komsart - Tumblr blog

[komsart]

เที่ยวจันทร์ ลั้นลา สิงหา ห้าเก้า ไปกับเรานะนะ (27-28 สิงหาคม 2559)

เราเริ่มทริปนี้กันตั้งแต่ 2 มิถุนายน 2559 ทีมงานลับ (ไม่รู้มีกี่คน กี่เหล่า กี่ก๊ก) ทุบหม้อข้าวแล้วแยกกันเดิน ดั่งแม่น้ำแยกสาย ไผ่แยกกอ เข้าจู่โจมปฏิบัติการประชิดตัวเพื่อน ๆ นำเสนอและรับการตอบสนอง

เพื่อให้ทริปท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ (หรา) ของผองเพื่อนเป็นรูปเป็นร่างและเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาสักที

เราได้ชื่อทริป "เที่ยวจันทร์ ลั้นลา สิงหา ห้าเก้า ไปกับเรานะนะ" มาก่อน

เราได้สมาชิกเบื้องต้น และปักหมุดวันที่โอนเงินค่าบ้านเบื้องต้น 600 บาท ภายในวันที่ 8 มิถุนายน (เอิ่มนี่มึงไปเที่ยวสิงหานะโว้ย Pay ไหนไฟแรงเฟ่อ ยิ่งกว่าพร้อมเพย์) และตอนนี้สมาชิกต่าง ๆ ถูกหว่านล้อมเข้ามาทีละคนทีละคนจากทีมงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ไม่ลดละ

เมื่อฝุ่นตลบ เราไม่ควรวิ่งสวนออกไป และแล้วเมื่อฝุ่นจาง ภาพที่อยู่ตรงหน้าคือ ผู้ร่วมทริป 30 กว่าคน บ้านใหญ่ 2 หลัง (ทะลอกและเถาวัลย์) กระท่อม (พริกไทย) 2 หลัง นี่น่าจะเป็นตัวเลขล่าสุดและหยุดแล้ว

นี่ถือเป็นปรากฏการณ์อย่างหนึ่งที่นัดกันออกทริปล่วงหน้าร่วม 3 เดือน โดยช่องทางการสื่อสารคราวนี้ใช้ fb และ line (ถ้าจำไม่ผิดทริปประวัติศาสตร์แรกที่นครนายกเมื่อ 5 ปีก่อน ยุคนั้นยังใช้ Email - Reply/Forward นัดหมายกันอยู่เลย)

... ระหว่างที่รอเวลาไปทริป ฟุตบอลยูโร 2016 ก็ผ่านเข้ามา แล้วเราก็มีกิจกรรมทายผลเข้ามาคั่นเวลา และร่วมลุ้นสนุกกัน ... กติกาเดิม ๆ คือ ทายผลและสกอร์ถูกรับไป 3 แต้ม ทายผลถูกอย่างเดียวรับไป 1 แต้ม ระหว่างทางมีการปรับกติกาเล็กน้อย รางวัลคือ ผู้ชนะเลิศได้กิน มิสเตอร์แซ่บซี้ด ระยอง ฟรี แล้วใครจ่ายล่ะ ก็เป็นอันดับ 2, 3, 4 ลดหลั่นกันมาจนถึงบ๊วย ที่จะออกมากี่ % ก็ว่ากันไป เล่นขำ ๆ ครับ เอาฮา

... (3 เดือนต่อมา) ... เร็วมว๊ากกกก เช้าวันเสาร์ที่ 27 สิงหาคม 2559 หลายชีวิต มีนัดหมายมาพบปะกัน ตามประสาเพื่อนเก่า แน่นอนว่าเราไม่ได้จากบ้านเดียวกัน ไม่ได้มารถคันเดียวกัน แต่เรามีจุดหมายเดียวกัน ... ร้านมิสเตอร์แซ่บซี้ด ระยอง | วัดเขาบรรจบ | บ้านป่าริมธาร (Cabin Creek) จ.จันทบุรี

