imlosingmymindy

[imlosingmymindy]

Fakat benim sorunlarımdan kaçma yöntemim başkaydı. Onun da dediği gibi, bazen tek bir insan bile bir evin içini dışarıdan daha gürültülü hâle getirebilirdi. Bu yüzden kendimi denizin ve yıldızların yanında buldum. En azından deniz beni dinler, yıldızlarsa anlardı.

[imlosingmymindy]

Ölmeyi yeğlerim, ama anneme zayıf olarak öleceğime dair sözüm var.

[imlosingmymindy]

Aynalardan ve insanlardan nefret ediyorum. Kim bilir, tonlarca insanın ağzından dökülen iğrenç cümleler ve aynadaki sahte yansımalar kaç insanın canını almıştır?

[imlosingmymindy]

Çünkü sırf güneş geceyi sevmedi diye ay doğmayı bırakmaz :)

[imlosingmymindy]

alper gencer şiirinde; "gülten'e gidiyorum" diye başlayıp, şiirin sonunda; "gülten'den vazgeçmeye gidiyorum bugün" yazdıran dünyadan ne beklemeli?

[imlosingmymindy]

Ölmenizi dileyen insanların içinde yaşamaya devam etmek çok zordur. Kendiniz için yaşamazsınız; fakat diğerleri de yaşamanızı istemez zaten. Sadece sorgularsınız: Neden yaşadığınızı, neden onca şeye rağmen yüzsüz gibi yaşadığınızın düşünceleriyle kanarsınız. Belki güçlü olduğunuz için yaşamıyorsunuzdur; ancak göğsünüzün ortasına yakın, biraz sola yatık olan şeyin içinde kabuk bile bağlamamış bir yaranın durmadan kanadığını göstermemek adına güçlü durmak zorundasınızdır.

[imlosingmymindy]

Nefes almakta güçlük çekiyorum. Düşüncelerime kapılmış bir şekilde, korkularımla sürükleniyorum. Yatağımda yatarken dahi bir saniyeyi bile düşünmeden geçiremiyorum; boğulma hissiyle savaşıyorum her seferinde. Hayatta olduğum her bir an, kendimi fazlasıyla pis hissediyorum: pis ve yağlı. Bütün ağırlığımın on katını hissediyorum; duş alırsam geçer gibiymişcesine. Sonrası ise yaşadığım her bir saniye, her bir yarına uyandığım zaman, "Ne yapacağım?" kaygılarıyla dolu oluyor.

[imlosingmymindy]

Ailelerin hatırlamak istemedikleri şeyleri, çocuklar asla unutmak istemez.

[imlosingmymindy]

İzi görünen ve izi görünmeyen yaralar vardır hayatta. Kimisinin vücudunda görürüz, kimisinin ruhunda. Bazıları vardır; yaranın her iki şeklini de görürüz. Fakat yara sahipleri, görülmek değil, anlaşılmak ister.

[imlosingmymindy]

Ve en sonunda, bir gün kurduğum hayallerin zihinsel sağlığımı kaybetmeme sebep olduğunu öğrendim. Düşlerimde kendimi kaybetmeye başladığım zaman, gerçeklik algımı yitirdim ardından gerçek dünyada da kendimi kaybettim. Öncesinde her iki yerde de hep başkalarını arardım; şimdi kendimi aramaya çıktım ama ne kaybettiğim kendimi bulabildim, ne de yitirdiğim diğer şeyleri bulabildim. Her geçen saniyede sorgulamaya mahkûm bırakıldım, veyahut kendim, kendimi bu çukura bilmeyerek de olsa sürükledim.

[imlosingmymindy]

Çok konuşmanızdan dolayı şikayetçi olan insanlar, günün birinde bir daha hiç konuşmamak üzere susmanızdan ve onlardan uzaklaşmanızdan yakınırlar. Çünkü onların yakınlarında, dertlerini dinleyip yardım edecek insanlar yoktur sizden başka. Onlar için hiçbir zaman önemli olmamışsınızdır; öncelik hep kendileridir, sonrası da yoktur zaten.

[imlosingmymindy]

Yaşamaya devam etmek zorunda kalırken, tecrübe edinilmiş acıları kelimelere dökmek yetenek olmuş.

[imlosingmymindy]

Sevgi nedir diye ben de sorgulayıp durdum bu zamana kadar. Bana sevginin ne olduğunu öğretmemişler ki; ben, kendi başıma çözebilirim sanmışım. Sevmeye çalıştıkça "gelip geçici hevesler" denmiş yüzüme. O gelip geçici hevesleri merak ediyormuşum, çocukça. Pis kalpler ve kirli zihniyetlerin arasında arayış içerisinde kalmışım. Yanlış anlaşılmasın aman ha, muhtaçlık yüzünden değilmiş bu arayış; gösterilmeyen sevgiyi görmek içinmiş. Gerçeklerle yüzleşmem gerekiyormuş meğersem; uykuya dalıp tatlı hayaller kurmam değil. Sevgi diye bir şey olmadığını, sadece bir sözden ibaret olduğunu öğrenmem gerekmiş asıl.

[imlosingmymindy]

Benim büyük bi' kısmım çirkinliğimdir, kalanım şâir

Bu paranoyak dünya dönüyorken yalanım sâhi

Vakit nakitken hiç kimsenin saçlarını sevmek için zamanı yok

Babanın dâhi.

[imlosingmymindy]

Ağlamıyorum, gözümden tek bir yaş dahi akmıyor. Sessizce uzanıyorum, boş tavanı seyrediyorum. Kafamdaki sesler; bütün gün sessiz kalarak dinlediğim sesler... Kendilerini belli ediyorlar tekrardan. Yüzlerce kişinin, yüzlerce ayrı sesi tekrar ediyor kendini.

Duymamak adına açıyorum müziğimi bu sefer, fakat müziği ben hariç bütün dünya duyuyor. Kalbimin bana verdiği acıyı hissetmeye başlıyorum. Dudağım kıvrılıyor acıdan, gözlerimi kapatıyorum; geçmesini bekliyorum sessizce. Tavan üzerime doğru geliyor. İçinde bulunduğum odanın dört duvarı, beni sıkıştırmaya çalışıyor.

Yatağımda doğruluyorum yavaşça. Hareket etmeye bile tahammülü kalmayan bacaklarımla yürümeyi deniyorum. Dakikalar sonra başarıyorum camı açmayı. Nefes almaya çalışıyorum çaresizce. Boynumda bulunan kolyeyi boynumdan kırıp atıyorum.

Kafamdaki sesler çoğalmaya başlıyor. Bu defa bir gün değil, bir hayat dolusu karşıma çıkan insanların seslerini duyuyorum. Çığlıklar atıyorum, onlara karşılık verme amacıyla. Sussunlar istiyorum, diğer günlerin aksine.

Fakat ben konuşmayı bilmiyordum. Onlar da susmaları gerektiğini kelimelere dökememiş olduğumdan dolayı susmuyorlardı. Konuşmalarını istediğimi sanıyorlar, bu yüzden bana karşı haykırıyorlardı.

[imlosingmymindy]

Oysa Ay ya da Güneş olabilirdi; fakat o, yıldız olmayı tercih etmişti. Çünkü biliyordu: Yıldızlar da ölmek için yaratılırdı.

[imlosingmymindy]

Mükemmeliyetçi arzularına yenik düşer; Olmaktan korktuğun o insanların ta kendisine dönüşürsün. Sonunda kendi benliğini yitirirsin; Mükemmel olma pahasına.