gettinglostinasia

[gettinglostinasia]

Phi Phi

Eindelijk op een eiland!

Op Phi Phi was alles relatief duur. Er rijden geen auto's of brommers. We verbleven in een hostel op het strand. Bij het inchecken gooide de receptioniste snel en zo onopvallend mogelijk "this is the main beach party bar so it'll be loud till 2am" tussen haar uitleg.

Elke avond veranderd het strand in allemaal verschillende feestjes. Eerst is er een fireshow, daarna limbo en touwspringen. Gratis shotjes a volonté. Dag in dag uit zie je dezelfde jongens dezelfde fireshows geven, gevolgd door exact dezelfde muziek en remixes, ondanks er elke avond een dj staat de draaien. Tegen dat het feestje begint, is het weer vloed en sta je soms plots met je voeten in het water.

Ik had een beetje tegenslag... Mijn gsm werd gestolen, mijn voet staat blauw en heb enkele sneden in mijn voet van de scherpe stenen in de zee.

De volgende dag gaan we met kayaks naar monkey beach. De apen daar waren heel aggressief en vallen direct aan. Ze weten exact waar ze moeten kijken en eens ze een tas te pakken hebben, laten ze niet gemakkelijk meer los. Op een bepaald moment hadden ze onze 3 kayaks en die van enkele andere toeristen opgeïst. Wij stonden allemaal in de zee (veilig voor de apen) te kijken en te wachten tot ze onze kayaks zouden verlaten, maar dat gebeurde pas wanneer die andere toeristen met zand begonnen te gooien.

Op de laatste avond kwamen we twee Poolse meisjes tegen die ook op de local bus zaten met ons in Phuket. Nieuwe logeerplekken 😁.

Na 3 dagen op phi phi te blijven, namen we een ferry naar Krabi. Daar sliepen we 1 nacht. Nu zit ik op een bus die ons in 5 uur naar Surat Thani brengt waar we een ferry naar Ko Tao zullen nemen.

Omdat ik mijn gsm kwijt ben, heb ik niet veel foto's meer. Ik ga er wel wat terug zoeken en later uploaden!

[gettinglostinasia]

Phuket

18-07-19

Op het vliegveld van Chiang Mai weten ze allemaal niet goed wat hun functie is precies, maar uiteindelijk is alles gelukt.

Toen we Phuket naderden zag het er extreem bewolkt uit. Wanneer we begonnen te dalen, zagen we dat het aan het gieten was. We komen van “het koudere noorden met regenstormen” waar het al 2 40 graden en zonnig is, en landen in “het warme zuiden” waaa het 15 graden kouder is en giet dat het geen naam heeft.

We boekten een hostel dat er op booking goed uitziet. De airport shuttle zette ons af “aan” ons hostel. In de gietende regen hebben we nog een twintigtal minuten moeten zoeken. Het lag midden in de uitgangsstraat tussen de grootste clubs van Phuket. Er was niemand aan de receptie. Uiteindelijk lag er een papiertje waarop stond dat we naar het hotel aan de overkant moesten gaan om in te checken. Er was geen personeel in de hostel, er was geen voorgevel, alles was open en iedereen kon binnen van op straat, niemand die het controleerde, geen enkele deur of scheiding in het hele gebouw. Ook de achtergevel ontbrak en kwam uit op de achterkant van andere clubs. De scheiding was hier gemaakt uit een plastic vel. Het regende er overal binnen, het was er vuil, kranen lekken, douches lopen niet door en liggen vol met haar en zand,... en toch halen ze een 3.7/5 op boeking.

Lidia en ik besloten te wachten op Arthur, die later die avond zou landen en de dag erna te vertrekken. We hadden 2 nachten geboekt, en dat kon niet geanulleerd worden, maar dat kon ons niks schelen.

Het was eindelijk gestopt met regenen en we wouden zwemmen in de zee, maar het was rode vlag. Toch even een snelle duik genomen.

Om niet in het hostel te moeten blijven, zijn we ‘s avonds naar een club gegaan. De meesten zijn heel oud, vies en slordig aangekleed maar ons oog viel op een club met goede muziek, super mooi afgewerkt (precies de binnentuin van een kasteel) en deftig personeel. Zoals in alle clubs en bars in die buurt waren er meisjes die dansten (maar deze konden wél). Er was ook 2 keer een act waar een meisje danste in de lucht.

