fernxkanazawa-blog

[fernxkanazawa-blog]

คืนสุดท้าย

คืนสุดท้ายในคานาซาว่าแล้ว ใจหายมากกกกก ไม่อยากกลับเลย ทั้งๆที่ตอนแรกไม่อยากมา 555 เก็บของหัวหมุนเลย ตีสองครึ่งละยังไม่ได้นอน (ละมานอนเขียนนี่อีก) เมื่อสามทุ่มก็ไปนั่งเม้ามอยกับเพื่อน เพื่อนที่นี่ดีมากๆๆๆๆๆ จนรู้สึกไม่อยากจากกันเลย ชีวิตที่อยู่ที่นี่ถึงแม้จะไม่ได้ดีเว่อวัง แต่มันก็มีความสุขมากๆ ไม่มีเรื่องให้กังวลใจหรืออะไรเลย ดีมากกกๆๆๆๆๆ ดีกว่าอยู่ที่ไทยอีก เหมือนในมาพักฟื้นในอีกโลกนึงที่วางความกดดัน ความคาดหวัง อนาคต บลาๆ ไว้ที่ไทยแล้วมาใช้ชีวิตสบายๆที่นี่ 10 เดือน เป็น 10 เดือนที่มีค่ามากๆ ไม่อยากจะลืมไปเลย อยากจะจดจำทุกๆอย่างได้ การใช้ชีวิตคนเดียวทำให้ได้เรียนรู้และรู้จักตัวเองมากขึ้นมากๆ ได้ทำอะไรต่างๆ ได้รู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไง ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ชอบชีวิต 10 เดือนที่อยู่ที่นี่��าก จะร้องไห้ รักเพื่อนๆที่นี่มาก หลังจากกลับไปต่างคนก็ต่างเดินไปทางของตัวเอง สู้ต่อไปเนอะ เห้อ ... เวลาผ่านไปเร็วมากเลยนะ ยังจำวันแรกที่เข้ามาอยู่ที่นี่ได้อยู่เลย อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าอยู่ที่นี่มีความสุขมากแค่ไหน จนรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้ กลับไปต้องคิดถึงอิสระตอนที่ยังอยู่ที่นี่ ท้องฟ้ากว้างๆ เพื่อนๆที่น่ารัก ความป่าความเขา อากาศแปรปรวน ห้องน้ำแคบๆ 555 เห้อ ยังไม่ทันจะออกจากที่นี่ก็คิดถึงซะแล้ว

[fernxkanazawa-blog]

วันนี้ท้องฟ้าสวยมากๆเลยแหละ ^^ beautiful sky that i really really love in kanazawa

[fernxkanazawa-blog]

Closing Ceremony 🎉

วันนี้พิธีจบการศึกษาแลกเปลี่ยน short-term แหละ ฮี่ๆ ก็ไม่มี��รมาก นั่งถกปัญหา รับประกาศนียบัตร (ที่ไม่มีคนถ่ายรูปให้ด้วย ;p) จบ เวลาผ่านไปไวมาก ยังรู้สึกว่าเพิ่งปฐมนิเทศไปเอง นี่ผ่านไป 10 เดือนแล้วเหรอเนี่ย เอาจริงๆแล้วรู้สึกว่าตัวเองยังทำอะไรไม่คุ้มเลยกับการอยู่ที่นี่ แอบเสียดายอยู่เหมือนกัน ;-; แต่ก็ถือว่าได้เรียนรู้อะไรเยอะมากกกกจากการมาแลกเปลี่ยนที่นี่ ความคิดหรือนิสัยบางอย่างเปลี่ยนไป (คิดว่าในทางที่ดีนะ 555) ได้ไปเที่ยวที่ต่างๆ ไปดูตอนเสิร์ต ไปติ่ง ไปทริปฮะคุซัง ทุกๆการเดินทาง ทุกๆสิ่งที่ทำที่นี่คือมันเป็นอะไรที่ใหม่สำหรับเราหมดเลย เอาจริงๆก็ได้อะไรเยอะนะ(หรือเปล่า) แล้วก็รู้สึกว่าตัวเราทำอะไรได้เยอะเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะนั่งรถไปติ่งต่างจังหวัดคนเดียวหลังจากมาญี่ปุ่นแค่สองเดือน ไปนอนค้างคืนที่แม็ค นอนค้างสนามบินคนเดียว วิ่งขึ้นรถไฟคนเดียว นั่งเครื่องบินไปตปท.คนเดียว วางแผนเที่ยวเอง จะตกรถตกรถไฟ แก้ปัญหาเองคนเดียว ทุกอย่างเคยเป็นสิ่งที่ตัวเราเองตอนก่อนมาที่นี่คิดว่าเราไม่น่าทำได้ พอได้มาเจอได้มาใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวจริงๆก็รู้สึกว่า มันก็ไม่ได้ยากนี่นา เรากลัวอะไรนะตอนนั้น สิ่งหนึ่งที่ได้กลับไปแน่ๆเลยก็คือความกล้า (ถึงภาษาอาจจะไม่ค่อยก็ตาม…;-;) ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมาอยู่คนเดียวได้ นึกถึงตอนร้องไห้กอดแม่เมื่อคืนก่อนบินเลย แต่พูดถึงมันก็ไม่ได้อยู่คนเดียวจริงๆ มีเพื่อนคนไทยที่ดีมากๆอยู่ด้วยกันตลอด เลยไม่เหงา ก็เพิ่งมาคิดดูว่าถ้าเกิดมาคนเดียวและอยู่คนเดียวจริงๆ จะเหงาขนาดไหน จะอยู่ไหวไหม จะร้องไห้กี่รอบ 555 ก่อนมานี่ยังพูดกับเพื่อนอยู่เลยว่านี่ร้องไห้หาแม่แน่นอน แต่พอมาจริงๆมันก็ไม่ขนาดนั้นมะ มาอยู่นี่ยังไม่เคยร้องไห้เลย (ยกเว้นวันที่13ตุลาและอีกสองสามวัน) เรื่องการใช้ชีวิต การเรียน สบายใจมาก ไม่มีเรื่องกังวล รู้สึกว่าก็โชคดีเหมือนกัน กลับกลายเป็นว่าตอนแรกกลัวที่จะมา ตอนนี้กลายเป็นกลัวที่จะกลับแล้ว 555555 คิดถึงอาหารไทย คิดถึงครอบครัว แต่………. 5555 ละไว้ในฐานที่เข้าใจ กลับไปก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับมาที่นี่อีก… (หรืออาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลย) ต้องคิดถึงแน่ๆเลย โดยเฉพาะท้องฟ้ากว้างๆ รักท้องฟ้าที่นี่ที่สุดเลย ♡

[fernxkanazawa-blog]

บ๊ายบายชิรามิเนะ

จบทริปชิรามิเนะแล้วว้อย อหหหหหหหหหหหห

เป็นทริปที่แบบลงไปเพราะคิดว่าจะจอยๆ ดูมีกิจกรรมให้ทำ ตกปลา ทำน้ำผึ้ง บลาๆ นี่คือความคิดก่อนที่จะเห็นชิรามิเนะ หลังจากทริปสองที่พาไปปีนเขา(โดยที่ไม่บอกล่วงหน้า) จะพาไปตกปลา(สิ่งเดียวที่น่าตื่นเต้นและรอคอย) กลับพาฉันไปเก็บซันไซเก็บแล้วเก็บอีก ละแม่งร้อนแบบร้องขอชีวิต วันนั้นแม่งสรุปปีนเขาและปีนเขาและปีนเขาอย่างเดียว ขานี่สั่นพับๆ ห้องน้ำก็ไม่มีให้อาบ หมอนก็แข็งนอนไม่หลับ โอ้ย เน่าไปวันนึงและกลับคานา

