edmundb-blog1

[edmundb-blog1]

Meer Thierry Baudet aan de UvA en meer Ann Coulter in Berkeley

Paul Cliteur - 26 april 2017 - De Volkskrant

Universiteit Berkeley annuleert optreden ultra-rechtse Ann Coulter', schrijft de Volkskrantop zijn site (20 april). Coulter was uitgenodigd door Republikeinse studenten om op 27 april haar mening te komen geven over immigratie. Dat leverde protesten op aan de als zeer links bekend staande universiteit. En omdat de veiligheid van studenten en personeel niet kon worden gegarandeerd, annuleerde de universiteit haar optreden. 'Wij zijn er niet in geslaagd een veilige en geschikte locatie te vinden', aldus de verklaring van de universiteit.

Het lijkt een trend te worden. Controversiële spreker. Protesten. Bestuurders: 'Helaas, in verband met de veiligheid kan het evenement geen doorgang vinden.'

Ayaan Hirsi Ali

Zo kon Ayaan Hirsi Ali niet naar Australië. Veiligheid niet gegarandeerd. Maar ook tegen een bijeenkomst van Forum voor Democratie met een optreden van Thierry Baudet in Dordrecht werd geprotesteerd. De actiegroep 'Dordt Discriminatievrij' klaagde bij de eigenaren van het Event Center Dordrecht. Zoals altijd bij dit soort gevallen zijn er naast overeenkomsten ook verschillen tussen de opgevoerde cases. Dat Hirsi Ali niet naar Australië kan uit vrees voor geweld is een grof schandaal. Wanneer de staat niet bij machte is de veiligheid te garanderen van een prominente buitenlandse publieke intellectueel is dat droevig.

Er waren zogenaamd 'prominent Muslim women' die haar 'haatzaaien' en 'onverdraagzaamheid' verweten. Het zou de dames duidelijk gemaakt moeten worden dat het hen volstrekt vrijstaat de boeken van Hirsi Ali niet te kopen of haar lezingen niet te bezoeken, maar niet dit voor anderen onmogelijk te maken. Ook de studenten in Berkeley zou dat duidelijk moeten worden gemaakt. De universiteitsbestuurders hadden moeten wijzen op de grote reputatie van de stad San Francisco en op de Free Speech Movement. Ik verblijf in de maanden april en mei aan University of California Hastings College of the Law en vorige week was ik nog op de campus van Berkeley in het Free Speech Café, waarop de universiteit zich laat voorstaan. Hier, in San Francisco (een half uurtje van Berkeley met de trein), presenteerde Allen Ginsberg in 1955 zijn gedicht Howl waaruit zijn homoseksualiteit bleek, een heftige zaak in de preutse jaren vijftig.

Argumenten

Een probleem is dat de staat, lokale overheden, maar ook universiteitsbestuurders geïntimideerd raken wanneer 'actievoerders' zich bedienen van mooie praatjes over 'antidiscriminatie', 'haatzaaien' en 'onverdraagzaamheid'. Dan wordt al snel naar het 'veiligheidsargument' gegrepen om het sprekers als Coulter, Hirsi Ali of Baudet onmogelijk te maken zich tot hun publiek te richten. Kan dat anders? Zeker. Om nog maar even bij mijn directe omgeving te blijven: de universiteitsbestuurders zouden een verklaring kunnen uitgeven waarin zij hun protesterende studenten uitleggen dat 'diversiteit' in eerste instantie betekent dat zij kunnen dulden dat iemand anders een andere mening heeft. Valt hen dat te zwaar, laten zij dan op hun studentenkamer blijven wanneer Coulter komt spreken, maar anderen niet beletten om te komen. Diversiteit wil niet zeggen dat aan een universiteit voldoende Aziaten, afro-Amerikanen of mensen met andere haardracht zitten, maar dat er veel mensen zijn met verschillende opvattingen. Dus geen 'safe spaces' waarin je je kunt terugtrekken om te voorkomen dat je dingen hoort die je niet bevallen. Een universiteit moet weer 'unsafe' worden. Diversiteit wil zeggen: meer Thierry Baudet aan de Universiteit van Amsterdam en meer Ann Coulter in Berkeley.

[edmundb-blog1]

Eindelijk, de sheriff is terug

Derk Jan Eppink - 12 april 2017 - De Volkskrant

President Trump handelde waar president Obama verzaakte. De Syrische burgeroorlog is een humanitaire tragedie. Het verbod op het gebruik van chemische wapens is een fragiele beschavingsregel die wortelt in de Eerste Wereldoorlog. De Syrische president Assad overschreed in 2013 de 'rode lijn' die Obama in 2012 had getrokken. Obama deed niets. Assad stelde Trump op de proef en kreeg lik op stuk met 59 tomahawks.

