egillinn

[egillinn]

Okkar maður tapar máli

Mannréttindadómstóll Evrópu kvað í morgun upp þann dóm að íslenska ríkið hefði ekki brotið gegn Agli Einarssyni með dómi í meiðyrðamáli sem hann höfðaði gegn konu árið 2012. Ummæli konunnar um Egil voru dæmd dauð og ómerk, málskostnaður var látinn niður falla og Agli voru ekki dæmdar bætur. Egill varð því að bera sinn lögfræðikostnað og konan sinn. Þetta taldi Egill að bryti gegn rétti sínum til að leita úrlausnar mála fyrir dómstólum.

Egill höfðaði nokkur dómsmál gegn einstaklingum sem höfðu tjáð sig um hann eftir Egill var kærður fyrir nauðgun árið 2011 og síðar sakaður um annað kynferðisbrot. Málin voru látin niður falla eftir rannsókn lögreglu.

Málið sem Mannréttindadómstóllinn dæmdi um í dag sneri að ummælum konu á Facebook. Ummæli konunnar voru dæmd dauð og ómerk fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur og í Hæstarétti. Kröfum hans um miskabætur og greiðslum fyrir birtingu dómsniðurstöðu í dagblaði og málskostnaði var hinsvegar hafnað.

Ekki brotið gegn rétti Egils

Egill var ósáttur við þessa niðurstöðu og fór með málið fyrir Mannréttindadómstól Evrópu. Hann taldi brotið á rétti sínum til að sækja mál með því að hann þyrfti sjálfur að bera málskostnað sinn og fengi ekki dæmdar bætur.

Þessu hafnaði Mannréttindadómstóll Evrópu í dómi sínum sem var birtur í morgun. Í dóminum segir að almennt hafi dómstólar svigrúm í ákvarðanatöku sinni um hvernig dæma skuli um málskostnað. Því feli það ekki sjálfkrafa í sér brot gegn mannréttindasáttmála Evrópu að fella málskostnað niður. Mannréttindadómstóllinn leit svo sérstaklega á mál Egils og komst að þeirri niðurstöðu að efnislegar ástæður væru til þess að dæma konuna ekki til að greiða málskostnað hans. Brotið hefði ekki þótt nægilega mikið til að dæma hana til að greiða Agli bætur og heldur ekki til refsingar. Að auki hefðu íslenskir dómstólar tekið mið af fyrri framgöngu og yfirlýsingum Egils og þess orðspors sem hann hafði skapað sjálfum sér, oft með ögrandi framkomu sem túlka mætti sem hvatningu til kynferðisofbeldis, þegar þeir dæmdu í málinu. Þar að auki hefðu dómstólar ómerkt orð konunnar en þeir hefðu ekki tekið undir allar kröfur Egils fyrir dómi. Því væri ekki hægt að finna að þeirri ákvörðun íslenskra dómstóla að láta konuna ekki greiða lögmannskostnað Egils.

[egillinn]

Efsökun -taka 3

  Okkar maður er í góðri æfingu í efsökunarbeiðnum. Þetta er alveg að koma hjá honum. Í fjórðu tilraun hefur hann kannski beint samband við Steinunni Valdísi, Drífu Snædal, Kolbrúnu Halldórsdóttur og Önnu Margréti og biður þær í alvöru afsökunar án þess að bæta því við að femínistar séu leiðinlegir, humorslausir og þreytandi.

“Þegar ég byrjaði að blogga og skrifa pistla þá hafði ég mjög gaman af því að pirra og hneyksla. Ég í raun þreifst á því. Var duglegur að nafngreina þekkta einstaklinga í þjóðfélaginu. Ef þú ert þekkt persóna þá eru góðar líkur að þú hafir fengið að heyra það frá Gillzenegger á bloggi, bókum eða í pistlum. Markmiðið var nú samt aldrei að meiða fólk. Þeir sem þekkja mig vita að Gillzenegger metrómaður og skrif hans voru frekar ýkt útgáfa af Agli Einarsyni. Á þessum tíma fannst mér ég vera fáránlega fyndinn, comedy genius í rauninni.Mér finnst ekki jafn gaman að pirra fólk nú. Nema örsjaldan þegar ég pirra Liverpool stuðningsmenn á Twitter, en þeir eru með þykkan skráp og geta tekið því.Ég byrjaði að blogga á netinu í janúar 2004. Ég skrifaði svo 61 pistil fyrir DV. Þann fyrsta 19. janúar 2005 og þann síðasta 3. ágúst 2006. Þolmörk fyrir gríni á þessum tíma voru allt önnur en nú. Í dag væri minni stemmning fyrir þessum pistlum, orðum það þannig. Ég dansaði oft á línunni í DV pistlunum og í einhverjum bloggfærslum fór ég gjörsamlega yfir strikið.Í hvert skipti sem ég sé þennan fræga 2007 pistil þá skammast ég mín. Ég er ekki stoltur af þessum skrifum. Þetta var líka ekki fyndið, bara gróft og særandi. Ég viðurkenni að ég hef oft haft gaman af grófum svörtum húmor, en þetta var ljótt, og ég sé mikið eftir þessu. Ég vil því enn og aftur biðja þessar konur afsökunar sem ég nafngreindi í þessum pistli. Ég veit ekki hvort það er einhver sárabót. Mér finnst ekkert fyndið við þennan pistil í dag, fæ bara hroll þegar ég sé hann.Þegar ég les gömul skrif þá hristi ég oft hausinn og hugsa, hvað var í gangi? Hver djöfullinn var að mér? Það er kannski jákvætt merki að maður sé búinn að þroskast eitthvað á þessum árum.

Kv. Egill.” Heimild hér.

[egillinn]

Efsökun -taka 2

Þessi efsökunartilraun er frá 2013. Þá vildi okkar maður fá að rífa kjaft og kasta skít í skjóli tilbúins karakters. Það eru jú mannréttindi að mega tjá sig í friði og láta allt vaða undir slíkum formerkjum. Hins vegar hafði okkar maður engan húmor fyrir því þegar hann fékk skítkast á sig á móti og þá var kært alla leið til Mannréttindadómstólsins.