... ภารกิจพิเศษ รถภราดรพาเรามาจดมิเตอร์น้ำห้องเช่าที่ AMATA CITY มันคงเป็นการต้องมนต์ดำของชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่ง (ดร,คม,เทวิน,นิค,เอก,ท้อน,เอ) ที่จะต้องร่วมภารกิจนี้ไปตลอด (ดั่งคำสาปของแม่มดที่รอคอยเจ้าชายมาจุมพิศ เพื่อถอนคำสาป) ... แต่คราวนี้ดีหน่อยที่เจ้าของห้องเช่าย้ายมิเตอร์มาไว้ด้านหน้าแล้ว เย้!!! ทำให้เสร็จเร็วและไม่เปลือง Human Resource มาก ทำให้สามารถปิด Project นี้ได้เร็วกันเลยทีเดียว (หรือว่าหิวหวา 5555)

... ภารกิจแรก อันนี้แรกจริง ๆ แล้ว คือกินมื้อเช้า (หา! 11 โมงกว่า ๆ เนี่ยนะเช้า) ที่ร้านมิสเตอร์แซ่บซี้ด ของ "เพื่อนโย้ ตั้ม What's Up" ที่ห้าง Passione Shopping Destination ระยอง และซื้อน้ำอัดลม ขนมขบเคี้ยว เบียร์ ฯลฯ ด้วย ... เป็นภารกิจของพวกที่เข้าร่วมทายผลยูโร 2016 ราคาค่าเสียหายของสิ่งนิ่ม ๆ เคี้ยวได้ ที่กลืนลงกระเพาะไปทั้งหมดจะถูกจัดสรรตาม % ของความอ่อนกากในการทายผล ... % เยอะ กากเยอะ (กินผลไม้เยอะละสิ) ... % น้อย ก็กากน้อยหน่อย (เสี่ยงที่จะท้องผูก 555) ... จะมีตั้งแต่ 2% (เจค), 3%(อิ่ง,เอ), 5%(พัท,คม,ท้อน), 8%(เอก,จอน,นน,โย เอ้ย ตั้ม), 10%(จารย์ทึ้ง,ตูน,นิค) และ 15%(เก้ง ผู้กากมาก เสียดายที่ติดภารกิจไม่ได้มาด้วย) ที่พิเศษสุดคือ 0% สำหรับแชมป์ทายผล ... ซึ่งคือเทวิน 0% นั่นเอง ถึงว่าสั่งเอานู่นนี่นั่น ร้องแต่จาเอา จาเอา ไม่เบรคเพื่อน นั่งอมยิ้มอย่างมีความสุขตลอดการนั่งกิน ... พวก % เยอะ ก็สั่งโดยไม่คิดเลยว่า นั่นจะเป็นดาบที่ย้อนกลับมาเฉือนเงินในกระเป๋าตัวเอง อย่างเพื่อนนนท์ (ฮา) นี่ตัวพ่อเลย จะเอาแซลมอน ๆ ... สุดท้ายคิดออกมาแล้ว กินกันไปประมาณ 4,100 บาท อิ่มแปล้กันไป อาหารอร่อยนะดีครับ ใครผ่านไปแนะนำเลยครับ มาอุดหนุนเพื่อนโย้ ตั้ม What's Up กันนะครับ ^^ ... อ้อ ก่อนกลับ มีแขกพิเศษที่จะมากินข้าวด้วยแต่มาไม่ทัน ตลาดวายซะก่อน คือเพื่อนออยล์ ก็เลยแวะเม้ามอยกันแทน อิ่มลมกันไป ^^

... หลังจากนั้นขบวนที่มาเจอกันที่ระยองก็แยกย้าย มุ่งหน้าไปที่วัดเขาบรรจบ ... รถภราดร (ใช้ Facility ของรถ 7 ที่นั่งได้คุ้มค่ามากกกกก) ... รถจอน + นน + หมี (คันนี้เงียบเชียบกันมาตลอดการเดินทาง ไม่หือไม่อือ ถามอะไรใน Line ก็ไม่ตอบ ประมาณว่ารักนะแต่ไม่แสดงออก! หรือสงสัยกลัวจะรู้ว่าพาหมีมาด้วย ไม่อยากให้เห็นหมี 555) ... รถอิ่ง + โย (GPS พาหลงเข้าไปตรงแย��แสลง ลุยป่าดั่งรถออฟโรด เบ๊นซ์นะนั่น ถึงกับขอว่าถ้าทริปหน้าจัดอีกขอใกล้ ๆ หน่อยนะคร๊าบบบ) ... รถเจษ, รถจารย์ทึ้ง, รถตูน, รถสันติ ... คนอื่นๆ ที่ไม่ได้แวะที่ระยอง ก้อมุ่งหน้ามาเจอกันที่วัดเลย คือ สากับยะกับเดลต้า (ซึ่งจริง ๆ แล้วตรงดิ่งไปถึงที่พักก่อนใครแล้ว นอนผึ่งพุงสบาย ๆ), รถอดิศร (ศร,เล้า,ส้มชลกร,ส่องแสง) ... ส่วนวสุและผองเพื่อนมุ่งตรงมาเจอกันที่ที่พักเลย (วสุ,บิ๊ก,มด,ส้มบัณฑิตตาและลูกชาย,กิ่ง) ... รวมทั้งรถดวงฤดีและครอบครัวด้วย

