jobellericoacasio-blog - Tumblr blog

[jobellericoacasio-blog]

ANA

A Radio Play By Vincent Palaganas Jobelle R. Acasio Angelica Crisostomo Julie Ann Esmino Ann Gamundoy Raizie Paltao Cristallainne Reclamado Characters Ana Sanchez- 17 years old student, scholar Bryan Corpuz- 17 years old student, leading man Janella Acasio- 17 years old, classmate Natasha Pascual Curtis- 17 years old, kontrabida Chantal Yarcia- teacher Thea Sanchez- Nanay Doctor Time Present Place Bahay School Market Scene 1 (morning sound effects, happy) Isang araw nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumama sa aking mukha. At dali dali akong bumangon mula sa aking higaan. Tarantang nagayos dahil naalalang ngayon ang unang araw sa bagong paaralan . (insert hearbeat music) Sa totoo lang akoy kinakabahan, sapag kat alam ko na sa paaralan ng ateneo de manila ay mayayaman ang nagaaral dito. Ngunit alam ko nqman na merong mababait na mayayaan! Kaya ko 'to! (sound ng maingay na paligid dahil sa mga tao) ANA Oh my gosh! Ang ganda pala ng ateneo. Grabe, napakalawak at tila yata ang dami kong pwedeng maging kaibigan. Sana madali lang silang pakisamahan. Nang nahanap na ni ana ang silid aralan, siya'y agad pumasok dito at umupo sa gikid na lara bang walang kaibigan bat ayaw niyang magkaroon ng kaibigan ngunit hindi ito ang kanyang ugali o ang kanyang paguugali. Paglipas ng ilang minuto dumating na ang kanilang guro. (terror teacher sound effect) TEACHER Good morning class! So by the way, Im your adviser and my name is Chantal Yarcia from Bulacan. I'm 31 years old and I'm single. And now, it's time for you to introduce yourself. Ok so let's start. JANELLA Hello guys! My name is Janella Acasio, 17 years of age and I'm a nice girl and if you want to be my friends, okay hahaha charr. (funny girl) NATASHA Natasha Pascual Curtis from L.A., 17 years old. Don't talk to me if I don't want to talk to you. Just dont look at me cause I don't need your eyes. #bitchgirl! (napakasungit) BRYAN Hello everyone! Im Bryan Corpuz from California. I'm 17 years old and I'm a jolly person. Im hoping that all of you can be my friends. (mabait at pabebeng boses) ANA Ohh my gosh, ako na pala! Grabe, mga rich kid naman pala silang lahat tapos ako... from Philippines lang. Ok lang yan atleast nasa Pilipinas naman ang ateneo kaya proud to be pinoy. (pabulong na pasabi) TEACHER Ok next, the last girl at the side of this classroom. ANA Hello po sa inyong lahat. Ako nga pala si Ana Sanchez, made in Philippines and I'm 17 years old. And I'm a transferry. I hope that we can be friends and I know that all of you are actually rich unlikr me but it's okay. Im a nice girl po. Have a nice day to all of us. Thank you. TEACHER Ok so alam na natin ang pangalan ng bawat isa. I now welcome you to Ateneo. You are the grade 12 students under General Academic Strand. The first batch of k12. I hope na maganda ang maging pagsasama natin. Scene 2 Pagkarating ni Ana sa bahay, agad siyang nagkwento sa kanyang mahal na ina. (background music about story telling) ANA Napakasaya talaga kanina Inay. NANAY Nagustuhan mo ba anak ang bago mong paaralan? NANAY Opo naman inay, grabe inay napakalawak. NANAY Mabuti kung ganun anak. Sige, kumain ka na para makapagpahinga ka na. ANA Opo inay. Ang swerte swerte ko po talaga na kayo ang aking ina. NANAY Salamat anak. Sige na, kumain ka na. Kinabukasan, habang gumagayak si Ana papuntang school hindi niya alam na mayroong inihanda ng kanyang ina