„Skiljanlega var fólki ofboðið og mér var sjálfum brugðið þegar ég áttaði mig á því hvað ég hafði gengið langt í ruddaskapnum. Ég tók færsluna út og hélt að málið væri þar með úr sögunni,“ segir Egill Einarsson í pistli á Pressunni en þar fjallar hann m.a. um það andrúmsloft sem einn allra frægasti bloggpistill Íslandssögunnar spratt upp úr. Þá furðar hann sig á því að pistlinum sé deilt á samskiptamiðlum með reglulegu millibili.  Egill heldur áfram: „Einhver hafði vistað afrit af færslunni og síðan hefur henni verið dreift á netinu á nokkurra mánaða fresti. Jájájá ég var hvatvís og naívur og áreiðanlega skíthæll og allur sorinn í bókinni og þetta var hvorki í fyrsta, né síðasta skipti sem ég fór yfir strikið“.

Egill segir að árin 2006 til 2007 hafi verið spennandi tími í lífi hans. Hann hafi skapað sér ímynd sem metrómaðurinn Gillzenegger og notið meira vinsælda en hann hafði dreymt um.

Það þarf ekki mannfræðing til að sjá að sá karakter eins og Gillz er bæði ýktur og einhliða - vörumerki fremur en raunsönn manneskja. Gillzenegger er ímynd. Náungi eins og Gillz flýr ekki úr sviðsljósinu í faðm fjölskyldunnar þótt einhver reyni að koma honum í fangelsi. Egill Einarsson á það hinsvegar til að kikna í hnjánum eins og aðrar manneskjur.

Gillz, var að sögn Egils, markaðssett persóna sem hafði enga veika hlið, svaraði fyrir sig fullum hálsi og lét engan vaða yfir sig.

Úr þessu andrúmslofti spratt Fréttastofa Gillz. Við félagarnir gengumst upp í ungæðishætti og ýktri karlmennskuímynd. Stemningin var að ganga sem lengst og hneyksla sem mest - þora þegar aðrir þegja. Ég vann það vafasama afrek að ofbjóða öllum þ.m.t. móðir minni. Ég gekk jafnvel fram af sjálfum mér í nokkur skipti.

Egill segir að femínistar hafi fyrirlitið þá sem hafi tileinkað sér metrómenninguna svokölluðu og þá hafi þótt sjálfsagt að tala illa um fólk sem var upptekið af kynferði og kynþokka og skemmtanalífinu.

Á þessum tíma átti helst að takast á við þetta rosalega vandamál sem við metrókrakkarnir vorum með því að afmá menningu okkar, uppræta skopskyn okkar og þurrka út þann skýra greinarmun sem við gerum á körlum og konum. Meira að segja litir á fatnaði nýbura urðu að ræðuefni á Alþingi. Þetta nöldur var orðið verulega þreytt og kvöld nokkurt fór ég yfir öll velsæmismörk í skrifum mínum á Fréttastofu Gillz. Hefði mig grunað þá að ég væri að skrifa mest lesnu bloggfærslu Íslandssögunnar hefði ég hugsað mig um tvisvar áður en ég ýtti á “publish” en á því augnabliki var mér ekkert annað í huga en sæluvíman sem fylgdi því að ausa hressilega úr sér yfir þessar leiðindatruntur.

Það kemur Agli ekki á óvart að fólk hafi ofboðið innhald pistilsins. Honum hafi sjálfum brugðið þegar hann áttaði sig á hversu langt hann hafði gengið í þetta sinn og hann hafi dauðskammast sín. Hann hafi tekið færsluna út og í kjölfarið talið að málið væri úr sögunni. En síðustu ár hefur færslan reglulega farið í umferð á samskiptamiðlum. Egill segir að mikið vatn sé runnið til sjávar og viðhorf hans hafi breyst mikið.

Bloggpistillinn rústaði ekki mannorði mínu

Egill segir jafnframt að ákveðinn hópur hafi haldið því fram að hann hafi rústað mannorði sínu með téðri færslu árið 2007.  Það sé þó af og frá. Hann hafi ekki orðið fyrir neinum óþægindum fyrr en í desember fyrir tveimur árum.

Fyrir þann tíma lenti ég hvorki í því að missa verkefni né varð ég fyrir skítkasti í persónulegum erindagjörðum á opinberum stöðum. Það var þessi falska nauðgunarkæra og nálgun fjölmiðla og áhrifafólks á það mál sem svipti mig ærunni, en ekki margra ára gömul skrif.

Undir lok pistilsins bendir Egill á að umrædd skrif frá árinu 2007 væru ekki að koma fyrir augu unglinga nú, nema af þeirri einu ástæðu að þeir sem hafi hneykslast mest séu að koma bloggpistlinum sem og öðrum skrifum í umferð og halda þannig óhroðanum lifandi.

Þessi dreifingargleði hlýtur að teljast nokkuð sérstök  forvarnaraðgerð hjá einmitt því fólki sem telur að ungdómurinn sé að fara til fjandans mín vegna.

Egill telur að markmið óvildarvina hans sé að reyna koma á hann höggi.  

„Maður sem hefur gengið í gegnum það helvíti sem ég hef gengið í gegnum síðustu 2 árin, og staðið það af sér, bugast ekki þótt honum sé nuddað upp úr gömlum skít. Skít sem hann á með réttu og er löngu búinn að biðjast afsökunar á. Það er lygin sem meiðir, ekki sannleikurinn“.

[egillinn]

Efsökunin

Okkar maður hefur stundum reynt að biðjast afsökunar. Það fer honum ekki vel og úr verður alltaf óttaleg efsökun. 

“ 17. des. 2010 - 08:00 (Pressan)

Auðmjúkur Gillz sér eftir öllu saman:

“Femínistar bjóða bara upp á að ég geri grín að þeim”

Rithöfundurinn og einkaþjálfarinn Egill „Gillz“ Einarsson segist stundum ekki hafa stjórn á sér þegar hann gerir grín að femínistum. Hann segist þó hafa gengið of langt í gríni gegn ákveðnum konum fyrir nokkrum árum og hefur beðið þær opinberlega afsökunar.

Fyrir nokkrum árum ritaði Gillz pistil á bloggsíðu sína sem fór verulega fyrir brjóstið á mörgum. Talaði hann meðal annars um að ákveðnar konur þyrftu verulega á karlmannslimi að halda. Pistillinn var tekinn út daginn eftir, en skrifin hafa engu að síður fylgt honum og dúkkað reglulega upp. Nú síðast þegar tilkynnt var um að hann myndi rita símaskránna.Gillz viðurkennir í viðtali við DV í dag að hann hafi gerti mistök og biður hann konurnar afsökunar.

