteiten. Vooral de medianetwerken van ICT ondersteunen deze combinatie.” [i]

Politie- en andere netten kunnen zowel functioneel als territoriaal georganiseerd worden. De functionaliteit (wijkzorg, recherche, interventie,…) en de daarbij voorziene samenwerking met andere partners in het veiligheidsbeleid (openbare orde, maatschappelijke zorg, verkeer, …) zijn bepalend voor de grote en de territoriale omschrijving van het net. Om de “Gemeenschapsgerichte Politiezorg” (GGPZ) te blijven garanderen, dient het concept van lokale verankering te blijven bestaan.

Deze entiteiten moeten, naar mijn inziens, weliswaar herbekeken worden, zodanig dat de gemiddelde zone een stuk groter wordt en minstens één middelgrote stad omvat. De versnippering die er nu is moet teruggedrongen worden. Bovenlokale taken, zoals recherche, operationele ondersteuning en boven alles informatievoorziening, worden georganiseerd in functionele netten.

Deze worden gecreëerd op basis van expertise en specialisatie, waarbij structuur minder rechtlijnig is en onderlinge communicatie en hiërarchie waarschijnlijk een sterk virtueel aspect zal hebben. Samenvoeging van lokale en federale recherchediensten of alle ICT-afdelingen kan het bovenlokaal net enkel versterken en efficiënter maken.

Het informatienet met ICT-ondersteuning staat aan de top van de voedselketen

De recherche verenigt zich in één enkel net , gewestelijk of nationaal afgebakend, met Europese ambities

De gemeenschapsgerichte politiezorg vormt lokale politienetten met een territoriale afbakening. Hierin zit dan oa wijkzorg, onthaal, maar ook plaatselijke openbare orde en lokale interventie-afdeling aangestuurd door aan de nieuwe technologie uitgeruste meldkamers.

Verkeer, momenteel een politiefunctionaliteit, is een veiligheidstaak die uitbesteed wordt aan een niet-politioneel net. Hetzelfde verhaal voor dienstverlenende bedrijven die instaan voor beheer van financiën en middelen, HR-beleid en communicatienoden van het politienet. Dit zijn stuk voor stuk partnernetten die niet noodzakelijk met politiepersoneel werken.

Informatie voor iedereen: lokale en nodale oriëntatie

Alles valt en staat met één groot politienet van informatie. Hierin wordt alle informatie ter beschikking gesteld aan, en gedeeld door alle andere politienetten. Omgekeerd wordt dit informatienetwerk door alle andere politienetten gevoed.

Het informatiebeheer en –uitwisseling door lokale, arrondissementele en nationale informatiekruispunten is een essentieel onderdeel voor de aanpassing van de politie aan de snel evoluerende maatschappij.

De organisatie van deze kruispunten op zich wordt best herzien. Een zeer robuuste en geavanceerde ICT-infrastructuur samen met de bereidheid tot delen en analyseren van ingewonnen info. De schaalvergroting en optimalisatie van politie-informatie maakt een vlotte afstemming tussen lokale en nodale oriëntatie noodzakelijk.

Met de invoer van gemeenschapsgerichte en informatie gestuurde politiezorg is de focus verlegd naar lokale oriëntatie met als hoeksteen de grote inbreng van de wijkagent. Van hem wordt verwacht dat hij de kwantiteit en kwaliteit van zijn contacten met de bevolking verhoogt. De wijkpolitie verzamelt, verwerkt en deelt deze informatie waardoor lokale politiemensen meer en beter geïnformeerd hun werk kunnen doen. Zo heeft een louter gemeenschapsgerichte politie vooral zicht op wat er gebeurt binnen eigen de zone (lokale oriëntatie) en minder een totaalbeeld op de bewegingen van internationale en nationale rondtrekkende dadergroeperingen (nodale oriëntatie).

Nodale oriëntatie richt zicht op geografische ruimte buiten de woongebieden, die opgevat wordt als open ruimte en infrastructuren, zoals wegverbindingen, waterwegen, luchthaven of computernetwerken. De knooppunten van deze infrastructuren vormen het aangrijpingspunt voor politiewerk; het bestuderen van verkeer en bewegingen van daders en hun misdrijven. De politie controleert daarvoor het verkeer van personen, goederen, geld (witwassen) en informatie (telefonie), over de grenzen heen.

