ecemonay-blog1

[ecemonay-blog1]

Unutmadık... Unutmayacağız... #canımatam #10kasım https://www.instagram.com/p/Bp_tOMrHfHK7m9hiGmf9KoRh6YzEy8nd7_JxHk0/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=6tj5ntsp034w

[ecemonay-blog1]

Farkındayız... Yanınızdayız... @losev1998 #lösemiliçocuklarhaftası #farkındayız #lösemideğiliyilikbulaşır #lösemiyefarkındalık (Asset Grup) https://www.instagram.com/p/BpquXz-ntJYNMmLTB8zXjJMVo3sNn5PnAPisg40/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=19has7iei9mo0

[ecemonay-blog1]

Küçükken ben sürekli hasta olurdum “marazlı” derlerdi bana. Bide hep ağlardım güzel ama lanet bi çocuktum 🤷🏼‍♀️ Annem “hasta olmasına değilde huyunun değişmesine yanıyorum” derdi. Şimdi daha iyi anlıyorum neden dediğini çünkü bir hasta oldum huyum değişti. Gece uyumaz oldum, sabahın köründe gözümü açar oldum, arabesk dinler oldum, mum ışığında annemin fırçasını elime alıp şarkılar söylerdim şimdi mum ışığında sessiz kalıp mum ipinin cızırtısını dinlemeyi sever oldum, daha çok özler oldum, daha çok yorulur oldum, hemen bıkar oldum, bir kere denedikten sonra vazgeçer oldum, bir haftada sürekli oldum da oldum... Daha neler neler olucam bakalım bakalım... Daha büyüyorum ben, yaşlandığımdan değil bunlar. Bunlar hep hastalıktan...🤦🏼‍♀️🧜🏻‍♀️😊😊

[ecemonay-blog1]

Bedenimi henüz iyileştiremesemde ruhumu iyileştirecek şarkılar var... İyiki var... 🙏🏻 #bulutsuzluközlemi #hasret

[ecemonay-blog1]

Ne çok ağlıyor insan. Ne çok acıyor kendine. Kendi içindeki gücü bir farkedebilsen ne dik yokuşlar yorar seni ne de dikenli yollar pes ettirir. Sevdiğimiz kadar sevilmediğimizde ağlıyoruz, arkamızdan konuşulduğunda ağlıyoruz. Hep üzülcek bişey bulup akıtıyoruz gözyaşlarımızı hesapsız. Sonrada acıyoruz kendimize ağladığımız üzüldüğümüz için. Ağlayalım sıkıntı yok ama değecek şeyler için ağlayalım. Birini sevdiğimizde illa hayatımızda olması şart değil der bir dostum çok doğruymuş. 27 yıldır duyduğum en anlamlı söz bu. Gerçekten öyle değil mi? Yakınlarımız, annemiz, babamız, kardeşlerimiz sonsuz yolculuğa çıkmış olsalar hayatımızdan da çıkmış olacaklar. Peki biz onları sevmekten vazgeçecek miyiz? Ben hiç vazgeçmedim. Sevmek için somut şeylere gerek yok. Gözle değilde yüreğinle bakmayı başarabildiğin an gözyaşlarının yerini tebessümlerin alır.

Sevgiyi somut şeylerde arayan sevgiyi elle tutulur gözle görülür birşey olarak gören insanlar ise sadece konuşur, aşırı özgüvenlidirler, kendilerine acırlar ama asla böyle birşey yapmadıklarını söylerler, acıdıkları insanlarla birlikte olurlar çünkü kendileride güçsüzdür, insanları hemen tanıdıklarını idda ederler aslında oluşturdukları bir kadın ya da erkek kalıbı vardır ve hayatlarına giren insanı bu kalıba oturttururlar bunu yaptıkları için herkesin aynı olduğunu söylerler, sonuç olarakda o kadar mükemmel olduklarını düşünürler ki hiç kendilerini sorgulamazlar. Bu da onların yaşam tarzıdır ve yoruma kapalıdır. Ama keşke neden deseler keşke sorgulasalar keşke yürekleriyle bakabilseler keşke egolarından sıyrılabilseler.

Yinede her insanın birbirinin yansıması olduğuna inanırım. Bu sebeptendir ki yüreğimin kapıları ona sonsuza kadar açık...

[ecemonay-blog1]

“Yerim kendimi” dedim bu fotoğrafı birine gösterirken. Dış kapının mandalı olan biri “bırakta başkası beğensin başkası yesin” dedi. Yahu anlamıyorum niye başkası beğensin başkası yesin beni. Niye böyle şeyleri başkasından bekliyim ki. Önce kendimi seveyim ki başkalarını sevebileyim ve sevilebileyim. Bu ego değil megolomanlık değil. Bu anlaşılabildiği zaman beklentilerden uzaklaşıp gerçek mutluluğun kendinde olduğunun farkına varabilir ancak insan. Kendimi seviyorum, burnumu, gözlerimi, ellerimi, ayaklarımı, gamzelerimi, çillerimi, kadınlığımı kısaca heryerimi ve herşeyimi seviyorum. Çok şükür 🙏🏻 Bir dilek hakkım olsa, şu hayatta yapamayacağım tek imkansız şey olan kendi yanağımı öpmek dileğim olurdu. Bunu bir düşünün. Yicem kendimi şimdi ısırcam hatta mıncıklıcam 💁🏼‍♀️🧜🏻‍♀️