Ég ætlaði mér ekki að særa þær. Það er freistandi að segja frá því að þegar þessi færsla var sett á neitið þá vorum við félagarnir saman í spaugi sem fór yfir mörk. Á sama tíma vissi ég allan tímann að slíkar afskanir eru einskis virði og tók þetta því allt á mig. Ég ætla hér með að biðja þær opinberlega fyrirgefningar. Þetta var misheppnað grín - mistök.

Gillz segist bera virðingu fyrir konum, en bendir jafnframt á að hann sé rithöfundur og húmoristi. Hann furðar sig á því hvers vegna sumir femínistar eru svo ómóttækilegir fyrir gríni í sinn garð.

Mér finnst einfaldlega fyndið hvað þær eru geðstirðar og hátíðlegar í fasi, þær bjóða uppá að ég geri að þeim grín. Ég hef enga stjórn á því. En ég geri ekki bara grín að þeim, ég ræð heldur ekki við mig þegar kemur að menningarvitunum sem taka sig ekki síður alvarlega með sína vömb og tjúguskegg,

[egillinn]

Brjóstaminnkun

Okkar maður hlutgerir fólk. Hann er almennt talinn hneigjast til kvenna en hómóerótíkin svellur í honum.

[egillinn]

Margrét Maack og Elsa Jakobs

Okkar maður hefur mikinn áhuga á kynlífsmyndböndum eins og fram kemur í þessari tilvitnun í bók hans.

[egillinn]

“Mamma þín er hóra-djók”

Fréttatíminn 2012

[egillinn]

Símaskrármálið

Allir muna eftir fjaðrafokinu sem varð þegar okkar maður var settur á forsíðu símaskrárinnar. Nú kemur sú ágæta bók ekki lengur út en það er ekki okkar manni að kenna. Það þíðir ekki að kenna Gilz um allt!!!

[egillinn]

Dæmd fyrir meiðyrði gegn Agli Einarssyni: Sólarhring tók að safna fyrir sektinni

Tæpan sólarhring tók að safna rúmum 900.000 krónum sem Ingibjörg Lilja Hafliðadóttir var í vikunni dæmd til að greiða Agli Einarssyni (Gillzenegger) í miskabætur og málskostnað fyrir ærumeiðandi ummæli. Ingibjörg kveðst þakklát öllum þeim sem sýndu henni stuðning í málinu. Ingibjörg Lilja, tvítug stúlka frá Egilsstöðum var í vikunni dæmd í héraðsdómi Austurlands til að greiða Agli 900.000 í miskabætur og málskostnað og 30.000 króna sekt í ríkissjóð fyrir ærumeiðandi ummæli um Egil og þar með brot á almennum hegningarlögum. Guðný Rós Vilhjálmsdóttir, vinkona Ingibjargar sem í desember kærði Egil fyrir nauðgun, stofnaði hóp á Facebook í gær til að safna fyrir greiðslunni. Takmarkinu var náð 22 tímum eftir stofnun hópsins sem yfir eitt þúsund manns eru skráðir í. „Ég er klökk og get varla trúað tilfinningum mínum akkúrat núna,“ skrifaði Ingibjörg Lilja á vegg hópsins í kvöld. „Ég er svo ólýsanlega þakklát fólki fyrir að hafa sýnt mér stuðning og fólki sem þekki mér ekki neitt en hefur sýnt samstöðu með mér í þessu máli. Ég hef talið mig svo heppna að eiga vinina sem ég á og fjölskylduna sem ég hef en mig hefði ekki grunað að ég væri svo heppin að eiga stuðnings- og baráttuvini þarna úti sem væru tilbúnir í þennan slag með mér.“ Vildi milljón í miskabætur Guðný Rós kærði Egil fyrri nauðgun í árslok 2011 en málið var látið niðurfalla eftir rannsókn lögreglu þar sem ákæra þótti ekki líkleg til að leiða til sakfellu. Egill ræddi málið í viðtali við tímaritið Monitor í nóvember í fyrra og í kjölfarið var stofnaður Facebook-hópur þar sem birtingu viðtalsins var mótmælt. Í hópnum sagði hún Egil hafa „nauðgað“ og kallaði hann „nauðgara“ Viku eftir ummælin var Ingibjörgu sent bréf frá lögfræðingi Egils þar sem henni var gefinn sólarhrings frestur til að draga ummælin opinberlega til baka, biðjast afsökunar og greiða miskabætur. Við því varð Ingibjörg ekki og höfðaði Egill dómsmál í kjölfarið. Hann krafði Ingibjörgu um eina milljón króna í miskabætur. Egill hélt því fram að þar sem málið hefði verið látið niður falla hefðu ummæli Ingibjargar fallið gegn betri vitund. Hann krafðist viðurkenningar á að ummælin væru „séu ósönn, óviðurkvæmileg, tilhæfulaus og smekklaus og til þess fallin að sverta stefnanda“. Trúði frásögn vinkonunnar Ingibjörg hélt því meðal annars fram í málsvörn sinni að ummælunum hefði verið beint gegn Gillz, sköpunarverki Egils. Æra stefnandans hefði því ekki getað meiðst. Hún sagðist einnig leggja trúnað á orð náinnar vinkonu sinnar. Þótt saksóknari teldi gögn málsins ekki líklegt til sakfellingar þýddi það ekki að frásögn vinkonunnar væri ósönn. Því væri ekki um aðdróttun gegn betri vitund að ræða. Hún hefði rétt til að tala máli vinkonu sinnar sem Egill hefði viðhaft rangar staðhæfingar um. Enn fremur benti Ingibjörg á störf Egils í fjölmiðlum sem hann hefði nýtt sér til að hefja umræðu um málið og lýsa yfir sakleysi sínu. Fyrir vikið bæri hann minni æruvernd. Ummælin út fyrir mörk tjáningarfrelsis Dómurinn hafnaði málsvörn Ingibjargar um að gildisdóm hefði verið að ræða af hennar hálfu heldur „afdráttarlausa og fyrirvaralausa“ staðhæfingu um að Egill væri nauðgari. Í augum almennings væri það eitt svívirðilegasta brot sem hægt væri að fremja og staðhæfingar þar um ærumeiðandi. Fyrir lá að málið var fellt niður og Ingibjörg gat ekki talist í góðri trú hvað sem liði hennar sakfellingu. Dómurinn taldi að Ingibjörg gæti ekki borið fyrir sig hefðarrétt um orðhefnd þar sem hún gat ekki bent á ummæli í viðtalinu eða þeim fréttatilkynningum, sem hún lagði fram fyrir dómi, sem væru óviðeigandi um vinkonu hennar. Þar sem ummælin voru sett fram í tilefni lögreglurannsóknar gegn Agli Einarssyni taldi dómurinn ljóst að þau beindust gegn honum en ekki Gillz. Í ljósi þessa voru ummælin dæmd „úr hófi fram og út fyrir mörk tjáningarfrelsis“ Ingibjargar. Ingibjörg var dæmd til að greiða Agli 100.000 krónur í miskabætur. Dómurinn taldi ummæli alvarleg en dómurinn rétti að nokkru hlut Egils auk þess sem þau hefðu verið ein í hafsjó annarra og óljóst hversu mikla útbreiðslu þau hefðu fengið. Af þeim orsökum þótti heldur ekki að dæma Ingibjörgu til að kosta birtingu dómsins með auglýsingu í dagblaði. Í Facebook-færslunni í kvöld lýsir Ingibjörg því yfir að hún hafi „aldrei efast“ um frásögn Guðnýjar það sé „ekkert sem myndi breyta því.“

