erwteumenh-me-thn-psyxh-sou - Tumblr blog

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024, 04:50

Σκέφτομαι εκείνο το πρωί που μιλήσαμε για πρώτη φορά στο τηλέφωνο. Η πρώτη φορά που άκουσα την φωνή σου κι εσύ την δική μου. Όλη αυτή η αναμονή που είχα ως τότε, ένα χρόνο περίπου από τη γνωριμία μας, τελείωσε εκείνο το πρωί που σου μίλησα. Όσα ονειρευόμουν μαζί σου άρχισαν να παίρνουν αληθινή μορφή, δεν ήταν πια στο μυαλό μου.

Θυμάμαι όλο το άγχος που είχα, θυμάμαι την χαρά και την συγκίνηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου τόσο καθώς σου μιλούσα όσο και μετά, μέχρι το επόμενο τηλεφώνημα. Θυμάμαι τα σχόλια που έκανες, θυμάμαι λίγα από όσα είπαμε, μα και να μην θυμόμουν τα έχω σημειώσει σε ένα τετράδιο μαζί με τα συναισθήματα που με έκανες να νιώσω εκείνη τη μέρα. Σα να κρατάω ζωντανή αυτή την ανάμνηση, γραμμένη σε μια σελίδα κάπου σε ένα τετράδιο χωμένο σε ένα συρτάρι στο δωμάτιο μου. Θυμάμαι που από το άγχος που είχα, είχα βρει ένα ξυλάκι και έπαιζα με αυτό με τα πόδια μου ή κοιτούσα άβολα γύρω μου.

Και ενώ είχα βρει το θάρρος να σου μιλήσω, μόλις είπες ότι σου αρέσει η φωνή μου κόμπλαρα τόσο που άρχισα να χάνω τα λόγια μου και κόλλησα στο να συνεχίσω την κουβέντα μας με τον ίδιο ρυθμό. Όχι, δεν είναι παράπονο αυτό, ήταν πολύ όμορφο αυτό που είπες και εκείνη τη στιγμή μπορεί το άγχος να με κατέβαλε αλλά με έκανες να νιώσω σιγουριά και αυτοπεποίθηση για αυτή την κίνηση.

Κανείς από τους δυο μας δεν ήξερε τότε πως αυτή η κλήση θα ήταν η αρχή της σχέσης μας, όπως κανείς δεν ήξερε τότε πως αυτή η αμηχανία που υπήρχε στις κλήσεις δεν υπάρχει πλέον. Σκέφτομαι που ήμασταν και που είμαστε τώρα, πόσο έχει βελτιωθεί αυτό το κομμάτι της επικοινωνίας μας και δεν μπορώ παρά μόνο να νιώσω περήφανη για τον εαυτό μου και για εμάς. Εκείνο το πρωί, εκείνη η πρώτη κλήση, είναι από τις πιο σημαντικές αναμνήσεις που έχω μαζί σου.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τρίτη 5 Μαρτίου 2024, 02:48

Νιώθω την ανάγκη να σου μιλήσω από εδώ, παρόλο που σε έχω δίπλα μου αυτή τη στιγμή. Νιώθω το χέρι σου να με αγκαλιάζει, την ανάσα σου να χτυπάει πάνω μου, το σώμα σου κολλημένο στο δικό μου, εσένα να κοιμάσαι στην αγκαλιά μου. Συναίσθημα μοναδικό το οποίο θα ήθελα πολύ να κρατήσω για πάντα όμως θα πρέπει να αρκεστώ με αυτή τη μικρή περιγραφή εδώ.

Έξω βρέχει, πριν λίγο τελείωσε η ταινία που βλέπαμε όμως εσένα σε πήρε ο ύπνος κάπου στη μέση. Και η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να κουνηθώ, δεν ήθελα να σε ξυπνήσω, όχι έτσι όπως είχες ξαπλώσει και κρατούσες το χέρι μου. Σηκώθηκα, έκανα το night routine μου και επέστρεψα στο κρεβάτι σου, στην αγκαλιά σου. Νυστάζω λίγο αλλά δεν ξέρω αν θα ήθελα να κοιμηθώ από τώρα, θέλω λίγο να μείνω ξύπνια και να χορτάσω αυτή τη στιγμή, να σε δω να κοιμάσαι ήρεμα στην αγκαλιά μου όσο θα σε χαϊδεύω απαλά.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2023, 23:19

Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν έδωσα το πρώτο μου φιλί. Το πρώτο μας φιλί, η πρώτη φορά που σε είδα από κοντά, που σε άγγιξα, σε αγκάλιασα, σε μύρισα, σε ένιωσα, κοίταξα τα μάτια σου και κατάλαβα το γιατί σε θέλω τόσο, ένιωσα αυτή την έλξη και από κοντά, η πρώτη φορά που κοιμήθηκα στην αγκαλιά σου.

Πριν ένα χρόνο σε παρακαλούσα εσύ να είσαι ο πρώτος μου, θυμάσαι; Ήθελα τόσο πολύ να μοιραστώ αυτές τις εμπειρίες, αυτές τις στιγμές, μαζί σου. Για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όχι μόνο είσαι αυτός που έχω ερωτευτεί και αγαπώ αλλά είσαι και η πρώτη μου σχέση, η πρώτη μου αγάπη. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, πως αυτό σε κάνει ακόμα πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μου. Ποτέ δεν θα μπορέσω να σου κρατήσω κακία, ό,τι κι αν γίνει, μετά από τόσες όμορφες αναμνήσεις που μου έχεις χαρίσει. Το συναίσθημα της "πρώτης φοράς" είναι κάτι μοναδικό. Αν και καμιά φορά νιώθω σαν να είναι ξανά η πρώτη, ποτέ δεν θα νιώσω το ίδιο συναίσθημα όπως όταν με φίλησες για πρώτη φορά. Μακάρι να μπορούσα να ζήσω εκείνη τη στιγμή ξανά και ξανά, για πάντα.

Ακόμα μου φαίνεται σαν όνειρο όλο αυτό, ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Πως από απλά μηνύματα πήγαμε στο φλερτ, στο "θέλω να σε δω", στο "πότε θα βρεθούμε ξανά;", στο "σε αγαπάω", στο να είσαι δικός μου και εγώ δική σου.

