fredslick-blog

[fredslick-blog]

Zij is...

- De mooiste vrouw die ik ken - De beste mama ter wereld - Grappig - Intelligent - Koppig - Een fantastische echtgenote - Een schitterende huisvrouw - Modieus - Gestructureerd - Lekker gek - Lekker - Iemand waarop je kan rekenen - Impulsief - Iemand met een groot hart - Knap - Onbaatzuchtig - Ambitieus, maar niet té - Passioneel

[fredslick-blog]

Vegetarische topgerecht

1. kook volkoren pasta (Spirelli bij voorkeur)

2. Snijd worteltjes en courgette in stukjes en bak ze in olijfolie. Worteltjes niet te dik snijden anders duurt dat te lang. Courgette niet te lang bakken want dan wordt die plat. Bakken tot alles wat krokant is.

3. feta + olijfolie + Provençaalse kruiden in een kommeke en goed mengen met vork dat het wat smeuïg wordt.

4. Pasta afgieten en in bord doen, de groentjes daarover en daarbovenop een bol van de feta.

[fredslick-blog]

Telenet homespot kafka

Volg even mee: Ik wil inloggen op een Telenet Home- of Hotspot. Lekker handig. Maar: ik moet mijn (internet)login en paswoord opgeven. Beiden ben ik natuurlijk vergeten en door firmware upgrade van telefoon moet ik helemaal opnieuw inloggen, maar geen nood: die kan je toch makkelijk even opnieuw opvragen door 'login of paswoord vergeten' te kiezen... Niet dus. Geen van beide opties is mogelijk.

Dan maar via mijn 3G naar de site van Mijn Telenet gesurft. Daar vind ik mijn internet-login terug (die overigens helemaal verschilt van de gewone Telenet login en bestaat uit een letter en zes willekeurige cijfers die geen mens ooit onthoud). 

Maar dan dat verdomde paswoord. Dat kan ik maar niet vinden. Nergens in mijn instellingen, mijn login-profiel. Nergens! Dan maar uit miserie verder surfen op 3G. Misschien kijk ik er wel over, want de Telenet site is niet bepaald geoptimaliseerd voor mobiel gebruik.

Dat paswoord zoek ik op een later tijdstip wel op via mijn laptop.

Nu, twee dagen later vind ik, ergens ver verstopt op de Telenet site info over hoe je je paswoord van je inernet-login kan aanpassen. Maar: "Dat kan alleen via je eigen Telenet-internetverbinding." Thuis dus. Wie heeft zoiets bedacht?

[fredslick-blog]

Nissan - Innovation that excites.

Niks mis met Nissan. Niet per se het soort auto dat ik zelf zou kopen, maar ze hebben hun plaats in de markt en gedragen zich daarnaar. Totdat ik enkele dagen geleden een Nissan radio spot hoorde waarin ze hun nieuwe baseline gebruikten: Innovation that excites.

Als men mij zou vragen "associeer deze slogan bij een automerk", dan zou ik denken aan Mercedes of BMW. Gekend voor hun innovatie in de automobielsector. Maar niet Nissan, een merk dat staat voor degelijke wagens aan een budgetvriendelijke prijs.

Wat hun bedoeling is, ik weet het niet. Hun merk gaan restylen, maar dan moeten de auto's volgen en dan zal noodgedwongen ook de prijs volgen. Kan niet dus. Enfin, moest ik hun marketing manager zijn, ik zou deze slogan niet dadelijk gekozen hebben.

[fredslick-blog]

Van waar komt @just_slick?

1. Iemand vult uw naam in op een website genaamd http://gangstaname.com/ 

2. Daar komt Slick Hymen uit voort. Klinkt stoer.

3. Je zoekt een goeie Twitter handle en denkt aan die stoere Slick Hymen.

4. Enkele maanden later vraagt een collega zich af of ik de betekenis van hymen wel ken? Antwoord:"Nee, ik wist niet eens dat dat een echt woord was."