... ภารกิจที่สอง ณ วัดเขาบรรจบ เพื่อถวายสังฆทาน แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลเพื่อเพื่อนป๊อก ชัชชัย (พวกเรายังคงคิดถึงเพื่อนเสมอนะ) ... ที่นี่เมื่อสองปีก่อน เราถวายกันประมาณ 15.00 น. มาปีนี้ก็จัดไปที่ 16.30 น. คิดว่าถ้าครั้งหน้ามาอีก คงจะสัก 18.00 น. ยืนตรงเคารพธงชาติพอดี 5555 ... หลังเสร็จกิจงานบุญแล้ว ก็มีชมบรรยากาศความเขียวชะอุ่มของวัด สะพานข้ามลำธาร โบสถ์ที่สวยงาม แล้วทุกคนก็กุลีกุจอกลับมาที่พัก บ้านป่าริมธาร (Cabin Creek) ซึ่งได้เวลาลงเล่นน้ำ และอื่นๆ อีกมากมายแล้ว

... ภารกิจสุดท้าย จุดมุ่งหมายคือบ้านป่าริมธาร ... เข้าที่พัก เก็บของ เปลี่ยนเสื้อผ้า เกาะกลุ่มกอดเกี่ยวกันลงน้ำ อร๊ายยยโรแม้นซ์ซ์จิม ๆ ... ที่นี่พวกเราลงเล่นน้ำ น้ำเชี่ยวในบางจุด ถ้าเผลอทำตาลอยขาลอยเล่นมิวสิค นี่อาจจะมีปลิวไปตามน้ำได้ ซึ่งเชื่อว่า เพื่อน ๆ น่าจะช่วยไม่ทัน และคงไถลเจ็บกันไป ไม่มากก็น้อย ... โชคดีพวกเรา Strong เลยเอาตัวรอดกันได้หมด (แต่ฝ่าเท้าเจ็บอิ๊บอ๋ายยย) ... อาหารมื้อเย็น เรามีบาบีคิวอร่อย ๆ (เทวินเป็นธุระไปแบกขนมาให้ตั้งแต่ 07.00 โมงเช้า) ที่ส่งมาจากเมืองขึ้นเข้ามาเสริมทัพหลวงอย่าง ไข่เจียว น้ำพริกกะปิ ผักสด หมูชะมวง ไก่ต้มข่า ผัดผัก แตงโม และตุ๊กแกตัวใหญ่มาก! (บรึ๋ย พอพูดถึงก็ขนลุกเกรียวกราวกันเลยทีเดียว) ซึ่งเจ้าของที่พักจัดไว้ให้อย่างเต็มที่ ทำให้เสบียงขนาดนี้ เราสามารถเข้าตีเมืองจันทร์ได้ในบัดดล (ฮา) ... มื้อเย็นนี้กินเวลายาวนานกว่ามื้อเย็นปกติ ... พวกเรามีทั้งดื่มด่ำกับน้ำเหลืองทอง อย่างเหล้าและเบียร์ | 5 วิ | เอ้าชน | วนไปค่ะ วนไป ... นั่งดูรูปเก่า ๆ ที่เทวินทร์จัดเตรียมมาอย่างดีมาก ๆ และที่บิ๊กเตรียมมาตามคำเชิญชวนของเทวินให้นำรูปเก่า ๆ มาชิงรางวัล ซึ่งไม่มีใครเอามาเลย บิ๊กเลยได้รางวัลไปแบบไม่ต้องตัดสิน แถมมานั่งไล่เรียงเลขประจำตัวตอนเรียนชลชายอีก จำได้มั่งไม่ได้มั่ง 555 ... ร้องเพลงในยุด 90s ที่สันติเล่นกีต้าร์ได้หมด และพวกเราก็ร้องกันได้หมด สุดยอดมาก ๆ ครับ แถมท้ายรอบนี้มีเพลงโรงเรียนร้องกระหึ่มป่าเมืองจันทร์กันเลยทีเดียว คนเค้ารู้กันหมดว่ามาจากไหนกัน 555 ... ปิดท้ายด้วยวงป๊อกเด้ง ที่เล่นไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ได้เสียกันเรื่องเล็ก ลุ้นขอบ ลุ้นเรียง ลุ้นตอง สเตรทฟลัท เรื่องใหญ่กว่า ... และแล้วความมืดก็เข้าปกคลุมทุกพื้นที่เมื่อถึงเวลาที่ทุกคนนอนหลับ และถ้าใครสักคนตื่นขึ้นมาเงี่ยหูฟัง ก็จะอาจจะได้ยินเสียงกรนในบางพื้นที่ ที่คอยเร่งเร้าให้พระอาทิตย์ทำงานเร็ว ๆ