Dankzij de nieuwe en quasi-ongelimiteerde mogelijkheden van informatietechnologie kunnen deze verkeersstromen beter opgevolgd en in kaart gebracht worden. Dan gaat het bijvoorbeeld over cameratoezicht met biometrie en nummerplaatherkenning. Hier wordt de samenwerking van lokale en nodale oriëntatie cruciaal: de criminele activiteiten van bendes op grote schaal kunnen maar aangepakt worden door een goede plaatselijke inzet hierop af te stemmen.

Zelfregulatie vervangt top-down aansturing

Met een invoering van politienetten krijg je minder mandaathouders en directies, minder echelons, minder overhead, minder bureaucratie, maar vooral meer eindverantwoordelijkheid in elk politienet. Dat moet ertoe leiden dat het zogenaamde tekort aan personeel geen uitvlucht meer kan zijn voor het gebrek aan politie-efficiëntie, wat op zijn beurt leidt tot het optimaliseren van de operationele inzet.

Samenwerking in de politienetten zal de huidige kloof tussen het beleidsniveau en de politionele werkvloer wegwerken en een einde maken aan de toenemende demotivatie en beroepscynisme bij politionele veldwerkers.[ii]

De ondernemingsstructuur wordt platter. De bestaande directies en afdelingen zijn logge verticale kolommen en worden vervangen door dynamische horizontale netwerken, waarin de directe vorm van handelen zich minder houdt aan hiërarchie. Leidinggevenden van de verschillende politienetten staan onderling op hetzelfde plan, waardoor ze in een sfeer van gelijkwaardigheid en accountability opereren.

De politienetten bewegen zich doorheen de sociale ruimte en tijd op een intuïtieve en buigzame manier; samenwerkingsvormen ontstaan wanneer die vereist zijn en ontbinden zich na afhandeling van casussen.

De interactie tussen politienetten en externe stakeholders definieert de werkprocessen. Een geïntegreerde werking tussen deze verschillende netten is essentieel en een absolute noodzaak om de gehele veiligheidszorg in ons land te kunnen handhaven. Natuurlijk is het mogelijkheid dat collega’s binnen eenzelfde net, zelfs gelijktijdig en met verschillende invulling, aan meerdere netwerken participeren. Alle politienetten op elkaar laten aansluiten is vooral een werk voor organisatiedeskundigen die ervoor kunnen zorgen dat alle functionaliteiten, de externe stakeholders, ad hoc partners en – boven alles – het net van informatie met elkaar verbonden worden.

Wanneer beginnen we eraan ?

[i] Van Dijk, J.A.G.M. (2001). Netwerken, het zenuwstelsel van onze maatschappij. Enschede Universiteit Twente, Afdeling Communicatiewetenschap.

[ii] Bruggeman, W., Devroe, E. & Easton, M. (2010). Evaluatie van 10 jaar politiehervorming: Terugblikken naar het verleden en vooruitkijken naar de toekomst. In: Panopticon. Libri nr. 4. Maklu: Antwerpen/Apeldoorn. p. 98

#SEGPol Veilig2030

0 notes

deflik · 4 years ago

Photo

Wordt het geen tijd om de politieopleiding en de politiescholen radicaal te hervormen om ze (eindelijk) aan te passen aan de 21ste eeuw?

Agenten, inspecteurs en hoofdinspecteurs kunnen een opleiding volgen in één van de tien politiescholen. Je hebt er vijf in Vlaanderen, drie in Wallonië en twee in Brussel. Er is ook , ‘De Nationale Politieacademie ( ANPA). Jaarlijks zijn er toch 10.000 kandidaten die hun kans wagen om bij de politie te komen. Uit deze groep geïnteresseerden worden dan 1.000 kandidaten geselecteerd. Die selectie omvat een kennisproef, een sportproef, een medische test en een gesprek met een commissie. Het uitgangspunt is ervoor zorgen dat de juiste vrouw of man op de juiste plaats terechtkomt. Het kan vier tot tien maanden duren voordat je weet of je geselecteerd bent of niet. Pas dan kun je, de betaalde, politieopleiding voor agent, inspecteur of hoofdinspecteur starten.