5. Google search "slick hymen"

6. Nieuwe Twitter handle dringt zich op. Urgent!

7. Ontstaan Just_slick.

Voila!

[fredslick-blog]

Griekenland, het land der dommen

Griekenland staat nog voor jaren zoniet decennia van grote besparingen. Tegen 2020 willen ze de overheidskost immers terugdringen tot 120% van het BBP. Dit zal vooral ten koste van de Griekse burger gaan.

Maar stel, je bent 25, hoogopgeleid en ambitieus. Je wil werken, geld verdienen. Maar in je thuisland doe je dat aan een leefloon. Omdat het moet. Bedrijven moeten immers besparen om te overleven. Zowel privé als overheid.

Dan lijkt de enige uitweg: Europa. Weg uit Griekenland. Een braindrain dreigt. Op die manier wordt Griekenland het land der dommen.

Helaas.

[fredslick-blog]

Luminus, waar de teller de klant is.

Vijf jaar ben ik klant bij Luminus. Vijf jaar lang verbruik ik jaarlijks steeds evenveel gas. Mijn maandelijks voorschot echter is in de voorbije 5 jaar zowat verdubbeld. Resultaat van de stijgende gasprijzen. Ongetwijfeld.

Heel erg veel kan ik daar niet aan doen. Als ik de kosten op hetzelfde peil wil houden, moet ik maar minder verbruiken.

Maar wat ze het voorbije jaar hebben gedaan, vind ik niet meer kunnen. Mijn verbruiksjaar loopt steeds van februari tot februari. De voorbije 4 jaar betekende dit 12 maandelijkse voorschotten en eind februari een klein bedrag opleggen. Ook het maandelijks voorschot werd daardoor duurder. Geen probleem daarmee, wie verbruikt, betaalt.

Maar vorig jaar in september kreeg ik plots 450 euro terugbetaald. Zonder communicatie, gewoon bam op mijn rekening. Verder niet teveel vragen bij gesteld. In februari mijn meterstanden doorgegeven en twee weken later de eindfactuur. 850 euro, binnen de 3 weken te betalen.

Opnieuw, wie verbruikt, betaalt. Maar Luminus, waarom in september, zonder enige communicatie, 450 euro teruggeven om die in februari terug te komen halen, dubbel. Iedereen weet toch dat een gezin veel meer verbruikt in de maanden september - februari dan in de maanden maart - augustus?

Daarenboven komt nog, dat het maandelijks voorschot nu wordt aangepast. U kan al raden op basis van welk verbruik... dat van september - februari. In september hebben ze natuurlijk niet voorgesteld om het maandbedrag te verlagen op basis van het verbruik. Gelukkig maar.

Dus Luminus, wees wat transparant. En wees wat slimmer. Ken uw klanten, en niet alleen de tellers van de klanten.

[fredslick-blog]

Onze kamer op skivakantie. Ongebreidelde luxe.

[fredslick-blog]

Is die #30J wel zo'n goed idee?

Op hun website raadt de ABVV iedereen die de staking van 30 januari steunt aan om dat kenbaar te maken via Twitter en Facebook. Voor Twitter kunnen ze daarbij de hashtag #30J gebruiken. Goed idee! Want dan ziet iedereen dadelijk hoeveel mensen de staking wél steunen. Not. 

Er is (naar mijn aanvoelen) een oververtegenwoordiging van tweeps die de staking van 30 januari niet steunen. Mensen die ook mondig en geëngageerd zijn, vooral op Twitter. Know your audience. Maar goed, dat is niet het grootste probleem.

De hashtag echter, heeft geen inhoudelijk boodschap en kan zo gebruikt worden door zowel mensen pro als contra de staking. Iets wat misschien wel het debat kan ten goede komen, maar zeker niet zal helpen om een bepaalde positieve visie of boodschap uit te dragen. 