Έχουμε περάσει πολλά, το ξέρω, και ίσως να μην μας αξίζει να είμαστε ακόμα εδώ και να προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό αυτό που έχουμε μετά από τόσες αποτυχίες... αλλά σίγουρα αξίζει να παλέψω, εγώ, για εμάς, δεν μετανιώνω που σε γνώρισα και που κάτι σε τράβηξε σε μένα. Και που προσπάθησα και κατάφερα όλο αυτό που ήταν μόνο σκέψεις και όνειρα να γίνει πραγματικότητα.

Σε αγαπάω πολύ. Πάντοτε δική σου.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2023, 07:27

Έχουν περάσει μόλις λίγες μέρες που είμαι μακριά σου. Και μου λείπεις, πολύ. Μου λείπει αυτή η ζεστή αγκαλιά σου, τα φιλιά σου, το άγγιγμα σου, το βλέμμα σου.

Από την άλλη, για σένα δεν είναι το ίδιο. Ανέκαθεν τα πράγματα τα βλέπαμε διαφορετικά, δεν ξέρω αν αυτό θα αλλάξει και ποτέ γιατί έτσι είμαστε εμείς. Δίνω πάντα προτεραιότητα σε εσένα, σε εμάς και στις συναντήσεις μας ενώ εσύ είσαι της άποψης ότι "θα συναντηθούμε ξανά κάποια στιγμή". Δεν καίγεσαι ρε παιδί μου, για μένα το να σε έχω κοντά μου είναι ανάγκη όμως.

Κάθε φορά που έρχομαι να σε δω και έρχεται η ώρα του αποχαιρετισμού δεν ξέρω πότε και αν θα σε δω ξανά. Μένω πάντα με εκείνη την αγωνία και το άγχος, καθώς ούτε η απόσταση μας βοηθάει αλλά ούτε και το οικονομικό.

Βιάζομαι να τρέξω ξανά στην αγκαλιά σου, να με κρατήσεις σφιχτά, να μου δώσεις ένα γλυκό φιλί και να μου πεις ότι με αγαπάς.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Το πρώτο reblog που κάνω. Και αυτό γιατί δεν είχα το θάρρος να σου γράψω αυτές τις μέρες, βρέθηκε όμως αυτό το κείμενο που τα λέει όλα. Όσα θα ήθελα να σου γράψω σήμερα. Εκτός από την τελευταία πρόταση. Όχι, εγώ δεν σπατάλησα χρόνο μαζί σου, το ακριβώς αντίθετο βασικά. Ούτε με πλήγωνες όσο ήσουν εδώ, με πληγώνεις τώρα που δεν είσαι. Τα υπόλοιπα λόγια λίγο πολύ θυμίζουν εμάς.

Αυτό το κείμενο, που ξέρω ότι δεν θα διαβάσεις, είναι για όλες εκείνες τις φορές που με χαρακτήρισες "τρελή" και "υπερβολική". Βλέπεις τώρα πως δεν είμαι η μόνη; Είμαι ένας γαμημένος άνθρωπος. Και αυτή τη στιγμή αισθάνομαι, αγαπάω και πονάω! Υπερβολική δεν είμαι, ούτε ήμουν, σε καμία περίπτωση. Διαλυμένη είμαι! Διαλυμένη και πληγωμένη... Μάλλον δεν έχεις αγαπήσει ποτέ σου τόσο έντονα ή καμία άλλη δεν σου το έδειξε τόσο έντονα. Μάντεψε όμως... για μένα είσαι όλος μου ο κόσμος! Όλο μου το είναι, η ζωή μου, το σπίτι μου, τα πάντα είσαι εσύ.

Δες που και άλλοι πονάνε... Δεν είμαι η μόνη. Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς εμένα, να σκεφτείς ότι για να πονάω τόσο μάλλον σε αγαπώ αληθινά. Να σκεφτείς τι είχες και τι μπορεί να έχεις από μένα και να μετανιώνεις για την κατάσταση μας τώρα και το πόσο χρόνο χάνουμε αντί να προσπαθούμε. Δηλαδή, εγώ να προσπαθώ. Μόνη, αξίζει να παλέψω έστω και μόνη για εμάς. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα μιλήσουν τα λόγια μου αλλά οι πράξεις μου.

Αφήνω, λοιπόν, αυτό εδώ το κείμενο για να δεις, αν ποτέ δεις, πως είναι να πονά�� όταν χάνεις τον άνθρωπο σου.

Αφού δεν με άφησες να σου μιλήσω,άσε με να σου τα γράψω εδώ.

Δεν είμαι καλά.Καθολου καλά.Πνιγομαι μες το ανγχος και την ανασφάλεια γενικά,και έχω να αντιμετωπίσω και μια ζωή πια χωρίς εσένα.Δεν μου είναι εύκολο.Λυγιζω,σπάω,διαλυομαι.Μου την δίνει που δεν καταλαβαίνεις.Πιστευα ότι ήμασταν κάτι παραπάνω από ζευγάρι.Πιστευα ότι μπορούσα να βασιστώ πάνω σου.Λαθος μου,το ξέρω γιατί ποτέ δεν μου έδειξες το αντίστοιχο.Δεν κάνω κάτι άλλο,όλο νομίζω.Αλλα για αυτό φταις εσύ,που ποτέ δεν μου έδωσες μια σίγουρη απάντηση.Και αναρωτιέμαι πώς γίνεται να μην θες καν να ακούσεις την φωνή μου.Σε χρειαζομουν σήμερα.Ηθελα να είσαι εδώ.Αν όχι σαν σύντροφος,σαν άνθρωπος με τον οποίο έχουμε μοιραστεί πόσες εμπειρίες μαζί.Ποσα δεινά.

Αλλά είσαι ανίκανος.Παντα ήσουν.Εγω πάλι νόμιζα κάτι άλλο.Και πνίγομαι,όλα αυτά γίνονται κόμπος στον λαιμό μου,δεν μπορώ να πάρω ανάσα.Δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο πονάει,αλλά μεταξύ μας ούτε εγώ καταλαβαίνω γιατί πονάει τόσο.Δεν έγινε και τίποτα στην τελικη,έτσι δεν είναι;Έτσι δεν λες;

Μονάχα μαζί σου βυθίστηκα στο σκοταδι.Και τώρα είμαι ανίκανη να σηκωθώ από το κρεβάτι και να βγω στην ζωή που τόσο λαχταρούσα.Για κάποιον λόγο θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου.Αναρωτιεσαι μήπως γιατί;Η ούτε για αυτά φέρεις καμιά ευθύνη και φταίω μόνο εγώ που το επέτρεψα;Αλλά πως να το απέτρεπα κιόλας;Ούτε αυτό το ξέρω.Τιποτα δεν ξέρω,και εσύ δεν μου λες για να μάθω.