Uren voor de aanval bekritiseerde ex-presidentskandidaat Hillary Clinton het Syrië-beleid van Obama. 'Assad heeft een luchtmacht. We hadden en zouden nog steeds militaire vliegvelden moeten uitschakelen', aldus Clinton op de conferentie Women in the World. Trump vervulde haar wens. De Democratische obsessie van Trump als 'papegaai van Poetin' bleek een mythe. Antony Blinken, onderminister van Buitenlandse Zaken onder Obama, schreef in The New York Times: 'President Donald J. Trump had gelijk.' Men moet diep in het archief van die krant duiken om een dergelijke zin te vinden. 'Na raketten hebben we slimme diplomatie nodig.' Het trekken van een 'rode lijn' om na overschrijding ervan niets te doen, getuigt van domme diplomatie. Obama liet zich in de luren leggen door een Russisch voorstel voor de ontmanteling en verwijdering van chemische wapens uit Syrië. In 2014 zei minister van Buitenlandse Zaken John Kerry: 'We kregen de chemische wapens er voor honderd procent uit.' Obama op 15 mei 2015 tegen de zender Al-Arabiya: 'We vuurden geen raketten af want Assad had de chemische wapens afgeschaft.' Lof kwam van Democratisch links; kritiek van Republikeins rechts. Nan- cy Pelosi, leider van de Democraten in het Congres, noemde de aanval 'proportioneel'. In 2007, toen ze net Congres-voorzitter was, reisde ze naar Assad en noemde hem een 'hervormer'. Een voorbarig compliment. De Republikeinse senator Rand Paul vond dat Trump eerst het Congres had moeten raadplegen. De conservatieve commentator Ann Coulter herinnerde Trump aan diens verkiezingsbelofte 'America First'. Ex-UKIP-leider Farage zei dat de raketaanval een teken was van 'zwakte, niet van kracht'. Dat zal zijn vriendschap met Trump danig bekoelen. Soft power werkt alleen tegen de achtergrond van hard power. Een grote mogendheid fluistert, met de stok onder handbereik en bereidheid te slaan. Internationaal recht heeft de voorkeur als teken van beschaving. Maar de geschiedenis leert dat er altijd potentaten rondlopen die moorden waar ze kunnen. In de moderne tijd kan alleen Amerika hen tot de orde roepen. Obama weigerde en soft power voedde potentaten. Trump neemt de rol van sheriff op zich. Hij werd niet verkozen op die titel, maar zodra een president in het Witte Huis zit, voelt hij het moreel gewicht van de functie. Hij is het internationale alarmnummer. Assad riskeert dat bij hernieuwd gebruik van chemische wapens zijn presidentieel paleis het volgende doelwit is, bij voorkeur met hem er-in. Kim Jong-un, de 'hamburger koning' van Noord-Korea, is gewaarschuwd. Het vliegdekschip Carl Vinson koerst naar Koreaanse wateren. Amerika kan in een enkele klap Kims raketten verpulveren. Iran houdt zich gedeisd. Amerikaanse economische sancties kunnen Iran verlammen. Winnaars zijn de Amerikaanse bondgenoten. In het Midden-Oosten: Israël, Jordanië, Egypte, de Golfstaten. In Azië: Japan en Zuid-Korea. Er ontstaat een nieuwe, triangulaire wereldorde met Amerika, Rusland en China. De EU pruttelt aan de zijlijn. De Britten steunden Trump meteen. Nederland, heraut van mensenrechten, uitte 'begrip'. Slappe pap. Duitsland dat uit de Syrië-crisis een mensenstroom oogstte, vond de aanval 'nachvollziehbar'. Alsof IJsland reageert. Europa, ooit centrum van de wereldorde, is irrelevant. Trump informeerde de Chinese president Xi over de aanval tijdens het diner in Mar-a-Lago. Moskou werd een uur voor de lancering op de hoogte gesteld. Rusland zag de bui hangen. Poetin had Assad na het gebruik van chemische wapens al een oorvijg gegeven: Russische steun is niet 'onvoorwaardelijk'. Grote mogendheden maken grote belangenafwegingen, met het eigenbelang voorop. Maar zij moeten elkaar altijd voldoende ruimte gunnen gezichtsverlies te voorkomen. Elke crisis behoeft daarom diplomatieke nooduitgangen. Trump zet druk op Rusland inschikkelijker te zijn in Syrië. Hij verhoogt druk op China, sterk afhankelijk van westerse afzetmarkten, om Noord-Korea te disciplineren. De raketaanval was een schot voor de boeg. Van de nieu- we 'sheriff in town'.

[edmundb-blog1]

Vloek in de klimaatkerk

Derk Jan Eppink - 10 mei 2017 - De Volkskrant

Stel een kersverse kardinaal betreedt de Sixtijnse Kapel in het Vaticaan en begroet zijn collega's met de opmerking: 'Ik ben niet honderd procent zeker of God bestaat.' Geestelijke verwarring zal de congregatie verlammen. Soortgelijks overkwam The New York Times met de nieuwe columnist Bret Stephens. Hij betwijfelt of klimaatwetenschap 'vaststaat'. Het regende opzeggingen van abonnementen. De site Change.org lanceerde een petitie om hem een 'schrijfverbod over klimaat' op te leggen.

