kapitancyd

[kapitancyd]

Theories.

Theories. We can always have theories, but there will never be a proof. We can have theories about love, but will never have a proof what love feels like, until we're in love. We can have theories about getting hurt, but will never have a proof what being hurt feels like, until we're hurt. We can have theories about happiness, but will never have a proof what being happy feels like, until we're happy. We can have theories about sadness, but will never have a proof what being sad feels like, until we're sad. We can have theories about forever, but will never have a proof about forever, until forever meets our universe and we started to deal with it.

[kapitancyd]

Mess.

What happened to me? Why did I let myself be with someone who, I thought, would make ,but in reality, will break me? I'm messed up. Messed up with something called "love" and that is bullshit. I invested way too much. I spent way too many money that I forgot to spend it for myself, and now there's this -- heartache, heartbreak, pain and regrets. What happened to me? I am the giver. I gave it all. Too much time, too much attention and affection and too much of everything, but I never received anything in return. I gave too much love, but haven't got any kind of love that I think, ai deserved. Maybe I was made to give, but never made to receive. Or maybe I was made to receve, to receive pain, regrets, didappointments and other shits. I was made to cry, or at least choose to cry. That's when I realized, life is not unfair. It's the people who's unfair and that's a sad story. Maybe I was made to be someone's source of everything, but never someone's reason for everything. What I feel? I. Am. Worthless. I am a 25-year old guy full of crazy stuff and weird possibilities and that's the end of my story. I've tried to enter. I entered way too may relationship and end up either 1) broken, 2) shattered, 3) broken and shattered or 4) broken and shattered and broken and shattered. I wonder what's missing on me. Why do they always cheat? Like they will decide to start something magical with me and they will be the one to ruin it all. But why do they have to enter if whilst staying, they are entering to someone else's life? Isn't bullshit? It is bullshit. BULLSHIT! On my 13th birthday, that's when I realized that I am different. I am weird. I am boring. I am delicate. I am sensitive. I am someone who's hated by the world. There's only me.I love myself. There's my sister, she loves me. There's my other sister, she loves me and she loves my sister. There's Mom and Dad, they love us the way they love each other. Growing up, growing old, I'm getting boring and boring and boring and weirder and weirder and starting to see the world differently. They say I am too sensitive, I am sensitive. They say I am too hard to handle, I am hard to handle. They say I am too delicate, I am delicate. "No one would dare to love a boring and weird and delicate and hard to handle and sensitive person like you. They will just play with your feelings because they know, they can, then when they got boring with your boring world and games, they will go and leave you alone and all your crazy shit. You are not made to be loved by someone else, you are made to get hurt, to feel pain, to be someone's past time." They say. I am not good for someone. I will never be good for someone else. I refused to believe, but now I am starting to believe. Right there and then, I see myself in a dark room with dark wall and dark clouds, alone. I have my friends. Few of them. And I am happy, at least. Happy not with the thought that I have friends, but with the thought that there are some who can tolerate me for who I am and accept me for what I am. Thanks to them, I can feel, at least that I wasn't made to be a mess. I always wanted to repackage myself. I wanted to be someone else, someone far away different to who I am. But I can't. That's no longer me. Pessimistic. Paranoid. This are what describes me best. And I hate myself for being one, the way other's hated me. If I am a killer, I know for sure, I killed someone already. Someone who dumped me, someone who cheated on me, someone who drags me down. But. I. Am. Not. A. Killer. At least by choice, I decided not to be one. I am the victim. Always the victim. And people, they are the killer and my life is a big murder or homicide or toture. I can't find the peace in peace and the escape in escape. I want to run away. I don't where to go. I want to escape this mess, my life. But I am the mess. I want to kill myself and just be a little butterfly flying with the wind and just going with the flow and blow, but I can't. All I know is that I will have to deal with this for as long as I live. For as long as I am alive.

[kapitancyd]

Ilang beses ng nasaktan, lumuha at iniwanan.

[kapitancyd]

10 Small Things You Can Do To Become A Better Person

“Your beliefs don’t make you a better person, your behavior does.” ― Sukhraj S. Dhillo

I believe the best thing you can do for yourself  is to try to be a better person, make a conscious effort to improve yourself and your life. Deciding to be better will not only make you feel better about yourself, it will bring better people, opportunities and possibilities into your life. Here are ten simple things you could do to become a better person.