Συνεχίζεις να με πληγώνεις όπως έκανες πάντα.Και συνεχίζω να πιστεύω σε εσένα ακόμη και αν βλέπω πως δεν υπάρχει τίποτα εκεί.Θα ορκιζόμουν πως γνώρισα κάποιον άλλον.Δεν γίνεται να υπήρξα τόσο αφελής.

Την επόμενη φορά πριν μου κλείσεις το τηλέφωνο στα μούτρα πάρε ένα λεπτό να σκεφτείς,ότι εγώ ποτέ δεν σε άφησα.Ημουν εκεί,οπότε μου το ζητούσες,οπότε το χρειαζοσουν.Ημουν εκεί και δεν σταμάτησα να πιστεύω σε εσένα ακόμη και την στιγμή που με πλήγωσες έτσι όπως δεν με έχει πληγώσει ποτέ κανείς.

Τα τραύματα μου είναι ακόμη ορθανοιχτα,και μάλλον είμαι παράφρων που πίστεψα για μια στιγμή πως θα επανορθωνες.Λυπαμαι,για τον χρόνο που σπατάλησα αλήθεια.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2023, 23:19

Έχω επιλέξει να μην σου γράφω τόσο πλέον, ή έστω να προσέχω τι ανεβάζω και πότε, γιατί δεν σου αρέσει αυτό που κάνω εδώ.

Ο πόνος σε αλλάζει σαν άνθρωπο, απλά σε εμένα καθυστερεί αρκετά αυτή η αλλαγή γιατί πάντα αφήνω τον εαυτό μου να ελπίζει ακόμα κι αν αυτό είναι λάθος. Είναι αναπόφευκτο το πόσο πολύ θα πονέσω όταν θα σε χάσω για πάντα. Έχω αποδεχτεί αυτό τον πόνο όμως, δεν φαίνεται αλλά μέσα μου ξέρω πως είναι αρκετά αργά πλέον. Ελπίζω μόνο σε ένα θαύμα.

Απόψε θα ήθελα πολύ να καθόμασταν για λίγο κάπου έξω αγκαλιά και να κοιτούσαμε το φεγγάρι. Καλά, αυτό είναι κάτι το οποίο θέλω κάθε απόψε και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κάτι να ξεχωρίζει το σημερινό βράδυ. Απλά αυτή η επιθυμία να σε δω ξανά σύντομα είναι ανάγκη. Τόσο πολύ που μπορώ να μας φανταστώ τώρα εδώ, σε αυτό το παγκάκι, μαζί και να γελάμε.

Μέχρι και το σύμπαν κάνει τα πάντα για να μην σε δω. Το έχω πει ξανά αυτό και όπως φαίνεται μοιάζει να είναι η αλήθεια. Ο κόσμος είναι απαίσιος. Ένα μέρος του μυαλού μου λυπάται για ό,τι συμβαίνει και δεν μπορώ με κάποιον τρόπο να βοηθήσω. Ένα άλλο μέρος του μυαλού μου τα βάζει τόσο με τον εαυτό μου όσο και με την φύση που μου στερεί την ευκαιρία να βρεθώ κοντά σου αυτή τη στιγμή, θυμώνω με όλο αυτό που συμβαίνει. Είναι διαφορετικό να μην έχεις την δυνατότητα να πας κάπου, νιώθεις σα να σου το παίρνουν μέσα από τα ίδια σου τα χέρια. Αυτό το βράδυ κανονικά θα το περνούσαμε μαζί αγκαλιά.

Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, έτσι μου λες. Και αυτό με τρομάζει πολύ αλλά είναι η μόνη αλήθεια, πλέον το μέλλον της μεταξύ μας σχέσης είναι αποκλειστικά στα χέρια του χρόνου. Και γαμώτο, τον φοβάμαι πολύ τον χρόνο. Εγώ το μόνο που έχω να κάνω είναι υπομονή, να περιμένω. Αυτό που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή είναι ένα σημάδι. Ένα σημάδι, είτε από εσένα είτε από το σύμπαν, που να λέει πως δεν σε έχω χάσει ακόμη. Πως μπορεί κάτι να αλλάξει, κι ας χρειαστεί χρόνο. Πως μπορώ ακόμα να καταφέρω να κάνω το σωστό. Ένα τέτοιο σημάδι θα μπορούσε να με καθησυχάσει αρκετά.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2023, 22:42

Έκανα το λάθος νωρίτερα να επικοινωνήσω μαζί σου, ενώ δεν έπρεπε. Γνώριζα πως αυτό θα έκανε την κατάσταση χειρότερη αλλά το ρίσκαρα γιατί ήταν ανάγκη να σου μιλήσω.

Δεν φταις εσύ που με ηρεμείς. Δεν φταις εσύ που εγώ είμαι τόσο δεμένη μαζί σου που για να επιβιώσω πλέον μου είσαι απαραίτητος. Δεν είναι κάποιο παιχνίδι αυτό, ούτε τρέλα και αρρώστια που το ονομάζεις εσύ. Είναι απλά το ότι εσύ, η ψυχή σου, μπορεί να ηρεμήσει την δική μου. Μπορείς να με κάνεις να νιώσω καλά χωρίς καν να προσπαθήσεις! Ακόμα κι όταν μου μιλάς άσχημα, σε συγχωρώ αμέσως γιατί μπορώ να σε καταλάβω. Και έχεις δίκιο... όχι σε όλα, αλλά έχεις δίκιο.

Θέλω να γίνω αυτό που θέλεις. Άσχετα με το αν μπορώ ή όχι, αυτό θα το κρίνω εγώ που ξέρω τον εαυτό μου, ξέρω πως μπορώ να είμαι και τι μπορώ να δώσω. Και εννοείται θα κριθεί και από τον χρόνο. Το λάθος που κάνεις εσύ είναι ότι μόλις κάτι πάει καλά μπαίνεις μπροστά και μου κόβεις τον δρόμο. Όπως και τώρα! Για αυτό τα κάνουμε πάντα σκατά και οι δύο...

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2023, 21:38

Σήμερα είχα μια ελπίδα πως ίσως να επικοινωνούσες μαζί μου αλλά φτάνοντας στο τέλος της μέρας μάλλον θα πρέπει να κάνω λίγη ακόμα υπομονή μέχρι να καταφέρω να σου μιλήσω ξανά.