Stephens was jarenlang columnist bij de Wall Street Journal (WSJ). In 2013 won hij de Pulitzer prijs. Stephens stond bekend als 'neoconservatief' en ontpopte zich tot fervent criticus van Donald Trump. Hij was Never Trump en omschreef de Republikeinse presidentskandidaat als een luidruchtige Vulgarian . 'Trump' veroorzaakte intense wrijvingen binnen de WSJ, die feitelijke berichtgeving streng scheidt van de opiniepagina's. Bij The New York Times zijn beide vermengd. Die krant is 'Never Trump', uitgezonderd het weerbericht en overlijdensadvertenties. Aanvankelijk was de WSJ sceptisch over Trump. Naarmate hij echter succes boekte, schoof de WSJ op. Hoofdredacteur Gerry Baker werd positiever, evenals eigenaar Rupert Murdoch. Het 'Never Trump'-kamp werd een soort Gaza-strook. Bij overmaat van ramp won Trump ook nog. Stephens maakte de overstap. The New York Times dacht de 'Never Trump'-columnist met de beste geloofsbrieven te hebben binnengehaald. Maar zijn eerste voltreffer vermorzelde uitgerekend het heilige huisje van de krant: klimaatverandering. Stephens ontkent klimaatverandering niet, maar wel de 'totale zekerheid' over de vaststaande wetenschap. 'Wie beweert honderd procent gelijk te hebben, is een fanatiekeling.' Zijn verwijt: 'Door met censuur morele superioriteit op te eisen en sceptici te behandelen als imbecielen en sukkels wint men er weinig bekeerlingen bij'. Er volgde een pavlovreactie van woedende lezers en topfiguren. Miljardair Tom Steyer vergeleek Stephens met een 'aarde is plat-denker'. Steyer financiert Democratische kandidaten bij Congresverkiezingen. Trouw aan de klimaatkerk is een vereiste. 'Groen geld' gedraagt zich in de campagnefinanciering niet anders dan 'oliegeld'. De klimaatkerk claimt een moreel monopolie en heeft alle kenmerken van een kartel. Politiek, media, bureaucratie, bedrijfsleven, universiteiten, ngo's en kerken gebruiken klimaatverandering elk vanuit welgemeend eigenbelang: profiel, macht, missie, geld. Ze beroepen zich op een klimaatwetenschap die te jong is voor vergaande conclusies. Elke kartelpartner profiteert van de heilige klimaatmissie, dankzij bijbehorende subsidiestromen. 'Klimaatbeleid' staat niet hoog in de rangorde van kiezers . 'Bread-en-butter-onderwerpen prevaleren, ook al heeft het kartel klimaat verheven tot 'seculiere religie' in opperste alarmfase. Compleet met schuld, boete en doemdenken. Dissidentie, of zelfs gerede twijfel, is ketterij. Waarom blijven gewone burgers sceptisch? De klimaatelite heeft het te gezellig met elkaar. Men confereert meestal in zonnige oorden zoals Bali of Cancun. Grondlegger van het Amerikaans klimaatbeleid, ex-president Obama, vierde dit jaar vakantie op het jacht van Hollywood magnaat David Geffen en op het jacht van ondernemer Richard Branson die 'ruimtetoerisme' ontwikkelt. Is dat goed voor het klimaat? Ruimtereizen zijn enkel weggelegd voor de rijkste 1 procent, zoals Obama. Gewone burgers moeten de eindjes aan elkaar knopen; hun horizon is de volgende maand, hoogstens volgend jaar. Niet de volgende eeuw. De kosten van 'urgente maatregelen' die het klimaatkartel lanceert, worden op hun boterham gesmeerd; met de groeten van de fiscus. De klimaatelite jetset gesubsidieerd rond de wereld, maar gewone burgers zien hun vliegvakanties steeds zwaarder belast. Voor het klimaat. Binnenkort beslist president Trump of Amerika het klimaatakkoord van Parijs verlaat, of niet. Als Amerika vertrekt, is het akkoord dood. Trump kan ook de Amerikaanse bijdrage drastisch verlagen, dan wordt 'Parijs' een museumstuk. Zonder geld geen beleid. Doorgaans wordt Amerika verzocht het meeste te betalen, waarop het de schuld krijgt van alle onrecht in de wereld. Trump is daar klaar mee. Kardinalen van de klimaatkerk zullen moord en brand schreeuwen als Amerika de kerk uitloopt. Dat dwingt echter tot bezinning, meer zelfkritiek en minder geloof in eigen onfeilbaarheid. Minder dan honderd procent mag ook.

[edmundb-blog1]

Anti-Trumpgekte grenst aan psychose

Roderick Veelo - RTL Z

De haat stroomt door de straten en de (sociale) media. Maar het is de goede haat, het is de haat tegen Donald Trump. De man is slecht en zal niets goed doen. Hij dient bestreden te worden altijd en overal, en alles is geoorloofd. Alles. Madonna is niet de enige die droomt van een bom op het Witte Huis. "Waarom is hij nog niet dood?", las ik op een Facebookpagina. Ook dat is Holland Against Hate.