1. Stay true to yourself.

The first step to being a better person is to stay true to yourself. Admit to yourself the good, the bad and the ugly and take it from there. The first step to try to improve yourself as a person is to be truly aware of who you are and who you are not.

2. Ask questions.

Ask people around you about what they know, or ask your friends and family about what they think of you. Sometimes talking to people helps us gain a new perspective or learn something new. Listening to what people think of you or how they run their lives can shed a lot of light and alter our thoughts and actions.

3. Don’t be stingy with compliments.

I don’t mean being fake, I mean genuinely complimenting someone on something they are doing or on who they are. A lot of times people want to feel appreciated and giving someone this small gift will make a difference in their day or maybe their life.

4. Help someone you don’t like.

It is easy to help someone you like, but it’s a lot more complex to help someone you don’t like. But your actions should be a reflection of you regardless of who is asking for help. When you keep putting out good in this world, it will come back to you tenfold in unexpected ways.

5. Break up with your ego.

The ego sets us back from being truly kind and compassionate. It’s our ego that tells us we should get angry, or we shouldn’t talk to someone, or we shouldn’t forgive someone. When you put your ego aside, you start seeing things differently, you become less angry and you start noticing positive changes in your life.

6. Create something.

The value of creating work that can benefit other people is priceless, it can be anything small or big. A craft or a business, a blog or a book, a special meal or a whole restaurant. Always think of ways you can add value to your community.

7. Quit a bad habit.

Smoking, gossiping or judging. Quit a bad habit and replace it with a new good one. If you can’t quit right away, start in small doses until you can really let it go.

8. Smile at strangers.

It’s hard when you are in a rush or squeezed inside the metro to be gracious. But a little smile goes a long way. Smiling at strangers especially in the morning makes the day a little bit brighter for all of us.

9. Surprise someone.

Surprise your friends, or your partner or your kids. No matter how old we are, we are a sucker for surprises-good ones of course. And it doesn’t have to be a grand gesture, sometimes a simple text will do, or a card or a letter. Get creative!

10. Stay hungry. Stay Foolish.

Steve Jobs’ famous commencement speech ended with this phrase. The phrase is an encouragement to keep learning and push yourself to do better things, while also keeping an open mind to try new things, and make mistakes. But as long as you stay wanting more, stay active, and stay looking for answers in your life without settling, you are on your way to being a better human being.

[kapitancyd]

Happy birthday, kuya cyd! I hope you still remember me. Lmao! Take care always and God bless you! Have a blast 🎉 -Carol 😊

Hello! Thank you be! Love you! :)

[kapitancyd]

Happy happy happy birthday be! Enjoy your day! Basta alam mo naman na love kita eh. You deserve every bit of happiness. I know someone out there will be blessed to have you. And that ONE should hurry up, 'coz he doesn't know what he's missing. Srsly, ang swerte ng mamahalin mo. Stay the same ah. Love you. :* :* :*

This short and simple message almost brought me to tears. Thank you Armi for always reminding me who am I as a person. Thank you for understanding me even if the whole world is judging me. Thank you for being there against all odds. I’m so lucky to have a friend like you. Love you! :)

[kapitancyd]

Breaking the law of 3 month rule.

3 month rule — a rule that’s being implemented for two individuals who decided to end what they had. In short, wait for 3 months before entering a new relationship.

The million dollar question is WHY?

Bakit kailangan ng tatlong b’wan para mag-enter ng bagong relationship?

Because of the thought and hopes na everything will get better after three months so the two of you will be coming back to the arms of each other? No.

From the time na nag-decide tayo na makipaghiwalay sa partner natin, for whatever g-damned reason, it goes down to one conlusion — TAPOS NA. HIWALAY NA. BREAK NA.

Sa takbo ng break up, kahit pa mutual o hindi, but the fact na nagbreak na kayo means dapat tapos na din ang “KAYO”.

So bakit nga ba kailangan pa ng 3 months para mag-move on o para mag-enter ng bagong relationship?

