hipporockos

[hipporockos]

μικρότητες

Είμαστε παιδιά των άστρων κατέχουμε την πιο αρχέγονη ύλη του σύμπαντος και η συνείδηση της ψυχής μας τροφοδοτείται από τη σοφία μιας άπειρης ύπαρξης

Είμαστε παιδιά της αιώνιας ύλης σ' ένα χωροχρόνο που απαιτεί θυσίες για να μεγαλώσει το άπειρό του και η βαρβαρότητά μας δεν είναι παρά η έκφραση του κβαντικού ορίζοντά μας

Και στο ασύλληπτα αυτό γιγαντιαίο άγνωστο, εσύ.

[hipporockos]

Γιορτάζει η ψυχούλα μου Και μόνη μπεκροπίνει

[hipporockos]

Της χαραυγής ο νεροκότσυφας

Κι έτσι απλά γινήκαμε μονάδες.

πως γίνεται, μετά από τόση αγάπη να νιώθω μόνος;

Θα είσαι πάντα εκεί που ο κόσμος ομορφαίνει

κι εγώ στις παγωμένες λίμνες μας,

μόνος της χαραυγής ο νεροκότσυφας

"οι περισσότεροι πληθυσμοί του νεροκότσυφα είναι καθιστικοί και, υπομένουν ακόμη και σκληρούς χειμώνες στην περιοχή αναπαραγωγής τους, εκτός εάν παγώσουν τα νερά εκεί, οπότε αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Μάλιστα, τα θηλυκά φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη τάση να μετακινηθούν απ’ ότι τα αρσενικά."#1

[hipporockos]

Ορίζοντας γεγονότων*

Γιατί καμιά φορά το φως που εκπέμπουν μερικοί άνθρωποι και σε τυφλώνει η έντασή του δεν είναι παρά ο προβολέας που σε κρατάει καθηλωμένο στην καρέκλα του μαρτυρίου σου και σου ψιθυρίζει γλυκά να μην φύγεις από τη θέρμη του

Γιατί καμιά φορά μαγεύονται από το φεγγάρι όσοι έχουν γνωρίσει τα υπόγεια περισσότερο από τα πεζοδρόμια κι αυτοκτονούν όσοι αντέξανε μια νύχτα ακόμα, μια μέρα ακόμα, μια γιορτή και ένα χάδι ακόμα.

Γιατί καμιά φορά μοιάζουν όλα ακίνητα και ήσυχα. Κι εσύ πουθενά. Γιατί καμιά φορά η αγάπη μοιάζει δυστύχημα.

*Το σημείο στον χωροχρόνο εντός του οποίου τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον παρατηρητή

[hipporockos]

“I said goodbye again sucking up all that was left of her into the little that was left of me. I said, 'don't look for me again. fuck it. we are all lost. goodbye, goodbye.”

― Charles Bukowski, The People Look Like Flowers at Last

[hipporockos]

διάφανο

Ήρθες με σάλπιγγες, με μια αστείρευτη μελωδία αγάπης

σακατεμένο παιδί ο έρωτας τη μια στιγμή γεμάτο γρατζουνιές και μετά γέλια στις τσουλήθρες

δέκα χρόνια σ' αγαπούσα κι αναρωτιέμαι

είχα καιρό να ακούσω το εμβατήριο της θλίψης μου

[hipporockos]

