deryasa - Tumblr blog

[deryasa]

Icimden geceni kelimelerin gelisine yaziyorum. Bir gun bir yerde birileri okursa ne ala.. kimsanin karsisina cikmazsa o da olur.

Bugun icimden bir bullut gecti. Eski bir fotografta arkada flu bir sekilde gozuken babami gormemle basladi.

Babam gideli yillar oldu. Ama bogazimdaki acisi bir turlu gecmiyor. Sanki hic gitmemisligi ile hic var olmamisligi arasinda bir yer.

Dun seyahatte olan arkadasimin 2 yasindaki cocugu bana oyle bir sarildi ki icim titredi, zihnimde bir yolculuk yaptim o bana sarilirken.

7 yasinda annesini kaybeden annemi, 38 yasinda babasini kaybeden bana dolastim durdum. Annemin hala gozlerini yasartan annesizligi dusundum. Benim babamin olmayisligi gibi o da bazen annesi hic olmamis gibi hisseder mi acaba 75 yillik yoklugun ardindan?

Eger elimde bir super gucum olsaydi anneannemi ve babami geri getirirdim.

Icimdeki ozlem bana neler yapiyor boyle…. Kimbilir baskalari neler hissediyor…

[deryasa]

Tarih tekerrurden ibaret

Turk siyasi tarihini incelemis degil ama 45 yildir yasamis biri anlatiyor.

Sokakta oynamis son nesil belki bilir belki bilmez ama 80li yillarda cocuk olanlar hep sokaklarda oynadilar. Tek dertleri eve en gec giren olmakti. Hatta bazi geceler buyukler bahcede toplasirlardi da oyuna gece de devam ederlerdi. Gece oynanan oyunlar ne kadar da heyecanli oyunlardi.

Karanlikta oynanan oyunlarin uyandirdigi heyecani buyuyunce de yasayacagimizi sandilar, yanildilar.

Kadin dediginin o saatte disarda isi neymis dediler. Oldurduler.. ceza almadan sokaga salindilar.

Bugun de baska bir karanliga daliyoruz. İnsan haklarini hice sayan kararlarla yarin kacmasi kaybolmasi kesin hakimler tarafindan adalet dagittilar.

Adalet vicdanlara ve akla ayni anda hizmet ettiginde kiymetlidir.

Artik sadece ani yasayarak gunleri gecirmeye basladi dun sokakta heyecanla oynayan cocuklar. Buyuduklerinde gordukleri dunya tam bir hayal kirikligi.

Ve bu yazi da kendini 5 yil. Icinde imha edecek. Ardinda sakladigi acilari gelecek 5 yilin karanligina gomecek.

[deryasa]

KADINLAR- REGL AGRILARI VE ACILAR

8 Mart kadinlar gununden beri karsima cesitli videolar cikiyor. Kadinlarin regl agrilarina erkeklerin gosterdikleri tepkiler uzerine. Ben biraz daha artirmak ve premenapoz ve menapoz surecinde yasadiklerimizi da erkeklerin deneyimlemesini istiyorum.

Ben her regl doneminde sadece fiziki agrilar degil ruhsal sikintilar da yasayan biri olarak kendi yasadiklarimi biliyorum.

Mesela acik havada yururken onunde yuruyen kisinin ter kokusunu duymanin ve bunun sana yasattigi mide bulantisi bir erkek tarafindan normal olarak algilanabilir mi?

Mesela sabah uyandiginda sismis bir karinla patlamak uzere olma hissinde onemli bir toplantida iyi gorunmek mumkun mu? Bir erkek bunu anlayabilir mi?

Ama bu videolar beni son yasadiklarimdan sonra acilarin karsilastirilmasinin nasil mumkun olmadigina goturdu. Anne ve babasini kucuk yasta kaybetmis biriyle benim 38 yasinda veya 60 yasinda birinin anne babasini kaybetmesi arasinda bir aci farki var mi?

Ya da gunden gune gozlerinin onunde eriyip olume kosan birini gormekle aniden giden bir olumun acisini karsilastirabilir misin?