na kamoteng kahoy at saging, ito ang paboritong pagkain ni Ana. ANA Inay papasok na po ako. Paalam po. NANAY Sige anak. Magiingat ka. ANA Opo inay, papara na po ako ng jeep (tunog ng jeep at maraming tao) Nang makarating na sya sa school, nakita nya ang kanyang mga kaklase, pero snob sila. Parang ayaw nila syang maging kaibigan. Ang gulo naman pala ng kaniyang buhok. Kaya inayos niya ang kaniyang buhok (beautiful song) at may napansin siyang may nakatitig sakaniya. ANA Lah bat kaya nakatingin sa akin yung isang yon? (tanong ko sa aking isip) (sound ng pag bukas ng pinto) Nang pag pasok ni ana sa kaniyang classroom siyay nagulat sa sinabi ni Natasha. NATASHA Hey! Poor girl! Why youre here? Well to b a honest I hate you! Hindi mo ba nakikita na lahat kami dito sa classroom ay magaganda, mayaman, duh, look at your self. (kiss the rain music) ANA Oo alam ko na hindi ako katulad niyo. (paiyak na pasabi). Pero kahit ganon alam ko naman rumespeto ng tao. Dahil dito umuwi si Ana sa kanilang tahanan na umiiyak. ANA Inay parang kahirap naman paki samahan ng mga kaklase ko. NANAY Bakit anak? May ginawa ba sila sayo? ANA Inay sinabi po nila na hindi ako kasama sa klaseng iyon. At sinabing hindi ako nararapat sa paaralalang iyon. NANAY Huwag mo silang pansinin anak, basta mag aral kalang nang mabuti at ipakita mo sa kanila ang yong talent at kakayahan. ANA Opo inay, salamat po at pinagaan niyo po ang aking nararamdaman. I love you po. NANAY Okay anak, basta I love you too. ANA Nang dahil sayo inay, nawala ang sakit na aking nararamdaman akoy nag papasalamat na ikaw ang aking ina. Scene 3 (tunog ng tilaok ng manok) Maagang nagising si Ana ngayong araw na ito. Na may tapang na humarap sa mga kaklase niya dahil na rin sa payo ng kanyang ina. ANA Inay papasok napo ako! I love you po. (sound na nag lalaba) NANAY Anak grabe ang haba ahh. O sige na anak mag iingat ka ah. Basta mag aral kalang ng mabuti at huwag mo silang pansinin. ANA Opo inay at papatunayan ko sakanila na karapat-rapat ako sa paaralang iyon. NANAY Dapat ganyan anak! Sige na baka malate kapa! Love you anak. ANA Go po inay! Paalam. Love you too po nay. Nang makarating na siya sa kanilang paaralan siyay napabuntong hininga sa pagkat siyay kinakabahan. Baka ano nanaman ang gawin sa kanya ni Natasha. ANA Grabe naman talaga si Natasha, ang sama-sama ng ugali. Parang hindi nag aaral. Nang makarating na siya sa kaniyang silid aralan. Siyay binato ng papel mula kay Natasha. NATASHA Hoy! Babaeng panget! Kawawa kanaman bakit napaka panget mo? Ganyan din ba kapanget ang magulang mo?(sabay tawa) ANA Alam mo Natasha? Kahit panget ako ang mahalaga ay maganda ang ugali ko. At alam mo Natasha? Sa tototo lang? ikaw ang nakakatawa sa mg pinag gagagawa mo. Kung sa tingin mo kinaganda mo yan sakin, well sorry kasi hindi. At sorry ha? Hindi kasi ako pumapatol sa katulad mo. (sabay punta sa upuan niya) Nakalipas ang ilang minuto, dumating na ang kanilang guro at agad sinabi ni maam Chantal Yarcia na… TEACHER Bakit ka umuwi kahapon Ana? ANA Maam sorry po satotoo lang po nasaktan lang po ako ng sobra. TEACHER Sa kadahilanang? ANA Maam, huwag na po, okay na po ako. TEACHER O sige! Basta kapag may problem aka sabihin mo lang sakin ha? ANA Okay maam. Masayang umuwi si Ana na para bang wala siyang dinalang hinanakit ng loob. At ng makarating agad niyang niyakap ang kaniyang ina. (happy song) Scene 4 Panibagong araw nanaman ang kailangan pag handaan ni Ana. Kailangan niyang maging