Βατόμουρα

Θέλω απλά να κάτσω να την κοιτώ, και κάτι για κάποιον λόγο να μην πιστεύω. Κάποιον να με σπρώξει από πίσω προς αυτήν γελώντας συνωμοτικά με άλλους εφτά. μόνο μην ανταμώσουν τα βλέμματά μας γιατί ποτέ δεν προλαβαίνω να γυρίσω από την άλλη. Θέλω να κοκκινίσω, να ιδρώσω, να ντραπώ, και να τρέξω στην αυλή νικημένος, για μια μαστίχα ή δυο, γελώντας όμως. Κι όλο το απόγευμα να συνεχίσει έτσι, μέχρι να μυρίζουν οι μασχάλες μου έρωτα, και το στόμα μου βατόμουρα και φούσκες. Θέλω να κρυφτώ κάπου μόνος και να έρθει να με βρει. Κι ας είμαι ο τελευταίος, ούτε που θα κουνηθώ. Θα κάνω πως τρέχω μόνο για να την ακούσω να λέει πως με βρήκε. Κι αν τα φυλάει άλλος θα κλέψω, ώστε να μην την δουν ποτέ πριν το κουδούνι. Μα αυτή μυρίζει βατόμουρα ολόκληρη, και έρωτα πουθενά, και έχει μια μνήμη αλλιώτικη βγαλμένη από ένα στήθος που συνεχώς μεγαλώνει. Και δεν με βρίσκει πια Μα εγώ για κάποιον λόγο κρύβομαι.

[hipporockos]

Σήμερα

μέσα μου υπάρχουν θηρία θηρία κοκαλιάρικα στη θέα νεκρής σάρκας κι εγώ να αναρωτιέμαι αν είμαι η μύγα ή το χώμα

[hipporockos]

Έβγαλαν ρυτίδες τα μάτια μου μ’ ακόμα τσουλήθρες βλέπουν

ζάρωσε ο κώλος μου και γκρινιάζει η καρέκλα

[hipporockos]

Η έννοια των πραγμάτων χάνετε

Στους άπειρους έρωτες που βίωσε μια θέα

[hipporockos]

Ιούλης σαν χθες

Ήρθε μια μυρωδιά αρρώστιας απ’το χθες

λιωμένη σάρκα με το μεδούλι να τρέχει στα χωράφια

πρέπει λένε να κοιτάς τη σκιά σου

να την προσέχεις για τις χρονικές λήθες

κι εγώ, που πάντα κοιτούσα αντίθετα του ήλιου

πως γίνεται να έχασα τόσο χρόνο;

Σιχαίνομαι την ησυχία σου

όσο και το χειροκρότημα στο τραγούδι σου

Φοβάμαι τη μοναξιά μου

όσο και τον θάνατο δίπλα σου

[hipporockos]

Στους λευκούς κρίνους μας

απόψε φοβάμαι να γράψω ειδικά για σένα

[hipporockos]

Όλα καλά

Δρόμος να υπάρχει και είμαστε εντάξει, θα κοιμηθούμε αλήτες και θα ξυπνήσουν πρίγκιπες. Ίσως και να ξημερώσει Δευτέρα στη θέση ενός ολόκληρου καλοκαιριού. Ή να φυτρώσουν πάλι γαϊδουράγκαθα δίπλα στις ανεμώνες. Δρόμος να υπάρχει και είμαστε εντάξει.

Β.Μ.

[hipporockos]