Je zou denken dat de social media strategen wel hadden gehoord wat er vorige week met McDonalds gebeurd is op Twitter dat ze hun lesje zouden geleerd hebben... niet dus. 

[fredslick-blog]

Terugbetalingstermijn belastingen wettelijk?

Ik ben een van de gelukkigen die een mooie som terug moet krijgen van onze staat. Daarvoor heb ik in 2010 wel maandelijks enorm hoge kosten voor de crèche moeten betalen en té veel van mijn loon moeten afgeven elke maand. Volgens de belastingdienst moet de terugbetaling gebeuren vóór 30 juni als ik me niet vergis. De exacte datum doet er niet zoveel toe.

Maar 2 personen die eenzelfde som moeten terugkrijgen worden niet op dezelfde manier behandeld. Iemand die 5000 euro terugkrijgt in oktober, kan dit geld vanaf dat moment beleggen. De sukkelaar die zijn centen pas in juni terugziet, heeft de hele tijd de rente mislopen. 

Mag dit? Gelijkheidsbeginsel of zoiets?

[fredslick-blog]

Customer service bij Bongo

De laatste jaren is de customer service steeds nadrukkelijker naar voren gekomen als key differentiator bij aankoop van producten of diensten. De sociale media en netwerken hebben daar een niet onbelangrijke rol in gespeeld. En Bongo heeft dat, mijns inziens goed begrepen.

Bongo is een in wezen enorm eenvoudig product. Je krijgt een bon, je kiest een datum, een locatie en klaar. Je 'belevenis' is geboekt. In praktijk loopt het echter zelden zo. Je bon is weldra vervallen, je wil een andere bon, je wil je afspraak wijzigen, enz. Honderden, duizenden vragen waarvan een deel in een FAQ lijst kunnen gegoten worden, maar veel vragen vereisen een meer persoonlijke tussenkomst.

Zo had ik er ook eentje. Weekendje natuur met mijn vrouw. agenda's naast elkaar gelegd, babysit gezocht en gevonden, onze keuze gemaakt uit de bon. We konden reserveren. Helaas, geen plaats meer beschikbaar in ons hotel. 

Even Bongo gebeld en probleem uitgelegd. Zonder beloftes te doen hebben ze zelf contact opgenomen met het hotel in kwestie en ervoor gezorgd dat er nog een extra kamer kon worden vrijgemaakt. 5 minuten, en alles was geregeld.

Ik ben er haast zeker van dat vroeger de regels gewoon in acht werden genomen. Volzet is volzet. Je had dan 2 mogelijkheden: zoek een ander hotel of een andere datum. Klaar.

De 5 minuten werk die Nicole van het Bongo contactcenter aan mij heeft gehad, heeft mij aangenaam verrast. Als het goed is zeggen we het ook.

Bedankt!

[fredslick-blog]

Eerlijk is eerlijk. Vakbonden vs zelfstandige ondernemers

Aan alle zelfstandigen en KMO's. Jullie hakken enorm in op de vakbonden. Vooral de stakingsaanzegging is voor jullie een doorn in het oog. Terecht. Constructief kan je dit allerminst noemen van de vakbonden.

Maar, deze vakbonden beschermen de werknemers, en hoe je het ook draait of keert, deze bescherming is nodig. De manier waarop dit alweer gebeurt, keur ik niet goed. Staken is niet altijd de oplossing. Nefast voor de Belgische economie.

Maar, willen de zelfstandigen ook eens in eigen boezem kijken? Zonder iedere zelfstandige of KMO over dezelfde kam te scheren, moeten we durven toegeven dat wij kampioen zijn in het creatief omspringen met de belastingaangifte. Voor mij is er geen wezenlijk verschil tussen belastingontwijking en belastingontduiking. In beide gevallen is er de intentie om zichzelf te verrijken ten koste van de staat. Alleen is het in het geval van ontwijking legaal en in het andere geval niet. 