matatag at mag tiwala sa kanyang sarili. ANA Thanks god kase buhay papo ako, and dont worry po lagi- lagi po akong nag titiwala sayo. Lalong ginanahang mag aral si Ana sa paaralang iyon. TEACHER Class what can you say about drugs? ANA Drugs is not important in this world. TEACHER Okay yes, your right Natasha, okay anyone who what to say also to share his/her knowledge about drugs? ANA I want to share my knowledge about drugs maam. TEACHER Okay Ana go on. NATASHA Duh, kala mo naman alam niya talaga. Haynako may masabi lang yan. (pataray at palakas na sinabi) TEACHER Natasha just listen to her. ANA We all know that drugs is a medicine, but this is a kind of medicine that is actually bad when it comes to our health drugs can kill you. Drugs can change your perspective in life who you are right now. Just think first the consequence that you will encountered when you choose to use drugs. Thats all sir. TEACHER Wow. What a very good idea. ANA Thank you Maam TEACHER Palakpakan natin si Ana. (clap sound) Galit nag galit si Natasha kay ana nyayong oras na ito, kase iniisip niya na gumanti siya at ito ang ginawa niyang paghahanda sa paghihiganti. NATASHA Nakakabwisit ka talaga ana! Humanda ka sakin. (pabulong na sabi) Nang matapos na ang kanilang klase agad na umuwi si ana sa kanilang tahanan at siyay sabik na ikwento ang naganap sa klase. Scene 5: (love song) Ngayong araw na ito andami talagang hindi inaasahang pangyayari, katulad na lamang na darating pala ang isang tao na handa syang mahalin ng tapat at totoo. Nang nakarating na sya sa silid aralan,may isa syang kaklase na nais syang makilala at sya ay si Bryan Corpuz. He is from California. BRYAN Hi Ana! ANA Hello po. BRYAN You know what, I like you! Joke! Hahahaha. ANA Alam ko naman ang mga tipo nyo. At alam ko na hindi ako yun. Tss mahirap lang kaya ako. BRYAN You know what Ana, hindi ako ganyang klaseng tao, kung alam mo lang kung anong tipo kong babae. ANA Oh! Ano garod? BRYAN Ay gusto mong malaman? Hahaha ANA Sira pero ang gwapo mo and ang ganda ganda ng kutis mo. Grabe nakakahiyang dumikit sayo.(pabirong sabi ni Ana) BRYAN Halla. Tao rin ako, so bakit ka naman mahihiyang dumikit sakin? At alam mo ba na namamatay rin ako. Basta pag ako naging boyfriend mo,mas makikilala mo talaga kung sino talaga ako.(pabalik na biro) ANA Ay grabe! Hahaha BRYAN Ana gusto ko tabi tayo mamaya pag umpisa na klase ah? Gusto ko sanang maging close girlfriend ka hhaha este close friend pala. Hahaha. ANA Sige lang,walang problema. Basta your handsome. BRYAN Alam mo ana sa totoo lang crush kita! ANA Anooo? Ako crush mo? Hahaha baka bulag ka naman ata? BRYAN Alam mo ana your beautiful and I like you but I know that im not a guy that you really like. But never mind it. Napa isip si Ana sa sinabi ni Bryan sa kanya. Sa totoo lang crush nya rin si Bryan. BRYAN Ana wait lang tatabi ako sayo! NATASHA Ano daw? tatabi ka talaga sa kanya Bryan? Are you sure? BRYAN Oo naman, hindi kasi ako maarte Natasha. And for your information liligawan ko sya. NATASHA Come on Neighel, wag ka ngang nagbibiro.