Höfundur: Gunnar Gunnarsson • Skrifað: 03. október 2013.

Austurfrétt.

[egillinn]

Elsku Jakob

Aðalverjandi okkar manns skrifaði á sínum tíma ritgerð um hann. Því miður er ritgerðin læst og áhugasamir lesendur þurfa að fara á Þjóbó til að lesa hana.

[egillinn]

Handbók heimskingjans

Hávar Sigurjónsson skrifaði þessa rýni um metsölubók okkar manns.

Edda útgáfa sendi í vikunni frá sér bókina Biblíu fallega fólksins eftir Egil Einarsson, öðru nafni Gillzenegger; leiðbeiningar um líkamsrækt, snyrtingu og framkomu fyrir unga karlmenn.Ómissandi bók fyrir karla sem vilja hafa lúkkið og framkomuna á hreinu," segir í kynningartexta Eddu útgáfu um þessa bók. Gilzenegger er viðurnefni ungs manns sem hefur náð nokkurri athygli í samfélaginu á undanförnum mánuðum. Egill Einarsson heitir pilturinn og er á þrítugsaldri og hefur framfæri sitt af því að leiðbeina fólki um líkamsþjálfun. Biblía fallega fólksins er skrifuð í fyrstu persónu, það er Gilzenegger sem hefur orðið; fordómafullur, sjálfhverfur og óupplýstur drengstauli, sem stendur þó greinilega í þeirri trú að hann sé fyndinn og því fordómafyllri og sjálfsuppteknari sem hann er því fyndnari verði hann. Það er misskilningur.

Bókin er greinilega gefin út í þeim tilgangi að höfða til ungra pilta sem vilja líta vel út, vera í góðu formi, ná sér í sætar stelpur og stunda skemmtanalífið óheft (hvaða strákur vill það svo sem ekki?), verða hluti af hugmyndinni um glamúrliðið, sem er bronslitað á húðina, með strípur í hárinu, hefur enga skoðun á nokkrum sköpuðum hlut nema sjálfu sér og líkamlegu atgervi, kvenfólki og bílum, koma upp um fáfræði sína og fordóma með litlum orðaforða, enskuslettum og yfirlæti gagnvart þeim sem kjósa aðrar brautir í leit sinni að andlegum og líkamlegum þroska.

Þröngsýnn og illa máli farinnKaflinn um nokkrar mismunandi gerðir ungra manna, sem Gillzenegger álítur dæmi um stéttaskiptingu á Íslandi undirstrikar fáfræði höfundarins og það er varla tilviljun að mestur þyrnir í augum hans er allt tal um "sjálfstæða hugsun."

Vafalaust hefur Egill Einarssonfundið fyrir meðbyr og hvatningu en hann mun hafa vakið nokkra athygli fyrir kjafthátt á bloggsíðu sinni. Með þessari bók ryðst hann fram á völlinn með fulltingi einnar stærstu bókaútgáfu landsins, sem segir svosem ekki neitt annað en að stærðin er ekki alltaf allt. Eflaust blundar einhvers staðar sú hugsun til réttlætingar útgáfunni að bókin sé brandari á kostnað þeirra sem telja útlit sitt og framkomu skipta öllu máli, hana megi lesa sem háð á þá innihaldslausu tilveru sem hún lýsir en það gengur ekki alveg upp, því greinilegt er að höfundinum er meiri alvara en svo og persóna Gillzeneggers, ef persónu skyldi kalla, er svo illa mótuð og óljós að telja verður frekar að um viðurnefni höfundarins sé að ræða.

Almenni vandinn við slíka persónusköpun sem er svo óljóst afmörkuð í tíma og rúmi, en höfundurinn ljær bæði rödd og útlit, er að mörk raunveruleika og ímyndunar verða býsna ógreinileg og því verr mótuð sem persónan er því líklegra er að "leikarinn" birtist einfaldlega sem ógeðfelld persóna sjálfur. Hvort heldur sem er þá gerir Egill Einarsson/Gilzenegger tilkall til að veraeinhvers konar fyrirmynd ungra pilta sem vilja njóta sömu gæða og hann, þó að gæðin séu aldrei föl nema í hugmyndaheimi persónunnar; eins konar raunveruleikaþáttur með öfugum formerkjum. Ef hann er þá tekinn alvarlega á annað borð.

