imnotaposer-blog

[imnotaposer-blog]

Magugulat ka nalang sa katotohanang ang pinaka masayang sandali ng buhay mo ay yung mga panahong di mo masyadong ginamit ang utak mo.

[imnotaposer-blog]

Life gets better if you have haters. :)

[imnotaposer-blog]

Don't lose hope.

Everything happened for a reason. Don't ever put into your nerves that you can't but up your chin with confident and say to them that they're just a nuisance in your life. Never give up. Give up means you don't have value in this world. Don't change, just be yourself. 

[imnotaposer-blog]

I hate myself. :(

[imnotaposer-blog]

Goodbye FB and Twitter!

I haven't FB and Twitter account already. I deactivate it a while ago because of some reasons. I just want a privacy. 

[imnotaposer-blog]

Everything will be alright soon.

[imnotaposer-blog]

READ THIS! And you'll be inspired.

This speech was delivered by a La Sallian engineer in one of the graduation ceremonies at the UP College of Engineering. "Ngayong araw na ito, sa ating pagtatapos, mayroon akong dalang Transcript of Record. Ang estudyanteng may-ari ng transcript na ito ay nag-aral sa De La Salle University. Sa unibersidad na ito, kapag ikaw ay isang undergraduate, may ID number ka na nagsisimula sa “94”at pataas, kung lumipas ang isang buong school year at umabot ka sa 15 units na bagsak, masisipa ka sa paaralan. Ang transcript na hawak ko ay mayroong 27 units ng bagsak. 12 sa mga ito ay tinamo ng estudyante sa iisang schoolyear lang. Ang isang subject ay kadalasang may bigat na 3 units. Kung iisiping mabuti, isang subject na bagsak na lang ay pwede na masipa ang estudyanteng may-ari ng transcript na ito. Ang speech na ito ay hindi ko ginawa para i-acknowledge ang paghihirap ng ating mga magulang sa pagpapaaral satin. Hindi ko din ito ginawa para maghayag ng political statement,o kumbinsihin kayo na huwag umalis sa bansa at tulungan itong makaahon. Ang speech na ito ay para sa mga normal na estudyante na kagaya ng may may-ari ng transcript na hawak ko, dahil madalas, wala talagang pakialam ang unibersidad sa mga achievements nila. May mga awards na gaya ng “Summa Cum Laude”, “Best Thesis Award” at “Leadership Award.” Pero ni minsan, hindi pa ako nakakakita ng unibersidad na nagbigay ng “Hang-on and managed to graduate despite nearly getting kicked-out during his academic stay” award. Maaaring isang malaking kagaguhan ang konseptong ito para sa karamihan. Bakit mo pararangalan ang isang estudyanteng bulakbol, bobo, tamad o iresponsable? Hindi ba dapat isuka ito ng unibersidad? Ito yung mga tipo ng estudyanteng walang ia-asenso sa buhay, hindi ba? Ayun. Natumbok niyo. Iyun na nga ang dahilan. Madalas, pag ang isang estudyante ay may pangit na marka sa paaralan, lalong lalo na sa kolehiyo, nakakapanghina ito ng loob. Nandiyan yung tatamarin ka mag-aral, nandyan yung iisipin mo “Ano pa kayang trabaho ang makukuha ko? Call center na naman o clerical? Ba’t kasi ang bobo ko. Kung matalino lang ako, sana, sa Proctor and Gamble ako, o kung saang sikat na kumpanya.” Mas mahirap ang dinadaanan ng mga estudyanteng bumabagsak. Kahit na sabihin mong kasalanan nilang bumabagsak sila, hindi ninyo alam kung ano ang pakiramdam ng ganun. Madaling sabihin na “Kaya mo yan, mag-aral ka lang,” pero alam ba natin talaga ang sinasabi natin? Kapag ang isang estudyante ay bumabagsak sa unibersidad, nandiyan yung tatawanan niya lang yan. O di kaya naman, ipagmamalaki niya pang “TAKE 5 NA KO!!!” o “Pare, magpi-PhD na ako sa Anmath3/ Calculus/etc.” Pero hindi alam ng mga isang Summa Cum Laude kung ano ang nasa isip ng isang normal na estudyante sa tuwing matutulog ito at alam niyang pag-gising niya, kailangan niya na namang ulitin ang isang subject na nakuha niya na sa susunod na term. Kaya ngayong graduation, ang speech na ito ay inaaalay ko parasa mga estudyanteng lumagpak, muntik-muntikan nang masipa o yung sa lahat ng paraang pwede,ginawa na para lang makatapos. Gagawin kong patas ang mundo para sa inyo kahit isang araw lang. Kahit ano pa ang sabihin ng ibang tao, kesyo kasalanan mo man na pangit ang marka mo o muntik ka nang makick-out, saludo ako sa hindi mo pagtigil sa pag-aaral. Saludo ako na may lakas ka ng loob na harapin pa rinang mundo kahit alam mong hindi ito magiging patas sa iyo. Saludo ako na kahit pangit ang transcript mo, taas noo ka pa rin ngayong graduation at proud na proud sa sarili mo. Ano ngayon ang mangyayari sa mga graduates pagkatapos nitong graduation? Ayoko nang puntahan yung pwedeng mangyayari sa mga Cum Laude. Baduy. Alam mo namang may patutunguhan ang buhay nila e. Pero dun sa mga lumagpak, ano ang meron? Maaring makakuha kayo ng mediocre na trabaho lang. Pwede ka rin swertehin, baka makapagtrabaho ka sa magandang kumpanya. Madami pang pwedeng mangyari. Huwag kayong mawalan ng pag-asa. Kung nung college, nagtiyaga kayo e ba’t titigilan niyo yung pagti-tiyaga ngayon? Pwede ring ganito: Mag-aral ka ulit. Ipakita mo sa kanila na kung sisipagin ka lang, malayo ang mararating mo. Subukan mong patunayan sa kanila na kapag pinilit mo, kaya mo ring abutin yung naabot nila. Na hindi ka bobo, kundi tinamad ka lang. Baka sabihin ninyo, drowing lang ako. I’ve been on both sides. Naranasan ko na ring lumagpak, at muntikan na din akong masipa. Naranasan ko na ang umulit ng 4 na beses sa iisang subject. Naranasan ko na ang masumbatan ng magulang, kapatid at kung sino-sino pang propesor na walang pakialam sa pakiramdam ng estuyante. Naranasan ko nang hindi makatulog ng maraming gabi sa pagiisip kung paano ko na naman sasabihin sa magulang ko na maybagsak na naman ako. Kaya alamko ang pakiramdam ninyo. Akin ang transcript na ito. Pagkagraduate ko ng college, ano ang ginawa ko? Eto. Nagtrabaho muna ng konti, taposaral ulit. Kuha ng Masteral sa kurso ko. Hindi para sa trabaho o kung ano man. Kundi para patunayan sa sarili ko na noong mga panahong bumabagsak ako, tinatamad lang ako. This is a rebellion. I raise my middle finger to every professor, over-achiever, naysayer and detractor THAT TOLD ME THAT I CAN'T MAKE IT. I raise my middle finger to every valedictory or graduation speech that only gratifies the university, those who were achievers in school or those who gratify the country when it’s supposed to be the graduate’s moment of glory. You are supposed to acknowledge EVERYONE. Even those who failed many times. Kaya sa inyong mga graduates na medyo hindi maganda ang marka, para sa inyo ito. Kung kinaya ko ito, kaya niyo rin to. Imposibleng hindi."