เช้าวันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม 2559 วันเดินทางกลับ ... บางส่วนรีบกลับ เพราะติดภารกิจช่วงบ่าย ๆ (เอาเข้าจริง ก็ไม่รีบนี่หว่า) ... บางส่วนไม่รีบกลับ เดินทางเก็บเก��่ยวบรรยากาศไปเรื่อย ๆ ... แน่นอนว่า ด้วยสัจธรรม "มีพบก็มีจาก และการจากลาก็ไม่ได้น่ากลัว เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เราได้กลับมาพบกันอีก" ... ก็ถึงเวลาที่เพื่อน ๆ จะต้องแยกย้ายกลับบ้าน กลับใช้ชีวิตอย่างที่ทำไปเมื่อวันจันทร์ถึงศุกร์ที่ผ่านมา ตามปกติ

เป็นอันว่าจบทริป "เที่ยวจันทร์ ลั้นลา สิงหา ห้าเก้า ไปกับเรานะนะ" ไปด้วยความเรียบร้อย ปลอดภัยดีทุกคน ยืนยันว่า เป็นทริปที่สนุกสนาน และบรรลุวัตถุประสงค์ เฮฮาตามประสาเพื่อน ๆ ที่ค��กันมานานมากเหมือนเดิม ขอทิ้งท้ายกับคำกล่าวของแอดมินคนหนึ่ง (ที่ไม่ประสงค์จะออกนาม แต่ประสงค์จะออกตังค์) ของทริปนี้ "ดีใจที่ได้เจอเพื่อนๆ ทุกคนครับ ในนามตัวแทนทีมงาน หวังว่าเพื่อนๆ จะมีความสุขที่ได้เจอกัน ได้ร่วมรำลึกความหลัง ได้ร่วมทำกิจกรรมด้วยกัน ได้ผูกสัมพันธ์อันดีให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น หวังว่างานหน้าคงมารวมตัวกันอีกนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย คราวหน้าอยากได้อะไรบอกได้นะครับ"

[komsart]

... #airplane #airasiathailand #airasia #journey

[komsart]

...

[komsart]

... For this month , fighting!!!

[komsart]

สีสันบนรถเมล์ร้อน 6.50 บาท ก็ถึงได้ #ค่าครองชีพ #สาย145 #หมอชิต #ปากน้ำ Have a nice day #LifeOnEarthWWIM13 #WWIM13

[komsart]

บันทึกนึกได้เอง : พิงภู Pretest ไม่ได้มาเล่น ๆ นะ Strong!!!

เช้า 29 พฤศจิกายน 2558 เราทุกคนตื่นเช้า แล้วมานั่งจ้องหน้ากัน เอ้ย ไม่ใช่และ ตื่นเช้าเพราะวันนี้มีภารกิจที่จะต้องพาลูกชายไปร่วมกิจกรรมทดสอบประลองสนาม "สอบสาธิต" ของ มศว.ประสานมิตรกันซะหน่อย หลังจากที่คุณพ่อสมัครออนไลน์ และชำระเงินตั้งแต่วันแรก ๆ ของการเปิดรับสมัคร เพื่อป้องกันเด็กสมัครเต็ม แล้วจะอดเข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้ กรอกข้อมูล ชำระเงิน (750 บาท + ค่าธรรมเนียม 10 บาท) เรียบร้อย หลังจากนั้นก็รอวันทดสอบ ซึ่งก็คือวันนี้ 29 นั่นแหละ เราเริ่มเช้าของวันด้วยการที่ต้องเอาพะพลอยไปฝากคุณยายและคุณตาให้ช่วยเลี้ยง ระหว่างที่เราต้องพาพิงภูไปสอบ