Acilarimiz kaldirabildigimiz kadar agir oysa ki.. kimin ne kadar kaldirma gucu var, nereye kadar dayanabildigi ise ancak o aciyla karsilastiginda ortaya cikiyor.

Yani erkekler, eger ortalama 13 yasindan itibaren kontrol edemediginiz bir regl agrisiie yaşamıyorsanız anlamaniz mumkun degil.

Insan bilmedigi zaman daha mutlu.

Acilari ogrenmedigimiz cocukluk yillarimizin safligi ise paha bicilemez.

Acilarimizi karsilastirmak yerine cocuk safligini yeniden elde etmek lazim. Ogrendiklerinizi unutun.

Gozlerinizi kapatin ve cocuklugunuzu dusunun. Oraya gidin ve ordaki duygulariniza sahip cikin.

Kadinlari regl agrilariyla basbasa birakin.

#reglagrilari #8mart

[deryasa]

Enistemin “ babani kaybettin” dedigindeki yuzu ve hareketleri hic aklimdan cikmiyor. Bugun ben de kuzenime bunu yasattim. O arabada baba evine giderken ben telefonda ona “ basin sagolsun” dedim. “ deme” deyisini de kulaklarimdan silemeyecegim.

Bir olum haberini vermek hic kolay degil, ya da almak. Ama aslinda bir anda agzindan cikiyor ve karsindaki oyle ya da boyle duvara carpiyor. Ve bu defa kuzenimin duvara carpmasini ben sagladim. Ve o kadar uzgunum ki pismanligimi kelimelerle anlatmam mumkun degil. Bir olum haberini veren kisi olmamisim hic simdiye kadar. Ve bundan sonra tek dilegim yeniden bunu yasamamak.

Hayatta az seyin pismanligini uzun sure tasirim, bu kesinlikle onlardan biri.

Ve annemin yarin alacagi haberi dusundukce delirmemek icin kendimi zor tutuyorum. Hayat dogumlarla verdigi neseyi olumlerle nasil alip goturuyor.

[deryasa]

Sardi korkular…..

Gunluk hayat akisinda zaman zaman kaygilara dusuyorum. Gelecek kaygim, yanlizlik kaygim vs. Bir suredir de insanlarla iliskimi gelistirmeye calisiyorum ve bunu nasil yapip yapamadigimi inceliyorum. Herhangi bir insani iliski icinde kendimi izliyorum.

Basarisiz oldugum yerleri gordugumde hersey cok gec.

[deryasa]

15 Subat

Sevgililer gunu ve tum ozel tarihlerin ertesi gunleri gibi siradan bir 15 Subattayiz. Sevgililer gunu hangi tarihten itibaren kutlanmaya baslafi merak eden googledan baksin. Ama ben bu ozel tarihlerin ertesi gunlerinin zavalliligina uzuluyorum.

Mesela 1 ocak nasil yorgun bir gundur, bir gece once sanki hayatimizda bir anda herseyi degistirecekmiscesine umutlarla yuklu geri sayimlar yapip ertesi gun sizdigimiz yerlerden surunerek kalktigimiz vasifsiz bir gun.

14 Subatta her yere boca edilen kalpler, kirmizi gullerden sonra bugun yaninda salyasi yastiga akmis sevgilinin yaninda uyandigin siradan bir subat gunune uyaniyorsun. Oysa bir gun once sanki beyaz atli prensle uyumustun.

Iste bu yuzden, sirf bu ertesi gunlerin yanlizligina uzuldugum icin bundan sonra kendime sadece tum dunyaca kutlanan gunlerin ertesi gunlerini kutlamaya adiyorum. Cunku neden olmasin?

[deryasa]

Yeni bir mecraya (benim kullanici olarak yeni oldugum bir yer) hosgeldim. Aklima geleni yazmaya basladigim bir not defteri olsun iddiasiyla basliyorum bakalim. Ortamlar ve ben hazirsak basliyorummmmm….