มาทริปที่สาม พาไปใช้แรงงาน เหมือนเอาเด็กกระจายไปฝึกงานที่ต่างๆ ไปทำงานกับคนท้องถิ่น สรุปง่ายๆคือเอาไปใช้แรงงานนั้นแหละ งานคนอื่นอาจจะได้ประสบการณ์ใหม่ๆบ้าง ได้ความรู้เรื่องต่างๆบ้าง เช่นแบบทำอาหารท้องถิ่น หรืออะไรที่แปลกใหม่ที่ไม่ได้ทำในชีวิตอะ แต่งานที่อีนี่ไปทำดันเป็นเรียวกัง แล้วงานโรงแรมแม่งมีอะไรอะนอกจากทำความสะอาดห้อง เตรียมอาหาร เสิร์ฟอาหาร แม่งไม่ต่างกับงานร้านอาหารเลย สรุปความรู้สึกคือเหมือนมาทำไบท์แล้วไม่ได้ตังอะ ไม่ได้อะไรกลับมาเลย =_= แต่เรื่องความใจดีความเฟรนลี่ของคนที่นั่นก็ประทับใจมาก (แต่ก็มีแค่เรื่องนี้ปะวะ)

ทริปสุดท้ายแม่งพีคสุด ร้อนก็ร้อน น่าเบื่อก็น่าเบื่อ คือช่วงที่ไปเป็นงานเทศกาลของที่นั่นพอดี มีสองวัน คนก็โหรงเหรงตามสไตล์บ้านนอก วันแรกที่ไปถึงประมาณเย็นๆ อ่ะ เขาให้ไปซ้อมเต้นก่อนก็ไป ซ้อมเสร็จกลับมากินข้าวนอน ตื่นเช้ามาอีกวันกินข้าวเช้าละก็ให้เตรียมฮัปเปียวสำหรับวันสุดท้าย ละไม่อยากจะบ่นนนนนนนนน คือตารางทำมาก็สลับไปสลับมาไม่ปรึกษานักเรียนเลย ฉันก็งงไปสิ เอ่าสรุปยังไงกันแน่ ตอนคาบแรกบอกมีฮัปเปียวกลุ่ม พอจะถึงวันไปทริปบอกให้เตรียมฮัปเปียวเดี่ยวมา นี่ก็เอ๋อดิ อะเขาบอกงั้นก็เตรียมๆไป สรุปพอไปถึงที่นั่น ดันบอกให้ฮัปเปียวเป็นกลุ่ม เอ้ายังไง ละก็ต้องเตรียมใหม่อีก จะบ้าตาย ความผียังไม่หมดเท่านี้หรอกนะ หลังจากกินข้าวเที่ยงก็ให้ไปตากแดดดูผู้ชายแบกเสลี่ยง นี่สงสาร ขนาดยืนเฉยๆยังร้อนจะตายชัก และก็มีการตำโมจิแจก อันนี้อร่อย หลังจากนั้นก็ฟรีไทม์จ่ะ ยาวๆไปจนถึงเย็น ให้ใส่ยูกาตะรัดพุงจนหายใจไม่ออกเตรียมไปมะสึริ เป็นงานที่มียะไตประมาน 5 ร้าน ก็เงียบๆดี ละก็ฟรีไทม์อีกยาวๆไปจนถึงทุ่มนึง ได้เวลาที่เต้น ก็เต้นวนไปค่ะ คือเสียเวลามากๆ ตอนเช้าคือไม่มีอะไรให้ทำเลย ประเด็นหลักๆสุดคือแค่มาเต้นรวมกันนี่แหละ ท่าเต้นก็ไม่เห็นต้องซ้อมมากมาย อยู่ดีๆเพลงก็เปลี่ยน ท่าเต้นก็ต้องด้นสดตามคนอื่น ไอ่เราก็คิดว่าเขาจะต้องการความเป๊ะมากถึงขั้นต้องซ้อมก่อนไปงานเลยนะ สรุปแม่งก็มั่วๆอยู่ดี ท่าที่ไม่ได้ซ้อมก็มี เขาบอกว่ามีคนมารวมกัน 1300 คนนะตามชื่องาน แม่งครบจริงป่าวก็ไม่รู้ วันนั้นเหงื่อนี่ออกเยอะมาก อยากอาบน้ำมากแต่ไม่อยากไปออนเซ็น แต่เซนเซบอกว่ามีชาวเวอร์แต่ต้องไปบ้านคนอื่นไรงี้ เราก็ไปถามดู สรุปเป็นบ้านครอบครัวนึงและแบบดีมากกกกกกกกกกก อยากกราบป้า ใจดีแบบ ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว บริการทุกอย่างทั้งๆที่นี่ก็ไม่ได้ทำอะไรให้ป้าเลยแถมมาทำให้เดือดร้อนอีกต่างหาก ลืมของไว้บ้านป้า ป้าก็อุส่าถ่อเอามาให้ถึงที่นอน โอ้ย กราบป้าหนึ่งที คิดในใจ อยู่สี่วันได้อาบน้ำวันนึงก็ดีวะ ;w; แฮปปี้มาก บ้านป้าโคตรดี ดูภายนอกโคตรเก่า แต่ข้างในนี่หรูแบบ โหหหหห กราบป้าอีกที

วันที่สามของทริป ตื่นมากินข้าวแล้วก็ไปร่วมเทศกาลอีกวัน เซนเซบอกว่าเขาจะขนน้ำที่ไหลมาจากบนเขานะคะ เอามากินนะคะ เป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์กินแล้วอายุยืนนะคะ แต่ระหว่างที่ขนน้ำมากลางเมืองคือ เบียร์โนมิโฮไดจ้า ตามด้วยลุงๆสูบบุหรี่แบบไม่อั้น ค่ะ........ ลุงกินน้ำศักดิ์สิทธิ์หมดถังอายุลุงก็ไม่ยืนหรอก ไม่เก็ทในจุดนี้จริงๆ ละวิธีการขนคือเป็นท่อนซุงใหญ่ๆเอามาทำเป็นคล้ายๆรถ เอาถังน้้ำศักดิ์สิทธิ์(ซึ่งไม่รู้มีน้ำจริงๆหรือเปล่า) กับกระป๋องเบียร์มหาศาลวางไว้บนนั้น โดยที่ไม่มีล้อนาจาาาาาาาา ละเคลื่อนด้วยแรงคนดึงค่ะ โอ้ยยยย ลากกันเป็นสองสามชั่วโมงกับระยะทางที่เดินเท้าประมาณสิบนาที ริวกักเซที่มาก็โดนเกณฑ์ไปลากค่ะ ก็ลากวนไป แต่นี่หนี พอจบงานกินข้าวเที่ยง ฟรีไทม์อีกแล้ว สามชั่วโมง คือด้วยความที่มันเป็นหมู่บ้านที่ไม่มีอะไรจริงๆอะ ก็นั่งหายใจทิ้งไปสามชั่วโมง แล้วก็กินข้าวเย็น แล้วก็ฟรีไทม์ แล้วก็นอน สรุปวันนั้นเวลาส่วนใหญ่คือฟรีไทม์ที่ไม่มีอะไรทำเลย

วันสุดท้าย (ดีใจชิบหาย) ตื่นมาก็กินข้าว ฟรีไทม์เตรียมพรีเซ้นท์อีกนิดหน่อย เตรียมทำอาหารของแต่ละชา��ิ อันนี้ก็อยากบ่นอีก เฮ้อ คือรีเควชหมูไปจะทำลาบ เซนเซดันไม่ให้ บอกว่ามีคนทำหมูเยอะแล้ว ช่วยทำข้าวผัดกุ้งได้ไหม แล้วมาบอกในเวลาที่เตรียมไรไม่ทันแล้วอะ แล้วข้าวผัดมันไม่ไทยอะเพื่อนนน สรุปก็จะทำลาบ แต่เป็นลาบกุ้ง ละมันไม่อร่อยโว้ย ร้องไห้ ตอนเตรียมอะไรเสร็จก็ถามเซนเซว่าทำไมไม่ให้ใช้กุ้ง ก็บ่นว่าถ้าเป็นไก่ก็ได้นะ เซนเซก็ไปหยิบไก่มาให้ คือแบบบบบบบ ไม่ทันแล้วว้อย อยากเอาเวลาที่ล้างกุ้ง แกะขี้กุ้ง ละกุ้งแม่งตัวก็เล็ก เอามาสับไก่มากๆ คือถ้าเป็นไก่ตอนแรกทุกอย่างคือสบายไปละ สรุปคือมันไม่อร่อยอะ ด้วยความที่เป็นกุ้งรสชาติมันจืด เห้อ พอถึงเวลาพรีเซ้นต์ตอนสี่โมงครึ่งก็พรีไป พรีจบก็ไปทำอาหารต่อ เสร็จก็เอามากิน เขาก็เชิญคนที่พวกเราเคยไปทำงานด้วยมาทานอาหารกัน นั่งกินนั่งเม้าท์ไป ละอยู่ดีๆก็ให้ลุกขึ้นมาเต้นเพลงพื้นเมือง ต่อแถวเต้นวนรอบโต๊ะกินข้าว คือแบบว้อทเดอะฟัก คืออะไร แล้วก็ให้แต่ละประเทศมาร้องเพลงของประเทศตัวเอง คนอื่นก็แหลกเบียร์กันเมาแหลก และก็ให้เต้นอีกรอบ ไม่รู้จะเต้นอะไรนักหนา =_= พอทุกอย่างจบก็เก็บโต๊ะล้างจานเตรียมตัวกลับคันนา ไม่เคยอยากกลับคานาซาว่าขนาดนี้มาก่อน คิดถึงเตียงและห้องน้ำแคบๆที่หอ คิดถึงแอร์ คิดถึงน้องหมีพู