Eenmaal door de selectieproeven, begint de bureaucratische rompslomp pas echt. Kandidaat-(hulp)agenten en -inspecteurs die geslaagd zijn in vermelde proeven, worden opgenomen in een wervingsreserve die drie jaar geldig is. Geselecteerde kandidaat-agenten moeten eerst worden aangeworven door een lokaal politiekorps (die procedure verschilt van het ene tot het andere korps) en worden daarna door dit korps naar de basisopleiding voor agent gestuurd. Geselecteerde kandidaat-inspecteurs worden onmiddellijk aangeworven bij de politie en kunnen – afhankelijk van de beschikbare vacatures – een voorkeur uitspreken voor een lokale politiezone of een dienst van de federale politie om hun loopbaan te starten. Voor kandidaat-hoofdinspecteurs en -commissarissen wordt er geen wervingsreserve aangelegd. De kandidaten worden elk jaar opnieuw gerangschikt en aangeworven in functie van het aantal opengestelde vacatures. Moeten deze procedures van selectie en werving zo ingewikkeld en traag verlopen? Willen we potentiële kandidaten ontmoedigen, is het dat misschien? Als je dit gelezen hebt, als niet-politiepersoneelslid, zal je je wenkbrauwen gefronst hebben? Zit daar niet mee in, zeer veel (kandidaat) politiemensen doen dat ook !

Belgische politiescholen doorgelicht

Op 13 november 2009 ondertekenden de ministers van Binnenlandse Zaken en Justitie het projectcharter ‘politie, een lerende organisatie’. Een van de doelstellingen was de politieopleiding te vernieuwen, kwalitatief sterker maken en vermaatschappelijken. Professor criminologie en projectleider Sofie De Kimpe (VUB) nam een motto van de toen Antwerpse burgemeester Patrick Janssens over: "Gooi de deuren en ramen van het politieonderwijs open", want nu zitten ze veel te veel in kazernes.

"De opleiding staat nu volledig in functie van de politieorganisatie. Alles gebeurt binnen, voor en door de politie. Je kan met je certificaat nergens anders naartoe dan bij de politie. Je kan niet naar het gewone onderwijs, noch naar de gewone arbeidsmarkt. Bovendien heerst op het terrein nog al te veel de idee dat het echte werk op straat wordt geleerd en dat je je opleiding zo snel mogelijk moet vergeten. En dat doet vragen rijzen naar de rol en de functie van een opleiding, die toch veel geld en tijd kost." – Prof. Sofie De Kimpe (VUB)

In een eerste fase (in 2010) bespraken de politiescholen zelf hun sterktes en zwaktes in een zelfevaluatierapport. In een tweede fase (in 2011) ging een onafhankelijke visitatiecommissie van experten op bezoek in de scholen om na te gaan of die analyse wel klopte en om positieve en negatieve punten vast te stellen.

Het doorlichtingsrapport was, gelukkig, niet mals voor de politiescholen: de selectieprocedure voor politiestudenten verloopt ondoorzichtig, de stages zijn te kort, er zijn veel klachten over het taalgebruik van de politie en voor afgestudeerde inspecteurs is het te vaak onduidelijk welke elementen cruciaal zijn voor een bruikbaar proces-verbaal. De onderwijsmethodes van veel docenten zijn te ouderwets, de cursussen worden onvoldoende gecontroleerd, zodat de ene school essentiële punten uit het strafrecht anders uitlegt dan de andere. De examens zijn te globaal en de studenten worden tijdens hun opleiding al statutair aangeworven en betaald, zodat het heel moeilijk is om hen een onvoldoende te geven.. 98% van de studenten slaagt. Dergelijk cijfer vindt men bij geen enkele andere beroepsgroep.

Dringend tijd om er de borstel door te halen en de politieopleiding af te stemmen op de de realiteit van de ‘netwerksamenleving’ en de vragen van de lokaliteiten waar de afgestudeerden gaan werken. . Het doorlichtingsrapport kan daar alvast een goede gids in zijn, maar ik hoop dat ideeën uit ‘de nieuwe politie’ het debat rond de politieopleiding verder openbreken

Leren communiceren

Ook al kunnen we allemaal, in variërende mate van bekwaamheid, praten, lezen en schrijven, wil dit niet zeggen dat formele en officiële overheidscommunicatie zomaar door en voor iedereen duidelijk is !

Niet enkel de processen-verbaal moeten in verstaanbaar en correcte taal geschreven worden.