Wat mij opviel is dat die meisjes ook telkens maar een kwartiertje ofzo moesten dansen en dan een half uur, drie kwartier pauze kregen.

‘S avonds keerden we terug naar ons hostel met de oorverdovende muziek van de clubs. In de ochtend werd ik wakker met een berichtje van Lidia

“pak je zak, we zijn hier weg”. Yes!!!

Nu zijn we onderweg met de local bus naar een pier. Waarschijnlijk halen we de laatste ferry naar koh Phi Phi niet meer, maar dan nemen we morgenvroeg de eerste ferry.

[gettinglostinasia]

Chiang Rai

Rond 14h zijn we eindelijk aangekomen in Chiang Rai. We bezochten de witte en de blauwe tempel en gingen ‘s avonds nog iets eten op de night bazaar en gingen niet laat gaan slapen omdat we in de ochtend een vlucht hadden richting Phuket.

De tempels in Chiang Rai zien er compleet anders uit dan alle andere tempels in Thailand of zelfs Zuidoost Azië. Dat komt omdat Chiang Rai tot niet lang geleden volledig geïsoleerd was van haar omgeving en zo een eigen stijl ontwikkelden.

[gettinglostinasia]

Dit zijn “straten” herkend door Google Maps. Ze lopen door de tuin van Thaise mensen en zijn soms afgesloten met een poort.

[gettinglostinasia]

Pai

13-07-19 / 17/07/19

Vandaag zijn we met z’n allen naar Pai gegaan. Een minivan brengt je daarheen. Het zou backpackers paradise zijn. Op zich is er niks te doen, maar iedereen houdt van het stadje en blijft er liefst zo lang mogelijk.

De rit was minder aangenaam. 1800+ bochten op 3 uur tijd. Maar het was het waard.

Op zich waren er in Pai zeer weinig Thaise mensen. Eigenlijk waren zij er enkel om geld te verdienen van de toeristen.

Ons hostel zag er spiksplinternieuw uit. Het was een cafeetje/ restaurantje met een tattoo studio op de mezzanine, een super grote en mega gezellige tuin (beetje parkkaffee) en vanachter in de tuin een klein gebouwtje met 2 kamers.

Het grappige aan Pai is dat je iedereen constant tegenkomt. Het is er zo klein dat je niemand kunt ontwijken.

Gisteren zag ik er iemand lopen die naast mij zat in Chiang Mai tijdens de muay thai boxwedstrijd.

We hebben scootertjes gehuurd (wat goedkoper is dan een fiets huren) en zijn naar een waterval gereden. Diezelfde dag zijn we naar de Grand Canyon gereden om de zonsondergang te zien. Daar was het wel wat drukker en jammer genoeg zat de enige wolk aan de hemel net voor de zon. Daarna zakten we nog af naar de grand buddha en zochten we in de donker onze weg naar huis (we reden wel enkele keren verkeerd). Op de scooter voelde het aan alsof het regende, maar dat waren allemaal muggen die tegen je gezicht vlogen. Dit was gelukkig enkel ‘s avonds.

In Pai was er vooral Westers eten, en dat vonden wij niet erg. Het Thaise eten begon even wat teveel te worden. Op de supergezellige avondmarkt hadden ze alles. Van burrito’s tot bruschetta tot patatas bravas en hamburgers. Ook wafels en crêpes met fruit en nutella, me-ga lekker! In een local restaurantje “burger queen” at ik de lekkerste veggieburger die ik ooit gegeten heb.

Pai is de plek waar niks doen niet als tijdsverspilling aanvoelt.

Op de laatste dag in Pai besloot ik samen met Lidia (iemand die ik ontmoette in Chiang mai) onze reis verder te zetten richting Chiang rai. Dit bleek enkel mogelijk door een 7 uur durende busrit te ondergaan. In Chiang rai willen we snel, voor ze sluiten, 2 heel speciale tempels bezoeken, 1 keer overnachten en de ochtend erna naar het zuiden vliegen.

