duserkenkayboldum

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

“Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor...”

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

beni olgunlaştıran şeyler daha duygusuz birine çeviriyor

[duserkenkayboldum]

Ve sonra bir şarkı çalar

Unuttuğunu sandığın her şey noktası virgülüne kadar canlanır benliğinde

İşte o an sen sadece çabaladığınla yetinirsin

Soruyorum şimdi

Mutluluğa mı alışmışız mutsuzluğa mı yoksa ?

[duserkenkayboldum]

““Benim yapmak istediğim yazmak değil,yaşatmak.””

—

[duserkenkayboldum]

“Yavaş adımlarla kendi sonuma gidiyordum.”

Bubenimsonum

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

Acıyla kıvrandığım günlerde herkesin bana kör olduğunu gördüm.

Herkese karşı biraz buruk içim,

Herkese karşı biraz dolu.

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

[duserkenkayboldum]

Benciliz

Hissediyor musunuz? Huzura kavuşan ruhları, birbirlerini tamamlayan kalpleri, kavuşan sevenlerin aşkını, mutsuzluğun içinde çaresizce çırpınan umut dolu insanları, hissediyor musunuz? Çıkartıp atın o at gözlüklerinizi, bir bakın etrafınıza. Her şey sizden ibaret değil, sadece siz yoksunuz. Tanıdığınız, tanımadığınız, belkide varlığından haberinizin olmadı binlerce insan var. Her birinin bir acısı, bir hüznü, bir mutluluğu var ve havasını soluduğumuz bu havaya karışarak onların dert ortağı oluyoruz.

Duyuyor musunuz? Sessizce atılan çığlıkları, umutsuzca boşluğa söylenen yakarışları, çaresiz ağlayışları duyuyor musunuz? Duyun. Birileri boş duvara bakarak son cümlelerini mırıldanırken havaya karışıyor ve belki biz o havayı soluyoruz. Biliyoruz aslında, şuan paylaştığımız havanın içinde ölende var, doğanda. Ama neden hala bir şeylerin kıymetini, değerini bilmiyoruz? Neden hala boğuluyoruz? Dertler birikti, belkide en iyi mimarlara taş çıkartacak kadar iyi bir gökdelen oluştu ama neden onu yıkıp altında kalmak için uğraşıyoruz? Bazı şeyler çözülmeden daha iyidir. Bazıları ise çözüldükten sonra ama neden mutsuzluğun içine gömülüp yas tutuyoruz ki? Sonuçta mutsuzluk kelimesini oluşturan harfler mutluluk kelimesini de oluşturuyor.

Biz büyütüyoruz. Çünkü yaşamasını bilmiyoruz. Her bir saniyenin değerini, hayatımızda yeri olan bir insanın kıymetini bilmiyoruz. Benciliz. Her şey istediğimiz gibi olsun istiyoruz, olduğu gibi kabul edemiyoruz. Ama birisini kaybedince isyan etmesini, bu sadece bizim başımıza gelmiş gibi davranıyoruz.

Gerçekten benciliz.

Gözümüzün önündeki en ufak şeyin değerini anlamak yerine sorgulamayı seçerken, nasıl mutlu olabiliriz ki? 

[duserkenkayboldum]

@fillervebulutlar

[duserkenkayboldum]

Acıya teslim olduğumuzda yaşam bitiyor muydu?

Bu sorunun cevabı bendim. Bizzat aynada baktığım yansımam sorumun cevabını anbeyan gözler önüne seriyor, osmanlı tokatı misali yüzüme şamarını basıyordu. Gözaltlarımdaki şişkinlik hayatın bana vurduğu en büyük darbelerin iziydi. Omuzlarımın çökmüş hali; geçmişimin ağırlığıyla beraber ruhumu teslim ettiğim acının ağır intikamıydı.

Parmak uçlarım usulca gözaltlarımda gezinirken derin bir nefes alarak ciğerlerimi doldurdum. İçimdeki yangın; aldığım nefesle beraber iyice alevlenirken boğazıma kadar ulaşan kelimeleri sertçe yutkundum. Sıra sıra mideme düşen kelimeler pişmanlığımının cümlelerinden başkası değildi. Aniden g harfinin kuyruğu nefes boruma takıldı, nefesim sıkıştı. Aynadaki yansımamın gözleri iri iri açılırken bir elimi duvara yaslayıp destek alırken, diğer elim refleks olarak boğazıma gitti. Ağlamaktan yanan gözlerim yeniden yaşlarla dolarken acınası bir çırpınışın içine hapsolmuştum.

Öksürdüm. Öyle sert ve güçlü öksürdüm ki neredeyse az önce yuttuğum kelimeleri tane tane kusarak kendimi cezalandıracaktım lakin sadece nefes boruma takılan g harfi ayak ucuma düştü. Dudaklarımı sımsıkı birbirine mühürledim.

Elimin tersiyle gözlerimi silerken yeniden doğruldum. Aynadaki yansımama diktiğim bakışlarım son derece savaşa hazır bir kıza aitti. Güçlü bir kıza. Bana.

Gülümsedim.

Acı ve galibiyetin el ele tutuştuğu bu gülümseme ruhuma attığım imzamdı. Son bir gülümseme. Son bir yakarış. Ve son bir mücadele.

@duserkenkayboldum