jiminandjungkookthings

[jiminandjungkookthings]

Wattpad i oa3

[jiminandjungkookthings]

Wattpad i Oa3

[jiminandjungkookthings]

🇵🇱 Polski opis ogólny:

Cztery rozmowy. Cztery noce.

Nie zawsze trzeba mówić dużo, by poczuć wszystko.

To, co najważniejsze, czasem przychodzi szeptem.

Między światłem a ciemnością – tam właśnie zaczyna się bliskość.

🇬🇧 English general description:

Four conversations. Four nights.

You don’t always need many words to feel everything.

What matters most sometimes arrives in a whisper.

Somewhere between the light and the dark — that’s where closeness begins.

Rozmowa 1: Gdy nie mogę zasnąć

Polski

— Jesteś? — zapytał szeptem Jimin, gdy światło lampki zamigotało, a cisza wypełniła pokój.

— Jestem — odpowiedział bez wahania Jungkook, siadając na brzegu łóżka.

— Nic nie mów. Tylko zostań, dobrze? — szepnął Jimin.

— Zawsze — odparł Jungkook.

Leżeli przez chwilę w zupełnej ciszy. Jimin oddychał niespokojnie, jakby wciąż nie ufał, że wszystko jest naprawdę. Jungkook wyciągnął rękę i dotknął jego dłoni.

— Czasem myślę, że nie zasługuję na ten spokój. Że zaraz ktoś go zabierze — wyszeptał Jimin.

— To nie spokój. To my. To, co zbudowaliśmy — powiedział Jungkook. — I nikt tego nie odbierze.

— Ale przecież wszystko kiedyś się kończy — zauważył Jimin.

— A może nie wszystko? Może to, co prawdziwe, zostaje. Może noc jest po to, żeby przypomnieć nam, że mamy siebie, nawet jeśli cały świat zasypia — odpowiedział Jungkook.

Jimin spojrzał na niego długo. Potem uśmiechnął się tak cicho, że aż zabolało.

— Dziękuję, że jesteś — wyszeptał Jimin.

— Dziękuję, że mnie znajdujesz, za każdym razem, kiedy się gubię — powiedział Jungkook.

English

— Are you there? — Jimin whispered as the lamp flickered and silence filled the room.

— I am — Jungkook replied without hesitation, sitting at the edge of the bed.

— Don’t say anything. Just stay, okay? — Jimin asked.

— Always — Jungkook answered.

They lay in silence for a while. Jimin breathed unevenly, as if he still didn't trust that this peace was real. Jungkook reached out and touched his hand.

— Sometimes I think I don’t deserve this calm. That someone will come and take it away — Jimin murmured.

— It’s not calm. It’s us. What we’ve built — Jungkook said. — And no one’s taking it.

— But everything ends eventually — Jimin said.

— Maybe not everything. Maybe what’s real stays. Maybe the night is here to remind us that we have each other, even if the whole world is asleep — Jungkook replied.

Jimin looked at him for a long moment. Then he smiled so softly it hurt.

— Thank you for being here — Jimin whispered.

— Thank you for finding me, every time I get lost — Jungkook said.

[jiminandjungkookthings]

they don’t have to speak to be heard.

sometimes the way jimin looks at jungkook says everything.

sometimes the way jungkook stays close to jimin — even in silence — feels louder than any song.

this blog isn’t about proving anything.

it’s just about them.

the glances.

the hands resting next to each other.

the comfort that exists even when no one else sees it.

some people shine when they perform.

but they shine when they’re just… together.

---

#jimin #jungkook #jikook #bts #jiminandjungkook #btswriting #emotionalpost #softbts