(iritadong sabi) BRYAN Tumahimik ka nalang at hindi ikaw ang gusto kong kausap. JANELLA Tama na nga Natasha, sumusobra kana. NATASHA Shut up Janella! TEACHER Hindi pa ba kayo titigil? Irespeto nyo naman ako! BRYAN Sorry po. At tumabi parin si Bryan kay Ana. At hindi na rin pinalagpas ni Neighel ang pagkakataon na sabihin kay Ana ang nararamdaman nito Scene 6: Ngayong araw na to. Sobrang saya ni Ana dahil mas naging close sila ni Bryan. Sobrang saya nya rin kapag magkasama sila. At sana payagan daw na ligawan ni Bryan si Ana ng kanyang ina. BRYAN Ana uwian na,hatid na kita sa bahay nyo. ANA halla nakakahiya. BRYAN Wag ka ng mahiya,ako ang bahala sayo. Hinatid na ni Bryan si Ana sa bahay nila. At nagpasalamat si Ana sa paghatid sa kanya. At nakita ng nanay ni Ana si Bryan na hinatid si Ana. NANAY Sino yung kasama mo?! ANA Si Bryan po nay NANAY Ano kaba naman Ana, kadami dami kong pinangaral sayo. Tapos ngayon mag aasawa kana! ANA Ang OA nyo namn po nay, hinatid lang ako asawa na agad? NANAY Sinisigurado ko lang anak. Wag na wag kang lalapit dun sa lalaking yun a! ANA Pero nay kaibigan ko lang naman po sya e. NANAY Lauyuan mo na sya anak! Hindi na nakaimik si Ana at pumunta na agad sa kwarto nya. Umiiyak sya dahil ayaw niyang layuan si Bryan at ayaw rin nyang suwain ang kanyang ina.. Scene 7 Maagang gumising si Ana. Malungkot sya dahil sa sinabi ng kanyang ina sakanya. Nang makarating na sya sa school.. Bumungad agad sa kanya si Bryan. ANA Wow ang aga mo a! BRYAN Gusto lang kitang makasama ng mas matagal:) ANA Ang OA mo naman. Hahaha BRYAN Tara mag libot libot muna tayo habang hindi pa time. ANA Osige tara! Naglakad lakad sila sa campus habang hindi pa time hanggang sa nakasalubong nila si Natasha na masama ang tingin kay Ana. (ring of bell) ANA halika na Bryan balik na tayo sa room. BRYAN sige tara na. Umpisa na ng klase... TEACHER Ana pwede mo bang isulat itong activity nyo sa board? ANA Yes maam TEACHER Aalis muna ako saglit dahil may emergency meeting kami. Habang nagsusulat si Ana napansin nya na iilan lang ang nagsusulat at napaka ingay pa ng iba. ANA Guys! Kung hindi kayo nag susulat, manahimik nalang kayo please. BRYAN Tahimik kasi guys! Baka mapagalitan tayo ni maam. (ring of bell) Mag isang naglalakad si Ana at tinawag sya ni Bryan.. BRYAN Ana bat nag iisa kang maglakad. Umalis ka kaagad di mo manlang ako inantay. ANA Pasensya kana Bryan naalala ko kasi yung sabi sakin ni Inay. Pinapaiwas kana nya sakin. BRYAN Ha? Magkasama lang tayo kanina a. Bat parang biglaan naman. Please Ana wag mo naman akong iwasan. ANA Sorry Bryan. At umalis na nga si Ana.. Makalipas ang ilang araw.. NANAY Anak salamat at nakinig ka sakin. ANA Opo inay. Mahal na mahal po kita e NANAY Mahal na mahal din kita anak kaya ginagawa ko nakakabuti sayo. Scene 8 Dumaan ang ilang araw, ngayon nalang ulit kami nagkita ni Bryan. BRYAN Ana, bakit moko ginaganyan? Iniiwasan mo parin ako. ANA Kailangan ko kasing gawin to para sa akin at para rin sainyo rin. (Malungkt na pagkasabi ni Ana) BRYAN Hindi dapat ganito. Dapat araw araw tayong mag kasama kung hindi moko iniiwasan. ANA Basta, wag mo nalang akong pansinin. BRYAN Hindi, kung gusto mo kausapin ko ang iyong Ina. ANA Wag mong gagawin yan. BRYAN Bakit? Basta bukas ng gabi pupunta ako sainyo. (6:30 pm) May kumatok sa bahay nila Ana at binuksan ng nanay ni Ana ang pinto. BRYAN Magandang gabi po tita. NANAY Anong ginagawa mo dito (galit na sinabe) ANA Ina'y kakausapin niya daw po kayo? BRYAN Opo tita, Sana po ay pagbigyan niyo po ako, kahit sandali lang po ay makausap ko po kayo. NANAY Sige, ammhh. Pasok kana. Anak, magtimpla kana ng juice. Agad-agad pumunta sa kusina si Ana upang magtimpla ng juice. Inilagay niya sa harap ng nanay niya at ni Bryan ang juice. NANAY Ano ang sasabihin mo sakin Bryan? BRYAN Gusto ko lang po sana sabihin sa inyo na wag nyo na pong ipaiwas sa akin