Πιστεύω στην δύναμη του φεγγαριού, όσο περίεργο κι αν ακουστεί. Δεν είναι τυχαίο που έχω ένα τεράστιο κόλλημα με την σελήνη, ή γενικότερα τον ουρανό. Πίστεψα ότι ίσως να γινόταν κάτι "μαγικό" σήμερα, ακόμα πιστεύω σε όλες εκείνες τις ευχές που έχω κάνει.

Πέρυσι σου είχα πει κάτι, το οποίο δεν θα θυμάσαι. Κάθε φορά που κοιτάζω τον ουρανό ψάχνω να βρω το πιο φωτεινό αστέρι. Και μόλις το εντοπίσω σκέφτομαι αμέσως εσένα. Είχα κάνει αυτή τη σκέψη ότι ο κόσμος μου είναι γεμάτος σκοτεινές αποχρώσεις και αυτό το ένα και μοναδικό φωτεινό σημείο το οποίο υπάρχει είσαι εσύ!

Δεν θα σταματήσω να ελπίζω, να εύχομαι, να περιμένω...

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2023, 00:52

Μάτια κλειστά, βαθιές ανάσες.

Σκέφτομαι συνέχεια όλες μας τις στιγμές. Εκείνο το βράδυ που κάτσαμε στην παραλία μέχρι τα ξημερώματα... Ήμασταν στο αυτοκίνητο, είχα ξαπλώσει λίγο πάνω σου, άκουγα τον ήχο των κυμάτων, κοιτούσα την θάλασσα και ένιωθα πως τα έχω όλα, ένιωθα πως είχα τον κόσμο όλο. Τώρα νιώθω πως δεν έχω τίποτα. Αυτό είμαι χωρίς εσένα, ένα τίποτα. Μου είπες πως θα είμαστε εντάξει, αν σε αφήσω να ηρεμήσεις. Και αυτό κάνω τώρα αλλά πολύ φοβάμαι πως το είπες απλά για να ηρεμήσω κι εγώ. Ξέρεις ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, αντιθέτως αν είναι έτσι τότε το πιο πιθανό είναι να γίνω χειρότερα... Πόσο ακόμα δηλαδή; Νιώθω ψυχικά νεκρή αυτή τη στιγμή.

Μακάρι να μπορούσα να σε αγκαλιάσω τώρα, και κάθε τώρα, και κάπως μαγικά να περνούσαν όλα. Τα φιλιά σου με βοηθάνε, το ξέρεις αυτό, ξέρεις ότι με ένα σου άγγιγμα μπορώ να ξεχάσω ό,τι με βαραίνει. Απλώς μακάρι να μπορούσα να κάνω και εγώ το ίδιο για σένα.

Εσύ; Πως είσαι; Τι κάνεις; Ηρέμησες καθόλου; Με τα προβλήματα που έχεις τι γίνεται; Με εμάς; Θέλω τόσα πολλά να σε ρωτήσω...

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τρίτη 29 Αυγούστου 2023, 01:07

Ήμουν ευτυχισμένη και τα έχασα όλα...

Αυτή είναι η μόνη φράση που υπάρχει στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ και παίζει σε replay κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή. Δεν ξέρω αν πραγματικά τα έχασα όλα. Θέλεις να ηρεμήσεις λίγο και πρέπει να το σεβαστώ αυτό, σου δίνω χώρο και χρόνο. Ξέρω όμως σίγουρα πως ό,τι κι αν κάνω δεν μπορώ να σου αλλάξω γνώμη για εμάς. Ακόμα κι αν στο τέλος βρω τον τρόπο να αποδείξω τα πάντα, εσύ θα είσαι ακόμη κολλημένος στα δικά σου.

Με σκοτώνει το να μην σου μιλάω καθόλου, πραγματικά. Να μην έχω νέα σου, να μην ξέρω πως είσαι, να μην έχω κάποιον να μιλήσω για τα δικά μου. Κενό. Ένα μόνιμο κενό...

Κοιτάζω το κινητό μου κάθε 10 λεπτά, ελπίζω σε ένα μήνυμα. Τσεκάρω να δω αν έχεις βγάλει το μπλοκ και πάλι τίποτα. Έσβησες τα πάντα σα να με σβήνεις από τη ζωή σου, έτσι απλά. Πολύ στενάχωρο...

Ξέρω ότι δεν βλέπεις τα κείμενα μου. Ξέρω ότι είναι χαζό αυτό τώρα αλλά θα παρακαλούσα για ένα μήνυμα, να μιλήσουμε λιγάκι.

Θέλω να σε δω. Και θα σε δω, αν όλα πάνε καλά, σε λίγες μέρες... Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, για σένα. Για μένα ξέρω ότι σημαίνει πως ή που θα είναι η τελευταία μας φορά ή που θα μου δοθεί λίγος ακόμα χρόνος να κάνω ό,τι μπορώ και ίσως, ίσως..., να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μαζί.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τρίτη 22 Αυγούστου 2023, 01:50

Άλλη μια φορά που θέλω να γράψω ένα ευχάριστο κείμενο αλλά δεν μου βγαίνει. Ίσως πρέπει να συνηθίσω την θλίψη που αποτυπώνεται σε κάθε ένα κείμενο, ακόμα και όταν θέλω να περιγράψω μια όμορφη στιγμή. Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου. Προσπαθώ να μην το δείχνω, όχι τόσο σε εσένα.

Αυτό που κατάλαβα σήμερα είναι ότι το τέλος μας πλησιάζει. Τι πλησιάζει δηλαδή, σχεδόν πάλι πήγες να με αφήσεις αλλά να που σε κράτησα για λίγο ακόμη. Λίγο. Είπες τόσα πολλά σήμερα, κάθε σου λέξη με πλήγωνε όλο και περισσότερο. Είμαι δυνατή όμως, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να λέω για να ξεγελάσω τον εαυτό μου. Είμαι και εγωίστρια, επίσης. Ναι, είμαι. Προσπαθώ πράγματι να κάνω το σωστό αυτή τη φορά αλλά φαίνεται πως το πρόβλημα είμαι εγώ η ίδια. Κάτι τέτοιο δεν είχα γράψει ξανά σε κάποιο άλλο κείμενο; Να που τελικά πάντα στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε.