Ik ben geen bedrijfsleider of zelfstandige. Ik ben een middenklasse werknemer en ben bereid toegevingen te doen om de staatskas te spijzen. Dus dat staken, daar doe ik niet aan mee. Maar ook jullie, zelfstandigen, speel het spel aub eerlijk. Enkel zo, en met begrip voor elkaars noden, wensen en intenties kunnen we deze besparingsoefening doen slagen.

[fredslick-blog]

Macro-economie, alles behalve cijfers

Wanneer iemand begint over de economie, haak ik meestal af. Cijfers en balansen, formules en definities, not my cup of tea. Maar wanneer het daarentegen gaat over macro-economie, gaat het vooral over wetmatigheden, mensen, geschiedenis, ego's en beslissingen. MY CUP OF TEA. 

Wat er zich de voorbije weken, maanden en jaren afspeelt op macro-economisch vlak is enorm interessant en verduidelijkt waarom macro-economie minder draait om cijfertjes. Uiteraard start alles bij de cijfertjes. BBP, begrotingstekorten, rentevoeten enz worden uitgedrukt in cijfers. Hoe men hieraan komt interesseert me dus minder. De gevolgen ervan des te meer. Enkele voorbeelden.

"Macro-economie draait om geschiedenis". De Duitsers stemmen niet zomaar toe om Griekenland te redden. Zo wil Merkel niet meewerken aan de Euro obligaties. Want dit zou betekenen dat er nieuw geld in het systeem wordt gepompt en dit leidt tot inflatie. Waar plots nieuw geld is, worden de producten duurder. Waarom wil Duitsland dit niet riskeren? De Weimar Republiek (1918/1933) verklaart alles. Hyperinflatie en devaluatie van de Duitse Mark waardoor een gewoon pintje bier in 1923 vier (4!) miljard Mark kostte.  Bijna 90 jaar geleden, maar nog steeds in het hoofd van de Duitse leiders. 

"Macro-economie draait om ego's." De kleinste van allemaal, met het grootste ego: Sarkozy. De steeds penibeler situatie van Griekenland en de dreigende ondergang van andere landen kosten Europa veel geld. Geld dat de Europese Centrale Bank niet alleen aankan. Daarom wil Merkel beroep doen op het IMF, waar (tot enkele maanden geleden) ene DSK aan het hoofd stond. Fransman en gedoodverfd favoriet om Sarkozy van de macht te stoten in de komende presidentsverkiezingen in Frankrijk. Wie was absoluut tegen de hulp van het IMF aan Europa? Inderdaad, Sarkozy, die een stunt van DSK om Europa te redden kon missen als kiespijn. Uiteindelijk heeft dit probleem zichzelf opgelost. Al dan niet door middel van een complot.

"Macro-economie draait om mensen." Griekenland staat er niet goed voor dat is algemeen geweten. Ierland net hetzelfde. Beide landen zijn op of over de rand van de afgrond. Torenhoge staatsschulden en hebben hulp nodig van Europa. Ierland 'hit hard bottom' en moet er nu weer uitklimmen. Ze hebben daarvoor de nodige financiële steun gekregen van Europa. Geen grote discussies hierover. Griekenland daarentegen moet bedelen voor hun geld, strikte afspraken naleven en besparingen op het onmenselijke af. Hoe kan dat? Heeft Europa de Grieken niet graag en de Ieren wel? Niet per se. Het grote verschil is hoe beide landen in de moeilijkheden zijn geraakt. De Ieren werkten hard, extreem hard om hun welvaart te kunnen vergroten. Iedereen kon een tweede verblijf aanschaffen, mooie auto's enz. Tot er een vastgoedbel is en daarna ontploft in het gezicht van de hardwerkende Ieren. 