ang anak nyong si Ana. NANAY Gusto kolang mailayo si Ana sayo, hindi lang sayo pati sa ibang mga lalaki. BRYAN Hindi ko naman po sasaktan ang anak nyo tita, mas aalagaan ko siya at proprotektahan ko si Ana. ANA (umiyak)inay,matagal ko na po siyang kaibigan, at andami na naming pinagsamahan. BRYAN Opo tita. (Umiiyak) NANAY Kung alam mo lang sana, ginagawa ko lahat ng paraan para sayo. (Sobra ang iyak) ANA Alam ko po yun inay. NANAY Sasabihin ko sayo Bryan kung bakit ko pinapaiwas ang anak ko sayo, dahil may taning na ang buhay niya! BRYAN (Nagulat!) ANA Oo Bryan, Totoo yung sinabe ni Nanay. Malala na aking sakit, may taning na ang aking buhay Bryan. NANAY (Iyak ng iyak) BRYAN Anong sakit mo? (Malungkot na pagtatanong ni Bryan kay Ana) ANA May cancer ako at hindi ko alam kung mapapagaling ng doctor ko ang sakit ko. BRYAN Wag kang mawawalan ng pag asa, at alam kong kaya mo yan, labanan mo ang sakit na nararamdaman mo. Andito lang ako para sayo. NANAY Bryan sorry kung pinapaiwas ko sayo si Ana para layuan ka. Salamat dahil andyan ka parin sa anak ko. BRYAN Lahat po gagawin ko para sa anak niyo dahil mahal na mahal ko po si Ana at hinding hindi po ako susuko kay Ana. Lalo na't alam kong kailangan na kailangan po ni Ana ngayon ng karamay sakanyang malubhang sakit. ANA Salamat Bryan. (Nakangiting sinabi ni Ana) NANAY Salamat Bryan. (Nakangiting sinabi ni Ana) Inimbitahan ni Bryan si Ana para sa kanyang kaarawan. Nag paalam muna si Ana sakanya Ina na iniimbitahan ni Bryan ni Ana para sakanyan kaarawan. Nang pumayag ang nanay ni Ana na pumunta sa kaarawan ni Bryan, si Ana ay masayang masaya dahil siya ay makakapunta sa kaarawan ni Bryan. Scene 9 Ngayong araw na ito ang birthday ni Byan ngunit naiiyak ako dahil tatanda na siya. Sa raw din na ito hindi ko inaasahan na mayroong darating na isang mabigat na trahedya sa aking buhay. ANA Inay, pupunta lang po ako sa palengke. NANAY Anong gagawin mo dun anak? ANA Inay, may bibilhin lang po ako. Bibili na rin po ako ng regalo ko para kay bryan. NANAY Sige anak basta magiingat ka ah. ANA Opo Inay. NANAY Teka, anak wala ka bang kasama? ANA Ako lang po Inay. NANAY Magiingat ka. Umuwi rin agad ANA Sige po Inay. Halos tatlong oras siyang naglilibot sa palengke bago siya nakakita ng pangregalo kay Bryan. (insert ingay sa palengke) ANA Grabe, nakakapagod and finally nahanap ko rin ang dapat kong gawin. SALESLADY Mabuhay Maam! Ano pong hanap nila? ANA Magkano po yung pink na damit? SALESLADY Maam, P350.00 lang po. ANA Sige po. Kukunin ko po. Nang nakarating na siya sa bahay agad niyang pinabalot sa kanyang ina ang regako at nagmadali siyang nagpaganda dahil simula na ng party ni Bryan. ANA Inay, ready na po ba yung gift ko kay Bryan? NANAY Oo naman anak. Ang ganda naman ng anak ko ngayon. ANA Salamat po inay. Sige po, aalis na ako. NANAY Ingat anak. Pasakay na siya sa jeep ay siya'y hindi makahinga at siya'y nahimatay at dinala agad siya sa pinakamalapit na hospital. (Ambulance sound) at nang nagising na siya, sinabi agad ng doctor sa kanyang ina ang masamang balita na tungkol sa kanyang karamdaan. DOCTOR Pasensya na po ngunit wag po kayong mabibigla. Kumalat na po sa katawan ng pasyente ang virus at hindi na po ito magagamot. ANA Inay dumating na po yung araw. Inay naghihintay na po si Bryan. (umiiyak) NANAY Sige anak tatawagan ko sya. (umiiyak din) Patapos na ang party ni Bryan ngutin wala pa si Ana. Hindi sya nakikihalubilo sa mga bisita dahil inaantay nya si Ana. BRYAN