[imnotaposer-blog]

Happy Father's Day!

First, I would like to salute all the father's out there! Especially to my daddy. Even though you're not here with me. Thank you for all your sacrifices to me. Take care of yourself! I love you Daddy!  Can't wait to see you again! :(. 

[imnotaposer-blog]

THE HUNGER GAMES FEVER.

Actually, kanina ko lang siya pinanuod, maganda naman siya kaysa sa ine-expect ko. panuodin ninyo din for sure worth it ang binayad ninyo :)

[imnotaposer-blog]

Hindi na ito CRUSH, LOVE na ito.

[imnotaposer-blog]

I will surely miss my school! Thank You Monte! :(

[imnotaposer-blog]

Late And Last Prom.

Last Prom Na Namin Sa March 1. Natanong ninyo kung bakit March 1? Eh kasi sobrang BUSY kami kaya March 1 nalang Haha.. Sa High School Life eto isa sa mamimiss ko eh.. Sana etong Last Prom namin eh, Mas masaya at Mas Unforgettable :)) Haha... 

[imnotaposer-blog]

Forever Alone.

[imnotaposer-blog]

Time flies when you're HAPPY.

[imnotaposer-blog]

There's a lot of pretty girls in this city. I'm trying to pick the right one.

[imnotaposer-blog]

Living Young And Wild And Free.

Na-LSS ako sa kantang toh... Bagay na bagay kasi sa akin toh!! :)).. 

[imnotaposer-blog]

Goodbye 2011. Hello 2012

Bago matapos ang 2011. Gusto ko lang sabihin "Thank You sa lahat ng taong naging parte ng aking buhay, sa mga friends ko at pati na rin sa tumblr friends and FB. At dahil Awesome naman ang 2011 ko. Sana pati 2012 maging Awesome din! haha. Hello Guys!!! Happy New Year! :)