Protestmarsen, politici in verkiezingstijd, journalisten, twitteraars en Facebookvrienden, iedereen draagt zijn steentje bij aan de internationale strijd tegen het monster in het Witte Huis. Voor vragen is geen reden, twijfel is verdacht. Marianne Zwagerman deed bij RTL Late Night een dappere poging zich een moment aan de feiten te wijden, maar haar tafelgenoten hadden daar geen zin in en speculeerden liever in het luchtledige over wat Trump eígenlijk van plan is.

Het is de dynamiek van alle berichtgeving over Trump. Elke maatregel, elk decreet is maar kort het nieuws, omdat in no time de reacties erop het nieuws worden. Luchthavens die bezet worden, manifestaties, artiesten die zich uitspreken, speculeren aan een talkshowtafel. Een handige manier om het beleid van Trump publicitair te kapen en naar eigen wens in te kleuren.

Zo kan het strengere deurbeleid in Amerika voor de zeven islamitische landen blijven voortleven als toegangsverbod voor moslims, terwijl het dat niet is. Zo'n plan had Trump wél als kandidaat, maar hij heeft het blijkbaar om meerdere redenen moeten inslikken. Op de selectie van landen valt van alles af te dingen, op de stuntelige invoering ervan nog meer, en het - tijdelijke - inreisverbod veroorzaakt een boel leed, maar daarmee discrimineert de maatregel nog geen moslims.

Daarvoor blijven voor de meeste moslims de toegangsregels voor Amerika dezelfde als voor wie dan ook. En toch houdt iedereen die het uitkomt 't op een toegangsverbod voor moslims.

Het plan voor een muur met Mexico leverde Trump in de verkiezingstijd al het stempel 'racist' op, omdat hij latino's uit Mexico, Guatamala en Honduras buiten de deur zou willen houden. Desondanks stemde een vijfde van de latino's in Amerika op Trump.

De muur lijkt er te komen, niet om Amerika af te grendelen voor immigranten, maar om illegale immigratie te stoppen. De stempelinkt is onuitwisbaar, Trump is en blijft altijd een racist.

De Verenigde Staten worstelen al decennia met illegale immigratie. Dit is wat de Democraat Bill Clinton er over zei toen hij president was:

"Veel Amerikanen zijn terecht verontwaardigd over de grote aantallen illegale immigranten die ons land binnenkomen. De banen die ze inpikken en hun gebruik van publieke diensten betekenen extra lasten voor onze belastingbetalers. Daarom gaat deze regering op een agressieve manier onze grenzen beter bewaken. Door het aanstellen van een recordaantal grensbewakers en het deporteren van twee keer zoveel criminele illegalen."

Clinton werd niet uitgemaakt voor racist, zelfs niet voor populist. Clinton kreeg een staande ovatie.

Ik kan me voorstellen dat er gisteren tussen de demonstranten op het Malieveld in Den Haag een aantal mensen liep dat elkaar herkende van de demonstraties tegen het vrijhandelsverdrag TTIP. Dankzij de vrijhandelsaversie van Trump ligt TTIP zo goed als in de prullenbak.

Maar Trump hoeft niet te rekenen op een greintje sympathie van linkse antiglobalisten. Vrijhandel is erg, maar Trump is nog veel erger. Maar de man is gekozen als president van de Verenigde Staten. Het is van groot belang dat we een heldere blik houden op zijn daden. Wat helpt, is nuchter kijken naar de feiten en het selecteren van een aantal scherpe commentaren op zijn beleid. Die staan ook in Nederlandse kranten.

Wat niet helpt, zijn politici in verkiezingstijd, die zo graag aanhaken bij de anti-Trumphysterie. De tandem Pechtold-Klaver die zich zorgen maakt of Rutte en Koenders wel krachtig genoeg de Amerikaanse immigratiekoers veroordelen. Of Asscher die aan de tafel van DWDD hengelt naar kiezers op het Malieveld door Trump te vergelijken met Adolf Hitler.

Ik mag hopen dat Trump hier geen groot verkiezingsthema wordt. Daarvoor zijn de eigen problemen - in Nederland en Europa - te talrijk. Maar de haat voor Trump doet anders vrezen. Nog maar 10 van zijn eerste 100 dagen achter de rug, en we lijken al niet meer los te komen van een vreemde, overweldigende en angstaanjagende werkelijkheid waarin helder zien en handelen hebben plaatsgemaakt voor een voortdurend waarschuwen tegen Donald Trump.