ทริปสุดท้ายถึงมีเทศกาลแต่เป็นทริปที่น่าเบื่อที่สุดเลยอะ คือด้วยความที่ที่นั่นมันไม่มีอะไรจริงๆ มันไม่มีอะไรให้ทำเลยอะ ละให้ไปอยู่สี่วัน ซึ่งนี่ก็คิดว่าเขาคงหาอะไรมาให้เราทำไม่ได้แล้วแหละ มันเลยมีฟรีไทม์เยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปกติฟรีไทม์แม่งจะเป็นช่วงเวลาที่แบบรอคอยอะ เมื่อไหร่จะได้พักไรงี้ แต่ทริปนี้แม่งแบบ ฟรีอีกแล้วเหรอวะ ละมันไม่มีอะไรทำอะ ก็นอน แล้วมันก็มีแค่นอนกับนอนกับนอน นอนแล้วนอนอีก มันว่างจนแบบอยากจะเอาการบ้านมาทำเลยอะขยันเรียนขึ้นมาทันที หายใจทิ้งไปเยอะมาก จะจัดทริปอะไรยาวขนาดนี้ มันเบื่อจนต้องหาอะไรเล่นกันเอง คนจีนนี่เอากระดาษโอริกามิมาขยุมเป็นก้อนลูกบอลแล้วเอาพัดที่เขาแจกมาตั้งวงตีกันอะ คือน่าเบื่อจนต้องมาทำอะไรแบบนี้

เรื่องข้าวเช้าอีก ปกติทุกทริปจะมีกล้วยไม่ก็ไข่ต้มหรือขนมปังเตรียมไว้ให้ มีกาแฟมีโกโก้ แต่ครั้งนี้คือแบบ ว้อทเดอะฟักอีกแล้ว มีแค่ข้าวกับน้ำซุปสาหร่าย(ที่ไม่อร่อย)บ้างหล่ะ ข้าวกับถั่ว คือมันไม่มีอะไรกินจริงๆถึงขนาดแบบต้องเอาโชยุมาราดข้าวกินอะ คืออย่างน้อยแบบ มีกล้วยมีหนมปังมีไข่ต้ม มันก็โอเคแล้วอะแต่ไม่เตรียมมาให้ บางวันแม่งมีแต่ข้าวกับถั่วเหลือเมื่อวานที่แบบโหรงเหรงอะ นี่จ่ายไปห้าพันเพื่อแค่นี้จริงๆหรอมมม แล้วทุกมื้อที่กินก็ไร้เนื้อ ถึงมีก็มาแบบโหรงเหรง จะบ้าตาย

แล้วระหว่างที่ไม่อยู่ผู้ชายก็เริงร่า ไลฟ์กันเป็นว่าเล่น อยู่นุ้นเน็ตก็กาก ระทมมาก จบทริปละเหมือนหลุดพ้นอะไรสักอย่าง หลังจากนี้ก็ต้องเตรียมตัวเก็บของเตรียมกลับประเทศแล้ว ใจหายมากๆ ไม่อยากกลับเลยโว้ยยยยยยย

[fernxkanazawa-blog]

ความเขียว

เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ได้อัพมาตั้งแต่ตอนช่วงหิมะตก จนตอนนี้ความเขียวได้ปกคลุมคานาซาว่าแล้ว อากาศก็ร้อนๆหนาวๆแล้วแต่วัน -_- อีกไม่เดือนก็จะกลับแล้ว เร็วเหมือนกันนะ ใจหาย ไม่อยากกลับไปเรียนอะประเด็น 555 แต่อยากกลับไปกินมากค่ะ

เมื่อตอนโกลเด้นวีคก็ได้ไปดูเทศกาลทิวลิปมา สวยมากกกกกกกกกกกกกกก คือดอกไม้สีสดมากจนนึกว่าของปลอม ปลูกไงให้สวยงี้วะ เห็นแล้วนึกถึงแม่ ถ้าแม่มาต้องตื่นเต้นและขอให้ถ่ายรูปให้รัวๆ แน่นอน แต่เราไปแปปๆละก็กลับเพราะแดดร้อนมากแบบจะตาย+หิวมาก รวมๆแล้วก็ประทับใจดีค่ะ บังเอิญเจอติวเตอร์ที่ไม่ได้คุยกันมานานมากด้วย

อยากจะพูดเรื่องติ่งนิดนึง คือเป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆเลยอะที่ได้มาติ่งที่ญี่ปุ่น แม่งแบบเป็นความสบายใจที่หาไม่ได้จากที่ไทย เอาจริงๆเราว่าบรรยากาศของคอนเสิร์ต ที่ไทยมันดีกว่าแหละ มันสนุกกว่าเพราะคนไทยมันเย้วๆอะ สนุก แต่ถ้าพูดถึงการจัดการ ญี่ปุ่นนี่ที่หนึ่งเลยอะ ไปติ่งแล้วสบายใจไม่มีความแบบเหม็นเบื่อ ความเลท หรือความผีของสตาฟบลาๆๆ และเราชอบที่แฟนคลับญี่ปุ่นมีแต่ผู้ใหญ่ ความเด็กผีจะไม่มี และญี่ปุ่นตัวเตี้ย ยืนไม่เบียด แฮปปี้มาก รวมๆแล้วโคตรประทับใจ จะเก็บตังมาติ่งที่ญี่ปุ่นอีก

สิ่งที่ดีใจมากๆคือ ได้ไปไฮทัชกัซ 2 รอบแหนะ โอซาก้าและโตเกียว โคตรไฟว้ แต่คิดว่าถ้าไม่ได้ไปก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้วอะ เลยเออ เอาไง��อากัน สรุปก็แฮปปี้มากๆ คุ้มเงินที่เสีย(เหรอวะ) อย่างน้อยยังดีกว่าเสียค่าเครื่องบิน 55555 เดือน5-6นี่เปย์รัวๆไม่ได้พักเลย จะเป็นลม ไปเซปนาโงย่าก็ได้เจอพี่ๆอากาเซด้วยกัน มีความสุขมากๆ โชคดีมากที่ได้มานาโงาย่า เป็นครั้งแรกที่โคตรประทับใจเลย

จากความเขียวกลายมาเป็นเรื่องติ่งได้ไงเนี่ย

[fernxkanazawa-blog]

อัพเดทในรอบปี(ไม่ใช่)

ไม่ได้เขียนมานานมาก ตอนแรกว่าจะอัพบ่อยๆ จะได้ไม่ลืม แต่ปรากฏว่าขี้เกียจ =_= ชีวิตก็ไม่มีอะไรมาก เรียนๆ สอบๆ ติ่งๆ เรื่องติ่งนี่อัพเดทไปในทวิตเรียบร้อยละ แต่เรื่องอื่นๆในคานาซาว่านั้น ก็มีไปออกทริปวิชาฮะคุซัง เหนื่อยแทบขาดใจอะ นอนคืนนึง ไม่ได้อาบน้ำด้วย เซนเซบอกว่าที่นี่ไม่มีชาวเวอร์ มีแต่ออนเซ็น โอฟุโระ คือแบบ หะ? แล้วใช้ชีวิตโดยที่ไม่อาบน้ำเนื่ยนะ เขาบอกว่าที่นี่มันอากาศหนาวเขาไม่ค่อยอาบกัน ถ้าอาบก็แข็งตายพอดี แล้วหน้าร้อนล่ะ? เครื่องทำน้ำอุ่นก็มีมั้ยสมัยนี้แล้ว ไม่เข้าใจตรงนี้ คือรอบนั้นไปแค่คืนเดียวไงยังโอเคอยู่ ละสองคืนสามคืนอะ ไม่ตายเหรอวะ จะอาบน้ำที่ไหนนนนน