Titill bókarinnar segir í rauninni allt sem þarf. Biblía fallega fólksins. Ómissandi bók fyrir þá sem vilja vera fallegir. Ef þú átt bókina ertu fallegur, ef þú átt hana ekki ertu ljótur. Þetta eru gegnumgangandi hugtök í illa skrifuðum texta bókarinnar. Fallegur og ljótur. Ef þú ert ljótur áttu enga möguleika á nokkrum sköpuðum hlut en ef þú ert fallegur standa þér allir vegir opnir og það sem betra er; fegurðin er föl fyrir peninga. Gilzenegger býðst til að gera þig fallegan með líkamsæfingum, brúnkukremi, hárlitun, vaxmeðferð og andlitskremum, kenna þér hvernig á að borða, klæðast, tala, hugsa, hvernig á að haga sér í partíum, hvernig á að tala við ungar konur sem í texta bókarinnar eru nefndar "dömur", "prinsessur", "kellingar" og "kvikindi" svo einhver heiti séu gripin af handahófi. Eflaust eru þau fleiri. Þá telst til frumþarfa að vera á glæsilegum bíl og engar vangaveltur eru um hvað slíkt kostar enda svífur andi hins nýríka Íslendings hvarvetna yfir vötnum. Dæmi um afstöðu til bíla og kvenfólks birtist hér:

"The bottom-line er samt: Ef þú ert myndarlegur þá þarftu ekki bíl til þess að ná þér í kellingar - en það skemmir ekki fyrir. Ef þú ert ljótur og langar að tappa af í kellingar þá geturðu fengið þér flottan bíl og náð þannig í kellingar. Það er að segja ef þú ert álfelgaður og græjaður í drasl."

Tappað af í kellingarOg fyrir þá sem hiksta á orðalagi þessarar málsgreinar þá slær höfundurinn varnagla við því framar í bókinni þar sem hann segir:

"Mér finnst rosalega leiðinlegt þegar ég heyri menn tala um dömur sem kellingar, ílát eða eitthvað álíka ógeðslegt. Mér finnst rosalega leiðinlegt að heyra menn kalla dömurnar nöfnum sem fela í sér vanvirðingu og leiðindi. Prinsessurnar eiga rétt á því að við komum vel fram við þær."

Og auðvitað er ekkert nema gott eitt um það að segja hvað honum finnst þetta "rosalega leiðinlegt," enda verður orðalag eins og að "tappa af" alveg "rosalega leiðinlegt" ef það vísar til konu sem er nákomin þeim sem talar. Móður, systur eða dóttur svo dæmi sé tekið. Orðalagið vísar beint til hugmyndaheims klámsins þaðan sem það er upprunnið enda stendur texti bókarinnar föstum fótum í því feni.

Fyrir þá sem eru að byrja að feta þá braut sem bókin boðar og vita ekki alveg hvaða orð eiga við í partílandinu góða þá bregst fyrirmyndin ekki lærisveinunum því aftast í bókinni er orðalisti með skýringum og hefur greinilega verið lögð í hann talsverð vinna. Það skiptir mestu máli að nota nýjustu slanguryrðin því ekkert er eins hallærislegt og úr sér gengið slangur. Slangurmálfar þessarar bókar er tvímælalaust hennar stærsti kostur því fyrir vikið mun hún líklega úreldast undrafljótt.

Lausleg athugun leiðir þó í ljós að í flestum tilfellum eru þetta ensk orð sem tekin eru upp með íslenskum beygingum og allur texti bókarinnar er vaðandi í hálfu og heilu setningunum á ensku.

En höfundurinn sér líka við svona nöldri og segir:

"Mér finnst íslenskan oft asnaleg og enskan virkar bara langbest í þessu. Ef þú ert íslenskusérfræðingur og elskar tungumálið þá ætla ég bara að vara þig við; ég kalla fæturna oft LAPPIR og tala um kviðæfingar sem magaæfingar. Ekki væla yfir því! Kapish?"

Einn af útgáfustjórum Eddu vakti réttilega athygli á því á dögunum hversu illa væri komið fyrir framtíð íslenskrar tungu. Þessi bók staðfestir áhyggjur hans.

Eitt orð í bókinni vakti þó athygli mína fyrir hugmyndaríki en það er "rangstæður" notað yfir þann sem er með bumbuna framstæðari en brjóstkassann. Sannar að þegar íslenskan nær sér á flug lyftir hún sér yfir lágkúruna.

[egillinn]

Elsku Axel

Fleiri orð eru óþörf...

[egillinn]

Gillzenegger og íslenskt geðslag

Gestapistill um okkar mann eftir Guðberg Bergsson.

Loksins er komin niðurstaða í máli sem flestir voru búnir að gleyma. Það eru svo mörg önnur spennandi þjóðmál í gangi. Venjulegur maður getur varla komist yfir þau öll þótt hann kúri á Netinu allan sólarhringinn við að hlaða þau niður og vista í heilanum. Í sjálfu sér er það athygli vert hvað jafnvel minnisgott fólk er fljótt að gleyma tröllríðandi málum. Meira íhugunarefni er hitt hvað það er gjarnt á að æsa sig upp, dæma aðra og telja sig geta komist að sannleikanum á huglægan hátt sem er oft lítið annað en fordómar og hefnigirni eða löngun til þess að draga aðra í svaðið og upphefja sig með einhverju sem það heldur að sanni að það sé óbrigðull dómari.

Algengt er að frægir verði fyrir aðkasti, enda er aðdáun og öfund samfara með aðkast í lokin. Venjulega er þetta aðeins innan vissra hópa í samfélögum þjóða, unglinga eða þeirra sem fylgja hégóma tískunnar hverju sinni. Í okkar fámenni nær yfirleitt allt í fjölmiðlum á einhvern hátt til þjóðarinnar og allir vilja hafa sína skoðun á hverju máli þótt þeir hafi lítið vit á því.

Þannig var það með Gillzenegger, glæsilega strákinn sem var og er allt í senn: venjulegur, eðlisgreindur, fyndinn og gull af manni en dálítið hégómlegur. Hann átti sína gullnu tíð efst á stalli. „Allar vildu meyjarnar eiga hann,“ eins og segir í ljóði, og eflaust karlmenn líka, að minnsta kosti vöðvana. Stráksi var klár að koma sér áfram og vildi eðlilega nota tímann vel á meðan hann væri enn á líkamsræktaraldri. Svona náungar af alþýðustétt hafa alltaf verið til á meðal okkar. Áður spenntu þeir bara vöðvana nýkomnir af sjónum fyrir framan fáa, en núna geta þeir gert það í sjónvarpinu fyrir allra augum.