[edmundb-blog1]

Als er een Nobelprijs voor 'Fake News' komt, is CNN absolute winnaar

Derk Jan Eppink - 5 juli 2017 - De Volkskrant

Buitenlands beleid wordt meestal voortgedreven door binnenlandse factoren. Islamitische Staat loopt ten einde en de vraag is: wat nu met Syrië? Maar gevestigde media in Amerika, CNN voorop, zijn in de ban van 'Russiagate'. Volgens hen won Trump dankzij Poetin. Gevolg: Amerika onder Trump heeft geen werkrelatie met Rusland die nodig is voor een vredesregeling in Syrië. De G20, dit weekend in Hamburg, biedt een eerste kans. Die wordt hopelijk benut. Naarmate IS wordt teruggedrongen, verhevigt de slag om Syrië. Er zijn veel partijen: de VS, Rusland, de Syrische regering, oppositiegroepen, Irak, Iran, Koerden, Turken. Elke partij heeft een eigen agenda. In zo'n geval moeten grote mogendheden - in casu de VS en Rusland - om de tafel en de contouren van een akkoord schetsen. Dat kon nog niet omdat Democraten en gevestigde media elk Amerikaans contact met 'de Russen' aanmerken als bewijs van de samenzwering. Het boek Shattered over de Clinton-campagne beschrijft hoe Democraten 'Russiagate' construeren als verklaring voor het onverwachte verlies van Clinton. Links Amerika is intussen meer anti-Russisch dan Republikeinen ooit waren.

Trump heeft in Hamburg meer speelruimte omdat de beschuldiging van gevestigde media en Democraten ontrafelt. Na maandenlang onderzoek heeft de FBI nog geen bewijs van samenzwering. Trump zelf is geen voorwerp van het onderzoek. CNN, de grootste verspreider van de samenzweringstheorie, haalde diverse keren bakzeil. De zender moest de bewering dat Trump ook wordt onderzocht terugtrekken. Drie CNN-journalisten beweerden dat Anthony Scaramucci, een vriend van Trump, samenspande met 'de Russen'. Het verhaal werd ingetrokken, de journalisten ontslagen en Scaramucci ontving een verontschuldiging. John Bonifield, een producer van CNN, erkende op een video dat 'Russiagate' vooral 'bullshit' is en Trump gelijk heeft dat hij doelwit is van 'een heksenjacht'. Als er ooit een Nobelprijs voor 'Fake News' komt, is CNN absolute winnaar. Bij de Democraten begint het verlies door te dringen. Zij verloren vier tussentijdse verkiezingen van vacante zetels in het Huis van Afgevaardigden. Van de laatste, in Georgia, maakten ze een 'referendum over Trump'. De Republikeinse kandidaat won. Democratische leiders gaan in conclaaf om een 'economische boodschap' te formuleren. Eindelijk.

Trump is de wettig gekozen president maar gevestigde media trekken zijn legitimiteit in twijfel. Trump 'worstelt' terug via Twitter om de geloofwaardigheid van de media te ondermijnen, waarvan het publieke vertrouwen op een dieptepunt staat. Veel bizarre tweets gaan echter geregeld over de schreef en tasten het aanzien van het presidentschap aan. Hoe dan ook, hij is president tot eind januari 2021. Dat is nog een tijdje. Intussen draait de wereld door. Grote mogendheden moeten altijd communiceren, ook al zijn ze rivalen. Trump sprak met de president van China, de premier van India en veel Europese leiders. Volgens een studie van Pew Research Center is - aldus enkele Nederlandse media - het aanzien van Amerika zwaar beschadigd onder Trump. Wie de studie leest, ontdekt veel nuances. Het meest afkerig zijn inderdaad Duitsland en Nederland, dat het protestants moralisme heeft verankerd in zijn politieke cultuur. Het woud van geheven wijsvingers. Maar Oost-Europa is enthousiast over Amerika. Azië ook, Vietnam nog het meest. Israël is opgetogen, Afrika zeer positief en Latijns-Amerika redelijk positief. Alleen Mexico stoort zich ernstig aan zijn buurman. Kortom: het negatief 'Amerikabeeld' concentreert zich vooral in West- en Noord-Europa.

Trump is in dezelfde situatie als Ronald Reagan die werd afgeschilderd als 'cowboy president'. Als onderhandelaar had Amerika toen het volle aanzien. Dat is niet veranderd. Trump bestrafte gebruik van gifgas door de Syrische regering met 59 tomahawks en voorkwam een tweede gebruik met een loutere dreiging. Het Syrische oorlogstoneel is zeer gevaarlijk. De kans op een ongeluk zeer groot, zelfs tussen de VS en Rusland. Daarom zijn communicatiekanalen tussen beide kernmogendheden cruciaal. Die waren er zelfs tijdens het hoogtepunt van de koude oorlog, de Cuba-crisis in 1962. Trump moet spreken met Poetin over de route naar een akkoord over 'Syrië post IS'. Na de migratiestroom uit het Midden-Oosten in 2015 heeft Europa het meeste belang bij stabiliteit in Syrië. Vooral de welvaartstaten van West- en Noord-Europa die zichzelf graag zien als maat voor de wereld in het algemeen. En Amerika in het bijzonder.