ละประเด็นคือพาไปเดินเขา สองชั่วโมง แม่งเหนื่อยชิบหายแบบไม่ไหวแล้ว จะเป็นลม เดินลงเขามาเสร็จนี่ขาสั่นพับๆ ได้กินข้าวปั้นสามก้อน ที่รสชาติก็พอแหลกได้ ไม่ประทับใจอย่างแรวง โฮ นอนก็นอนไม่สบาย เดินเขาเก็บ山菜อีก หน้านี่จะมืด แดดโคตรแรง สิ่งที่ประทับใจที่สุดคือน้ำตกและแม่น้ำเย็นๆ(ที่เขาไม่ได้ตั้งใจพาไป) สวยมาก อยากเล่นน้ำเลย คิดถึงน้ำตกที่เคยไปเที่ยวที่ไทย อยากไปอีก

ทริปนี้ก็มีแค่นี้อะไม่มีไรมาก นั่งฟังผู้สูงอายุคุยกันเรื่องเผาถ่าน เขาดูภูมิใจกับการเผาถ่านมากๆ พราวลี่พรีเซ้นจนรู้สึกว่า มันน่าตื่นตาตื่นใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ? แล้วก็ได้เรียน　白峰弁มาด้วย よしたいแปลว่าありがとう และ のいのแปลว่าさようなら จบ (ปล. แต่คนที่นุ้นเขาเฟรนลี่จริงๆ ด้วยความที่มันเป็นหมู่บ้านเล็กๆด้วยมั้ง รู้จักกันหมดงี้)

เอาจริงๆเราไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาพยายามที่จะชวนทุกคนให้มาเห็นค่าในที่ๆเขาอยู่ ชวนคนมาอยู่ แต่ความสะดวกสบายไม่มีให้ ใครจะมาอยากอยู่อะ? เข้าใจว่าอยากรักษาวัฒนธรรมเดิม เมื่อก่อนไม่ต้องใช้เงินซื้ออะไร ทำเองได้หมด แต่ปัจจุบันโลกมันหมุนไป เทคโนโลยีที่เพิ่มความสะดวกสบายมันมีอะ ทำไมคนจะต้องมาลำบาก ซึ่งคนที่พูดว่าไม่เห็นลำบากเลย ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกก็รู้สึกว่าใช้ชีวิตได้อย่างสบายแล้ว ก็มีแต่คนแก่ที่เคยชินกับการอยู่แบบนี้เท่านั้นแหลพ เด็กที่เพิ่งเกิดหรือคนรุ่นใหม่ที่เขาโตมาในยุคที่มีเครื่องทุ่นแรงมีเทคโนโลยีที่มันช่วยในการใช้ชีวิตให้สบายขึ้น ใครจะอยากมาใช้ชีวิตแบบนี้อะถามจริง เรารู้สึกว่าเขายึดติดเกินไปอะ ถ้าอยากให้คนมาอยู่จริงๆ ก็ต้องทำให้มันน่าอยู่สิ ต้องมีความสะดวกสบายสิ อย่าว่างั้นงี้เลย shower ยังไม่มี ใครจะอยากมาอยู่วะ =_= ความเห็นส่วนตัวเราคิดว่ามันก็ดีที่คิดจะรักษาอะไรเดิมๆ รักษาวัฒนธรรมให้สืบทอดต่อไป แต่ในอีกแง่นึงโลกมันหมุนไปตามเวลา ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ บางสิ่งบางอย่างอาจจะหายไปเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วอะ เอาจริงๆนะ มีคนนึงถามคนที่อยากจะสืบทอดการเผาถ่านต่อไปว่าเหตุผลที่อยากจะทำต่อคืออะไร เขายังตอบว่าไม่รู้เลยอะ คือแบบ เอ้า!

นอกจากทริปฮะคุซังที่มันไม่ค่อยจะมีอะไรประทับใจแล้ว ก็มีอีกอย่างที่ประทับใจคือ เทศการเมืองคานาซาว่า 第６６回金沢百万石まつり โคตรอเมซิ่งอะ คือปิดถนนตั้งแต่เช้าตั้งแต่เอคิถึงเคนโระคุเอ็น เดินขบวนแล้วเดินขบวนอีก ทั้งบ่ายและเย็น แล้วคนเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหมือนมากันทั้งจังหวัด ปิดถนนยาวไปถึงคาตามาจิ มีสตรีทบาส มีโคโยตี้(ที่เปิดเพลงบิ๊กแบงด้วย) สนุกดีเหมือนกัน ประทับใจตรงที่มันเป็นอะไรที่สุดยอดดีเหมือนกันนะที่ทุกคนพร้อมใจกันมาเดินขบวนเต้นกันเยอะขนาดนี้ ไม่ใช่แค่คนเต้นที่เยอะ แต่คนมาดูก็เยอะเหมือนกัน ชอบความญี่ปุ่นตรงที่เขาดูใส่ใจกับวัฒนธรรมดั้งเดิมของเขามากๆ และให้ความร่วมมือกัน ลองคิดว่าถ้าที่ไทยมีเทศกาลประจำจังหวัดหรืออะไรเถือกนี้ คนคงไม่มาร่วมงานกันเยอะขนาดนี้อะ อเมซิ่งดี ทั้งๆที่ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เทคโนโลยีมากๆ มีความทันสมัยมากๆ กลับเป็นประเทศที่ยังรักษาและสืบทอดวัฒนธรรมเก่าๆไว้ได้อยู่ แม้แต่เด็กหรือคนต่างชาติอะ ประทับใจมากๆตรงนี้ และที่ชอบมากที่สุดคือ カステラ อร่อยมาก แงงงง (ปล. ขบวนคินไดมีแต่กระเหรี่ยงค่ะพูดแค่นี้555)

[fernxkanazawa-blog]

ไม่ได้อัพเดทนาน

จากที่คิดว่าจะคอยมาอัพเดทเรื่อยๆ แต่แต่ละวันสูบพลังงานชีวิตเหลือเกิน แป๊ปๆหมดวันละ ก็เลยเออ นึกไรออกก็รวบยอดเลยแล้วกันนะ

ตั้งแต่เมื่อไหรวะ... ถถถถถถถถถถถ

ก็มีไปสมัครงาน ตรวจสุขภาพ ช็อปปิ้ง คินไดไซ ทำการบ้าน ทำการบ้าน ทำการบ้าน 555

ไปสมัครงานมา ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าสรุปอะไรยังไง จะได้ทำหรือไม่ทำ... คือเขาออกแนวอยากได้คนทำดึก แต่นี่กลับดึกไม่ได้ไงไม่มีรถกลับ ต้องเดินขึ้นมาจากอีออน 30 นาทีก็ไม่ไหวมะ ถ้าอากาศไม่หนาวก็โอเคอะ แต่นี่แบบ............ / ละก็ไปตรวจสุขภาพ ตรวจฉี่ เอ็กซ์เรย์ปอด ตามนั้น / พีคสุดคือเมื่อวานนั่งรถไปเอคิละเดินต่อ จุดหมายปลายทางคือ GU นั่นเอง อยู่ที่อีออนทาวน์ ซึ่งอยู่ข้างหลังคานาซาว่าเอคิ ซึ่งแม่งก็ไม่เห็นเจริญอย่างที่คิดเอาไว้เลยฟะ เดินค่อนข้างไกล หนาวด้วย ละวันนี้ดันเป็นวันที่ฝนตกทั้งวันด้วยไง ตายสิคะ ทั้งหนาวทั้งเปียกทั้งลมจะบ้าจาย สรุปตั้งเป้าหมายว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าที่จียูก็ไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือมาเลย เศร้าชห แต่ก็รอรถเมล์นั่งกลับมาเอคิ ซึ่งแม่งทรมานมาก ทรมานสุดตั้งแต่มาอยู่ละ ยืนกางร่มตากฝนหนาวๆ อากาศ 14 องศา เพื่อรอรถเมล์ ;-; สุดท้ายก็เดินไปโคริมโบซื้อเสื้อผ้าที่ยูนิโคลแทน กลับบ้านสบายใจ เออก่อนเดินไปจียูแวะกินร้านกิวด้งแดกด่วน ชื่อร้านไรจำไม่ได้ละ โคตรกดดันชีวิต ข้าวจะติดคอตาย 5555555 เป็นประสบการณ์ที่ดี คือแบบเออแดกด่วนจริงๆ แดกกันเร็วมาก พูดถึงเรื่องกิน วันนั้นนี่แบบกินเยอะไปไหนอะ 555555555 คือบ่นหิวทุกสองชั่วโมง ประเทศญี่ปุ่นนี่มันยังไงวะ ประหลาด