Ζω αυτό που πολλοί ονομάζουν τα "καλύτερα" χρόνια ως τα πιο μίζερα. Κι αν δεν είχα γνωρίσει εσένα ποιος ξέρει που θα ήμουν σήμερα; Ή αν θα υπήρχα; Μου κάνεις καλό, τις περισσότερες φορές, αλλά εγώ σου κάνω κακό. Και τώρα τι; Ο ένας θα μπορέσει να προχωρήσει, σου το εύχομαι, και ο άλλος θα μείνει για πάντα κολλημένος πίσω.

Ακόμα πιστεύω σε εμάς. Αστείο ε; Μέχρι και την τελευταία στιγμή θα πιστεύω σε εμάς και σε κάτι καλύτερο. Η τελευταία στιγμή δεν έφτασε ακόμη, ευτυχώς, αλλά μπορώ να την δω να έρχεται σύντομα αν κάτι δεν αλλάξει. Αφού ξέρω τη μοίρα μου. Η ζωή με εκδικείται για πολλά λάθη τα οποία έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Μια φορά βρέθηκε κάτι καλό στο δρόμο μου, κάτι το οποίο να με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, και απλά η ζωή το παίρνει μέσα από τα χέρια μου.

Δεν θα ρίξω τις ευθύνες σε εσένα, όχι. Βλέπω εδώ μέσα πολλά άτομα που γράφουν για τους δικούς τους ανθρώπους και απλά ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Δεν θα το κάνω αυτό, εδώ μπορώ να μιλήσω λίγο πιο ανοιχτά και να πω ότι ναι, εγώ φταίω, εγώ είμαι το πρόβλημα. Όχι, δεν είσαι μαλάκας εσύ, δεν μου φέρεσαι άσχημα και όχι, δεν φταις μόνο εσύ σε ό,τι μας συμβαίνει. Φταίω εγώ, τα λάθη μου, αυτό που είμαι ή μάλλον αυτό που άλλοι άνθρωποι και καταστάσεις με έκαναν να είμαι. Φταίω εγώ, που κάνω κάθε μέρα όνειρα ότι ζω το τέλειο μαζί σου ενώ απέχουμε πολύ από αυτό αλλά ξέρεις, το μέσα μου θέλει να πιστεύει ότι ακόμα έχουμε χρόνο να τα καταφέρουμε κι ας έχει αρχίσει η κλεψύδρα να μετράει αντίστροφα.

Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου και δεν έχω κανέναν να μιλήσω, κανείς δεν με ακούει, είμαι πραγματικά μόνη. Ξέρω ότι πρέπει σιγά σιγά να κατέβω από το όμορφο και βολικό συννεφάκι μου και να αντιμετωπίσω την σκληρή πραγματικότητα. Αλλά ποιος θα είναι εκεί να με στηρίξει μετά; Η μόνη πραγματική στήριξη που έχω είναι η δική σου. Και εσύ με αφήνεις. Μας αφήνεις. Σηκώνεις τεράστια άμυνα ακόμα και όταν τα πράγματα πάνε καλά. Σα να διώχνεις μακριά σου το καλό. Σα να σου λέει κάποιος "ορίστε, θα νιώσεις καλύτερα με αυτό" και εσύ να απαντάς "δεν το θέλω, πάρτε το μακριά μου". Διώχνεις την ευτυχία αλλά γιατί; Τόσο πολύ σε έχει βολέψει η μοναξιά και η μιζέρια;

Βαρέθηκα να γράφω συνέχεια τέτοια κείμενα. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό, άλλος ήταν ο σκοπός του blog. Αλλά χρειάζομαι κάπου να μιλήσω, καταλαβαίνεις;...

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Κυριακή 30 Ιουλίου 2023, 19:14

Σου γράφω από το τρένο, επιστροφή στην Αθήνα.

Αυτή η συνάντηση μας θα καθόριζε το μέλλον της σχέσης μας και είμαι πολύ χαρούμενη που πήγε μια χαρά, σχεδόν τέλεια για μένα. Επιτέλους, σου έδειξα πως μπορούμε να τα πάμε καλά μαζί. Είχα δίκιο τελικά. Δεν αμφέβαλα ούτε μια στιγμή για αυτό, ήξερα πως αυτή η φορά θα ήταν και η τυχερή μας. Όσο προσπαθείς κι εσύ μαζί μου δεν θα αφήσω τίποτα να μας χωρίσει.

Μου λείπεις ήδη κι ας είμαι μόνο 4 ώρες μακριά σου. Υπομονή μέχρι τον Σεπτέμβριο που αν όλα πάνε καλά θα έρθω ξανά να σε δω. Κοιτάζω τις φωτογραφίες και τα βίντεο αυτής της εβδομάδας που πέρασα μαζί σου και μόνο χαμόγελο σκάει στο πρόσωπο μου, όμορφες αναμνήσεις.

Είμαι, πλέον, έτοιμη για όλα μαζί σου και αποφασισμένη να σου δείξω αυτό το διαφορετικό που θέλεις να δεις. Η συνάντηση μας αυτή μου έδωσε περισσότερο θάρρος να ρισκάρω πολλά, να ρισκάρω να αλλάξω εμένα προς το καλύτερο. Γιατί αλήθεια θέλω να γίνω καλύτερη για σένα, να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που να σου αξίζει και να σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.

Όταν τα συναισθήματα είναι αμοιβαία είναι ακόμα καλύτερη η διαδρομή της σχέσης μας. 

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τρίτη 13 Ιουνίου 2023, 02:07

Το καλοκαίρι πάντα είναι για μένα η πιο δύσκολη εποχή. Το καλοκαίρι πάντα βγαίνουν στην επιφάνεια κάθε κόμπλεξ και κάθε ανασφάλεια που έχω για τον εαυτό μου και την εμφάνιση μου.

Από μικρή είχα στη ζωή μου άτομα να μου κάνουν bullying και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μισήσω αυτό που είμαι εξωτερικά. Για πολλά χρόνια δεν ήθελα να κυκλοφορώ έξω, ζητούσα από τους δικούς μου να πάμε σε ερημικές παραλίες και δεν τολμούσα να πάω για μπάνιο με φίλες. Δεν έβγαζα φωτογραφίες για να ανεβάσω ή ακόμα κι αν έβγαζα τις μισές τις έσβηνα και τις άλλες μισές τις κρατούσα μόνο για μένα. Δεν ήθελα και δεν θέλω να φαίνομαι και να με δείχνω δημόσια με τον τρόπο που συνηθίζουν οι κοπέλες στα social. Πολύ απλά, δεν είμαι εγώ αυτό.