De Grieken daarentegen hebben gesjoemeld dat het geen naam heeft. Slechts een fractie van de Grieken betaalde bijvoorbeeld belastingen. Kortom, een economie die steunt op zwartwerk. Op korte termijn erg goed voor de bevolking zelf, op lange termijn dodelijk voor een land.

Als Europa dan moet inspringen om landen te hulp te schieten, kan je je inbeelden dat dit bij de Ieren met veel plezier gebeurt. Een hardwerkende bevolking die niet zelf verantwoordelijk is voor het bankroet, of toch niet direct, tegenover een bende sjoemelaars. 

Moral Hazard noemt dat. Morele bezwaren. Wie z'n gat verbrand moet op de blaren zitten.

[fredslick-blog]

Over keuzes maken, en de financiële gevolgen hiervan

Vanavond moeten zowel mijn vrouw als ik even langs de pomp passeren. Alles tesamen is dat goed voor zo'n 150 euro. Dit komt zo'n 3 keer per maand voor. Het maandbudget voor onze diesel ligt zo dus rond de 500 euro. Een bittere pil als je daarnaast ook crèche en hypotheek af te betalen hebt. Sinds 2009 is de prijs van diesel met zo'n 50% gestegen, een stijging die overigens geen invloed heeft gehad op de gezondheidsindex.

Je kan hierover klagen, en dan krijg je reacties à la "waarom ga je niet met het openbaar vervoer naar het werk? Beter voor het milieu en de portemonnee!" Zeer zeker waar, maar een mens moet keuzes maken, en die hebben mijn vrouw en ik bewust gemaakt de voorbije jaren. Maar deze keuzes hebben ertoe geleid dat nu bijna 15% van ons maandelijks budget aan het tankstation wordt uitgegeven.

Keuze 1. In 2007 hebben we beslist een huis te kopen. De rentevoet stond laag, en huren is geld weggooien. Een huis in (groot)stedelijk gebied was toen al niet betaalbaar dus waren we genoodzaakt uit te wijken naar een meer landelijke regio. Meensel-Kiezegem, midden in de driehoek Aarschot-Diest-Tienen. Een betaalbare, te renoveren woning.

Keuze 2. Familiale uitbreiding. Een zoon.

Keuze 3. Ik wil een behoorlijke carrière uitbouwen op het werk, zonder mijn gezin in de kou te laten staan. Ik investeerde in mezelf door een extra dagopleiding te volgen in Brussel, in combinatie met mijn job.

Het gevolg van keuze 1 is dat het gebruikmaken van het openbaar vervoer haast onmogelijk is geworden. Enige tijd pendelde ik tussen Meensel en Centrum Brussel door eerst 40 min op een bus van De Lijn te zitten om daarna een klein half uur te sporen. De totale reistijd was gemiddeld 1h30, tenminste als ik thuis de deur uitstapte om 6u15. Veel flexibiliteit had ik niet want ik had zowel 's morgens als 's avonds maar 2 rechtstreekse bussen vanuit Leuven naar Meensel. Lastig, maar doenbaar zolang je geen kinderen hebt. 

Voeg daarbij keuze 2 en de combinatie werk-gezin wordt moordend. Want werk en gezin combineren betekent flexibel zijn. Mijn werkgever BNP Paribas Fortis biedt me enorm veel flexibiliteit, maar daar ben je niet veel mee als het openbaar vervoer deze flexibiliteit volledig teniet doet. Trein vertraging = bus missen. Als je dan je zoon moet afhalen om 18u30 dan betekent dat rondbellen en hopen dat er familie vrij is om hem te gaan oppikken aan de crèche.

Wil je keuze 3 tot een goed eind brengen, dan wordt er veel flexibiliteit van je verwacht.

Had ik ergens een andere keuze moeten maken? Misschien. Over keuze 1 kan je discuteren. Waarom kocht je een huis op het platteland en geen appartement in de stad? Keuze 2 spreekt voor zich. Dat is een bewuste keuze geweest. Keuze 3 is niet echt een keuze, dat is gewoon hoe ik ben. Ambitieus.