Svo henti það, sem alltaf gerist, að glæsimennið er ásakað fyrir að hafa farið í óleyfi upp á stelpu og hún heimtar hjónaband eða pening. Áður var hlegið í þorpum að þannig stelpupussulátum en nú er öldin önnur á íslenska menningarlandinu. Þar er komin í spilið viss nunnuvæðing í nútímastíl og meyjarhaftavörn sem kallast femínismi.

En það voru ekki bara femínistar, eilífðarstelpurnar, sem réðust á Gillz. Allir sem vettlingi gátu valdið í munninum á Facebook og fleiri stöðum töldu að hann væri „búinn að vera“ hvernig sem málið færi af því siðferðisvitund þjóðarinnar myndi ekki leyfa annað en nautið yrði beygt í duftið. Sjónvarpið mundi loka á hann. Útvarpsstöðvar hleyptu honum ekki að, svo eina ráðið væri fyrir fallna goðið að grafa sig lifandi eða flýja land. Sundum var engu líkara en það yrði gert allsherjar siðferðisátak gegn Gillz.

Í máli unga mannsins kom hið merkilega fram: íslensk hefnigirni og eiginlega það lægsta sem leynist í þjóðarsálinni, pokaprestahræsnin að þykjast vera kristilega góður og blekkingin að í okkur sé gríðarleg réttlætiskennd, svo ekki sé minnst á það hvað við stöndum einhuga gegn ofbeldi, einkum líkamlegum meiðingum. Við þolum ekkert slíkt. Allt í fari okkar og geðslagið ber vott um virðingu fyrir frelsi, réttlæti og bræðralagi og systraást.

Þegar Gillz hefur nú verið hreinsaður af ákæru vill auðvitað enginn kannast við heift sína í hans garð. Fólk er fljótt að snúa við blaðinu í skoðunum og fá nýja kennitölu á fyrirtækið Sómakennd. Með nýju kennitölunni hefur það gleymt að það hafi ekki einu sinni viljað fletta símaskránni vegna þess að skepnan, nauðgarinn var framan á henni eða það hafi viljað fá miða til þess að líma yfir syndaskrokkinn á honum eða skráin yrði hreinlega afturkölluð, hún brennd á táknrænni galdrabrennu og ný gefin út á vegum femínistafélagsins.

Hvílík ósköp! Allt það sem maður fékk að heyra. Hvílík ofstæki í garð Gillz og síðan mannsins, varðarins sem stóð ekki af sér eineltið á Hlemmi og sparkaði í rassgatið á öðrum, eitthvað sem heilbrigðir menn hér á landi hafa gert frá fyrstu tíð! Svona mann á að reka úr vinnu, hann er móðgun við strætisvagnana! Réttlát ertu, Rúna mín, að vilja láta mig, hann pabba þinn, taka það aftur að þú lést strákinn ríða þér í gærkvöldi; aðeins Guð getur gert það, elskan mín, sagði faðir fermingarstúlku í Grindavík og þótti djarft af honum að þora að standa uppi í hárinu á dóttur sinni þótt hún léti öllum illum látum.

Stundum er engu líkara en kaþólski Rannsóknarrétturinn frá liðnum öldum hafi verið endurvakinn í nútímahjörtum hér á landi.

Skrifað 17.06 2012 þegar hætt var við að kæra okkar mann.

[egillinn]

Úttekt á viðhlæjendum

Nauðganarórar og grín Gillzenegger

Það hefur verið mjög áhugavert að lesa athugasemdirnar við færslu mína um óþverrahugsun Egils Einarssonar, „Gillzenegger“, því svo virðist sem ótrúlega margt fólk skilji alls ekki af hverju skrif Egils Einarssonar eru alls ekki í lagi. Þemað í flestum athugasemdum stuðningsmanna Egils er að gagnrýnendur hans séu teprulegir húmorsleysingjar. Skilaboð „Ólsen“ til allra sem er ofboðið voru einföld:

Sláið aðeins af tepruskapnum.

Fjölmargir voru jafnvel þeirrar skoðunar að í þessu máli öllu sé það Egill Einarsson sem sé fórnarlambið. Fórnarlamb vondra vinstrimanna.

Sem er athyglisvert, því ég vissi satt best að segja ekki að Egill Einarsson væri hægrimaður. Reyndar benti stækt hatur hans á femínistum til þess – margir hægrimenn hatast mjög stíft út í femínista – en það er hægt að finna jafn foráttuvitlausar skoðanir á vinstrivængnum. En stuðningsmenn Egils Einarssonar og aðdáendur Gillzenegger virðast allavegana sannfærðir um að hér sé verið að heyja hið eilífa hægri-vinstristríð. Og svo verður að segjast að ég hef ekki séð neina yfirlýsta hægrimenn standa upp og gagnrýna Egil. Þvert á móti. Í morgun sáu smáfuglar AMX ástæðu til að hnýta í Guðmund Andra Thorsson fyrir að hafa gagnrýnt viðurstyggðarskrif Egils, og taka upp hanskann fyrir Egil: Hann sé „bara“ grínfígúra – og þar með séu skrif hans marklaus?

Þannig að kannski er þetta spurning um vinstri og hægri? Ég vona ekki. Sérstaklega vona ég að smáfuglar AMX séu ekki dæmigerðir fyrir andlegan þroska ungliðadeildar Sjálfstæðisflokksins – að hún sé ekki öll skipuð mönnum sem finnst það „grín“ að tala um að refsa konum fyrir rangar pólítískar skoðanir með því að nauðga þeim.

En hvað um það. Við vorum að tala um hversu mikið fórnarlamb aumingja Egill Einarsson væri. Einhver „Ingólfur G.“ skrifaði t.d.:

Það er nú meira hvað þið vinstrimenn farið á hjörunum út af fjögurrar ára gömlum ummælum Gilz sem hann sagði í einhverjum stráksskap. … Hinn heilagi rértttrúnaðargrátkór ykkar hefur nú sameinast um að hrauna yfir manninn og hreinlega að taka hann af lífi félagslega. Þetta jaðrar hreinlega við ofsóknir og einskært einelti á netinu af ykkar hálfu.

Þið þessir vinstrivitringar sem allt þykist vita og hreinlega hafa einkarétt á öllum sannleika og réttlæti eruð að gera ykkur seka um mannorðsmorð, ofsóknir og einelti á netinu.