So 3 month mong iindahin ang sakit at ala-ala ng bagay na natapos na, na wala namang kasiguraduhan kung babalik pa sa dati. Ganon? Hindi. Hindi dapat ganun yun. It’s like you’re torturing and killing yourself for the whole 3 months.

 Then what? Within that 3 months, and nakita mo na may iba na nag partner mo, super made-devastate ka. Double whammy beh. Sakit, di ba?

Ang 3 month rule ay isang rule na gawa lang ng tao. Moving on is voluntary, lagi mong tatandaan yan. Bakit kailangan mo lagyan ng hanggan ang kaligayahan?

Happines is a choice, ika nga nila. Hindi mo kailangan ng tatlong b’wan para maging masaya ulit. Wag kang matakot sa sasabihin ng iba kung malalaman nilang may bago ka na after ng break up n’yo. Ayun na nga e, nag-break na kayo, natapos na kayo. Kahit pa overnight ka nakapag-move on, wala silang magagawa, naka-move on ka na e. Okay ka na e.

Sabi nila, 3 month rule is a time frame where in each of you will give chance para sa isa’t isa para ayusin ang sarili, bagay-bagay ko kung ano man na ka-b-shitan na dahilan, ano to? Gaguhan? Binigyan lahat tayo ng pagkakataon, pero nag-break. So bakit kailangan pa ng 3 months para maayos lahat, kung sana inayos lahat noong kayo pa, eh di sana wala ng b-shit na 3 month rule ang kailangang sundan?

I’d say, 3 month rule, at some point will work for a couple who decided to put a pause sa relationship nila, pero hindi nag-break. Cool off, sabi nila, pero in a right way. Yung tipong both of you will just give enough time for each other to breathe.

Nonetheless, hindi natin kailangan ng 3 months para maging okay at maayos. Just imagine if someone who’s worth it came within that period, pagaantayin mo ng 3 months? Eh kung mawala pa s’ya, kawawa ka.

Kung ang iniisip mo naman ay ang sasabihin ng iba na MALANDI KA just because naging okay ka kahit wala pang 3 months, pabayaan mo sila! Remember na HINDI DIRECTLY PROPORTIONAL ANG AGE AT MATURITY NG ISANG TAO.

Piliin mo maging masya, kahit pa wala pang 3 months after nyo magbreak, kung nahanap mo naman ang totoong kasiyahan, go lang. :)

[kapitancyd]

hi! you're single now, right?? pwede bang mag-apply?! lol

Hello! I’m single, yes. Pwede mag-apply? Di ako hiring beh. Hahahaha. Kalma. Hindi naman ito parang trabaho lang na aapplyan mo. Dinadaan sa tamang proseso ang lahat. :))

[kapitancyd]

Kapit

After all — pain, sadness, anger, disappointments, everything — nakita ko ang sarili ko na bumabalik sa ideya ng ikaw at ako. Ilang beses ko ng sinibukang bumitaw at palayain ang aking sarili, dahil sabi nga nila “Wala na. Tapos na. Wala na kayo.”, pero sa tuwing sinusubukan ko, nahihirapan akong bumitaw.

Ang hirap bumitaw sa isang bagay o tao na sobra kong kinapitan sa umipisa pa lamang, ngunit kung titingnan ngayon, tila ba ako na lamang ang nakakapit sa kamay mong matagal na akong pinakawalan.

“Babalik ka pa ba? Babalik pa ba s’ya?” ang paulit-ulit na tanong ko sa aking sa sarili; sa gabi, sa pagkakagising ko sa umaga, sa mga oras na wala akong ginagawa — ito ang patuloy na tinatanong ko sa aking sarili. Minsan pa’y tinatanong ko ang sarili ko kung saan ako nagkulang o nagkamali, bakit ang tila walang hanggan natin ay nagkaroon agad ng katapusan, ng ganoon kabilis?

“Ang bilis mo naman sumuko.” Ito ang sabi nila sa akin. Siguro nga’y ang bilis kong sumuko. Patawad sa pagiging tao ko, sa pagiging tao na nakakaramdam ng pagod at pagsuko. Patawad kung napagod ako. Patawad kung sumuko ako.