ช็อปปิ้งยังไม่จบนะฮะ วันนี้หลังจากเดินคานาซาว่าไดกักคุบุงคะไซจบ ก็นั่งรถไปยูนิโคลเพื่อไปซื้อแจ็คเก็ตที่อยากได้ ตอนแรกอยากได้ที่จียูแต่ไม่ได้ซื้อมา เสียดายเหมือนกัน คิดว่าน่าจะไม่จำเป็น แต่พอวันนี้ไปเดินเล่นละแบบ เออแม่ง ไม่ไหวว่ะ 55555555 ต้องไปซื้อ ดีที่ราคามันเท่ากัน แต่หมดไปเยอะอยู่ ;w; แม่หนูขอโทษ มันต้องใช้จริงๆอะ

เดินคินไดไซก็แบบอารมณ์นร.มาทำของกินขายไรงี้ อย่าถามถึงรสชาตินะ เศร้าอะ 55555 ทาโกะ โอโคโนมิยากิงี้ กินทีกลัวจะเป็นมะเร็ง ทำไหม้แบบเออกล้าขายก็กล้ากินวะ ถถถถถถถ ละก็มีโชว์นุ่นนี่ มีบินเฮลิคอปเตอร์ มันก็ไม่ได้แบบครึกครื้นไรขนาดนั้นอะ ธรรมดา ออกจะน่าเบื่อไปหน่อย มันไม่มีไรน่าสนใจขนาดนั้น แต่ที่ประทับใจที่สุดคือ Acappella Live อะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถ่ายคลิปมาหลายอยู่ ร้องเพราะทุกวงเลย ดูตั้งกะวงแรกยันวงสุดท้าย ดีงาม /ปรบมือ ก็ว่าช่วงก่อนวันงานเขามารวมกลุ่มซ้อมร้องกัน นี่เดินเจอบ่อย เพราะมากๆๆๆ ชอบบบบบบ ดีอ๊ะะะ

พรุ่งนี้มีทริปไปดูใบไม้แดง ขอให้มีชีวิตรอดกลับมานะ 555 ฮือ หนาว ทุกวันนี้ขออย่างเดียวอะ อย่าป่วย แค่นี้พี่ก็ไม่ไหวแล้ว ;^;

[fernxkanazawa-blog]

เปิดซิมและมีทติ้งหอครั้งแรก

เรื่องเริ่มจากถามติวเตอร์เรื่องซิมว่ามันต้องใช้เบอร์โทรศัพท์ในการสมัครอะ แต่เขาก็แนะนำว่าให้ไปสมัครชั้นสองอีออน ละก็เลยแบบเออลองดูของพี่ในกรุ๊ปคานา ลองเทียบราคาดูมันก็พอๆกัน ก็นัดกะติวเตอร์เรียบร้อย นางน่ารักมากกกกก >3< อายุเท่ากันแต่นางอยู่ปีสาม ก็นั่งบัสไปด้วยกันละก็ไปทำซิม ตอนแรกนางก็คุยกะพนักงานโน่นนั่นนี่ช้ะ สรุปก็เออมานั่งดูแพคเก็จ ประเด็นคือ 1,600 ต่อเดือน 2GB อห น้อย! ละก็แบบลังเลว่าจะทำอันนี้เลยดีมั้ย หรือจะไปทำที่คานาซาว่าเอคิ 5555 ละคือลังเลนานมากไง จนพนักงานนางก็แบบออกทะเลไปไกล ถามว่า Iphone ฉันซิมพรี่มั้ย อินี่ก็งง ซิมพรี่ไรวะ ถามว่าภ.อังกฤษคือไร นางก็ซิมพรี่วะเอโกะเดส... อ่าวมึง งงไปอีก ละก็เด๋อๆนานมากว่าสรุปโทรศัพท์กูซิมพรี่มั้ย เลยหันไปถามติวเตอร์ว่าคือไรเขียนให้ดูหน่อย สรุปมันคือ SIM FREE โว้ย อิห่อ 5555 ตลก สรุปก็ยังไม่สามารถสรุปได้ว่าไอโฟนฉันซิมพรี่(ซิมฟรี)หรือเปล่า และด้วยที่มันเป็นค่าย docomo ฉันเลยเล่าให้ฟังว่าฉันเคยใช้ซิมของค่ายโดโคโมะมาก่อนนะ แบบว่าซื้อมาจากไทยเป็นซิมท่องเที่ยวน่ะยู ฟอทราเวล นางก็ถามว่าแบบใช้มาก่อนเหรอหรือยังไงตอนนี้ใช้อยู่มั้ยอะไรไม่รู้กูงงมากตอนนั้น ก็เลยบอกว่าไอยูสอาฟเตอร์คัมทูเจแปนน่ะ นางก็ อ๊าาา โซเระวะซิมพรี่เดส! เท่านั้นล่ะมึง จบ! =____=a คือไม่เข้าใจไงเพราะเพิ่งเคยได้ยินคำนี้ครั้งแรก คือนางบอกว่าถ้าไอโฟนไม่ใช่ซิมฟรีอะ อาจจะใช้ไม่ได้นะ ว้อท! งง แต่มันต้องใช้ได้ดิวะ ใครมาสมัครก็ใช้ได้ไม่เห็นมีปัญหา ละพอเออ ตกลงสมัคร 2GB ใช่มะ เศร้าโคตรอ���แต่ก็แบบขี้เกียจไปคานาซาว่าเอคิปะวะ ไกลสัส ละพอเลือกเสร็จเพื่อนคนไทยอีกคนเดินมา นางบอกเนี่ย 1,600 3GB นี่แบบ ห้ะ!!!!!!!!!!!!!! ว้อทเดอะฟัคคคค!!!!!!!!!!!! ทำไมกูได้สองจิ้กล่ะ เอาล่ะทีนี้แม่งเครียดยาว งงมากว่าทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นอยด์สุด เลยแบบเออรอซิม 1 ชม. ติวเตอร์ก็หนีกูไปเลยค่ะ สงสารมาก 5555555 ก็ไปกินข้าวรอเวลา ก็เดินมาเจอเพื่อนคนนั้นละขอดูซิมที่นางทำมา เอ้า! แม่งก็อันเดียวกันนี่ ทำไมของกูได้สองล่ะ บ้าไปแล้ว! นี่เลยแบบเออ นอยด์ว่ะไรวะ พยายามไม่คิดไรละก็เดินไปบิดกาชาปอง ถถถถถถ ละติวเตอร์นางก็ไลน์มาหาตอนทุ่มกว่าๆว่าซิมน่าจะได้แล้วนะ ฉันก็เดินไปรับ ก็คุยว่าต้องทำไรบ้าง เสร็จก็จ่าย 3,000 ค่ะ ได้ซิมมาละก็เดินๆออกมาดูว่าเพื่อนแม่งไปเอาโบรชัวร์นั้นมาจากไหน ก็เจอค่ะ สรุปแม่ง 1,600 3GB นี่ก็สงสัย เอ้าทำไมแม่งไม่เท่ากันล่ะ กูงง ก็สมัคร��ี่เดียวกัน ทนไม่ไหวต้องเดินไปถามว่ามันอันเดียวกันมั้ย นางบอกอันเดียวกัน ฉันก็บอก เอ้าก็แกบอกว่าฉันได้ 2GB อะ เอาไง นางก็เลยเอาเอกสารฉันไปดู สรุปคือ กู ได้ 3GB อหหหหหหห เมิง! ตอนนั้นแบบทั้งโล่งใจและแอบด่าในใจเบาๆ คือถ้ามึงบอกกูตั้งแต่แรกว่า 3GB อะ เรื่องมันจะไม่ยืดเยื้อขนาดนี้ กูจะตกลงเอาตั้งแต่แรกและมันจะไม่ออกทะเลไปซิมพรี่เข้าใจมั้ย!!!!! โหยโคตรเสียเวลา ละคือไง ไม่ทันบัสกลับหอ ต้องเดิน ซึ่งก็อากาศเย็นๆดี และด้วยความที่เออเน็ต 3GB สบายใจและ 555 เลยอารมณ์ดีกลับหอไป orientation ถถถถถถ แต่ถึงอย่างนั้นพนักงานโคตรดีเลยนะ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงช้ะ แบบเงอะๆงะๆ นางก็เอโกะเดะโมะอี้เดส ฉันก็เออๆ พูดอิ้งก็ได้ นางก็ไม่ค่อยเก่งอิ้งนะแต่นางแบบโคตรพยายาม ดีมากกกกๆๆๆๆๆๆๆ ประทับใจตรงนี้ พยายามอธิบายสุดๆ เปิดดงเปิดดิก 5555 นี่ก็พูดปุ่นผสมอิ้ง นางก็ปุ่นผสมอิ้ง แต่รวมๆแล้วเข้าใจก็โอเคอะ กร๊าก สงสารทุกคนที่ต้องมาเจอกระเหรี่ยงอย่างฉัน 55555555555555 เด๋อได้ทุกวี่ทุกวัน

