Text
Evdə təkəm amma içimdəki təkliyim evin dörd divarını aşaraq məni əhatə edir. Özümü bir bataqlıqda tapmış kimiyəm. Addımlarım ağır, düşüncələrim isə bir o qədər qarışıq. Burada, bu tanış məkanın içində, sanki bir yad adammışam kimi gəzirəm. Hər küncdə bir xəyal, hər otaqda bir xatirə pıçıldayır qulaqlarıma. Sanki bu xatirələr artıq isti deyil, soyuq və yaddır.
Gözlərim divarlara ilişərkən, içimdəki sıxıntı böyüyür. Evin hər küncü, içimdəki qayğıların hayqırışı, bir quyuya dönüşür. Keçmişdəki xəyallarım indi birər kölgə kimi arxamda dolaşır, onları xatırlamaq belə mənə ağrı verir. Öz həyatımın içində, sanki bir izləyici kimi, səhnənin arxasında qalmışam. Həyatımın axışı, barmaqlarımın arasından sürətlə qaçıb gedir.
Sıxılmışlıq hissi məni boğur. Özümü bu bataqlıqdan qurtarmaq istəyirəm, amma çıxış yolu görünmür. Bəzən çöldə bir səs, bir gülüş eşitsəm də, bu səslər mənə çata bilmir. Bütün dünya xaricdə dönürmüş kimi, mən içimdəki qaranlığa məhkum olmuşam.
Amma bəlkə də bu duyğularla üzləşmək, özümlə barışmağım üçün bir fürsətdir. Hər qaranlıq gecənin sonunda bir səhər var, bunu bilirəm. Özümə aid bir yer tapmaq cəhdi, bu bataqlıqdan qurtulmanın ilk addımı ola bilər. Bəlkə də içimdəki bu qaranlığı anlamaq, məni azadlığa aparacaq bir səyahətin başlanğıcıdır. Səbrli olmalıyam; bəlkə də hər şey yenidən doğulmaq üçün bir müddət gözləməyə ehtiyac duyur.
1 note
·
View note
Text

1 September, 1925 Letters to Véra by Vladimir Nabokov
7K notes
·
View notes