Maar waartoe hebben deze keuzes ons intussen ongewild geleid? Torenhoge kosten voor onze mobiliteit waarbij alternatieven schaars zijn. Kiezen is verliezen. Vraag ik medelijden? Helemaal niet. Want ik weet dat er heel wat andere koppels veel grotere issues hebben. Die er niet aan moeten denken om 2 wagens te hebben.

Aan de andere kant, zijn er de mensen met een bedrijfswagen + tankkaart die dezer dagen op de achterste poten staan wanneer eraan wordt gedacht om de persoonlijke bijdrage hiervan te verhogen. Denk dan eens aan de mensen die, vaak voor hetzelfde werk, wekelijks hun benzinetank moeten voltanken.

Een vierde keuze dringt zich op. Dat is zeker, maar die heb ik nog niet gemaakt.

[fredslick-blog]

Wat als ik een Griek was

Dit is een blogpostje vol van empatie. Ik verplaats me, zo goed en zo kwaad als het kan, in de huid van een doorsnee Griek. Ik ben bediende, verdien goed mijn brood en heb de voorbije jaren een aantal keuzes gemaakt op privé vlak. Samen met mijn echtgenote een huis aangekocht met hypothecaire lening, enkele kortlopende kredieten om te verbouwen en voor een auto. Een flinke zoon die naar de crèche gaat,... We wisten dat het enkele zware en moeilijke jaren zouden worden op financieel vlak, maar in normale omstandigheden zouden we het wel redden. Het loon zou de eerste 5 jaar positief evolueren en van de kortlopende kredieten zouden we na enkele jaren ook verlost zijn.

Dat is de realiteit in België, hier en nu. Maar als we dit even helemaal verplaatsen naar Griekenland dan zou de situatie erg precair worden. De staatskas is de voorbije jaren systematisch leeggezogen door slecht bestuur en een (groot) aantal frauderende burgers. Terwijl ik steeds flink mijn belastingen heb betaald. Besparingen zullen mij financieel hard treffen en het hele plannetje dat ik voor mezelf had uitgetekend zal in het water vallen.

Dan zetten ze mij voor de keuze in een referendum. Ik ben op de hoogte van de problemen en besef dat mijn land moet besparen, en dat zal pijn doen. Aan de andere kant heb ik steeds de regels gevolgd en kan ik mezelf niets verwijten. Ik ben ook weg gebleven van de beurs om geen onnodige risico's met mijn geld te nemen. Daar moet je kunnen leven met het "you win some, you loose some."

Als verantwoordelijke burger zou ik moeten zeggen "bon, besparen maar". Zure appel enzo. Want we moeten er samen voor zorgen dat niet heel Europa op z'n gat ligt. Maar waarom zou ik nu nog die verantwoordelijke burger moeten zijn? Ik ben niet verantwoordelijk voor deze crisis, integendeel. En medelijden met de andere Europeanen zal ik ook niet gauw hebben. Dus ik stem... tegen de besparingsplannen die Europa mij oplegt.

Een hele groep mensen straffen voor de fouten van enkelen. Het is onrechtvaardig, maar vooral gevaarlijk. En als je ze laat kiezen of ze gestraft willen worden of niet, dan kan ik de keuze al voorspellen.

[fredslick-blog]

Waarom ik Google+ voorlopig links laat liggen

Toen ik enkele maanden geleden Google+ mocht ontdekken was ik, zoals zovelen, redelijk aangenaam verrast. Die circles, de mix tussen waarvoor ik Twitter gebruik en wat ik op Facebook doe, de cleane uitwerking ervan... een nieuwe wind in het tot nu toe door Facebook en Twitter gedomineerde landschap.