ก็เดินมาหอใช่มะ ฟัง orientation เสร็จก็สรุปได้ว่า มีปาร์ตี้ทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนจ้า และนี่ก็คือวันอาทิตย์ต้นเดือน ก็มีขนงขนมน้ำเนิ้ม นั่งคุยเล่นเกมส์ร้องเกะ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะแบ่งเป็นแก๊งอาเซียนร่วมใจกับอียูร่วมใจค่ะ 55555 สิ่งที่ได้จากการมีทติ้งครั้งนี้คือทุกคนพูดญปเก่งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกเก่งชิบหายยยยยยยยยยยย นี่มันคนญปชัดๆ ตูนี่นั่งเงียบเลยค่ะ งงแดก 555 ฮืออออ ก็นั่งเม้ามอยกับแก๊งอาเซียนร่วมใจ เพื่อนไต้หวันนางก็บอกว่ามินนะไทยจิน? ไทยจินนั่งกันอยู่ 4 คนก็แบบ ช่ายจ้า นางก็บอกว่าตอนแรกคิดว่าฉันเป็นคนเกาหลีเว้ย ละเพื่อนอินโดนางก็บอกว่าใช่ๆ แบบโอชาเระ ฉันก็แบบ เหรอวะะะ เพื่อนไทยนางนึงก็บอกว่า จริงๆ ตอนแรกคิดว่าคนเกาหลี 5555 โอ้ย ดูอินเตอร์ขึ้นมาทันที แต่ทุกคนพูดญี่ปุ่นเก่งมากๆ จริงๆ อะ ยอมแพ้เลย เก่งกันไปไหนวะ ไม่ต้องเรียนแล้ว 555 ;w; แต่ทุกคนก็ดูสนุกสนานเฟรนลี่ดีนะ ติดที่ว่าถ้าฉันพูดได้คล่องๆฉันก็คงตีสนิทได้แหละ แต่แบบฉันไม่สามารถขนาดนั้น นางคุยกันปร๋อมาก 555 สู้ต่อไปทาเคชิ

[fernxkanazawa-blog]

(ต่อ)

หอ Sakigake คือแบบดีงาม บ้านสวยน่ารักมาก สงบมาก ดีอะ ของก็ดูใหม่ไปหมดเลย ห้องก็น่ารัก ที่สำคัญส้วมอัตโนมัติ(ที่อิจฉา555) ฮือ ละก็นั่งๆนอนในห้องเพื่อน เปิดดูซิลิบัส จ้า เครียดไปอีก มีแต่ยากๆ ละก็หิว..... ลงมาทำกับข้าว ซึ่งเพื่อนสองคนนางก็ทำให้กิน อิอิ ดีจัง อูด้งผัดไข่ 555 รสชาติก็ใช้ได้นะ หน้าตาก็ไม่เลว ^^ กินเสร็จก็มืดและ ออกมาเดินเล่นอากาศหนาวๆ จะไปคอมบินี สรุปว่าปิดค่ะ 5555 เลยเออแวะจิโดฮันไบคิ กินไอติมมมมม! (อีกแล้ว) 55555 อร่อยมาก ช็อคโกแล็ต ฟินนน ><

เออละบรรยากาศตอนกลางคืนคือดีมาก ด้วยความที่อากาศเริ่มหนาวใช่มะ โรแมนติกมากอ่าาา ละเพื่อนก็พาไปเดินทางเดินนึง คือไฟมันติดอัตโนมัติเว้ยแก คือเดินผ่านละไฟจะติดเอง คือแบบกรี้ดดดดด เหมือนเวทมนต์เลยมะ 5555555 ดีจัง ละที่ชอบอีกอย่างคือสะพานสองชั้น ชอบชั้นบนมากสวยมาก อากาศเย็นๆ เดินชิวๆ แกเอ้ย โรแมนติกว่ะ วิวก็สวยมีแต่ธรรมชาติ ดีจังงงงง ระหว่างเดินไปนี่ก็แบบคิดว่าดีจังๆๆๆ ชอบๆๆๆๆๆ ตลอดทาง 5555 ชอบอากาศแบบนี้นะกำลังดีประมาณ 20 องศา

กลับห้องมาก็แกะหนมกิน 5555 กินเสร็จแกะส้มมากินต่อ อร่อยดีอะ ส้มไร้เม็ดด้วย ชอบๆ ที่จริงอยากกินให้หมดเลยแต่อบบ แกซื้อมาแพงเก็บไว้กินวันอื่นบ้าง 555 พอกินเสร็จละก็ยังหิวอยู่อะคือไร 555 ก็เลยแกะนมมากิน ก็อร่อยดี ตั้งแต่กินมานี่เพิ่งเจอของอร่อย 5555555 ดีละ

แต่! วันนี้ใช่ว่าจะมีแต่เรื่องดีค่ะ มันจะดีตลอดทั้งวันไม่ได้ค่ะ ความผีของนังเฟิร์นยังไงก็ต้องมี คือจะซักผ้าละเครื่องสองเครื่องล่างมันเต็มอะ ซักเสร็จละแต่ยังไม่เห็นมีคนเอาออก เออซักตู้บนก็ได้วะ ใส่ผ้าไปใส่น้ำยา เอ้าหยอดเหรียญ รอปั่นเสร็จ 60 นาที

อิผี!!!!!!!!!!!! มันคือ dryer อีอีอีอีอีบ้าาาาาา โหละแบบเสื้อแห้งมาก คราบน้ำยายังอยู่ โง่กว่ากูไม่มีอีกแล้วค่ะ เสียไป 100 เยนไม่พอเสียเวลาอีก ตอนนั้นอยากเอาหัวโขกชักโครกมาก บ้าบอที่สุด อย่าไปเล่าให้ใครฟังเชียว =_= เห้อ ละซักเสื้อที่เพิ่งซื้อมาตัวเกือบพันบาทเนี่ยแม่งเป็นขุย อยากจะบ้าตาย orz เอาเหอะ เรื่องผีๆเดี๋ยวต้องมีมาอีก ขอผีแบบไม่เสียตังได้มั้ยเล่า! ;w;

[fernxkanazawa-blog]

