eydandsad

[eydandsad]

Kendimi öldürebilecek kadar kendimi bilmek benliğime en büyük saygım.

Anlamsız bir yaşama onurlu kaç ölüm sığar onu sayıyorum. Kalbimin acısını yüreğimin sızısını yaşıyorum. Yaşayarak kendime saygımı yitiriyorum. Gülünç yaşamanın yükünü yaşatıyorum tüm bedenime, benliğime. Sarhoş kafayı sarhoş olmadan yaşıyorum. Ne yapacağımı da inanın bilmiyorum. İçimi kimseye dökemiyorum. Kaybettiklerime, vazgeçtiklerime yazıyorum cümlelerimi. Epeydir yazmıyordum. Yine kağıt önümde kalem elimde buldum kendimi. Yazıyorum çünkü yazmaya ihtiyacım var. Belki son kez yazıyorum çünkü yarın yok. Olmaktan en çok korktuğum yerdeyim. Son kez.

Biri bitmeden diğerini yakıyorum sigaranın, hangisi son bilmiyorum. Pek yakında son sigara iyi biliyorum. Ölü bir adamın hatıra defterinin son satırında hissediyorum kendimi, bir satır daha yok. Kaybettiklerime vazgeçtiklerime yazıyorum cümlelerimi. Epeydir yazamıyordum. Kağıt önümde kalem elimde, kendimi kaybediyorum.

Son kez bakıyorum göğe, güneşe, aya, denize ve yıldızlara. Ölümün yükü çökmüş gözlerle. Son şarkı da çalıyor kulağımda, daha çalınacak nota yok. Üşüyorum, soğuktan değil inanın daha çok küçüğüm. Yaşanacak çok gün vardı, yaşayacak gücüm yok. Çok istedim, olmadı.

Yaşamayı, savaşmayı bırakıyorum.

[eydandsad]

Her bulunduğum yerde yitiriyorum seni

Yanıbaşımda olduğun oluyor kimi gün

Ya da ben oluyorum sessizce gözlerinde

Bir yaprak kımıldıyor hafiften

Bu sessizlik bir kasırga başlangıcı

Kükremeye hazırlanışı denizin

Bu, aslanların sarı, vahşi gözlerindeki ölüm parıltısı

Bu bir yerde erimek

Apansız yok olmak belki de

Ve sonra susmak, susmak yüzyıllar boyu

Beni unuttuğun bir uzak çizgide

Tuvale sürdüğüm boya değil artık

Kırmızı kan rengidir gözlerimin

En karadan daha kara yok

Oysa en beyazdın sen gecelerimde

O bana en yakın renkti tüy gibi

Buram buram sıcaklığını çizerdim duvarlara

Kokun bir tuhaftı çocuksu

Sonra katmerli bir gül gibiydi baygın

Gecenin en koyulaştığı o yerde

Düşerdi ellerime darmadağın.

Öten bir ishak kuşudur şimdi

Haber getirir ölümlerden, dinle

Yaşamak bir manga asker karşımda

Ateş etmeyin diyorum

Bir diyeceğim var

Gözlerimi bağlamayın

Son defa görmek istiyorum insanı

Göğü, güneşi, denizleri

Ve bu son ölümün olsun diyorum

Bir daha öldürmeyin beni.

Kibritim ıslak

Sigaram yanmıyor

Ne olur bir ateş verin

Bu ilk aldanışım değil

Bu ilk sönüşü değil umutlarımın

Ben bu denizin son kıyısıyım.

Bir cam kırıldı uzakta

Ta uzakta, içimde bir cam kırıldı

Bütün şiirlerim anlamsız şimdi

Resimler renksiz, şarkılar ruhsuz

Hiç bir şey artık avutamaz beni

Bakın, bir çağ devriliyor içimde sersefil

Son şair de kırdı son kalemini

İlk meşaleyi kim yaktı bu karanlıkta

Kimdi aydınlatan benim zindan gözlerimi

Sevilmek mi

O son artığı en ilkel çağların

Bir mağara duvarındaki en eski resim

Ya sevmek

Hiç sönmeden bir ömür boyu

O en güzel huy benimsediğim

Yıkıldıkça tutunduğum dal bu boşlukta

O en insancıl gerçeğim benim

Ben hep böyle yüzyıllar boyu sevdim

Çağlar boyu

Kopkoyu bir geceydi yaşadığım sevince

Ellerimi arardım, bulamazdım çoğu gün

Bir saklayan vardı beni

Bir tutan vardı

Sana yaklaşamazdım

Anlayamadığım korkular vardı içimde

Hep böyle seninle sensiz kalırdım ben

Bir kıvılcım sönerken

Bir yanardağ patlardı içimde.