[edmundb-blog1]

Twitter-oorlog: Trump versus Fake News

Derk Jan Eppink - 5 juli 2017 - Elsevier

President Trump en de gevestigde media – door hem getypeerd als (de brengers van) Fake News – lijden beide aan een ongezonde obsessie. De gevestigde media, met CNN aan kop, zien Trump liever dood dan levend.

Trump bestookt ‘Fake News’ via Twitter, waar hij 33 miljoen volgers heeft. Het publieke vertrouwen in Trump is met circa 42 procent relatief laag, maar het vertrouwen in de media is met 27 procent nog veel geringer. Trump heeft alles mee om de slag met de media te winnen.

Trump is de eerste Amerikaanse president die Twitter gebruikt als steekwapen. Dat deed hij al tijdens de campagne voor het presidentschap. Jeb Bush was een ‘low energy person’, Ted Cruz ‘Lying Ted’ , Marco Rubio ‘Little Marco’, Hillary Clinton ‘Crooked Hillary’.

Zelf noemt Trump sociale media deel van het ‘moderne presidentschap’.

Oog om oog

Bij buitenlands en defensiebeleid twittert Trump voorzichtig. Maar in de machtsstrijd om Washington D.C. is hij juist agressief: hij zet politici of instellingen onder druk en hekelt hen. Tegenover de media geldt het Oude Testament. Trump gaat met opzet te ver. Het is ‘oog om oog, tand om tand’.

Na zijn aantreden op 20 januari waren er twee opvallende tweetsalvo’s die voor een president ongebruikelijk zijn. Op 4 maart beschuldigde hij oud-president Barack Obama ervan tijdens de verkiezingsstrijd ‘zijn telefoons in Trump Tower te hebben getapt’.

Consternatie alom. Letterlijk klopte het niet. Telefoonlijnen worden niet meer getapt. Wel klopte het dat veiligheidsdiensten Trump Tower afluisterden toen de Russische ambassadeur Sergej Kislyak er op bezoek was.

Succes

Op 12 mei ontsloeg Trump FBI-directeur James Comey. Hij had Comey onder vier ogen gesproken en deze lekte een ‘memo’ over dat gesprek. Trump dreigde per tweet dat er ‘mogelijk opnames zijn van het gesprek’. Daarmee zette hij hem onder druk.

Comey bevestigde tijdens een Senaatshoorzitting dat Trump zelf niet werd onderzocht inzake ‘Russiagate’ (de mogelijke samenspanning tussen Team Trump en de Russen). Op 22 juni twitterde Trump opgelucht dat er ‘geen opnames’ zijn. Zijn conflict met de media is ontaard in een moddergevecht.

Afgelopen week had Trump veel succes. Het was energieweek: Amerika is dicht bij energieonafhankelijkheid. Het Congres keurde ook een wet goed om illegale migranten die een misdaad begaan, minimaal 5 jaar celstraf op te leggen. En het Hooggerechtshof liet het inreisverbod uit landen met een terreurachtergrond grotendeels intact.

Beschuldigingen

Trump zette deze successen in de schaduw met een aanval op het MSNBC-ochtendprogramma Morning Joe van Joe Scarborough en Mika Brzezinski. Hij ging te ver door te wijzen op Brzezinski als ‘zwaar bloedend na een facelift’. Achtergrond is dat Scarborough en Brzezinski Trump dagelijks afbranden. Scarborough: ‘Als Trump in zijn broek poept, zal hij nog zeggen dat het abstracte kunst is.’

Veel media en artiesten wensen Trump letterlijk dood. Regisseur Michael Moore heeft plannen voor de film De moord op Trump.

Nog erger is de oorlog met CNN, dat dagelijks een niet-aflatende stroom beschuldigingen lanceert inzake ‘Russiagate’. CNN loopt zo ver voor de muziek uit dat het zich nu moet inhouden om geloofwaardig te blijven.

CNN ontsloeg drie journalisten wegens slecht onderbouwde beschuldigingen van Trump: één anonieme bron! Van Jones, vast lid van gesprekspanels van CNN, noemde op een onbewaakt moment ‘Russiagate’ een ‘big nothing burger’. Qua kijkcijfers zit CNN op prime time onder de één miljoen kijkers.

Geweten

Trump vierde zijn zege alvast met een gemanipuleerde ‘worstel-video’ waarin hij (letterlijk) CNN vloert. Professioneel worstelen is in Amerika even populair als voetbal in Europa. Maar de worstelshow is ‘fake’.

Trump bindt zijn achterban met twitter-oorlogen. Van de Republikeinen heeft 86 procent geen vertrouwen in de gevestigde media, bij onafhankelijke kiezers is het 70 procent.

Bob Woodward, het geweten van de Amerikaanse journalistiek, berispte onlangs The New York Times wegens ‘openlijke vooringenomenheid’. Als gevestigde media nog willen overleven, moeten ze snel terugkeren naar traditioneel journalistiek vakwerk, in de traditie van Bob Woodward en H.L. Mencken.