Alle digitale sociale mediakanalen zijn afhankelijk van het geschreven woord: resultaten van een preventieve actie op een engagerende manier meegeven , politieboodschappen via Twitter in 280 tekens kernachtig samenvatten, ambtenarees gewauwel weren uit gemeenschappelijke blogs en wiki’s,… Bovendien verwachten we een clash in 2025 met ‘digital natives’ die een andere mening hebben over foutloos schrijven: zij gebruiken graag afkortingen, emoticons, een scheutje Engels en liefst zo weinig mogelijk leestekens. Er is nog heel wat werk aan de winkel alvorens we kunnen vertrouwen op een vlotte communicatiecultuur binnen ‘het’ politiekorps. Zelfs informele, warme en lichamelijke communicatie of het spreken voor camera’s of voor grote groepen mag hierbij niet over het hoofd gezien worden. Vandaar deze oproep om (praktische) communicatie-opleidingen te voorzien in de politiescholen.

Gamification: geen kinderspel

Gamification is een relatief nieuwe trend in het onderwijs, maar ook in de communicatie- en marketingwereld. De opzet van gamification is om spelelementen, -technieken en –mechanieken te gebruiken en daardoor eerder droge stof over te brengen, mensen te motiveren of klanten duurzaam te betrekken in projecten of bij campagnes. Gewoonlijk is het voldoende dat je badges kunt verzamelen, een level kan stijgen of meer punten te scoren dan andere deelnemers om van een (educatieve) game te spreken. Hiermee zijn interessante resultaten te bereiken en er gaan steeds meer stemmen op, zeker en vast ook in het reguliere onderwijs, om de techniek van gamification toe te passen in het leslokaal. We moeten beseffen dat deze trend niet over het hoofd kan gezien worden en mogelijk geïntegreerd moet worden in de politieopleidingen

Het leger van de Verenigde Staten gebruikt al jaren virtuele games in hun opleidingen. Dichter bij ons zien we dat het Nederlandse Ministerie van Defensie al geruime tijd gebruik maakt van simulatie en gamification om haar personeel te trainen en operaties voor te bereiden. Deze toepassingen maken gebruik van dezelfde technieken die worden gehanteerd bij commerciële computerspellen. Dergelijke toepassingen helpen de gewenste effecten te bereiken: opleiden, gedrag veranderen, mentale weerbaarheid versterken en leren omgaan met dilemma’s. Een andere gangbare benaming van gamification is dan ook serious gaming. Zo is het verschil met puur vermaak direct duidelijk. Een serious game is een kopie van de werkelijkheid, waarin je deelnemers uitnodigt om een (leer)doel te halen. Studies wijzen uit dat leerdoelen vaak vlugger behaald worden en een permanenter effect hebben.

Een goede game dompelt je helemaal in het verhaal en tijdens het spelen krijg je continu feedback. Op deze manier leer je wat het echte doel is, hoe het te bereiken, welke hulp je nodig hebt en welke veronderstellingen je vooruit helpen of je juist hinderen. Terwijl je tijdens een klassieke training op een passieve manier theorie en uitleg ontvangt, verleidt een game je tot actie. Als jij geen actie onderneemt, dan gebeurt er niets in je spel. Dan ga je niet vooruit en leer je niet bij. Bijkomend voordeel van digitale games is de uitgebreide selectie van interactiemogelijkheden, verhaallijnen en feedbackmomenten.

Laat ons daar in #SEGpol een onderwerp van maken ! #politie #onderwijs #veilig2030 en voor de geïnteresseerden, neem een kijke op www.jobpol.be

0 notes

deflik · 4 years ago

Photo

als grote zus moet studeren zijn wij weg 😉 (bij Drongen) https://www.instagram.com/p/CPu-4f1hJIr/?utm_medium=tumblr

0 notes

deflik · 4 years ago

Text

Uitdagingen #SEGPol :

Waarom geen vacatures opstellen voor specifieke politiefuncties, zodat geïnteresseerde kandidaten precies weten voor welke job ze solliciteren, wat ze juist zullen doen en waar?

Het is inmiddels geen geheim meer dat de politie doorheen de jaren opgezadeld werd met een te uitgebreid takenpakket en dat de structuur van onze organisatie te weinig geënt is op voorziene politiefunctionaliteiten. Over het uitbesteden van (de vele) niet-politionele opdrachten aan freelancers of dienstverlenende bedrijven moeten de gesprekken eigenlijk nog beginnen. Eén van de gevolgen hiervan is de moeilijkheidsgraad om efficiënt en effectief te rekruteren.

Een job bij de politie?