Ko şimdi ben yalnız öleyim

Vur ellerimi ekmeğimi al

Tiksinir beni kim görse sensiz

Utanır yalnızlığım bana baktıkça

Aynalar mı

Hani nerdeler

Kimbilir kaç yüzyıl oldu kendimi görmeyeli

Adım mı neydi

Besbelli unutmuşum

Hadi vur

Hadi öldür

Kurtar beni ezilmekten çürümekten

Hadi gel, açtım kollarımı

Bir zaman

Ölmeye vaktim mi vardı seni sevmekten

Sen büyüyen bir sessizliktin içimde

Beni ben eden en duru ırmaktın

En güzeliydin mozaiklerin

Seninle maviydi gökyüzüm

Çiçeklerim sende yeşerirdi

Sen bambaşka bir evren yaratırdın

Sularımdan Güneşimden rüzgarımdan

Bak! Nasıl da her şey değişiverdi apansız

Şimdi bu karanlıklarda yapayalnız

Mavi mavi bir resim ağlar duvarlarımdan

Ben bir tohumum

Al beni toprağa ek yeniden

Neredesin hani ne oldun

Antik bir kadın başı mıydın

Yoksa bir deniz miydin eskiden

Yosunların kurudu mu öldü mü balıkların

Hani bir Nefertiti yaşamıştı eski Mısır\'da

Yoksa o muydun sen

Hadi, anlat bana neydin

Belki de uzak belirsiz bir noktaydın sen

Öyküme girmeseydin

İnsan bir kere ölür

Her gün ölen umutlarımızdır içimizdeki

Paramparça olmuş sevgilerdir

Her aldanış

Yeni bir aldanışa hazırlar bizi

Zamanla renkler değişir

Donuklaşır anılar

Silinir üstümüzden

Güzel olan ne varsa

Görür içindeki bütün hayallerin olduğunu

İnsan yaşarsa.

Ve bir gün insan da ölür

Çimen gibi yaprak gibi

Sarsılır yeryüzü yerinden

Devrilen koca bir ağaçtır sanki

Durur atışları yorgun kalbimizin

El, ayak kesilir

Göz ölür, dudak ölür, kan ölür

Susar ta içimizde

Yıllardır çalan çalgı

Bütün teller ses vermez olur

Acılar diner

Ve bir gün biter bu çirkin oyun

Perde iner...

[eydandsad]

Hiç Bilmiyorum

Hatasız değilim elbette

Sevmek de bir hataydı

Hele böylesine sevmek

Yadsınamaz bir aptallıktı

O gece çok ağladım

Bağırdım çağırdım yalvardım

Ama geçti bitti

İstemiyorum gelmeni

Gelsen ne olur sanki

O yara kapanır mı

Başkasını öpen dudakların,

Başkasına bakan gözlerin,

Olur mu benim eskisi gibi

Şimdi başka yüreklerde teselli arıyorum kendime

Var mı gerçekten bir ihtimal daha

Açılır mı bir kapı daha

İnan bilmiyorum,

Ne haldeyim haberin var mı benden hiç bilmiyorum

Bilmemek de zulümdür kalbime

Neredesin ne haldesin

Kimi sever kimi öpersin

Geliyor muyum ara sıra aklına

Hiç bilmiyorum

[eydandsad]

Yeri doldurulamayan bir kale inşa ediyorum sanırım içimde. Tarihte yapılan kaleler yıkılıp gitti de bu beyhûde kaleyi yıkamadım gönül kafesimde. Kapıların ardında beklerken hangi sancının miadını dinliyorum ki gözlerim böyle alev ırmağı. Hani bakamazsın o kapının ardından ve gidemezsin de. Nasıl bir dilemma... Düşünüyorum o halde varım diyorsun ya Decartes bir şeyi unutuyorsun; düşünebiliyorsan zaten varsın ancak ben düşündüğüm hâlde yokum bunu bilmiyor kimseler. Bazı şeyleri yaşayabilseydim çok farklı olacaktı. Nereye dönsem Rabbim beni biliyor bu ferahlıktır içimi ılıtan. Güz sancılarını duymuştum, güz sancılarını ölümün arifesine benzetirdim. Cânânını kaybettikten sonra doğan evladının sevincini yaşayamamış bir baba kırıklığı.