[edmundb-blog1]

‘Neutrale’ media spannen samen tegen Trump

Derk Jan Eppink - 16 augustus 2016 - Elsevier

De ‘mainstream media’ – dagbladen als The New York Times en de televisiezenders CNN, NBC, CBS, ABC – hebben een offensief van ongekende proporties ingezet tegen Donald Trump. 

Onderzoeksjournalist Glenn Greenwald stelde op online­magazine Slate: ‘Amerikaanse media zijn voor 100 procent verenigd tegen Trump om te voorkomen dat hij president wordt.’ Trump beheerst de media, zij het met ‘negatief nieuws’. Er was interessant nieuws. Trump en zijn tegenstander Hillary Clinton presenteerden hun economische plannen. Beiden hielden een toespraak in Detroit, Michigan, een stad getekend door economisch verval. Het inwonertal daalde van bijna 2 miljoen naar 680.000. De natuur herovert de stad. Detroit moet voor beiden startpunt worden van wedergeboorte.

Wie de gebruikelijke retoriek uit de toespraken filtert, ziet overeenkomsten. Beide kandidaten willen herstel van infrastructuur, lagere belastingen voor midden- en kleinbedrijf, terugkeer van industrie naar Amerika, verlaging van collegegelden, goedkope kinderopvang en geen nieuwe vrijhandelsverdragen. Trump is specifieker over het belastingstelsel: van 7 naar 3 schalen: 12 procent, 25 procent en 33 procent. Aftrekposten voor hoge inkomens worden afgeschaft. De vennootschapsbelasting van 35 procent moet naar 15 procent. Het energiebeleid verschilt. Clinton gaat groen en Trump is klimaatscepticus.

Uitspraken worden verdraaid

Maar ‘neutrale media’ waren vooral bezig met hun campagne ‘Stop Trump’. Berichtgeving en opinie zijn vermengd. Jim Rutenberg, mediacolumnist van The New York Times, schreef: ‘Als je Donald Trump ziet als gevaar, reflecteert de berichtgeving dat. Dan kom je dichter bij oppositie.’ Trumps uitspraken worden overbelicht of verdraaid in deze campagne. Problemen van Clinton blijven onderbelicht. Voorbeeld: op 2 augustus gaf Trump een toespraak in Ashburn, Virginia. Vooraan zat een moeder met een baby. Het kind begon te huilen. Trump tot de nerveuze moeder: ‘Wees gerust, ik houd van baby’s.’ De moeder liep met het kind de zaal uit en Trump riep: ‘U kunt de baby naar buiten brengen. Dat is goed.’ De moeder haalde een speen uit haar kinderwagen, de baby sliep en ze keerden terug naar hun plaats. The Baltimore Sun schreef echter: ‘Trump verwijdert baby, vernedert moeder.’ De moeder schreef later op Facebook dat ze er ‘niet met baby werd uitgeschopt’. Ze prees Trump. ‘U hebt onze stem.’ Maar de media waren alweer bij volgende nieuwsincidenten, zoals Trump die zei dat ‘Obama en Clinton IS hebben opgericht’. Trump beweert dit al sinds januari.

Amper onderzoek naar moord

Echt nieuws blijft onderbelicht. Zo werd begin juli Seth Rich, medewerker van de Democratische Partij, in Washington D.C. op straat doodgeschoten. Julian Assange suggereerde in Nieuwsuur dat Rich (27) een link was tussen gelekte e-mails uit het Democratisch hoofdkantoor en WikiLeaks. Hij vaardigde een beloning van 20.000 dollar uit voor nuttige informatie. De politie deed het af als roofmoord, maar er werd niets gestolen.

The Washington Post heeft een team van twintig journalisten op Trump gezet, maar deed amper onderzoek naar deze moord in eigen stad. Journalistieke aandacht voor Rich’ raadselachtige dood is toch niet onredelijk. In 1973 maakte de krant furore met het Watergate-schandaal. Dat begon met een knullige inbraak. Bob Beckel, Democratisch strateeg en gastcommentator bij CNN, spande de kroon: ‘Assange moet worden vermoord.’

Openbaarheid

E-mails blijven Clinton achtervolgen. Op basis van de Wet openbaarheid van bestuur werden nieuwe e-mails vrijgegeven. Daaruit bleek dat Dough Band, medewerker van Bill Clinton, aan Huma Abedin, naaste medewerker van minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, vroeg om ervoor te zorgen dat Gilbert Chagoury, een Libanees-Nigeriaanse zakenman, in contact zou komen met de Amerikaanse ambassadeur in Libanon, Jeffrey Feltman. Chagoury, in Zwitserland veroordeeld wegens witwassen, is prominent donateur van de Clinton Foundation. De e-mails bewijzen hoe het Clinton-familiebedrijf toegang tot de macht verkoopt.

Het is voor de ‘neutrale media’ geen groot nieuws. Te druk met hun politieke campagne ‘Stop Trump’.