[gettinglostinasia]

Enkele random weetjes

Iets dat veel verklaar is dat je hier geen rijbewijs nodig hebt om met een scooter of brommer te rijden, en er zelfs geen minimumleeftijd is. De enige voorwaarde is dat je met je voeten aan de grond moet kunnen. Een lange 13 jarige mag dus met een scooter rijden.

Buitenlanders worden constant tegengehouden door de politie en moeten een boete van 500THB betalen voor wie weet welke reden. Daarna krijg je wel een ticketje waarop staat dat je de boete voor je overtreding betaald heb en je 3 dagen verder mag rijden.

90% van alle auto’s in Thailand rijden in Bangkok. Meer dan 7 miljoen auto’s.

Bangkok zinkt elk jaar 3 centimeter.

De Thaise reisstekkers passen hier niet in het stopcontact, maar onze Belgische wel.

Iets wat ik misschien tot nu toe het leukst vind aan Thailand is dat niemand hier raar kijkt naar iemand anders. Iedereen is hier welkom. Ik heb hier al veel meer jongens hand in hand zien lopen dan in België. Ook naar de ladyboys wordt niet raar gekeken. Ik ontmoette gisteren een zwart meisje van Frankrijk en zij vertelde mij dat ze in Vietnam constant aangegaapt werd en ze in haar gezicht werd uitgelachen, maar dat dat hier ook helemaal niet zo is. Mooi om te zien dat hier in Thailand iedereen gewoon geaccepteerd wordt, maar raar dat dat bij ons niet kan.

Mobiele data werkt hier overal uitstekend, veel beter dan in België.

[gettinglostinasia]

12-07-19

Met een paar mensen die ik gisteren leerde kennen ben ik vandaag naar een sticky waterval gegaan. Het was daar super mooi, maar ook dat was meer dan anderhalf uur rijden. Voor 1000THB (34 euro) bracht een soort taxi ons met 4 heen en terug.

Soms zit je geplet in zo’n taxi, maar wij hadden dus veel ruimte, en gelukkig maar want het was heel erg warm.

[gettinglostinasia]

11-07-19

Om 6:30 stond hier een mannetje van The Elephant Jungle Sanctuary. Ik was de eerste die ze oppikten. Daarna pikten we nog 2 amerikanen en een canadees gezin op. Het was anderhalf uur rijden. Eenmaal aangekomen waren er nog geen olifanten te bespeuren. We kregen een uitleg over hoe we ons moesten gedragen bij de olifanten en wat we vooral niet mochten doen (zoals achter de olifanten staan, de onderkant van de buik aanraken). Alles werd op een heel grappige manier uitgelegd.

Ze vertelden ook wat meer over de olifantenkampen. Blijkbaar waren zij het eerste bedrijf die olifanten begon te redden uit de kampen waar je olifanten kan berijden of de circussen. Ze zijn opgericht in 2014 en hebben na 5 jaar al 14 kampen opgericht en in totaal bijna 100 olifanten gered.

Ik vroeg me af waarom het zo duur is om olifanten te bezoeken in een sanctuary, en vooral waarom dat soms duurder is dan een ritje te maken op een olifant, maar sat is allemaal opgehelderd nu.

Één olifant “redden” (overkopen) kost hun 110.000 euro. Een olifant voeden kost dagelijks 450 euro. Ze brengen de olifanten regelmatig naar ziekenhuizen die niet zo dichtbij gelegen zijn.

Een beetje later kwamen de olifanten aangelopen. We voedden ze Thaise bananen. Daarna konden we vrij rondlopen met hun en voedden we ze sugercane. Er waren 5 olifanten in dit kamp, omdat de zesde naar het ziekenhuis gebracht was nadat ze haar kindje verloren was.

Éen van de olifanten was een baby die heel graag speelt met mensen. Als ze naar je toeloopt, moest je een stap naar links of rechts zetten omdat ze je anders omver loopt. Als je weg loopt, denkt ze dat je mee wilt spelen en gaat ze achter je lopen. De mama van “naughty boy”, zoals ze hem noemen, is gestorven wanneer ze op een landmijn was gestapt.

Voor de rest was er een zwangere olifant, een “grandma” van 75 jaar en een olifant die af en toe danst omdat ze uit het circus gered is.