Ngunit matapos ang lahat, tanong ko pa rin sa aking sarili kung ikaw ba ay may plano pang bumalik o hahayaan na lang ang ating sinimulan. Sabi mo’y oras ang kailangan mo para ayusin ang sarili mo, ang lahat sa’yo. Pero, pero paano naman ako sa mga oras na kailangan mo ng oras? Patuloy ba dapat na kakapit ako sa’yo o dapat ba na simulan ko ng bumitaw?

Maraming oras ang gusto kitang kausapin, ngunit hindi ko alam kung bakit hindi ko ginagawa. Siguro’y dahil sa ayokong gambalain ka sa mga “oras” na inilaan mo para sa sarili mo. Ayokong maalala mo ako sa mga “oras” na inaayos mo ang sarili mo, kahit may mga oras na naaalala kita, namimiss kita ngunit wala akong magagawa kundi sarilinin na lang ang lahat, pinalaya mo ako, sabi mo nga.

Ngayon, nakakapit ako at patuloy na naghihintay. Hindi ko alam kung may hinihintay pa ba ako o kung may babalik pa ba, o baka naman panahon na nga din para sa akin na bumitaw sa aking pagkapit at mahalin ang aking sarili. Siguro’y panahon na rin para palayain ko ang sarili ko gaya ng pagpapalaya mo sa akin.

Kung babalik ka, sana ay makabalik ka agad dahil hindi naman habang buhay ay magiging “pwede” ako. Kung hindi naman, sana’y sabihin mo sa akin at ito ay lubos kong tatanggapin.

Ang hirap.

Ang hirap kumapit sa isang sitwasyon o tao o bagay na hindi mo alam kung may dahilan pa ba ang iyong pagkapit.

Ngunit wala akong magagawa, sa ngayon.

Kapit.

Ito ang aking ginagawa. Ang patuloy na pagkapit hanggang sa maramdaman ko na lang ang ngalay at siguro mamaya, bukas, sa isang bwan e makakalaya.

Bibitaw.

Bumitaw sa pagkapit ko ng mahabang panahon.

[kapitancyd]

Remember when we couldn't take the heat. I walked out and said, "I'm settin' you free,".

[kapitancyd]

B is for broken

Wasak. Durog. Basag.

Ito ang nararamdaman ko ngayon matapos ang araw na lumisan ka at hindi lumaban ng panahong ako ang nahirapan at hindi lumaban. Kasabay ng aking pagbitaw ay ang pagbitaw mo na sana’y pinilit mong lumaban ng panahong ako ang mahina. Pero. Pero hindi. Hindi ka lumaban, hindi tayo lumaban kaya ngayon, dalawang puso ang nahihirapan sa isang desisyong hindi inaasahan.

Wasak. Wasak na wasak ang pagkatao ko dahil sa iyong paglisan. Isang bwan mo akong binuo, masay at dinala sa langit ngunit ganoon kabilis din itong nawasak. Ganoon kabilis din akong nawasak, ang buong ako. Wasak na wasak hanggang sa hindi ko na makilala kung sino pa ba ako. Hindi ko na alam kung nasaan pa ba ako. Hindi ko alam kung saan pa ba ako patungo’t hinahayaan na lamang ang aking mga paa na humakbang patungo sa kung saan man.

Pasaan? Hindi ko alam.

Durog. Durog na durog ang puso ko ng sabihin mong pagpapalaya sa akin ang magpapaligaya sa akin. Sana man lang ay isinama mo ang sarili mo sa mga nagpapasaya sa akin. Ngunit. Ngunit hindi mo ginawa at bagkos ay sumuko ka. Dinurog mo ang puso kong dati ng durog ngunit binuo mo. Nakakatawang isipin na ikaw ang taong muling bumuo sa akin ngunit ikaw din ang mas dumurog sa akin. Ang sakit. Nabububog ako sa sarili kong puso, sa pira-pirasong bubog na hindi ko alam kung papano ko pupulutin isa-isa. Kaya ko pa nga bang bumuin ang sarili ko? Hindi ko alam. Kaya ko pa nga bang buuin ang puso ko? Hindi ko alam. Kaya ko pa nga bang buuin ang nadurog kong pagkatao at puso? Hindi ko alam.