“Wat wil je later worden?” Grote kans dat bij de antwoorden afhankelijk van de leeftijd van de kinderen waaraan je het vraagt., politieman of brandweerman opduikt, Het gekke is dat vaak de eerder stoere kinderen zijn die graag bij de politie willen. Voor de operationele werking is ‘terreinervaring’ gedurende de adolescentie een pluspunt om het dagdagelijks takenpakket tot een goed einde te brengen. ,

Je wordt niet geboren met een gen : ik word Flik. Je bent opgegroeid in deze maatschappij waar ‘de politie’ , zelfs wereldwijd, nog steeds gerekruteerd wordt bij de hogere arbeidsklasse en lage middenstandsklasse . Idealisme, passie en engagement zijn de belangrijkste factoren om zich te engageren bij het grootste veiligheidsbedrijf van het land.

Geïnteresseerden kunnen solliciteren of zich informeren over de rekrutering op JobPol, de website die de rekrutering en selectie centraliseert, zowel voor lokaal en federaal politiepersoneel als voor de burgerfuncties.

Een politiejob blijft een aantrekkelijke loopbaankeuze, omdat ze o.a. staat voor een vaste betrekking bij de overheid. De ‘digital natives’ horen al jaren verhalen over een onzekere toekomst en kiezen daarom voor werkzekerheid. Dit neemt niet weg dat selectie en opleiding moeten bijgestuurd en aanpast worden aan de wetmatigheden van de moderne maatschappij.

De Amerikaanse professor chemie Daniel Jelski vat de toekomst van de tewerkstelling samen in drie wetten.

- Wet 1: Mensen zullen enkel nog jobs uitvoeren die computers niet kunnen. (Ah, goed, het werk van politiemensen blijft essentieel en noodzakelijk)

- Wet 2: Een wereldwijde markt zal leiden tot lagere lonen en minder kansen. Dat betekent dat je steeds vaker zal betaald worden voor specifieke kennis in plaats van voor een behaald diploma. Vooral jobs waarbij empathisch vermogen een rol speelt, worden erg belangrijk. (ook hier scoort politie voldoende)

- Wet 3: Professionele mensen zullen vaker als freelancers door het leven gaan, want een freelancer is goedkoper dan een voltijdse medewerker. (taken binnen de politieorganisatie zullen uitbesteed worden ?)

Zoals Jef Staes beschreef in ‘Ik was een schaap’, heeft het nieuwe informatietijdperk ervoor gezorgd dat kennis en diploma’s een stuk minder belangrijk worden dan talenten, vaardigheden en competenties, die je door opleiding maar ook door ervaring kan verwerven. We denken hierbij aan het stijgend belang van leer- en aanpassingsvermogen, opereren in netwerken en opbouwen van vertrouwen. Of je een diploma behaalde (in een ver of minder ver verleden) mag geen uitsluitende factor zijn om deel te nemen aan een selectie. Er is geen absoluut verband tussen je vaardigheden en competenties en het diploma dat je al dan niet behaalde. Het vinden, delen en beschikbaar maken van de juiste informatie op het juiste moment speelt een fundamentele rol. Kunnen we de 2D-functieprofielen van de politiemedewerkers niet herschrijven naar 3D-functieprofielen, waarbij de minimumvereisten van een niveau of functie afgetoetst worden op competenties die werkelijk essentieel zijn en niet enkel opduiken in het curriculum van een hogeschool- of universiteitsopleiding?

“In de toekomst zou er gewerkt kunnen worden met minimumprofielen die op lange termijn in heel de Europese Unie zouden moeten gelden. Het competentieprofiel van een strategisch leidinggevende hoeft niet meer gebaseerd te zijn op het getrapte profiel waarbij iemand doorgroeit van het basiskader naar operationeel en tactisch leidinggevende en vervolgens naar strategisch leidinggevende. Dit wil niet zeggen dat doorgroeien niet meer mogelijk zou zijn, maar het is geen sine qua non. Het dient in de toekomst dus echt om de juiste man of vrouw op de juiste plaats te gaan.” – Hoofdcommissaris Gwen Merckx en Luitenant-kolonel Dennis Hardenbol

Bekende gezichten, sociale controle

Dankzij de globalisering en de Europese Unie krijgen we de kans om over de Europese landsgrenzen heen te werken. Hierdoor kunnen we misschien de huidige nationaliteitsvoorwaarde voor politiemensen herzien ? Waarom zou een Belgische politieman, na een verkorte omscholing, geen politieman kunnen zijn in Nederland of Engeland?