Και ήρθες εσύ ξαφνικά και μου έμαθες ότι είμαι όμορφη εξωτερικά. Βρέθηκες εσύ να αγκαλιάζεις και να αγγίζεις κάθε ατέλεια μου, μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Πλέον δεν φοβάμαι τόσο να βγω έξω το καλοκαίρι. Κάποτε έβγαζα λίγες φωτογραφίες και με φίλτρα, όχι να αλλοιώνουν τελείως το πρόσωπο μου, και πλέον βγάζω πολλές φωτογραφίες καθημερινά χωρίς φίλτρα και χωρίς να κρύβομαι, κι ας είμαι και άβαφη. Συνεχίζω να μην ανεβάζω κάτι δημόσια αλλά τις στέλνω σε εσένα, κάτι που δεν έκανα γενικά ούτε με γνωστούς.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως μου έχεις μάθει πολλά, ένα από αυτά είναι να αγαπάω λίγο παραπάνω τον εαυτό μου. Μου έχεις μάθει να μην κλείνω τον εαυτό μου σε ένα κουτί και να χάνω στιγμές που θα ήθελα να απολαύσω επειδή στο παρελθόν κάποιος έκανε ένα άσχημο σχόλιο. Με κάνεις να νιώθω λίγο πιο άνετα μαζί σου, γνωρίζοντας ότι τίποτα στην εμφάνιση μου δεν σε ενοχλεί και δεν σου αρέσει. Είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που κάποιος μπορεί να καταφέρει στη ζωή κάποιου άλλου: να αγαπήσει τον εαυτό του.

Αν όλα πάνε καλά, ίσως την άλλη εβδομάδα να σε δω. Ή όπως και να 'χει, σύντομα θα σε δω ξανά μετά από μερικούς μήνες. Εννοείται πως μου έχεις λείψει και ανυπομονώ πολύ να σε δω, όπως επίσης μου έχει λείψει και το να με αγγίξεις πάλι με τέτοιο τρόπο που θα με κάνεις να ξεχάσω κάθε ανασφάλεια που υπάρχει στη σκέψη μου για αυτό που είμαι εξωτερικά.

Θα σου έλεγα ευχαριστώ αλλά το θεωρώ πολύ λίγο μπροστά σε αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις τον τρόπο που κάποιος βλέπει τον εαυτό του. Και εσύ τα κατάφερες χωρίς καν να προσπαθήσεις.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Παρασκευή 5 Μαΐου 2023, 09:46

Σήμερα κλείνουμε έναν χρόνο μαζί, αν υπολογίσουμε και τα on & off που είχαμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον τρόπο που με προσέγγισες έναν χρόνο πριν και κυνηγήσαμε αυτό που νιώθουμε πιο σοβαρά. Σχεδόν από την αρχή που σε γνώρισα κόλλησα μαζί σου αλλά δεν σου το είπα τότε γιατί πίστευα πως δεν ήταν αμοιβαίο και δεν ήθελα να το ρισκάρω. Επί έναν σχεδόν χρόνο πιο πριν περίμενα τη στιγμή που θα μου μιλούσες με τον τρόπο που ήθελα. Και το έκανες, άργησες αλλά το έκανες. Και για μια στιγμή ένιωσα ότι βρήκα τα πάντα, ένιωσα την ευτυχία μαζί σου για πρώτη φορά.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Δύο χρόνια που σε ξέρω και έναν χρόνο που είμαστε μαζί, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για εμάς. Έχω αναμνήσεις μαζί σου που θα ήθελα να ζήσω τις στιγμές αυτές ξανά και ξανά και να παγώσει ο χρόνος εκεί. Έχω όμως και αναμνήσεις που θέλω να ξεχάσω, να σβήσω τελείως από τη μνήμη μου ή να γυρίσω πίσω το χρόνο και να κάνω κάποια πράγματα διαφορετικά και άλλα πράγματα να τα αποτρέψω από το να συμβούν. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που σε άγγιξα και την πρώτη φορά που με φίλησες. Άλλωστε ήσουν το πρώτο μου φιλί, πως γίνεται να σε ξεχάσω; Ήταν τόσο τέλειο... Ακόμα και η στιγμή που διάλεξες να με φιλήσεις ίσως να μην ήταν η πιο κατάλληλη όμως έκανες την κίνηση την ώρα που δεν το περίμενα και αυτό για μένα το κάνει ακόμα πιο όμορφο. 

Έχω 3 μήνες να σε δω. Δεν ακούγεται πολύς καιρός αλλά για μένα μοιάζει σαν αιώνας. Η κατάσταση μας είναι τέτοια που δεν μας είναι εύκολο να βρισκόμαστε όποτε θελήσουμε. Αν αυτό μαζί σου συνεχιστεί θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να το διαχειριστώ. 

Χρειάζομαι μια αγκαλιά σου. Χρειάζομαι ένα φιλί σου και εσένα να μου πεις ότι θα είμαστε καλά γιατί με θέλεις και με αγαπάς. Χρειάζομαι να ξέρω ότι νιώθεις και εσύ κάτι για μένα, κι ας μην είναι απαραίτητα το ίδιο που νιώθω εγώ για σένα. Αλλά ας είναι κάτι. 

Ξέρω ότι θα πονέσει πολύ όταν θα έρθει η στιγμή να χωριστούν οι δρόμοι μας. Μου έχεις πει να σταματήσω να σκέφτομαι αρνητικά και, αλήθεια, το προσπαθώ. Αυτό το σενάριο όμως είναι κάτι το οποίο, όσο κι αν θέλω να διώξω από το μυαλό μου, θα υπάρχει πάντα κάπου σε μια γωνία. Και όταν θελήσει αυτό θα κάνει την εμφάνιση του από μόνο του, έτσι, για να μου γαμήσει την ψυχολογία και να μην με αφήσει να χαρώ τίποτα. Γιατί την μια στιγμή είμαστε μαζί, την άλλη δεν είμαστε. Έτσι πάει με εμάς.

Καταντάει όντως κουραστικό να γράφω με ένα θλιμμένο ύφος κάθε φορά. Δεν θέλω να αφήσω πίσω μου κείμενα τα οποία είναι στενάχωρα. Δεν θέλω να τα διαβάσω στο μέλλον και να δημιουργήσω άσχημες εικόνες μαζί σου. Φταίει που όταν είμαι σε τέτοιο mood μου βγαίνει πιο εύκολα να γράψω κάτι. 