Basag. Basag na basag ako ng sabihin mong mahal mo ako ngunit bakit pinapalaya mo ako? Hindi ba sabi nila kapag mahal mo dapat ipinaglalaban mo pero ano ang nangyari sa akin at sayo? Walang lumaban. Pinilit kitang hilahin sa huling pagkakataon ngunit hindi ka pumayag. Ang sabi mo ay baka nagmamadali na naman tayo kaya wala akong nagawa kung hindi ang palayain ka na lamang at ibigay ang kalayaang iyong inaasam. Ang sabi mo sa akin manatili tayong magkaibigan, isa ito sa bumasag lalo sa akin. Nakakatawa, paano mo aasahang maging kaibigan ako na isang araw pa lamang ang nakakalipas ng maghiwalay tayo? Ngayon, hindi ba nagmamadali ka rin? Binasag mo ako na minsa’y binuo mo. Pinabayaan mong madala tayo lalo ng daluyong ng panahong ako ang hindi makalaban.

Nawala, nawala tayong dalawa ng hindi inaasahan. Walang natira sa akin kundi ang sarili kong durog, wasak at basag dahil sa pagibig na bumuo sa akin ng nagsimula tayo.

Ngayon ay hindi ko alam kung dapat na nga bang ako ay humakbang pauna at kalimutan ka o may inaasahan pa ba ako na baka nga naman ay babalik ka.

Hindi ko alam. Hindi ko alam kung paano, ang tanging alam ko ay wasak, durog at basag ako.

[kapitancyd]

H is for heartbreak

Kasabay ng paghihiwalay ng taon ay ang paghihiwalay ng mga puso nating minsa’y naniwala na ang “tayo” ay pang-walang hangganan. Kasabay ng makukulay na paputok ang paglalaho ng kulay sa aking buhay na ikaw ang nagbigay. Hindi ko maintindihan kung saan nga ba ako nagkamali, bakit tila ikaw ay sumuko sa labang pinaniwalaan nating makakaya natin.

Pinipilit kong papaniwalain ang aking sarili na ang nangyari ay isa lamang masamang panaginip, na sa pagsapit ng bagong umaga, meron pa ring ikaw at ako — tayo. Ngunit sa pagmulat ng aking mga mata sa unang umaga ng bagong taon, luha ang pumatak ng maramdaman kong ang inakala kong masamang panaginip ay hindi pala panaginip. “Totoo na pala, wala ka na nga sa akin. Sa aking piling, wala na ang tayo” ang mga salitang aking nasambit sabay ng luha na mula sa sakit at pait. Sabi mo’y sana hinila kita papalapit lalo sa akin ng tila ba ako’y iyong pinalaya at ikaw ay sumuko. Sabi ko nama’y sana ay ipinaglaban mo ako. Ito na yata ang pinakamasakit na gabi kung saan luha ang kasama ko sa pagtulog ko at ang mas masakit na umaga kung saan haharapin ko ang araw-araw na wala ka na sa tabi.

Ano ang nangyari sa atin? Nagsimula tayo ng masaya, ngunit bakit lahat ng pangako ay nawala at natapos tayo ng ganitong kaaga? Ikaw ang kailangan ko pero hindi ko alam kung ako pa rin ba ang kailangan mo. Sabi mo’y ang pagpapalaya sa akin ang magpapasaya sa akin. Nagkakamali ka. Ang pagpapalaya sa akin ang dumurog at pumatay sa munti kong pusong sayo nakakapit at nagmamahal.

Ngunit sa huli, lahat ay aking kukunin. Ako ang nangiwan, ako ang nawala, ako ang hindi lumaban. Hayaan mong kunin ko ang mga ito para sa huli ay walang masabi ang tao sa’yo.

Isa lang ang nais ko laging gawin, ito ay ang ikaw ay pasayahin. Ngunit kasama nito ang tila ba hirap na iyong nararamdaman sat wing sinusubukan mong ako ang pasayahin.

Maniwala ka sa akin kapag sinabi ko na lahat ng ginagawa mo ay nakakapagpasaya sa akin. Pagkakamali ko siguro ay ang hindi ko ito lubos na naipakita, kaya iyong nadama na ako ay hindi mo napapasaya. Patawarin mo ako sa hindi ko paghila sa’yo, at baka sakaling mapatawad kita sa iyong pagsuko ng ako ay sumuko.