... พะพลอยอาบน้ำเรียบร้อย หน้าตายิ้มแย้ม คิดว่า ยังไง ๆ วันนี้ต้องเป็นวันพิเศษของหนูแน่ ๆ เลย ทุกคนอาบน้ำแต่เช้า จะเตรียมตัวไปไหนกันเหยอ เย้ ๆๆ เที่ยว ๆๆๆ อาทิตย์สุขสันต์ หรรษา ... แต่แล้วไม่เป็นดังหวัง คุณพ่อไม่พูดอะไร ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา ได้แต่หันหลังแล้วเดินจากมาอย่างเงียบ ๆ เอามือปาดน้ำตานิดนึง เดี๋ยวจะมองทางไม่เห็น กระซิกกระซิก ... แหม่ ตีบทแตก ไม่ขนาดนั้นหรอก พะพลอยเข้าใจ แล้วเราก็ออกมากันตอน 7.00 น. ซึ่งตกลงกันว่า เราจะเดินทางด้วยรถไฟฟ้า MRT เพื่อไปลงสถานีเพชรบุรี แล้วก็เดิน ๆๆ ไปที่จุดหมาย ... เสียงบอกว่า ตื่นเต้น ๆ ของลูกชาย ยังดังก้องหูคุณพ่อ ไม่ใช่ว่าตื่นเต้นที่จะไปสอบนะ ตื่นเต้นที่จะได้นั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน ตื่นเต้นมาตั้งแต่วันที่ 27 แล้วมั้ง ... ว้าป มาโผล่ที่สถานีเพชรบุรี ... คือไม่ต้องกลัวหลงทางเลย เพราะเช้าวันนั้น ถ้าใครเดินทางด้วย MRT จะต้องได้เห็นกองทัพฟันน้ำนม สวมชุดนักเรียน ติดป้ายชื่อที่หน้าอกซ้าย อยู่ตามเสา เก้าอี้ บนรถไฟฟ้าเต็มเลย ... ใช่ ทุกคนมีเป้าหมายเดียวกัน สาธิต มศว. ประสานมิตร ฝ่ายประถม ... กว่าจะเดินหาเจอ จาก MRT เพชรบุรี ถ้าเป็นกลางวันนี่ ต้องมีจั๊กแร้เปียกแน่นอน ^^' คือเดินไกลเหมือนกันแหะ ต้องผ่าน มหาวิทยาลัย ฝ่ายมัธยม แล้วก็ฝ่ายประถม แต่ไม่เหงานะ เพื่อนร่วมทางมีเยอะ พิงภูมาถึงยังไม่ 8 โมงเช้าดีเลย ซึ่งกว่าจะเข้ารายงานตัวสำหรับกลุ่ม 2 ก็ประมาณ 9.10 น. ดังนั้นก็เลยแวะกินข้าวหมูทอดที่คุณแม่เตรียมมาจากบ้าน แล้วก็ได้เวลาส่งตัวพิงภูเพื่อเข้าไปสอบในรอบ 10.00 และรอรับกลับอีกทีเวลา 11.30 น. ... คนเยอะ จากจำนวนที่รับสมัคร 3,000 คน ถ้าคิดว่า มากันครอบครัวละอย่างน้อยก็ 3 คน (พ่อแม่ลูก) ในวันนั้นเรามีเพื่อนเพิ่มขึ้นตั้ง 9,000 คน add friend fb line กันไม่หวาดไม่ไหวเลย 555 ... ... บูธผู้สนับสนุนเยอะ แต่ไม่ได้เข้าไปดูเลย ... ต่อคิวเยอะ ห้องน้ำผู้หญิง แถวยาวจนต้องไปต่อคิวกับเขาบ้าง นึกว่ามีของแจกฟรี 555 ... ยืนเกร็งเยอะ เวลาที่ต้องเข้าห้องน้ำผู้ชาย แล้วประจำที่โถฉี่ แต่มีคุณแม่พาลูกมารอเข้าห้องน้ำอยู่ข้างหลัง (ก็ห้องน้ำผู้หญิงคิวเยอะ บางส่วนเลยมาขอใช้ห้องน้ำผู้ชายบ้าง ไม่เป็นไร) ... ของกินเยอะ น้ำขายดีสุด มีข้าวหมูแดง (ไม่อร่อย เหมือนข้าวไม่สุก สงสัยรีบ) , ข้าวมันไก่ (ไม่ได้ชิม) , ไส้กรอกเฟรนฟรายด์ (ไม่ได้ชิม) ... ที่นั่งรอเยอะ บวกกับอากาศเย็นด้วยนะ เพราะทางโรงเรียนก็เปิดพัดลมทุกตัว ไม่ร้อนเท่าไหร่ จะร้อนก็ตอนรอรับรอส่งนี่แหละ ... คนคุ้นหน้าเยอะ เจอเพื่อนดร เด็กชลชายด้วยกัน , ลูกค้าที่เคยร่วมโปรเจ็ค , คุณพ่อคุณแม่ของเพื่อนพิงภู , รุ่นพี่ที่เกษตร (จำชื่อไม่ได้ แต่คุ้นหน้า) ก็แน่ละ ช่วงอายุใกล้ ๆ กัน แต่งงานใกล้ ๆ กัน ก็ต้องมีลูกใกล้ ๆ กัน อายุของลูก ๆ ก็เลยใกล้ ๆ กัน แล้วก็ได้เวลาลูกชายออกจากห้องสอบ จากนั้นก็เดินทางกลับ ด้วย MRT เหมือนเดิม มาลงที่สถานีลาดพร้าว เพราะรถจอดไว้ที่อาคาร จอดแล้วแจว เอ้ย จอดแล้วจร (Park and Ride) ... เสียงบอกว่า ทำได้ มันง่ายนะ ของลูกชาย ยังดังก้องหูคุณพ่อ (อีกแล้ว 555) ... งานนี้มโนหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าลูกชายคิดบวก 555 สุดท้ายก็รอวันประกาศผล (14 ธันวาคม) ว่าจะเป็นยังไง ^^ นี่ก็เป็นประสบการณ์หนึ่งของพิงภู ระหว่างทางชีวิต ที่คุณพ่อไม่เคยได้สัมผัส สู้ต่อไปไอ้ลูกชาย