Δεν είναι όλα πάντα χάλια μαζί σου. Αυτό θέλω να θυμάμαι. Και συγγνώμη που το να γράφω εδώ για σένα σε κάνει να νιώθεις άσχημα, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. 

Σε αγαπάω. Και όσο κλισέ κι αν ακουστεί, θα σε αγαπάω για πάντα. Γιατί μέσα από κάθε μας στιγμή, καλή ή κακή, έχω μάθει πολλά από εσένα. Άλλα φαίνονται, άλλα όχι και άλλα ίσως να φανούν στην πορεία. Σε αγαπάω γιατί μαζί σου νιώθω ότι μπορώ να ζήσω και όχι απλά να υπάρχω. Γιατί μπορεί να μην το εννοούμε με τον ίδιο τρόπο όμως με αγαπάς και εσύ και πρώτη φορά νιώθω αγάπη. Γιατί τα πάντα μαζί σου φαίνονται όμορφα, ακόμα κι αν δεν είναι. Χιλιάδες "γιατί" που μπορώ να σου γράψω εδώ τώρα αλλά θα προτιμήσω να βρω έναν τρόπο να σου τα πω με πράξεις.

Να πω χαρούμενη μας επέτειο; Να πω ότι εύχομαι να είμαστε μαζί για ακόμη έναν χρόνο; Να πω ότι μου λείπεις και σε ευχαριστώ που είσαι ακόμα εδώ; Δεν ξέρω πως να κλείσω αυτό το κείμενο, απλώς έλα να σε πάρω μια αγκαλιά.

Forever yours.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τετάρτη 19 Απριλίου 2023, 05:30

Το μυαλό μου κάνει συνέχεια σενάρια μαζί σου. Άλλα είναι αδύνατο να συμβούν και άλλα είναι στο χέρι μας αν θα τα ζήσουμε ή όχι. Οι σχέσεις από απόσταση μπορούν να γίνουν πολύ δύσκολες, έτσι έχω καταλάβει μέχρι τώρα. Και δεν παραπονιέμαι για αυτό, μου αρέσουν τα δύσκολα. Σε βάζουν σε μια θέση να προσπαθήσεις εσύ για αυτό που θέλεις και να μην έχεις κάτι "έτοιμο" και εύκολα δίπλα σου.

Δεν είχα υπάρξει ξανά σε σχέση από απόσταση, ή γενικά σε σχέση, οι μόνες εικόνες που έχω στο μυαλό μου για το πως είναι τα ζευγάρια μεταξύ τους είναι από αυτά που βλέπω σε ταινίες, σε χαζά βίντεο στο instagram ή ακόμα και σε βιβλία που διαβάζω. Βλέπω τα ζευγάρια να περνάνε χρόνο μαζί, λίγο ή πολύ, είτε μένουν κοντά είτε μακριά. Να γελάνε, να λένε τα νέα τους, να μιλάνε σε κλήσεις, να κάνουν χαβαλέ ή και να έχουν μια πιο σοβαρή έκφραση σε αυτά που λένε μεταξύ τους. Εγώ τα περισσότερα από αυτά δεν τα έχω μαζί σου. Γιατί;

Είναι σαν να έχουμε βάλει μια ταμπέλα μεταξύ μας χωρίς να υπάρχει όμως αυτό που ορίζει μια κανονική σχέση. Και δεν το γράφω σαν παράπονο αυτό, το γράφω ως απορία. Φταίει το ότι εγώ κάνω λάθη; Φταίει που δεν είμαι αρκετή; Φταίει που απλά είμαι έτσι όπως είμαι και δεν σου βγαίνει μαζί μου; Φταίει κάτι άλλο, πέρα από εμένα, που μας εμποδίζει από το να ζήσουμε όσα μπορούμε; Που να ρίξω την ευθύνη;

Θα μπορούσαμε να είχαμε κάτι διαφορετικό από αυτό τώρα, θα μπορούσαμε να είχαμε αυτό που θέλουμε και οι δύο. Αλλά καμιά φορά αναρωτιέμαι αν θέλεις την σχέση, την αγάπη, τον έρωτα στη ζωή σου γενικά. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι πίσω από όλο αυτό που δεν βλέπω. Γιατί εσύ, ξέρω, δεν θα το πεις. Είναι σαν να παίζω κάποιο παιχνίδι μαζί σου όπου πρέπει να βρω το σωστό και αν το βρω τότε να ανταμειφθώ για αυτό. Και απορώ... φταίω εγώ, σαν άνθρωπος, ή φταίει που εσύ δεν είσαι συναισθηματικά διαθέσιμος;

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Παρασκευή 31 Μαρτίου 2023, 06:09

Δυστυχία. Αυτό νιώθω τώρα, αυτό ένιωθα πάντα. Υπήρξε ένα διάστημα μαζί σου όπου ένιωσα την απόλυτη ευτυχία. Νιώθω τυχερή που είχα την ευκαιρία και εγώ να δω πως είναι να νιώθεις έτσι και τώρα αναζητώ ξανά αυτό το συναίσθημα.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι που δεν προσπαθούσες για αυτό. Δηλαδή δεν έκανες κάτι για να νιώσω έτσι, απλώς υπήρχες στη ζωή μου με τον τρόπο που ήθελα. Δεν έχω ανάγκη πολλά, ξέρεις ότι μου αρκούν και τα λίγα. Μια φορά να με πεις "μωρό σου" και θα πετάξω από χαρά. Σε αυτό τον ένα μήνα που είμαστε ξανά μαζί λείπει κάθε ρομαντισμός από πλευράς σου. Με κάνει πολλές φορές να αναρωτιέμαι αν όντως είμαστε μαζί ή αν κάποια στιγμή χωρίσαμε και απλά δεν το θυμάμαι εγώ. Αλλά ναι, είπαμε, υπομονή. Ξέρεις. Ξέρω.

Δεν ψάχνω τα πολλά σε εσένα. Δεν θέλω να γίνεις ο "τέλειος" με την ακριβή σημασία της λέξης γιατί αυτό που είσαι είναι ήδη τέλειο για μένα. Δεν έχω τρελές απαιτήσεις για την σχέση μας, πέρα από το να δείχνεις λίγο ενδιαφέρον και να μην με αποφεύγεις που νομίζω αυτό είναι και το λογικό σε μια σχέση. Ψάχνω απλώς την αγάπη που ποτέ κανείς δεν μου έδωσε. Και την έχω βρει, σε εσένα, αλλά είναι σαν να παίζω κρυφτό μαζί της. Εκεί που όλα είναι τέλεια για μένα και νιώθω ευτυχισμένη, κρύβεις αυτή την αγάπη και με βάζεις σε ένα δύσκολο και σκοτεινό παιχνίδι να ψάξω να την βρω ξανά και να την κάνω να βγει προς τα έξω. Δεν ξέρω ακόμα αν έτσι ήσουν πάντα ή αν αυτό σου βγαίνει με εμένα συγκεκριμένα. Το να κρύβεις τα συναισθήματα σου εννοώ, το να κλείνεσαι επίτηδες και να μην εκφράζεις ούτε ένα απλό "σε θέλω".