[edmundb-blog1]

Media ‘hyperventileren’ over Trump

Derk Jan Eppink - 31 mei 2017 - Elsevier

Amerikaanse media zijn dermate hysterisch dat het Bob Woodward, veteraan van de Amerikaanse journalistiek, te gortig werd. ‘Kalmeer en luister beter,’ zei hij tot The Atlantic. Media zoals The New York Times, The Washington Post en CNN verafschuwen Trump. CNN-ster Kathy Griffin fotografeerde zichzelf met de ‘symbolische onthoofding’ van Trump. Het lijkt alsof impeachment, afzetting, nadert. Probleem: na ruim 300 dagen FBI onderzoek is (nog) geen strafbaar feit gevonden. Laat staan een ‘smoking gun’.

We zijn niet op ‘Watergate-niveau’

Woodward maakte als journalist van The Washington Post furore met het Watergate-schandaal. Dat leidde tot het aftreden van president Richard Nixon in 1974. Watergate kende strafbare feiten: inbraak, betaling van zwijggeld en verwijdering van bewijsmateriaal. Woodward: ‘Toen Nixon de speciale aanklager Archibald Cox ontsloeg, was er een berg van bewijs tegen hem. We zijn nu nog op geen enkele manier op het Watergate-niveau’. Amerikaanse gevestigde media negeerden deze uitspraak. Evenals Europese. Deze media concentreren zich op ‘contacten’ tussen Russen en het Team Trump in de veronderstelling dat er werd samengespannen was om de campagne van Hillary Clinton te kelderen. Contacten op zich zijn niet strafbaar. The Washington Postberichtte vorige week dat Jared Kushner, schoonzoon van Trump, in december sprak met de Russische ambassadeur, Sergej Kislyak. Dat mag. Kennelijk stelde Kislyak voor een ‘back channel’ te installeren tussen het Kremlin en het Witte Huis. Een ‘back channel’ is niet ongewoon. President Nixon en zijn adviseur Henry Kissinger gebruikten die methode ooit voor de opening naar China.

Sfeer voor afzettingsprocedure

Samenzwering? Nee, het gesprek was een maand na de verkiezingen. Er viel niets samen te spannen. Maar The Washington Post doet alsof een samenzwerende Kushner een geheim communicatiekanaal installeerde met ‘de Russen’. Overigens ontmoette Kislyak talloze Amerikaanse politici, onder wie ook Democraten zoals Nancy Pelosi. Gevestigde media proberen een sfeer te scheppen die de afzettingsprocedure baart. Daarbij wordt alles vermolmd. Russische hackers worden gezien als doorgeefluik naar Wikileaks. Mogelijk, maar niet bewezen. Zij zouden de computer van John Podesta, Democratisch campagneleider, hebben gehackt. Niet zo moeilijk. Zijn paswoord was: ‘John Podesta’. Wikileaks bewees vooral samenspanning onder Democraten om Clinton te bevoordelen, boven Bernie Sanders. Evenals tussen Team Clinton en gevestigde media die haar bejubelden.

Grootste imagoschade voor Clinton kwam uit server

De grootste imagoschade voor Clinton kwam echter uit haar geheime e-mailserver. Zij werd uiteindelijk gedwongen tienduizenden e-mails te publiceren. Niet door de Russen. Maar door de rechter, op verzoek van actiegroepen die zich beriepen op de Wet Openbaarheid van Bestuur. Die mails bewezen hoe Clinton als minister van Buitenlandse Zaken toegang tot macht verschafte, in ruil voor donaties aan de Clinton Foundation. Tijdens de campagne luisterde de veiligheidsdienst NSA de Trump Tower af met het vermoeden van suspecte gesprekken tussen stafleden en ‘Russen’. Vooral gepensioneerd generaal Michael Flynn, veiligheidsadviseur van Trump, was doelwit. Gesprekken werden geregistreerd, maar namen van Amerikanen moeten volgens privacy wetgeving worden ‘gemaskeerd’; bijvoorbeeld: ‘burger X’. De naam van Flynn werd echter ‘ontmaskerd’ op verzoek van Susan Rice, toenmalig veiligheidsadviseur van president Obama. Daarop lekte Flynn’s naam vanuit de bureaucratie naar The Washington Post. Lekken van vertrouwelijk materiaal is strafbaar.

Media richten zich massaal op Flynn, amper op Rice

De inmiddels ontslagen Flynn moet voor het Congres verschijnen. Vooral wegens zijn rol als ‘consultant’. Hij kreeg betaalde opdrachten uit Rusland, een toespraak bij televisiezender Russia Today, en Turkije, maar meldde deze niet bij het ministerie van Defensie. Het Pentagon kan hem daarvoor straffen. Rice moet verschijnen wegens het lek. Beiden zijn weigerachtig en beroepen zich op artikel 5 van de grondwet: zij hoeven niet te getuigen tegen zichzelf. Gevestigde media richten zich massaal op Flynn; amper op Rice. Woodward constateert ‘hyperventilatie’. ‘Media denken dat Trump een tijdelijk experiment is. Maar hij is president voor de hele termijn; 4 jaar. En misschien wel langer.’