#พิงภู 5 ขวบ 3 เดือน 21 วัน

[komsart]

เมื่อคุณแม่แนนท้อง และได้เวลาคลอดแล้ว (14/2557)

และแล้วก็ถึงบทสรุปของซีรี่ย์เรื่องยาว 14 ตอนจบของบันทึกคุณแม่ท้องสอง ที่พ่อมันพยายามบันทึกเอาไว้เท่าที่จะทำได้ครับ

วันนี้ (15 ธันวาคม 2557) คุณหมอมนัสก็นัดตามปกติ หลังจากที่มาพบคุณหมอวันที่ 7 และ 13 ธันวา (ซึ่งครบ 40 สัปดาห์แล้ว) และนัดต่อเนื่องทุก 2 วัน ก็มาตกเอาวันจันทร์ที่ 15 ธันวาคมพอดี โดยวันนี้นัดเพื่อมาตรวจอัตราการเต้นของหัวใจและอัตราท้องแข็ง เพื่อดูว่า ด้วยอายุครรภ์ 40 สัปดาห์ พะพลอยจะเป็นยังไงบ้าง

ผลการตรวจ (ดูจากรูปกราฟยึกยือ ๆ) ก็มีจุดที่น่ากังวล 2 จุดคือ ขณะที่ท้องแข็ง อัตราการเต้นของหัวใจลดลง และอัตราการเต้นของหัวใจช่วงแรกค่อนข้างคงที่ แต่พอหลังจากที่พยาบาลมาเขย่าท้อง รูปแบบจะ Swing ขึ้นลง คุณหมอก็เลยตัดสินใจบอกให้คลอดวันนี้เลย (ทั้งคุณแม่และคุณพ่อ ไม่ได้เตรียมของอะไรมาเลย เพราะคิดว่าตรวจเสร็จแล้ว เดี๋ยวก็กลับบ้านแล้วพรุ่งนี้ก็มาใหม่ 555)