Í sporum Gilz myndi ég lögsækja ykkur fyrir þetta athæfi.

Reyndar er ég þeirrar skoðunar að það eigi að lögsækja Egil Einarsson fyrir þessa færslu hans – það eigi að sækja hann til saka fyrir að hóta nafngreindum einstaklingum nauðgun. Því það er nákvæmlega það sem Egill er að gera – og það þó aðdáendur hans skilji það ekki.

Aðdáendur Egils vilja nefnilega allir trúa því að hann sé barasta að „grínast“ – og að það gildi engar reglur um „grín“. Einhver sem kallar sig „Óðinn“ skrifar:

Eins alvarlegt og það er að grínast með nauðganir og kyn, af hverju er þá í lagi að grínast með morð og alvarlega sjúkdóma, trúarbrögð og kynhneigðir?

Þurfum við, í alvöru, að fara að skilgreina það sem má ekki grínast með og hvað má?Hvað er fyndið og hvað ekki? Hvenær það er fyndið, hvenær það má, hvenær ekki? Hvaða samhengi opnar fyrir möguleika á einu gríni en lokar á aðra? Í hvaða hópi má grínast með eitt en ekki annað?

Við þessu er einfalt svar: Ef þú „grínast“ með að drepa nafngreindan mann heitir það morðhótun. Ef ég skrifaði bloggfærslu í „gríni“ um hatur mitt og fyrirlitningu á nafngreindum einstaklingi og „grínaðist“ svo með það að réttast væri að senda hóp manna heim til hans og drepa hann, þá myndi það vera litið mjög alvarlegum augum. Það myndi engum detta í hug að hlæja að slíku „gríni“. Af hverju ætti þá að mega skrifa „grín“ um djúpa fyrirlitningu á nafngreindum konum og „grínast“ svo með að senda hóp manna til að nauðga viðkomandi konum?

Og myndi Agli Einarssyni finnast fyndið ef það væri skrifað með sama hætti um hann sjálfan? Eða mömmu hans? Væri það líka fyndið? Ætli þessum Óðni þætti fyndið að talað væri um að hann talaði út um rassgatið og að það þyrfti að þagga niður í honum eða mömmu hans, dóttur eða eiginkonum með því að senda hóp manna og þagga niður í þeim með því að gefa þeim einn „grjótharðann“ í bílskúrinn? Eða er það bara fyndið þegar um er að ræða femínista?

En má þá líka sprella og grína með því að skrifa samskonar óþverra um aðrar áberandi konur sem hafa staðið framarlega í jafnréttisbaráttunni? T.d. Vigdísi Finnbogadóttur eða Jóhönnu Sigurðardóttur?

Og má líka gera samskonar grín um karlkyns pólítíkusa og karlmenn sem tjá sig up stjórnmál? Til að nefna einhverja, mætti ég skrifa svona pistil, t.d. um Geir H. Haarde? Steingrím J. Sigfússon? Eða Hannes Hólmstein Gissurarson?

Augljóslega ekki.

Augljóslega er ekki í lagi að „grínast“ með að beita fólk, hvað þá nafngreint fólk kynferðislegu ofbeldi – að grínast með að senda hóp manna inn á heimili þess til þess og nauðga því. Slíkt tal fer langt út fyrir mörk siðaðrar samræðu, svo langt reyndar að þeir sem eru staðnir að þessháttar tali eiga að svara fyrir það opinberlega.

Málið er að við leyfum okkur að „skilgreina“ hvað má og hvað má ekki í almennri umræðu, og það má ræða það hvað sé í lagi og hvað ekki. Og eins og annar athugasemdaskrifari, „Ásgeir“ bendir á:

…Þessu má snúa upp hann sjálfan, þurfum við í alvöru að fara að skilgreina það sem má gagnrýna? Má ekki gagnrýna það sem manni finnst ekki fyndið? Er Egill of heilagur til að gagnrýna? … Það hefur enginn farið fram á það að Egill Einarsson verði sviptur málfrelsi. Það eina sem hefur verið gert er að gagnrýna hann og hans „verk“. Sem má. En nei, það er kallað ofsóknir og einelti!

Ég má benda á að framganga Egils sé fyrirlitleg og skrif hans séu ekki bara þrungin stækri kvenfyrirlitningu, þau séu klámóþverri eða til marks um alvarlegan þroskaskort, heldur séu þau í raun og veru réttlæting á – eða hvatning til – kynferðislegs ofbeldis, nauðgana.

Hvað varðar „húmorinn“ og „grínið“ í færslu Egils: Hvar er það nákvæmlega? Agnar kr. Þorsteinsson, annar athgasemdaskrifari lýsti eftir því að einhver benti okkur „húmorslausu“ á húmorinn í skrifum Egils, en einhvernveginn virðast aðdáendur Egils eiga erfitt með að verða við því. Ástæðan er einföld: Það er ekkert fyndið við skrif Egils.

Það er því fullkomlega eðlilegt að Egill sé krafinn svara og að hann þurfi að standa við þessi orð sín eða útskýra þau: Hvað finnst honum „fyndið“ við þetta?

Ef Egill vill vera að troða sér fram í sjónarsviðið og taka þátt í þjóðfélagsumræðunni þarf hann líka að þola að athyglin beinist að honum, og að fólk veiti ekki bara strípunum, stútnum á vörunum og þrútnum olíubornum skrokknum athygli, heldur líka öðrum hliðum hans. Að fólk veiti því athygli að á bak við þetta tilgerðarlega yfirborð hans leynist verulega ógeðfelld manneskja.

Þannig að nei, þó skrif Egils séu rædd og fordæmd er ekki verið að koma á neinni skoðanalögreglu, og nei, Egill er ekki fórnarlamb eineltis. Egill getur ekki bæði verið harður nagli sem grínast með að „tittlinga“ konur þannig að þær þegi, og svo verið fórnarlamb ofsókna þegar menn veita þessum ummælum athygli.

Mikilvægasta gagnrýnin sem stuðningsmenn Egils hafa hins vegar komið fram með er sú að hann sé alls ekki að tala um nauðganir – að hann sé kannski ósmekklegur og sóðalegur, en að það sé nú alveg út í hött að ætla sér að lesa einhverja nauðganaóra út úr skrifum hans. Ólsen sem vitnað var til að ofan skrifað þannig:

Nákvmlega hvar er hótað nauðgun í hinum leiðinlegu skrifum þessa leiðinlega manns?