Kinakabahan na ako! Wala pa si Ana. May usapan kami pero bat wala pa sya?! Nagulat si Bryan ng tumawag ang nanay ni Ana. NANAY Hello Bryan, pasensya kana at hindi makakapunta sa bday mo ang anak ko. BRYAN Bakit po tita may problema po ba? NANAY Andito kami sa hospital at sabi ng doktor kumalat na raw ang virus sa katawan nya. (umiiyak) BRYAN (umiiyak) pupunta po ako dyan tita. Agad agad nyang pinuntahan si Ana sa ospital. Scene 10 Nagpapasalamat siya sa Diyos dahil buhay parin siya ngayon at nagpapasalamat din siya dahil si Bryan ang nagbantay sa kanya.. Sobrang saya niya sa mga oras na ito, pero hindi niya alam na huli na pala ito.Nang magising siya kinausap niya agad si Bryan ANA Bryan sorry ah at mahal na mahal kita. Alam ko na alam mo yon. (Umiyak) Tiyaka Bryan pumasok kana kaya ko to at sabihin mo nalang sa teacher at sa mga classmate natin ang karamdaman ko. (Umiiyak) BRYAN Okay na Ana, huwag kanang umiyak, mahal na mahal na mahal din kita. Oh sige bibilisan ko ka agad, hindi ako papasok Ana, sasabihin ko lang sa kanila ang karamdaman mo. Nang makarating na si Bryan sa kanilang silid aralan agad niya itong sinabe sa boung klase. BRYAN Guys hindi makakapasok si Ana ngayon kase mayroon siyang stage 4 cancer at nasa hospital siya ngayon. Ma'am punta na po ako. TEACHER Bryan mag iingat ka, at pupunta kami mamaya kay Ana after our class. At sabihin mo sakanya na laban lang ah and Happy birthday. BRYAN opo Ma'am maaasahan niyo po. NATASHA Bryan sabihin mo sakanya sorry sa lahat lahat ng nagawa ko sakaniya. At paki sabi narin na salamat kase, siya yung taong nag pabago sa akin JANELLA Paki sabi din sakanya na, naging masaya ako nung nakilala ko siya. And sorry kase hindi kami pumunta sa party mo. BRYAN Oo siya, okay lang bye! (Umiyak) Nang nakarating na si Bryan sa hospital agad niyang sinabi kay Ana ang mga nais iparating ng kaniyang mga kamag - aral at nang kanilang Guro. Iyak siya ng Iyak dahil kahit papaano nag sorry si Natasha at halos lahat sila'y para bang mahal na mahal siya. Nakatulog si Bryan, habang binabantayan siya, at pag kalipas ng ilang minuto hindi na siya makahinga. ANA Bryan! Bryan! Brayan hindi ako nakahinga (pabulong) BRYAN Tatawagin ko lang yung Doctor, Doc, Doc, Doc Andaming isinaksak sa kanya na aparato ng Doctor, ngunit hindi na niya kaya. Pagod na siya at para bang oras na talaga, susuko na siya. At sa huli ay bumigay na. (Sound effect nang ICG) DOCTOR Sorry po pero wala na siya. (iyak ng iyak) at tinawagan agad ang ina ni Ana. Pag punta ng Ina'y ni Ana sa hospital agad niyang ibinigay ang letter para kay Bryan na sinulat ni Ana. Dear Bryan Mahal na mahal kita masaya ako na dumating ka sa buhay ko. Ikaw yung taong minahal talaga ako ng totoo. Sana kahit na mawala ako, huwag kang mag babago, sorry din kung hindi ko sinabe sayo ng patungkol sa aking Ita'y sapagkat iniwanan niya kami ni Ina'y bata palang ako at pinagpalit niya kami sa ibang babae. Pero Kaya narin ni Ina'y. Basta kung binasa mo man ito at wala na ako yakapin mo nalang si Ina'y. Mahal kiya Bryan paalam. Nagmamahal, Ana Iyak ng iyak si Bryan na para bang guguho na ang kanyang mundo. Iyak din ng iyak ang mga kaklase ni Ana, gayun din ang Akanyang Ina'y at kanyang guro. Alam ni Bryan at nang kanyang Ina'y ni Ana na siya'y masaya sa mga huling sandali at pagkalipas ng ilang araw si Ana ay inilibing na at tanggap na ito ni ng lahat at gayundin si Bryan. Namuhay silang masaya ngunit nasa puso parin nila si Ana. #RadioPlay