Δεν είναι κακό να αφεθείς ξανά. Δεν μπορώ να σου κάνω κακό αν μου πεις κάτι ρομαντικό και γλυκό, αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει και σε μένα και σε εμάς. Δεν ξέρω γιατί στο μυαλό σου το έχεις ως κάτι τόσο αρνητικό. Δεν είναι σωστό και λογικό να μου λες κάτι απόλυτα νορμάλ για ένα ζευγάρι και μετά να ζητάς συγγνώμη που το είπες...

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τόσο πολύ φοβάσαι και σε κάνει να κολλάς. Ίσως να σκέφτεσαι ότι μπορεί να το πάρω πάνω μου και να έχω υψηλές προσδοκίες μετά, αυτός είναι ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ που να δικαιολογεί αυτή σου την συμπεριφορά. Και το άσχημο είναι ότι δεν ξέρω πως να ξεκλειδώσω ξανά αυτή την πλευρά σου... Δεν ξέρω πως να σε προσεγγίσω ξανά γιατί ό,τι κι αν κάνω πλέον νιώθω πως είναι λάθος και καμιά φορά φοβάμαι κιόλας να κάνω κάποια κίνηση γιατί είναι αρκετά πιθανό να σε εκνευρίσει χωρίς λόγο. Και δεν θέλω να προκαλώ. Δεν θέλω να κάνω κάτι το οποίο θα μας φέρει, όχι μόνο κοντά στον χωρισμό ξανά, αλλά ούτε καν κοντά σε κάποια διαφωνία και κάποιον τσακωμό.

Δεν ξέρω πότε θα το διαβάσεις αυτό, αν το διαβάσεις, αλλά δες σε παρακαλώ πόσο απελπισμένη έχω καταντήσει πια... Βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Δώσε μου έναν τρόπο να σε κάνω ξανά να νιώσεις ρομαντισμό για μένα και να μπορέσω να επαναφέρω ξανά αυτό τον γλυκό και απίστευτα όμορφο χαρακτήρα που έχεις. Δώσε μου κάτι για αρχή να πιαστώ και να συνεχίσω να προσπαθώ για εμάς.

Γιατί, αλήθεια, αυτός ο εαυτός σου, αυτό που είσαι όταν γίνεσαι γλυκός απέναντι μου, αυτό που είσαι όταν δείχνεις τα συναισθήματα σου για μένα με τον δικό σου μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο... Αυτό, εκτός από το ότι μου λείπει, είναι και ακραία ελκυστικό. Αυτό σε κάνει ακόμα πιο ερωτεύσιμο. Και πιστεύω ότι το να δείχνεις αυτή τη πλευρά σου βοηθάει τη σχέση μας.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023, 18:31

Μου λείπει αυτό που είχαμε, αυτό που ήμασταν. Όχι, δεν μου λείπουν οι συνεχείς τσακωμοί, οι εντάσεις και οι διαφωνίες μας.

Μου λείπει να κοιμάμαι και να ξυπνάω με ένα σου γλυκό μήνυμα. Μου λείπει να μπορώ να σου μιλάω μέσα στη μέρα και να μοιραζόμαστε τις απόψεις μας, τα προβλήματα μας, τις σκέψεις μας, να λέμε πως περνάμε και τι κάνο��με στην καθημερινότητα μας τέλος πάντων. Μου λείπει να βλέπουμε μαζί κάποια ταινία, να ακούμε μουσική και να κάνουμε χαβαλέ. Μου λείπει ακόμα και όταν δεν είχες να πεις κάτι αλλά άκουγες τι έχω να πω εγώ και συμμετείχες στον διάλογο. Μου λείπει να σου κάνω κλήσεις τα μεσημέρια και να μιλάμε ή να σε ακούω �� να με ακούς, όσο λίγο ή πολύ χρόνο κι αν ��ίχαμε.

Μου λείπει αυτό το είδος σχέσης που είχαμε το τελευταίο διάστημα, κι ας είχε τα προβλήματα του. Μου λείπει να με αποκαλείς μωρό σου, αγάπη σου, δική σου, μου λείπει οτιδήποτε ερωτικό είχες να μου πεις. Μου λείπει να μου μιλάς για κάτι το οποίο δεν ξέρω και να μαθαίνω από εσένα. Μου λείπει να μου στέλνεις φωτογραφίες σου.

Καταλαβαίνεις; Μου λείπει η σχέση μας. Το να απομακρύνεσαι, να εξαφανίζεσαι συνεχώς, να μου μιλάς σαν να είμαι απλά γνωστή σου, δεν μου αρέσει και δεν μου κάνει καλό... Το να λέμε απλά ότι είμαστε μαζί χωρίς πραγματικά να είμαστε τι σημασία έχει; Εγώ θέλω όλα αυτά και ακόμα περισσότερα από εσένα, θέλω να έχω μια κανονική και αληθινή σχέση μαζί σου όσο κι αν μας χωρίζει η απόσταση.

Ναι, παραπονιέμαι συχνά για αυτό, το ξέρω, αλλά ποιος να μου πει ότι έχω άδικο; Χρειάζομαι λίγη αγάπη και εγώ, από εσένα. Χρειάζομαι να περνάω έστω και λίγο χρόνο με το αγόρι μου σε καθημερινή βάση, όσο λίγο κι αν είναι αρκεί να έχω αυτό το κάτι από εσένα που δείχνει έρωτα και αγάπη. Κάτι που να δείχνει ότι και εγώ είμαι σημαντική για σένα, με σκέφτεσαι όσο σε σκέφτομαι και εγώ, θέλεις να δεις και εσύ μια αλλαγή προς το καλύτερο. Κάτι, οτιδήποτε, που να με κάνει να σταματήσω τις άσχημες σκέψεις που κάνω. Έχω άπειρη υπομονή, τι άλλο να κάνω πια; Απλώς περιμένω. Αυτό.