โดยรูปแบบเป็นการเร่งคลอด (หัตถการ) ทั้งเจาะน้ำคร่ำ, ฉีดยาเร่งคลอด ซึ่งเริ่ม Admit ตั้งแต่ 10.30 น. (ตอนนี้ปากมดลูกเปิด 3 cm.) หลังจากนั้นคุณแม่ก็เริ่มปวดเรื่อย ๆ จนถึงเวลาประมาณ 11 โมงกว่า ๆ คุณหมอก็มาดูอาการ พบว่า ปากมดลูกเปิดแล้ว 5 cm. แล้วหลังจากนั้นก็ ปวดๆๆๆๆๆๆ มีให้ยาระงับปวดไป 1 โดส จนเวลาประมาณ 13.45 น. คุณหมอบอกว่า 8 cm. แล้วครับ (Target เรา 10 cm.) แล้วเวลาก็เดินมาถึง 15.30 น. คุณหมอแจ้งพยาบาลให้ลองเบ่งดู ... พยาบาลก็เบ่ง เอ๊ย คุณแม่แนนก็เบ่งสิครับ จนสุดท้ายเวลา 15.49 น. คุณหมอก็อุ้มพะพลอยออกมาแล้วแจ้งคลอด พยาบาลขานเวลาคลอด จังหวะนี้เองที่คุณพ่อเพิ่งเข้าห้องคลอดมาพอดี ก็เลยไม่ได้ช่วยเบ่ง เหมือนตอนพิงภูคลอด ที่ไม่ได้ช่วยเพราะไม่คิดว่าจะคลอดเร็วทั้งคุณหมอและพยาบาล เรียกว่าบทจะคลอดก็คลอดได้ง่าย ๆ เลย เลยมาตามคุณพ่อ (ที่รออยู่อีกห้องนึง) ไม่ทัน 5555 แข็งแรงทั้งคุณแม่และพะพลอย น้ำหนัก 3485 กรัม สูง 51 cm. ... มาตามนัดจริง ๆ จากที่ตอนแรกของซีรี่ย์นี้ คุณหมอคาดคะเนว่า กำหนดคลอดประมาณ 16 ธันวาคม หนูพะพลอยก็จัดเลย 15 ธันวาคม (มีสิทธิสอบสาธิตเกษตรได้ 2 รอบด้วยนะสำหรับคนเกิดวันนี้)

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณคุณหมอมนัส สุร���านต์นนท์ (สุดยอดคุณหมอที่สร้างความประทับใจมาก ๆ แนะนำเลยครับคุณหมอท่านนี้สำหรับคุณแม่ ๆ นะครับ) ขอบคุณโรงพยาบาลวิภาวดี 2 ท้องแล้วครับ ประทับใจเช่นกัน ขอบคุณญาติพี่น้อง เพื่อนพ้องน้องพี่ที่เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน และท้ายสุด ขอบคุณคุณแม่แนน สุดยอด Super Mum ครับ ^_^

[komsart]

บันทึกนึกได้เอง : พิงภู แสงเช้า รถติด และ Kid Angel

วันนี้ (29 กันยายน 2558) พิงภูได้รับรางวัล "Kid Angel" ด้วย เป็นครั้งแรกเลย !!! ที่ดีใจเพราะว่า ลูกชายตั้งใจ หมายมั่นปั้นมือกับรางวัลนี้มาก อยากได้มาครอบครองมาก ถึงกับต้องกำชับให้คุณแม่จะต้องปลุกแต่เช้า (ซึ่งจริง ๆ ก็เช้ามั่งไม่เช้ามั่ง) และพาไปส่งที่โรงเรียนเร็ว ๆ เช้า ๆ Fast and Furious 8 ที่ต้องเช้าแบบนี้ก็เพราะว่า รางวัล "Kid Angel" นี้ เด็กที่จะได้รับต้องมีคุณสมบัติ มาเช้า (ไม่เกิน 08.30 น.) แบบสม่ำเสมอ

เพื่อมาคอยรับน้อง ๆ K1, K2 และพาไปห้องเรียน เก็บสถิติ (พ่อกับแม่เรียนจบมา ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจว่า เราจะสนใจสถิติกันมากแค่ไหน ^_^) ตลอดทั้งเดือน จึงจะมีสิทธิ์ที่อาจจะได้รับรางวัลนี้ (ซึ่งต้องติด 1 ใน 10 หรือ Top Ten ให้ได้นะแจ๊ะ)