[jobellericoacasio-blog]

His Indelible Legacy

SIBLINGS: your only enemy that you can't live without. Siblings has a important role in our lives. They can be our opponent in everything but still we can have them when we are down. They are the greatest gift that our parents gave to us. No matter how we say that we hate them but we loves them the way they are. Last May 4, 2017 is the last time I talked to him. May 5, 2017 is the last time I saw him smiling, the last time I saw him doing the things he used to do. May 6, 2017 is a dreadful day to us. I woke up because I heard a noise that is coming from my mother's voice. She was crying and I don't know why. I am confused that time and my heart started on beating so fast. I asked my sister in law nervously if what's going on. And her answer makes my world stop for a while. A tear started to came out from my eyes. My whole body trembled. I don't know what the best way to do to calm myself. It feels like it is the end of the world. It just like a dream, a bad dream, the worst dream that I'd rather die instead to have it. I prayed silently, I asked God sincerely to help us to overcome this stage of our lives. My mind keeps on thinking that it was just a joke but the reality slapped me. The fact that my Manong Jayson was gone. They killed him, they just killed my brother. It was so depressing. They can't give back and replace the life of my dear brother. In 23 years of his existence, he served as a good example to many people. He is a good son to our parents, a good sibling to us as his siblings, a good tito to our nephews and nieces, a good nephew to our uncles and aunts, a good friend to his friends, a good employee, a good teacher and most of all a good servant and son of God. I miss everything about him. The way he talk to me. The way we fight and tease each other. The way he pinch and grab my hair because of my laziness. The way he call me sis, sister and duldog. And the way how he show his love and care for us. Sometimes our relationship goes up ad down as an elevator but still he is my brother and I love the way he is. Not everyone of us are blessed to have a sibling. If you have a siblings, be thankful even though they are annoying sometimes. Once in a while we wish that they should be gone out of our lives but they are always right there in our hearts. We never know how much we love them until something happens to them. Having a sibling is a great blessing and opportunity. Let's thank our Heavenly Father and our parents who brought our siblings to us. Our siblings that can make our lives colorful more than we imagine. #NarrativeEssay

[jobellericoacasio-blog]