Na het voeden gingen we met de olifanten in het modderbad en daarna in de rivier. Blijkbaar zijn de olifanten het liefst van al altijd vuil. Achteraf spuiten ze de olifanten toch schoon om te inspecteren op wondes om ze eventueel te verzorgen.

De olifanten worden tot niks gedwongen. Ze waren relatief snel uit de rivier, maar de verzorgers zeiden dat daar niks aan te doen was.

Daarna hebben we nog een Thais buffet voorgeschoteld gekregen en zijn we terug aan ons hostel afgezet.

Toen ik terug in mijn hostel was, heb ik mij bij enkele mensen gezet en hebben we wat gebabbeld. Daarna zijn we samen iets gaan eten en naar de rooftop bar van het hostel naast ons gegaan. Daar heb ik weer nieuwe mensen ontmoet en ben ik naar een Muay Thai boxwedstrijd geweest, waar ik weer nieuwe mensen ontmoet heb. Het was leuk om eens zo’n wedstrijd te zien. Al die gastjes zien er 15 uit (maar ze zijn ouder), zijn graatmager en zijn hooguit 1m60.

Daarna hebben we nog een feestje gebouwd in Spicy club.

[gettinglostinasia]

10-07-19

Om 7:30 kwamen we toe in Chiang Mai. Ik kon nog niet inchecken in mijn hostel dus besloot wat door de oude stad te lopen. Dat was een beetje teleurstellend. Het is precies een tweedehands versie van Bangkok. Ik heb er wel Khao Soi gegeten (super lekker). Dat is een typisch gerecht uit Chiang Mai!

In de avond ben ik redelijk vroeg gaan slapen omdat ik de volgende ochtend om 6:30 opgepikt zou worden om een olifanten sanctuary te bezoeken.

[gettinglostinasia]

08-07-19

Vandaag heb ik heel weinig gedaan. Ik was Bangkok wel wat beugezien ondertussen, maar moest mijn verblijf een dag verlengen aangezien de treintickets naar Chiang Mai minstens één dag opvoorhand gekocht moeten worden. Op dinsdag heb ik ook vooral gewacht tot wanneer mijn trein vertrok. De sleepertrain doet er 13h over. Je krijg een redelijk comfortabel bed, maar het is er super koud én de lichten blijven aan. Wanneer je vanboven slaapt lig je net onder een lamp. De trein wiebelt veel snacht’s en om 6 uur word je wakker gemaakt om dat de bedden dan terug ingeklapt worden.

Er loopt heel wat politie rond op de trein. 2 agenten wouden een foto met mij. De conducteur had foto’s gemaakt met een konijnenoortjes filter, en dat vonden die agenten super grappig, maar daardoor moest de fotoshoot opnieuw beginnen!

[gettinglostinasia]

07-07-19

Ondanks hoe slecht ik me voelde besloot ik toch iets van de dag te proberen maken. Ik nam een taxi naar een meer afgelegen plekje in Bangkok, vlakbij de autostrade. Daar wou ik een vliegtuigkerhof bezoeken. De rit was 18km maar duurde meer dan een uur. Het kerkhof is een terrein in de stad waar een Chinese zakenman opgekochte neergestorte vliegtuigen heeft neergelegd. Er wonen enkele families die de vliegtuigen gestript hebben, zodanig dat de Chinees alles wat bruikbaar was kon doorverkopen en in ruil mogen die families daar wonen en inkom vragen aan toeristen. Online las ik dat ze op sommige dagen geen toeristen willen binnen laten en dat de inkom soms varieert van 200-600THB per persoon. Dat is ongeveer 5,7 - 17,3 euro.

Wanneer in toekwam aan de poort, liep er direct iemand naar mij toe. “200THB per person”. Dat zat dus mee.

Wanneer ik het terrein verliet zag ik dat ik niet zo ver van een shoppingcenter was. Daar ben ik dan naartoe gestapt omdat ik super dringend naar het toilet moest, en dat kan precies niet op veel plaatsen in Thailand.