De voorbije weken echter heb ik mijn visie wat moeten bijstellen. De circles, de look 'n feel, het concept, ik vind het nog steeds veelbelovend. Maar wat me stoort is dat er de laatste tijd steeds meer nobele onbekenden en zelfs wat louche figuren mij in hun circles steken. En dat geeft mij een wat onbehagelijk gevoel. Hoe vinden ze mij? En waarom willen ze me toevoegen? Ik ben immers niet echt actief op Google+ in het posten van content. Ik heb ook geen honderden mensen in mijn circles zitten dus qua netwerk ben ik peanuts.

Dat is heel erg anders dan Twitter. Daar krijg je ook wel je occasionele spam follower of een Amerikaan die er van uit gaat dat als hij mij volgt, dat ik hem wel zal terugvolgen om mij een week later te unfollowen, maar over het algemeen heb ik wel een zeker raakvlak met de mensen die mij beginnen te volgen en vice versa.

Dus, zolang Google hier geen gepast antwoord op vindt, zullen ze me niet snel hun Google+ zien gebruiken.

[fredslick-blog]

Over studeren en werken

Een van de belangrijkste zaken bij het zoeken van een job is de mogelijkheid om opleidingen te volgen. Jezelf continu bijscholen. Levenslang leren. Dat is wat hoger opgeleide jongeren tegenwoordig willen.

Ik ben één van hen. En aan opleidingen geen gebrek. Alleen wordt hiervan nogal geprofiteerd vind ik. 1600 euro voor 4 halve dagen en een getuigschriftje, het is geen uitzondering. De werkgever betaalt toch hoor je ze denken.

Vorig jaar echter heb ik het anders aangepakt. Ik wou een opleiding, met een zeker niveau, een combinatie van theorie en praktijk, met een diploma dat een verrijking voor het cv is. 

Lang heb ik niet moeten zoeken, de opleiding digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School zou het worden. Interessant programma, gegeven door gastdocenten uit het bedrijfsleven, theorie wordt afgewisseld met concrete projecten én behoorlijk bij prijs voor een voltijdse opleiding. Enkel de examens, daar zag ik wel even tegenop zo 5 jaar na mijn laatste examens aan unief.

Ik nam contact op met de verantwoordelijke van de opleiding en moest eigenlijk maar één ding weten: "is de opleiding combineerbaar met voltijds werk?" Neen, was het antwoord duidelijk. Toch liet ik me niet ontmoedigen en ging het bespreken met mijn werkgever BNP Paribas Fortis. 

Zij zagen meteen de meerwaarde van de opleiding voor mij en het bedrijf in en hebben proactief meegezocht naar een oplossing. Flexibiliteit, vertrouwen en een verminderde workload waren de sleutelwoorden. Een verminderd arbeidsregime was wettelijk nog niet mogelijk.

12 maanden later ben ik afgestudeerd met een hele hoop kennis in mijn zak, met een hoop nieuwe vrienden, een mooie titel op mijn cv en een fantastische ervaring rijker. 

Dan blijft belangrijkste... is studeren en werken te combineren? Ja en neen. Ja indien de werkgever toestaat dat je je uren zelf kan indelen. In mijn geval was dat om 7u beginnen en om omstreeks 18u eindigen. Dat vraagt wat inspanning. Bovendien moet je na de werkuren vaak nog aan projecten werken. Dat vraagt wat inspanning en begrip van je gezin waarvoor ik ze trouwens nog steeds erg dankbaar ben.

Neen indien bovenstaande niet mogelijk is en je je werk niet flexibel kan indelen. Naar de lessen gaan is 70% van de opleiding zowel qua tijd als qua kennis die je opdoet. Daarnaast vereisen de projecten in groep dat je na de lessen nog wat kan doorwerken.

Heb je toch nog vragen over de opleiding en meerbepaald over hoe deze te combineren met een voltijdse job... emailtje naar frederik.loddewykx@gmail.com does the trick.

Andere getuigenissen vind je hier, hier en hier.