Patawarin mo ako sa hindi ko paglaban, at baka sakaling mapatawad kita sa hindi mo rin paglaban, lahat yata ay hinayaan.

Higit sa lahat, patawarin mo ako kung ako’y sayo patuloy na kakapit kahit alam kong ikaw ay hindi na akin, ngunit ako ay sayo pa rin.

Patawarin mo ako sa pagbitbit ko ng ating ala-ala, hindi ko alam kung paano ko makakaya kung ikaw ay makikitang iba.

Gusto kong sabihin sayo na ikaw pa din, gusto kitang hilahin pabalik ngunit hindi ko alam kung ikaw ba sa akin ay babalik pa.

Kung ito na ang dulo para sa ating dalawa, tila ba hindi ko agad ito matatanggap. Sana’y maisipan mong bumalik, ako’y muling yayakap sa’yo.

Sa pamamaalam mo, puso ko’y nadurog at nawasak. Hindi madali ang lahat, ikaw lang ang aking mahal. Patuloy kitang mamahalin kahit tila ba wala ka na sa akin.

[kapitancyd]

He who can make time for me regardless of a 110% busy sched. Who can give at least 30 seconds to 1 minute of his time to check me out. Who can send a simple message that can make me smile because of my toxic work loads. He who does not put me on his top priority but can make time for me.

Where are you now when I need you?

[kapitancyd]

Love Blues.

Hindi. Ako. Fan. Ng. Cheesy. Surprises. At. Efforts.

Sa pagkakatanda ko, sa tagal tagal ko ng nakikipag-relasyon, hinding hindi ako biniyayaan ng langit ng ka-sweetan sa katawan at ka-chessy-han — yung mala-telenovela kind of cheesy suprises. Hinding hindi.

Hindi rin naman ako ma-effort, tamad ako. Okay na ako sa simpleng text/tawag/chat. Ganun. Hindi rin ako clingy.

Pero lahat ng hindi ko, e para bang binaliktad ng tadhana ng ikaw ang nakilala ko.

Hindi ko alam kung ano ang nangyari ngunit, subalit, datapwat ako ay tila ba naging taong ipinaglihi sa asukal ng biglaan ko na lang maramdaman ang katamisan sa aking katawan.

Effort at cheesy suprises ay naging possible (sa tulong din ng mga mabubuti kong kaibigan).

Nakakatuwa, sabi nga nila’y kapag nagmahal ka ng tao, ang mga bagay na hindi mo ginagawa, magagawa mo. Ang mga bagay na ayaw mong gawin, magagawa mo. Ang mga bagay na imposible mong magawa, magagawa mo.

Lahat ng ito para sa taong mahal mo, sa taong minamahal mo.

Lahat ng ito, ay para maiparamdam sa kanya na ispesyal s’ya, na seryoso ka, na hindi alintana ang layo n’yong dalawa, at higit sa lahat — para maiparamdam mo sa kanya na mahal ka at para mapasaya mo s’ya.

Pagod at gastos ay hindi malaking bagay para makapagdala ng ngiti sa taong mahal natin.

Ganito nga siguro ang nagmamahal, love blues.

[kapitancyd]

Dahil ang pagmamahal at pakikipag-relasyon ay isang subject-verb agreement.

Kung hindi mo mapag-agree and subject at verb sa bawat sentences na ginagawa mo, paano mo pang mapapagkasundo ang damdamin n’yong dalawa?

[kapitancyd]

Wag umasa sa chance. Minsa‘y kailangan nating maging matapang at gumawa ng hakbang — choice.

[kapitancyd]

Sa bawat “babawi ako” na sinasabi mo, hindi ako magsasawang maghintay na dumating ang panahon na makakabawi ka.

Hindi ko hinihiniling na bumawi ka, dahil lahat ng nangyayari ngayon ay lubos kong naiintindihan.

Ang nais ko lang naman sana ay ikaw yung nakakausap ko sa mga panahong kailangan kita ngunit wala akong magagawa dahil may mga ibang mas importanteng bagay kang ginagawa — pero okay lang dahil mahal kita.