วันที่ 1 เดือนตุลาคม 2016 จ้า

วันนี้ก็จะออกไปแก้ตัวซื้อหม้อไฟฟ้าใหม่ ละก็ซื้อหม้อหุงข้าว อิอิ และก็แวะซื้อของสดเข้ามาเลย อ้อ เพื่อนไปเอาจักรยานด้วย (แต่เรายังไม่มี ;3;) ตอนเอาจักรยานเสร็จก็แบบว่าหิวมาก เลยเออแวะกินเกี๊ยวซ่าร้านนั้นกันมั้ย หลังจากที่แบบมาหลายวันละอยากกินมากไม่มีโอกาสกินสักที เมื่อวานก็ซื้อของพรุงพรัง มืดแล้วอีกต่างหาก ก็เลยเออไปๆ

ร้านแบบเหมือนอพาทเม้นมากกว่าร้านอาหารอะ 555 ต้องเดินขึ้นชั้นสอง เป็นที่นั่งแบบแบ่งเป็นห้องๆอะ ดีงามมาก ถ้ามากะเพื่อนน่าจะสนุกดี ดีทุกอย่างเลยร้านนี้ เกี๊ยวซ่าอร่อยมากกกก (ถึงแม้เพื่อนจะบอกว่ากินจนเลี่ยนแล้วก็ตาม ฉันไม่เลี่ยน ฉันชอบกินเกี๊ยววววว ><) แต่ได้อาหารช้ามากกกกกกกกกกกกก คือแบบช้าไปปะ แต่อร่อยเลยให้อภัยก็ได้ เดี๋ยวจะไปกินอีก ^o^

หลังจากนั้นก็แวะกินซอฟท์ครีมจ้าาาา อยากกินมากกก แต่ราคาไม่ซอฟท์เลยพี่เพลีย แต่เนื่องจากว่าอยากกิน ก็เลย กิน!!!! อร่อยมาก ฟินมาก ดีมาก คือนี่เป็นคนที่แบบเออถ้าเจอเรื่องร้ายๆอารมณ์ไม่ดีมาแค่ไหน ถ้าได้กินไอติมปุ๊บ ทุกสิ่งแม่งจะแบบหายไปในพริบตาเหลือแต่ความฟินกับไอติม ซึ่งก็เออดีนะ รู้ว่าตัวเองสามารถจัดการกะความผีความบ้าบอกะตัวเองยังไง คือหาไอติมกินค่ะ เอาจริงๆชอบกินมากอะ หนาวแค่ไหนก็กินได้ กินแล้วอารมณ์ดี +10

พอกินเสร็จละก็ไปซื้อหม้อหุงข้าว,หม้อไฟฟ้า ละก็ไป albis ซื้อของสด นี���แบบเลือกนานมากไม่รู้ว่าควรซื้อไรบ้าง ;3; ไม่เคยจ่ายตลาดไง อยากกินผลไม้มากกกกก อีกอย่างที่ชอบกินและติดคือผลไม้ ละแม่งแพงมาก เลือกนานมากว่ากูจะซื้อดีมั้ยวะ แต่ก็ซื้อส้มมา เพราะไม่ค่อยถ่ายอะ ได้มา 6 ลูก 289 เยน เลือกผลไม้เสร็จไปเลือกเนื้อ เลือกเนื้อเสร็จ กูอยากได้ผักค่ะ รู้สึกว่ากินแต่เนื้อแต่มันอะไรก็ไม่รู้เลี่ยนๆ คิดถึงอาหารไทยโคตรๆๆๆๆๆ ละเลือกไม่ถูกว่าอันนี้คือผักอะไร รสชาติเป็นไง ไม่กล้าซื้อ สรุปซื้อบล็อคโคลี่มา 55555 รู้จักอยู่อย่างเดียว ละอยากกินองุ่น แอปเปิ้ลมากอะ แต่เห็นราคาแล้วก็เออ.... ไม่กินก็ได้วะ ;-; คิดถึงประเทศไทยโคตรๆ

ระหว่างที่ช็อปปิ้งนี่ก็อยากหยิบมือถือมาวีดิโอคอลหาพี่ ช่วยเลือกซื้อของหน่อย แต่แบบเน็ตก็ไม่มี ช่วยตัวเองไปค่ะ.......... สรุปก็ได้ของมาแบบงกๆเงิ่นๆอีกแล้ว ได้นมมากล่องใหญ่ นมวัว ก็โอเคนะ คือแบบแม่งต้องกินจริงๆอะ ติดนม ต้องกินก่อนนอน 555 เห้อ ละขนมอีก ติดจริงๆมันฝรั่งทอด จะผอมมั้ยอิเฟิร์น ;-;

พอช้อปเสร็จเพื่อนอีกสองคนก็แบกของปั่นจั๊กกลับหอค่ะ เราก็นั่งบัสกลับ อิอิ พอเสร็จก็ไปเกรียนๆที่ Sakigake ถถถถถถถ เงียบสงบมากกกกกกกกกกกกกกก และหลังที่พักคือเป็นภูเขา ต้นสน สวยมากกกกก หิมะตกต้องสวยมากๆแน่นอน พูดถึงหิมะแล้วก็ตื่นเต้น ><

และก็ตกหลุมรักคานาซาว่าอีกแล้ว เพราะถ่ายรูปตรงไหนก็สวยไปหมดเลย ^^

[fernxkanazawa-blog]

สวัสดีวันที่ 30 เดือนกันยายน ปี 2016

อัพเดทย้อนหลังเด้อ...

เดินเหนื่อย ชิบ หาย ค่ะ รวมทั้งหมด 14 โล สองหมื่นกว่าก้าว เป้าหมายคือไดโซะ ซึ่งอยู่อีกฝั่งนึงของภูเขา ใช่ค่ะ เดินลอดผ่านภูเขาลูกนึงไปเกือบกิโล นี่ยังไม่ดับเดินมาจากอีออน ;-; ขาเดี้ยงเลยจ้า ฮือ แต่ก็เหมาของมาคุ้มอยู่นะ... คุ้มบ้าไรล่ะ ซื้อกระทะมาผิด อิผี! ต้องมีเรื่องให้ผีทุกวัน แต่รวมๆแล้วก็โอเคมั้ง...................... คือแบบถ้ามีจักรยานจะโอเคอะ มันไกลเกินกว่าจะเดินว่ะจริงๆ คือเดินก็เดินไหว แต่มันเสียเวลาอะ

พอซื้อของเสร็จก็แวะสตาร์บัคหาเน็ตเล่น+นั่งพัก เช็คคลาสเรียนค่ะ ก็ไม่ผิดจากที่คิดไว้สักเท่าไหร่ 555 ฮือ ส่วนราคาสตาร์บัคก็พอๆกะที่ไทยแหละมั้ง อร่อยเหมือนกัน โอเคอยู่ อยากไปอีก แต่ไกลชิบหาย จากนั้นก็แวะยามาดะเดงกิ ไปดูพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า จะซื้อหม้อหุงข้าวไง หามาตั้งแต่วันแรกยังไม่ได้เลย สรุปแม่งแพงอยู่ดี ละบังเอิญเจอกระติกน้ำเก็บอุณหภูมิอะ เออมันประมานเกือบสองพันเยน ก็ถูกปะวะเท่าที่เห็นมา ก็คิดอยู่นานเหมือนกัน ตัดสินใจซื้อมา สรุปมาเจอที่นิโทริ ไม่ถึงพัน อิผี!!!!!!!! ผีอีกเรื่อง บ้าบอ แต่ก็เอออย่างน้อยแม่งถูกกว่าอีออนเว้ย คุณภาพก็ดีกว่า 555555 ;-; เดินกลับมาซื้อเสื้อผ้าที่ร้านมือสองอีก เลือกนานจนรู้สึกว่าเพื่อนต้องร���คาญแรง ละเลือกไปๆมาๆไปหยิบเอาเสื้อมือหนึ่งสองพันกว่าเยนมากค่ะ อยากได้ เอ้า! อยากได้ก็ซื้อดิ หน้ามืดมาก โอ้ยจะบ้าตาย

ละก็เดินงกๆเงินๆแบกของขึ้นบัสกลับหอ รวมๆแล้วก็ได้ของไม่ครบอะ ไปไดโซะก็แบบพยายามคิดว่าต้องซื้อไรอีกมั้ยก็เออ นึกไม่ออกมานึกออกตอนกลับแล้วไรงี้ เออ ซื้อเคสมาละลองใส่ ตอนแรกแม่งเหมือนใส่ไม่ได้ เอ้า ใส่อีกรอบได้นี่หว่า ละก่อนที่จะใส่ได้ เล่นเอาฟิล์มกูลอกอีกค่ะ เห้อ................