Als ik terug in mijn hostel was aangekomen wou ik de trein boeken naar mijn volgende bestemming, nl. Kanchanaburi. Dat daar niet veel te doen was wist ik al, maar ik wou gaan voor de mooie watervallen. Wat bleek nu, ten eerste waren er zeer weinig treinen op onhandige tijdstippen, maar ook dat de watervallen nog eens anderhalf uur van Kanchanaburi verwijderd waren met een “overvolle” busrit. Ook moest je dan nog eens overnachten op die plek omdat de bus je niet meer terug brengt op dezelfde dag.

Daarom besloot ik om deze stop over te slaan en direct naar Chiang Mai te gaan. Oorspronkelijk was ik van plan te vliegen, maar de slaaptrein is blijkbaar een must. Jammer genoeg moet je die minstens 2 dagen opvoorhand boeken (dat wist ik niet). Waardoor ik mijn verblijf in Bangkok een nachtje heb verlengd.

‘S nacht zag ik plots bed bugs in mijn bed. Dat is veel voorkomend in hostels in Thailand. Als ze je bijten, blijven de beten ongeveer voor een week staan. Ik ben naar de receptie gegaan en ze hebben mij een andere kamer gegeven.

[gettinglostinasia]

Zwarte zaterdag: 06/07/19

Ik stond redelijk laat op en ga iets eten in een local caffeetje. Rond 11 (6 uur Belgische tijd) uur werd ik plots erg missellijk.

De rest van de dag voel ik me flauw, dwaalde ik door de straten rondom mijn hostel zonder enige motivatie of zin om iets te gaan doen.

19:28

Ik krijg een berichtje van mijn zus. Een van haar goede vriendinnen is onder een trein gesprongen. Ik wist niet wat te doen.

20:13

Ik krijg nog een berichtje, deze keer van Nizam. Ik wist niet wat ik las. Zijn broer was overleden? Zo plots? Ik belde hem direct wanneer ik het las. Het was verschrikkelijk. Het was gebeurde rond 6 uur ‘s ochtends Belgische tijd. Voor de rest van de avond heb ik zitten wenen, bellen met Nizam, mama, papa en mijn zus. Het leven is zo oneerlijk. Ik wou zo graag dat ik in België was om Nizam en mijn zus op te kunnen vangen. Ik voel me alleen en wil niks liever dan bij mijn geliefden zijn.

To live in hearts we leave behind is not to die

- Thomas Campbell

[gettinglostinasia]

Ondertussen zijn de meeste gasten die ik de eerste 2 dagen ontmoette al vertrokken. Sommige naar het Noorden, andere naar het zuiden en de rest terug naar huis.

Ik ontmoette een van de eigenaars van de hostel, die als industrieel product ontwerper werkt. Hij gaf mij enkele tips.

[gettinglostinasia]

05-07-19

Weer een natte dag. We besluiten met een tuk tuk naar Wat Pho te gaan. Wat Pho is een mooie tempel waar reclining Buddha ligt. Omdat de tuk tuk vast stond in het verkeer, besloot de bestuurder ons te vertellen dat de toegekomen waren op onze bestemming. Na het uitstappen en betalen zagen we dat we nog een dik kwartier moesten stappen. In de avond ontmoet ik toevallig 2 Vlaamse jongens op de rooftop van mijn hostel. De staff ging samen met dgasten van het hostel terug naar Khao San road, waar allesl liefst in emmertjes verkocht wordt.

[gettinglostinasia]

04-07-19

Het regent, gedurende de hele dag. We gaan even naar China town, maar dat stelde niet veel voor. ‘S avonds gaan we iets drinken op de rooftop bar van het hostel. Supergezellig! Daarna zijn we gaan feesten op Khao San Road, vlakbij het hostel. Dit is de uitgangsstraat van Bangkok, ook wel gekend als de backpackersstraat. We worden wegwijs gemaakt door het supervriendelijke personeel dat we de dag ervoor ontmoet hebben.

[gettinglostinasia]

Bangkok

[gettinglostinasia]

03-07-19

Aangekomen in Bangkok! Natuurlijk was mijn bagage nog in Moskou. In het hostel mocht ik vroeger inchecken (denk dat ze medelijden hadden). Daarna ben ik naar MBK vertrokken. Dat is een shopping center met duizenden winkeltjes, die allemaal nagenoeg hetzelfde verkopen. Niet zo tof dus.