jadebox - Tumblr blog

[jadebox]

şimdi burada güzel bir şafak. gene uykusuz,mutsuz,tedirginim. sana yazmak,yazmak,yazmak istiyorum... seni bütün şafaklarda, evrenlerin o ıssız ihanet saatinde öperim.

ve sen geçersin içimden. bitmek bilmezsin...

[jadebox]

saçlarından bir orman başlıyordu; önce bir iki saç teli halka halka, sonra gittikçe sıklaşan kayalar, ağaçlar (gür, deli, kırılgan) dalgalar halinde; şurda yabanıl, burda kösnül, çılgın bir iniş; aşağılarda derinin bitimsiz korkunç beyazlığı durmadan belirip belirip kaybolan; sanki hem suçlu hem suçsuz(du), esmer mi esmer bir leke gibi düşüyor(du), sonra yukarılara uzanıyor, koylar, burunlar, adalar, takımadalar kuruyor(du).

[jadebox]

kimsesiz değil, insansız...

[jadebox]

öylesine işte, aniden, hiç sebep yokken, mor çiçeklere döktüm içimi.. baharlar geldikçe, ve baharlar geçtikçe...

[jadebox]

"sarılmaktan başka bir şey yapamayacağımız insanlar vardır,” diye yazdı, “yanlarında akıl sağlığımızı korumak için tırmalamaktan veya ısırmaktan başka bir şey yapamayacağımız insanlar… zaman zaman André'nin saçına yapışmak ve bir kazazede gibi ona tutunmak istiyorum fakat çoğunlukla uzak bir düşle irkiliyorum. bu ay ışığında gerçekleşen bir kâbus. rüyamda bilinmeyen bir caddede ona doğru yürüyor ve selam vermek üzere kaldırdığım elimle, gülümseyerek ona erişeceğim anda, ne olduğunu tam olarak bilmediğim, bir şekilde kaçınılmaz ve açıklanamaz olan ve beni bütün gücümle koşup fondaki duvarın üstünden atlayarak ortadan kaybolmaya mecbur eden bir şey oluyor. ne anlama gelebileceğini bilmiyorum. cadde, duvar, soğuk bir yıldız gibi böylesi beyaz ışık… belki de René'ye sormalıyım. aşkın kısa devreyle bir bağlantısı var; sanki kelimeler arasındaki bağlantıyı yakalamak için aynı paragrafı iki kere okumak zorunda olmak gibi. diğerinin alışkanlıklarını bir bora gibi tersyüz eden, fırtınada uçan bir ev gibi her şeyi havaya savuran vahşi bir duygu. her şeyi silmek, yeniden yaratmak istiyor; sanki ondan önce dünya var olmamış gibi.”

[jadebox]

eğer avcı olsaydım

ceylana

biraz daha uyuması için

bir şans verirdim

sonra bir şans daha,

sonra üçüncü bir şans ve onuncu şans.

ganimetim

ceylanın uyuklayan başının altında

bur ferahlık olurdu.

yıkabilecekken

inşa ederdim ve

berraklaşırdım

onun içtiği su gibi.

eğer avcı olsaydım

ceylana bir kardeşlik

sunardım:

“tüfekten korkma ürkek kardeşim,

korkma bu deli saçmasından”

ve tüm tehlikeler bizden ötede

uzak tarlalardan gelen

kurt seslerini dinlerdik.”

2 şubat,mahmud derviş, bozo🌻

[jadebox]

nereye gidebilirim tutuşunca cehennemi içimin...

[jadebox]

insanların ve meleklerin diliyle konuşsam, peygamberlikte bulunabilsem, bütün sırları bilsem, dağları yerinden oynatacak kadar imanım olsa, ama sevgim olmasa, bir hiçim...

[jadebox]

beni, güle sor sen en iyisi

dilini kanatmadan...

[jadebox]

iki kişinin birbirine baktığı akşam saatinde

uzakta bir ırmak bir tomruğu taşıyordur elbette

bir yer sızlıyor belleğimde seni bir yerden tanıyorum...

[jadebox]

evet önümüz bahardır biliyorum

leylaklar açacak biliyorum

kiraz da çıkacak yakında

iyi şeyler söylemek de gerek biliyorum

sevgilim güzelim birtanem biliyorum da

şimdilik bağışla...

[jadebox]

Spotify da önümüze çıkan şarkılar, havaya dağılmış portakal, beklenmedik bir anı, babamı özlemek hiç bir şeye benzemiyor...

[jadebox]

ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum

bunca elin boşunalığını düşünmekten

bunca yüzün yabancılaşmasından korkuyorum...

[jadebox]

tanrım,kerem eyle geceyi atlatalım, daha sonra hastalığı, daha sonra aşkı...

[jadebox]

herkes uyuduğunda okunmuş dizeler üzerine....

yine de bir çiçeğe bunca yağmur yağarsa kökleri toprağı saramaz olur.

üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim çoktan...

[jadebox]

bu dünyadan olmayan bir şeye ihtiyaç duyuyorum...

[jadebox]

herkesin gidebileceği bir yeri olmalıdır çünkü öyle bir an olur ki, insanın mutlaka bir yere gitmesi gerekir...