Life

Chapter 1 David’s POV To escape this reality called life I often wonder, what would I be under different circumstances, sitting right here at a small café, I looked around me and wonder how my life has been for the past 16 years, I often pity myself because of it, but thinking of it will only make me feel worse, life can be so exhausting most of the times, but you just got to live on it. As I type to my laptop that day someone approached me and said, “Is this your handkerchief?” she said, “O yes, it’s mine, thank you” I replied. “No problem, uhhmm is this seat taken?” a girl with a dark brown hair and green eyes then said, “No”, “then would you mind I if I sit here” she then asked. “No, not at all” I then answered, “I’m Athena, Athena Jenis” she said as she offered her hand. “David, David Scott” I then replied and shake her hand, no one ever tries to talk to me, well this is a first, everyone is so scared of me, that no one would approach me. “Well I’m just new around these area, would you recommend some places to visit?”, she asked. “Well, uhhmm the plaza would be nice, would you like a tour, I could come if, that’s okay with you”. I then said. “Thank you and I would love to”, she replied. And then I toured her around town, we went to the plaza, then to the bay and last is the park, the city park is a huge park it is kind of creepy walking around here specially at night. As we walk in the park we noticed something unusual, there’s a different colored light that shines behind the bushes, “Did you see that?” she asked. “Yes” I replied. We walked to the light quietly and upon the light we saw 3 colored gemstones in colors red, pink and green. “What are these?” I asked, and as I move closer, it moved, and moved like a magnet that it go straight into my palm, it’s the green one, as I awed in amazement I saw Athena holding the pink one, and some random guy holding the red one, we only starred at each other then as we go closer to each other it glowed and flowed into the air as it glows something was flashing, at it looked like a circle of light that was expanding and expanding to the size of a large gate. We looked at each other and the guy suddenly go forward and entered, Athena then grabbed my hand and pull me into the portal. I close my eyes for a moment and when I opened them, it was a majestic view, words couldn’t even match for what am I seeing right now. “Hi, I’m Dan” the random guy said. “I’m Athena” Athena said as she smiled. And at that certain moment my world stopped. She was like shining and it’s mesmerizing me that I don’t know what to do, uhhmm. David, David, she said while snapping her fingers in front of me, ahhmm, what? What did I do, “I said it’s your turn” she said, “My turn for what?”. “To introduce yourself, what else? “Uhhmm okay, okay I’m David”. After the introduction, we search for more clues to our whereabouts, after traveling for the space of many hours, we arrived at an abandoned building. “We can stay here” David said. And it felt like were trap here for like forever. The next day I’ve woke up and saw some strange men, small men. They talked to us and told about a prophecy that 3 children of the fallen would come to the isle and solve its mystery. What could they be talking about? To be continued… #ShortStory

[jobellericoacasio-blog]

A Regular Day

As a start they must wake up early Thinking to go and get ready or act immaturely But they must go somewhere For their own welfare At school they must always be polite And treat everybody right That what decisions they will make They will accept its consequences like a cake Often times they feel bad, But satisfaction will always makes them glad Everything will be rewarded to If you just do your best in everything you do Learning is a life-long process And if you do this you will surely be bless And when you get back home and go into a deep slumber You will find that grade is just a number #FreeVerse

[jobellericoacasio-blog]

True Friend

He is my extraordinary friend A friend who is always there to save me When I need Him, He always reach my hand Through ups and downs He is always with me He taught me how to be good and kind child He never leave me every single day He's always there to warn not to be wild I adore Him in possible way He is my Savior and my Redeemer He gives everything for me to live well He is our God and our great provider Protects us and won't let life be like hell His power and knowledge is extending I won't and never stop worshipping #Sonnet

[jobellericoacasio-blog]

I am beautiful In deeds, in thoughts, and in words For I'm God's daughter #Haiku

[jobellericoacasio-blog]

Death is like a thief, we don't know when will it come. Death is an enemy. Death is uncertain and cunning. Death is a blessing but it has something in return, an aching feeling that no one can escape. Death is a painful truth. Death is inevitable, sure to happen. #TropesAndSchemes

[jobellericoacasio-blog]

My brother died. He was gone. I don't know why they killed him, they just killed my brother. Something wrong with the incident. We complained about it but it's too late because they can't give back and replace the life of my dear brother. It was so depressing. #ToneAndDiction

[jobellericoacasio-blog]

It was a lovely night. Everyone wore a decent clothes, chatted and laughed with each other. While everyone is enjoying the party, an old woman came. Everyone stared at the old woman with a judgment in their eyes. The old woman kneeled infront of the king and offered a bloody scented rose. The king refused it and laughed. The sound of his laugh echoed the palace. Without knowing that the old woman is an enchantress, a beautiful enchantress that can do anything she wanted. She cursed the king because of his attitude. The king begged for forgiveness but it's too late. The king turned into a beast, an ugly creature with a furry body. #Imagery