~Yavuz Bülent Bâkiler

[eydandsad]

Beceremiyorum Bu Unutmak İşini

Yüzünü unutuyorum,

Yolunu gözlemiyorum artık.

Ve bir başkasını sevecek gibiyim,

Korkuyorum ama yoksun...

Utanıyorum, sıkılıyorum;

İstemiyorum bir başkasını sevmek...

Sana muhtaçken başkasına koşuyorum,

Yoruluyorum, ayağım taşa takılıyor sana dönüyorum..

Ben sanırım beceremiyorum bu unutmak işini,

Ne bana ne bize göre unutmak...

Yokluyorum ara sıra kalbini

Herkese çok olan sevgin bir tek bana olmuyor...

Başka şiirler dinlemek istiyorum mesala başka müzikler

Ama inan hiç birisi seni hatırlatanlar kadar güzel değil..

Başka şiirler yazıyorum anlamı sen olmayan

Ama sen olmayınca da olmuyor ki..

Bir gün gidersem nefret edeceğini söylemiştin benden doğum günü mesajında,

Nerden bilebilirdim ki sözüne bu kadar sadık olduğunu?

Ben gittim sen bittin,

Sen gelmedin ben de bittim...

Kaç gece siler izini kaç dudak ve kaç sevgili

Hangi kalp sever senin gibi

Hangi insanı sevebilirim seni sevdiğim gibi

Neyse, ben beceremiyorum bu unutmak işini...

[eydandsad]

Başka şiirler dinlemek istiyorum mesala başka müzikler

Ama inan hiç birisi seni hatırlatanlar kadar güzel değil..

Başka şiirler yazıyorum anlamı sen olmayan

Ama sen olmayınca da olmuyor ki..

[eydandsad]

“Bazı gerçekleri bilmek istemezsin. çünkü ayrıntıları acıtır.”

[eydandsad]

İnce belli bardakta olcak ama o detay mühim

daha yaratıcı çok az hayal duydum :d

[eydandsad]

O hiç üşüyerek sigara içmemiş ki abi nerden bilsin

[eydandsad]

Absolut Raspberry + Vişne Suyu + Enerji İçeceği>>>>>> tüm içecekler

[eydandsad]

Güzelsiniz demiştik, gerçekten güzeldiniz

Her gece ayla beraber çıkardınız gökyüzüne…

Gün olur, güneşler doğardı aydınlığınızdan

Gözlerinizin şavkı vururdu duvarlara…

Gün olur dağ rüzgârıyla gelirdiniz,

İnsanı büyüleyen bir havanız vardı.

Güzelsiniz demiştik, gerçekten güzeldiniz.

Tutunca avuçlarımızda eriyecek sanırdık elleriniz.

Öyle beyazdılar, inceydiler anlatılmaz…

Ya dudaklarınız? Yaban eriği kokulu,

İnsanı deli divane eden dudaklarınız.

Hiç öpmemiştik ama bilirdik tadını öpmüşçesine

Zekiydiniz aklımızdan geçenleri bilirdiniz,

Bir Tanrı yüreğiyle severdik sizi…

Güzelsiniz demiştik, gerçekten güzeldiniz.

Nereye gitsek, sizi bulurduk karşımızda…

Yürüsek gölgemizdiniz uyusak düşümüzdünüz.

Kır çiçekleri açardı bastığınız yerde.

İyot kokuları gelirdi uzak denizlerden,

Gözlerinize gemilerin biri gelir biri giderdi.

Yosun yeşili elbiseler giyerdiniz,

Bilseniz nasıl da yaraşırdı size.

Şimdi ne desek faydasız, yoksunuz;

Bir karanlıktır bıraktınız arkanızda…

Yüzünüzü görmek mümkün değil artık!

Kulaklarımızda yalnız aksi kaldı gülüşlerinizin.

Hani yokluğunuz bu kadar uzun sürmeyecekti.

Hani, giderken gelirim demiştiniz?

Vefasızlık bile yakıştı size…

Güzelsiniz demiştik, gerçekten güzeldiniz.

[eydandsad]

Bir şiiri anlamak bir ömrü yaşamak... Hiç farkı yok şüphesiz

[eydandsad]

Bir "geleceğim" lafına geleceğimizi hiç etmeye razıydık bir gelmeyeceğin uğruna.

[eydandsad]

Karşıma sen çıkmayacaksan artık o yolları gözleyemem ben.

[eydandsad]

cidden keske bazi kisiler hayatima hic girmeseymis

[eydandsad]

ülke düzeldiğinde beni uyandırsanıza

[eydandsad]