สรุปก็กลับมาต้มมาม่ากินที่หอ ละเอากิมจิมากินให้หมด พยายามกินสุด แม่งไม่อร่อยมาก ;w;

เออละกลิ่นไหม้ตรงครัวก็ยังไม่หายไปค่ะ ซื้อไอ่ที่ตั้งหอมๆมาตั้งก็พอบรรเทาได้บ้างมั้ง คือมันก็มีกลิ่นหอมบ้าง 555

ละก็หลังจากที่มาที่นี่ สิ่งหนึ่งที่ชอบมากๆคือ ถ่ายรูปตรงไหนก็สวยอะ ธรรมชาติจริงๆ และท้องฟ้าสวยมาก ถึงแม้บางวันจะฝนตกและแมงมุมเยอะมากก็ตาม ชอบท้องฟ้าที่นี่มาก เริ่มรักที่นี่แล้ว <3

[fernxkanazawa-blog]

สวัสดี วันที่ 29 เดือนกันยายน ปี 2016

อัพเดทย้อนหลัง ถถถถถถ วันนี้ไปสอบฝนตกแต่เช้าจ้า หนาวๆดี เข้าห้องสอบไปปุ้บเป็นห้องคอมค่ะ ก็จับจองที่นั่งกัน นั่งคู่มิ้นใช่มะ ละทีนี้เขาให้เข้าแอดเดรส นี่ก็พิมพ์ไปละแม่งเปิดไม่ได้ว่ะ เข้าไม่ได้ ก็เลยเออเปลี่ยนเครื่องก็ได้วะ ไปตรงเพื่อนๆคนไทยละเพื่อนเวียดอีกคน ก็เข้าไม่ได้อีก สรุปคือกูใส่แอดเดรสผิดเอง อิหอก =_= ก็แค่ http มี s อะ ผิดตรงไหนแวะะะะ! เป็นเรื่องผีๆหนึ่งเรื่อง (ซึ่งมีผีกว่านี้อีกมาก)

มาเข้าเรื่องสอบ คือเราก็คิดว่าเออสอบรวดเดียวจบช้ะ ไม่น่ามีไร สรุป มีสอบฟัง สอบคันจิ สอบแกรมม่า ละที่สำคัญ มีสอบซะคุบุงค่ะ อีผี!!!!!!!! เอ้า! ไม่ได้เตรียมตัวมาเลยดิ๊ คันจงคันจิ ไรวะ งง สรุปก็คือ คันจิยากสัส ละแบบให้ตอบภายใน 4 วินาที ว้อทเดอะฟัค สติก็ไม่ค่อยจะมี มีจับเวลาอีก เอาดิ๊ๆ แต่ก็ผ่านมาได้แบบง่อยๆค่ะ 555 เอาเหอะช่างมัน ไม่อยากพูดถึงเลยมันแย่ 555

เสร็จละก็ไปกินราเมง(ซึ่งก็รสชาติคล้ายบะหมี่เกี๊ยวอยู่) คือนี่สงสัยอย่างเว่ย คือทำไมราเมงเขาให้หมูแบบน้อยจังวะ เหมือนแบบเอามาประดับชามเฉยๆอะ คือแบบ น้อยยยยยยยยยยยยยอะ บ้าปะวะ กินแต่เส้นกันเหรอ ละเบื่ออาหารปุ่นมากแบบไม่ไหวละ เลยเออบอกมิ้นว่าไปซื้อพวกไก่ไรงี้มาทำกินกันมะ 555 ก็เลยไปซื้อพวกของสดมาทำกัน ซื้อข้าวมาหุงกินเอง โดยใช้หม้อปกติค่ะ ซึ่งเป็นไงเดี๋ยวจะเล่าต่อไป

หลังกินข้าวเสร็จใช่มะก็ไปคอมบินีอะ หาของหวานกิน ละนี่อยากกินโกโก้มาก ที่เคยซื้อมาก็อร่อยดีนะแต่แบบแก้วเล็กและแพง เลยซื้อนี่เป็นขวดมาแต่มันเป็นแบบร้อน ไม่ค่อยโอเท่าไหร่ พอกินละก็แบบเออแม่งไม่ค่อยเข้มข้นอะ อยากจะบ้าตาย คือแบบต้องกินของแพงถูกมะ =_= ละก็ซื้อชูครีมก้อนใหญ่มากินซึ่งกว่าจะหมดก็เลี่ยนไปตามระเบียบ ฮือ

ตัดภาพมาที่ตอนทำกับข้าวนะคะ อิห่อ ก็ตั้งหม้อใส่ข้าวใส่น้ำช้ะ ละไม่รู้ว่ามันจะต้องคนด้วยไง ก็ตั้งทิ้งไว้ห้องตัวเองละก็เดินไปทำกับข้าวห้องมิ้น เป็นไงล่ะมึง 5555555555555555555 กลับมาควันเต็มห้องเลย ดีสัญญาณไฟไม่เตือน ฝนไม่ตกน้ำท่วมห้อง ตลกชิบหาย นี่แบบโอ้ย สำลักควัน ห้องโคตรเหม็น อิบ้า ต้องเปิดประตูทิ้งไว้ไล่กลิ่น ดีที่ปิดม่านไว้ ไม่เข้าห้องนอน ไม่งั้นกูตายแน่ๆ ;-; ฮื้อ ละผัดกระเพราก็เป็นอย่างที่เห็นอะค่ะ น้ำเจิ่งเลย เพราะใส่ผักกาดขาว น้ำผักแม่งออก โฮ เหมือนแกงอะไรสักอย่างที่จืดๆอะ จะร้อง กิมจิที่ซื้อมากินก็ไม่อร่อย ว้อทเดอะฟ้าค โคตรเฟลกับอาหารการกิน

เอาจริงตั้งแต่มาปุ่น ยังไม่ฟินอาหารเลยสักที ;-; อะไรแวะ คิดถึงอาหารไทยละเนี่ย

[fernxkanazawa-blog]

ร้านขายของมือสอง

วันนี้เจอร้าน 2nd street リサイクルショップ จ้าาาา แบบว่าสวรรค์ เสื้อผ้าถูกๆเต็ม แต่ว่าแบบ ต้องเอามาซักอะ 555 เสื้อกันหนาวดีๆก็มี แต่แบบซักไม่เป็นไง... =_= มันต้องมีกรรมวิธีที่ดีกว่าการยัดลงเครื่องแล้วปั่นปะ... แต่ถ้าอะไรๆลงตัวแล้ว จะกลับไปสอยเสื้อผ้าแน่นอน ถ้าอากาศเริ่มหนาวแล้ว คงได้ใช้เสื้อผ้าแขนยาวเยอะขึ้น อิอิ แต่เสื้อมิเชอรีนที่แบบกันหนาวโคตรๆนี่เลือกไม่เป็นง่ะ ไม่รู้อันไหนดีไม่ดี ไม่กล้าเลือกมือสองเลย -_- แต่ก็ไม่อยากเสียเงินเยอะไง มันแพงเด้อ 9,990 เยนงี้ ไปดูมือสอง ไม่ถึง 1,000 มันใช่มะ! ;-;

[fernxkanazawa-blog]

กินข้าวไข่ดิบครั้งแรก อร่อย!!!! ไม่คาวเลย ดีงามมาก 555 👍🏻

[fernxkanazawa-blog]

นั่งรถเมล์ญี่ปุ่นครั้งแรก เงอะงะสุด แต่ปกติทำไรก็เงอะงะอยู่แล้วล่ะ 5555 นั่งจากโคะคุริวมาลงอีออน 170 เยน แพงจังจ้า 555 ตอนเดินมาเองนี่นานมาก แต่นั่งรถปุ๊บ อะไรวะถึงละเหรอ ไวโคตร -_- ต้องไปซื้อบัตรรถบัสมาใช้ละ จะได้สะดวกสบายเนาะ ✌🏻️ ตอนนี้ยังนั่งได้แค่นี้ ต้องศึกษาทางนั่งไปตะลอนบ้างละ 😂

[fernxkanazawa-blog]

Hello!

อิอิ