Anderzijds is het de taak van de politie om welzijn van individu in de samenleving (veiligheid en leefbaarheid) te behouden en te bevorderen. Daarvoor moeten de politietaken uitgevoerd worden door politiemensen die het gebied waarin ze werken door en door kennen. Ja, dat betekent dat je er het best woont, naar school bent geweest en er opgegroeid bent. Dat je met de plaatselijke tongval spreekt en de oude benaming van plaatsen en oriëntatiepunten in je stad of gemeente kent. Dat je tijdens je politieaanwezigheid op een drukke baan minstens drie gesprekken hebt met mensen die jou al jaren kennen. Het accent voor zo’n politiemedewerker ligt op samenwerking en partnerschap in het lokale veiligheidsbeleid. Werken waar je woont kun je flexibel en ‘glokaal’ opvatten: het beste uit twee werelden halen. Telewerken, wat de ‘c’ pandemie ondertussen bewezen heeft, kan werkplaats en thuisbasis in eenzelfde (virtuele) ruimte brengen. Een grote structuur als een Europese, of minstens nationale, politieorganisatie kan haar globale visie van gemeenschapsgerichte zorg lokaal concreet en sterk toepassen. De glokale revolutie zorgt voor een nieuwe verbondenheid tussen werk en gemeenschap, waardoor vanzelf voordelen opduiken:

- Heropleving van sociale controle, zowel richting burgers als een interne deontologische bewaking. Wanneer de politie overtreders met naam en toenaam kan aanspreken, dan is de drempel des te hoger om overtredingen te begaan. Informele informatie wordt vlotter vergaard, verblijfsplaatsen van delinquenten gekend of vlug gevonden en verbanden tussen lokale incidenten worden veel gemakkelijker gelegd. Politiemedewerkers voelen zich in hun eigen milieu en omgeving meer betrokken en gedragen zich verantwoordelijker. Zij lossen problemen op in een buurt waar familie woont of waar kennissen een zaak hebben. Zij zullen extra inspanningen leveren die niet noodzakelijk gepresteerd worden in een vreemde omgeving. En vooral: als je een groep jonge inspecteurs naar een grootstad ver van huis stuurt om er relschoppers in bedwang te krijgen, dan is de kans groot dat ze zich een stuk onbesuisder zullen gedragen dan in hun geboortedorp, hoe zouden we zelf zijn ?

- Rechtstreekse rekrutering. Kandidaten weten waarvoor ze solliciteren en waar ze terechtkomen. Gezins- en loopbaanplanning verloopt zoveel eenvoudiger.

- Door lokale aanwerving versterkt de betrokkenheid en (h)erkenning van de ogen en oren van de politie in de lokale gemeenschap. Dit leidt tot herstel van betrokkenheid van de lokale politiek bij het politie- en veiligheidsbeleid. Door grotere betrokkenheid wordt de politie een actievere speler in het (lokaal) veiligheidsbeleid waarbij ze, in ondergeschiktheid aan het bevoegd gezag, een eigen zelfstandige bijdrage kan leveren aan reële veiligheid. Dit maakt de politie tot een bondgenoot van lokaal bestuur en samenleving.

- Meer werk verzetten met minder mensen. In tijden van budgettaire inkrimping en rationalisering van (overheids)ondernemingen, ben ik ervan overtuigd dat het herbekijken van het huidige klassieke managementmodel kan leiden tot een (tien procent?) goedkopere organisatie en een oplossing kan bieden voor de krappe arbeidsmarkt. Niet enkel het glokale verhaal, maar ook de invoering van politienetten en de ICT-verbeteringen zullen hierin een grote rol spelen. Besparingen zijn aardig meegenomen, maar kunnen en mogen geen drijfveer zijn.

Meer blauw?

Als ik de media mag geloven is er, al sinds mijn aanstelling in 1978, een tekort aan politiemensen, . Kan deze polemiek nu eindelijk eens stoppen? Laat ons liever kijken of we het aanwezige personeel wel efficiënt inzetten. Kunnen we gemotiveerde talenten aantrekken die expertise en zelfredzaamheid voorop plaatsen?

Als we het internet (mee) veilig willen houden moeten we de aanwezigheid van ‘speurders’ garanderen, dan zullen we rekening moeten houden met het feit dat de virtuele wereld, veel meer dan de reële wereld, een ruimte is waar er 24 uur per dag activiteit is. Ik ben ervan overtuigd dat het voor politie, defensie en justitie absoluut noodzakelijk is om meer te investeren in rekrutering en opleiding van cyberspeurders en cyberverbolgers om meer toezicht te kunnen houden in cyberspace.

Laats ons met #SEGPol het voortouw nemen !

0 notes