Hvergi.

Að segja að einhver kvensa hefði gott að því að verða fyllt eins og steikt gæs er ekki að hóta henni nauðgun.

Einhver „Einar“ bætti við:

Hvar er tengingin við nauðganir? Hann talar um að send nefndum konum nokkra beinstífa, en því er hvergi haldið fram að það væri gegn þeirra vilja. Það er margt rangt í pistli Egils (enda hefur hann beðist afsökunar á þessum skrifum sínum opinberlega), en það er algjört rugl að hann sé með einhverjum hætti að hvetja til nauðgana. Ef menn eru svo hársárir að menn þurfa að lesa það út úr þessu, þá ætti að senda mönnum einn beinstífann ;)

Hvorki Ólsen né Einar vilja ganga svo langt að styðja hreint út skrif Egils Einarssonar, en neita að sjá af hverju hægt sé að fordæma þau sem nauðganatal. Annar athugasemdaskrifara gærdagsins, Guðmundur Guðsteinsson, vill þó ganga lengra:

Grein Egils er smekklaus og bjánaleg – en jafn bjánalegt og smekklaust er að lesa úr orðum hans að hann sé að tala um nauðganir.

Hann er að tala um að “láta ríða sér” samanber að fara í bæinn og “fá sér á broddinn” eða “fá sér í-ana” – ekki smekklegt en langt frá því að vera nauðgun eða hvatning til nauðgunnar.

það er aum fordæming að gagnrýna lágkúru með enn meiri lágkúru (að viljandi rangtúlka orð manns sem lögbrot (hvatningu til ofbeldis) er augljóslega meiri lágkúra og meinfýsni en að með subbukjafti segja einhverjum að hann þurfi að “fá sér að ríða”)

Hér er það aftur Egill sem er fórnarlambið. Fórnarlamb einhverskonar ímyndaðs utúrsnúnings.

En hvar í færslunni talar Egill um að þessar konur þurfi „að fá sér að ríða“? Hann talar um að senda fjóra menn heim til þeirra og að þeir beiti þær einhverjum „kynlífsathöfnum“: það á að „tittlinga“, „fylla hana eins og hátíðarkalkún“, „afgreiða “dömurnar”“, eða:

gefa þessum leiðinda rauðsokkum einn granítharðan í háruga bílskúrinn til þess að þagga niður í þeim

Í engum tilfellanna eiga þessar konur að eiga neitt frumkvæði – það er Egill Einarsson sem á frumkvæðið að því að einhverjir ímyndaðir menn eru sendir heim til þeirra til að þagga niður í þeim með því að „gefa þessum leiðinda rauðsokkum einn granítharðan í háruga bílskúrinn“.

Ég held að maður þurfi að hafa mjög brenglaðar hugmyndir um kynlíf eða mannleg samskipti til að halda að hér sé verið að tala almennt um eðlilegt kynlíf. „Kynlífið“ sem Egill talar um er ofbeldi: Það er að konunum forspurðum, og því er lýst með sérlega ofbeldisfullum hætti. Svoleiðis „kynlíf“ heitir ósköp einfaldlega nuðgun. Egill Einarsson er með draumóra um að nafngreindum konum sé nauðgað.

Það sem meira er: Egill er að tala um að beita kynferðislegu ofbeldi sem refsingu fyrir pólítískar skoðanir. Það er varla hægt að hugsa sér ógeðslegri skrif.

Stuðningsmenn Egils halda þvi ennfremur fram að hann hafi þegar beðist afsökunar á þessari færslu sinni – sem er skrýtið fyrst hún var bara fyndið grin sem bara húmorslausar teprur láti fara fyrir brjóstið á sér. Enda kemur í ljós að það er ekki rétt: „Afsökunarbeiðnir“ Egils hafa einmitt allar verið í formi einhverskonar „gríns“ eða sjálfsréttlætingar og yfirlýsinga um að ummæli hans hafi einmitt verið rangtúlkuð af tepruskap og húmorsleysi. Í helgarviðtali við DV 17 desember 2010 baðst Egill t.d. „afsökunar“, en sagði jafnframt:

Konur í kvennabaráttu mega ekki gleyma því að hafa húmor og það má alveg gagnrýna aðferðir þeirra. Af hverju má ég ekki vera svolítið beittur í mínum húmor þegar kemur að vissum feministum? Mér finnst einfaldlega fyndið hvað þær eru geðstirðar og hátíðlegar í fasi, þær bjóða upp á að ég geri grín að þeim…

En Egill var ekki að gera grín að hátíðleika þeirra og geðstirðu – hann var að grínast með að láta nauðga þeim. Og er skrýtið að fólk taki slíku gríni af stífni?

Egill Einarsson er því þeirrar skoðunar að skrif hans hafi verið grín, þau séu fyndin, og að þær konur sem fyrir þeim hafi orðið séu einfaldlega húmorslausar. Það er ekki hægt að lýsa slíkri forherðingu sem afsökunarbeiðni.

Ég lýsi því eftir því að Egill Einarsson komi fram opinberlega og útskýri nákvæmlega hvað sé fyndið við að „grínast“ með að nafngreindum konum sé nauðgað.

Og að hann biðji í kjölfarið viðkomandi konur afsökunar opinberlega – og að hann biðji um leið alla þolendur kynferðisofbeldis afsökunar á því að vera að gera grín að því að konum sé nauðgað.

Magnús Helgason skrifaði 2011

Hann skrifaði þetta sumarið 2011. 60 athugasemdir!!

[egillinn]

Viðhlæjendur

Okkar maður átti mökk af aðdáendum sem voru duglegir að verja hann í athugasemdakerfum netmiðlanna. Hjálmar Sveinsson rifjaði upp alræmda bloggfærslu okkar manns og viðhlæjendur gripu til varna.

[egillinn]

Stóra samsærið

Haustið 2011 var mikið um gaggrýni á okkar mann. Þá var gott að hafa málsvara eins og Svein Andra og Jakobinn meðan okkar maður reif í járnin og fékk sér próteinsjeik.

[egillinn]

Ílát og ílát

Okkar maður þótti einu sinni svakalega fyndinn. Svo liðu árin og hann eignaðist dóttur....