Γλύκα η ζωή

Σηκώθηκε απότομα μ’ ένα σάλτο, λες και τον τσίμπησε κάτι μέσα από τις σκοτεινές γωνιές του καναπέ, ή σαν κακό όνειρο που βλέπεις τη σαπίλα σου ολοζώντανη και τρέχεις να ξυπνήσεις. Έμεινε για λίγο ακίνητος, δεν ξέρω αν προσπαθούσε να πάρει μπρος, να μαζέψει τις σκέψεις του ή αν περιεργαζόταν το κοινό του. Πέντε άτομα όλα κι όλα μέσα στο δωμάτιο κι ένα σκύλος. Ή δύο ανάλογα που θέτεις τα όρια. Καπνίλα παντού, και μια βρώμα από κλεισούρα, αλκοόλ και πιθανόν κάτουρα. Σήκωσε το μισογεμάτο μπουκάλι στον αέρα. Κόκκινο αγιωργίτικο, φθηνή μάρκα. “ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ…”, φώναξε άθελά του. Το απότομο ξύπνημα και η άγνοιά του για το που βρίσκεται δεν τον βοήθησαν να ορίσει τα επίπεδα της φωνής του. Από τους πέντε, οι τρεις κι ο σκύλος τον κοιτούσαν. Οι άλλοι πολύ πιθανό να ήταν νεκροί για μέρες. “Θα κάνω κάτι” συνέχισε με κανονικούς τόνους, “που δεν έχω ξανακάνει”. Κατέβασε μια γουλιά νιώθοντας πιο σίγουρος πλέον για τον εαυτό του. Το τρακ είχε φύγει. Ξερόβηξε να καθαρίσει η φωνή του καλά. “Θα το κόψω!”. Μέχρι όμως να πει την ατάκα, ο σκύλος είχε πάρει στο κυνήγι έναν αρουραίο, ο Γιώργος που τώρα τον αναγνώριζε, μιας και τα μάτια του συνήθισαν στο σκοτάδι, έβγαζε αφρούς από υπερβολική δόση, η Κατερίνα είχε κόψει φλέβες και ο τρίτος που δεν αναγνώριζε κρεμόταν από το ταβάνι με μια ήρεμη κίνηση, σχεδόν υπνωτική. “γάμησέ τα” ψιθύρισε πέφτοντας πίσω στον καναπέ. “Ευτυχώς που δεν μ’ άκουσε κανένας”. Ήπιε μια γουλιά ακόμα, και αφέθηκε να κοιτάει το άψυχο σώμα του τύπου. Μπρος πίσω, μπρος πίσω. Χαμογέλασε καθώς ένας γλυκός ύπνος ερχόταν ξανά.

[hipporockos]

Doctor?

Λέγεται ανάμεσα στους κύκλους των χρονοερευνητών ότι ο Μέριντοκ τρελάθηκε. Τον έπιασε ένα βράδυ ο ελεγκτής να κυκλοφορεί γυμνός στα πάνω γραφεία της υπηρεσίας. Είχε πετάξει όλους τους φακέλους στο πάτωμα και γέμισε τις άυλες μνήμες με ηλεκτρόνια. Τελευταία είχε πιάσει την υπόθεση της χήρας του Κιριμπάουμ, που ζούσε στα βόρεια προάστια της Τενέβης, εκεί που πάνε όλοι οι φραγκάτοι για αλλαγή οργάνων, και λένε ξέρω γω πως κάτι έχει να κάνει με αυτό. Δεν άρεσε που αρχίνησε να βλέπει μια άκρη στην κλωστή, ένα μικρό φως στην άκρη του πως το λένε, τούνελ, και του μαγειρέψανε ένα ουίσκι του σαμάνου. Το τελευταίο αλκοόλ για έναν ερευνητή. Μα το πάλεψε το θηρίο. Ξύπνησε λένε ο Μέριντοκ στου σερίφη με το σάλιο να ποτίζει τα ποντίκια, και κόντεψε να λυγίσει τα σίδερα με το ιδιαίτερό του. Γκαστρώθηκαν πέντε την ίδια μέρα λένε. Άφαντος τώρα. Πάνε σαράντα έξι ώρες και έχει αγριέψει το αφεντικό, και μας τρέχει σαν τους μαλάκες.

Και να σου πω κάτι; Στα αρχίδια μου κι η χήρα, κι ο περίεργος θάνατος του Κιριμπάουμ που όλοι ξέρουμε που είχε μπλέξει. Εφτά ταξίδια μπρος πίσω είχε κάνει, μιλημένος από την υπηρεσία. Όλα βρωμάνε, και πιο πολύ το 2003.

[hipporockos]

Για εμάς δεν έχει φεγγαρόφωτο απόψε

Αλλού το δώσανε κι αυτό

[hipporockos]

Fatimah Asghar, How’d Your Parents Die Again?