และด้วยความเพียรพยายามของลูกชาย (มั้ง - อย่างที่บอกไปว่า เช้ามั่งไม่เช้ามั่ง โอ้เอ้ตลอดเวย์) บวกกับของคุณแม่ (คุณพ่อต้องยกนิ้วโป้งให้กับความทุกอย่าง Everything จิงกะเบล ที่รวมอยู่ในตัวคุณแม่แนนคนนี้ - เล่า 3 วัน 3 คืนก็ไม่หมด) ก็เป็นผลสำเร็จ เดือนนี้ลูกชายก็คว้ารางวัลนี้มาได้ ถือว่าส่งท้ายภาคเรียนที่ 1 ของชั้น K3 ได้สวยงามจับจิต จับใจ จับปิ้ง จับเลี้ยง ชื่นใจจริง ๆ ^_^ มามา เราไปดูรูปกันครับ

#บางทีเรื่องเล็กเล็กถ้าเราเอามากองรวมกันมันก็ดงามขึ้นมาได้

[komsart]

บันทึกนึกได้เอง : เย็บแรกของพิงภู

วันอังคาร 25 สิงหาคม 2558 จริง ๆ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ก็ ขึ้น 11 ค่ำเดือน 9 พระอาทิตย์ก็ขึ้นทางทิศตะวันออก ไก่ก็ยังขันเอกอี๊เอ้กเอ้ก นกพิราบบินมารุมกินข้าวที่มีคนมาโปรยปรายของมัน พ่อพิงภูก็ไปทำงาน แม่พิงภูก็ไปทำงาน และพิงภูก็ไปโรงเรียน

ทุกอย่างปกติมาเรื่อย ๆ จนมีเสียงโทรศัพท์ ไม่ใช่สิ จนโทรศัพท์สั่นแหง่กๆ หงึกๆ (ก็ปิดเสียงนี่เนอะ) อ๊ะแม่พิงภูโทรมา ...

ฮาหลิวววว ว่าไงจ๊ะที่รัก จะชวนเค้าไปออกเดทเหรอแจ๊ะ ... สิ่งที่ผมคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป ... ฮาโหล เป็นไงบ้างครับคุณแม่

เสียงปลายสายบอกมาว่า เอิ่ม พิงภูโดนประตูบาดที่โรงเรียน กำลังไปเย็บแผลที่โรงพยาบาลนะ 3 เข็มพอดีพอดิบ ไม่มีอะไร

อืมมม ... ก็ไม่แปลกใจ (ลิงน้อยประจำบ้านอยู่แล้ว เดี๋ยวโดนนั่น เดี๋ยวโดนนี่ มีแผลตลอด) แต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขนาดต้องเย็บ ทีนี้ก็เริ่มกังวลว่าลูกชายจะเจ็บไหม ปวดไหม อักเสบไหม ก็รอไปเจอไปถามตอนเย็นหลังเลิกงานกันต่อไป

ก็สรุปคือ พิงภูเดินไปแล้วเอามือลูบประตู แล้วคงไปโดนส่วนคม(สาส) ก็เลยบาด (แต่บาดได้นี่ก็น่าจะลูบรุนแรงสักหน่อยนะนั่น) เลือดออก เดินมาบอกคุณครู จากนั้นคุณครูก็พาไปโรงพยาบาล เย็บแผล ตอนเย็บก็ขอมองดูขั้นตอนการทำด้วย ^^’

จนอีกวัน ที่คุณแม่พาไปล้างแผล เจอคุณหมอคนเดิมที่ทำแผลให้ เค้าบอกว่า โอ้วมาแล้วเหรอ ฮีโร่ของเรา เมื่อวานที่มา ไม่ร้องไห้เลยนะคุณแม่ แล้วก็เรียกพยาบาลพาไปล้างแผล

นี่แหละครับ เย็บแรกของพิงภู ตอน 5 ขวบกับอีก 17 วัน ... คุณพ่อก็เลยขอบันทึกไว้อ่านสักหน่อย

[komsart]

บันทึกนึกได้เอง : การเดินทางไกลแรกของพะพลอย

เมื่อพะพลอยและพิงภูชวนคุณตาคุณยายกลับบ้านที่ชัยภูมิในช่วงสุดสัปดาห์ พฤหัส - อาทิตย์ (30-31 กรกฎาคม และ 1-2 สิงหาคม 2558) ซึ่งเป็นช่วงเทศกาลอาสาฬหบูชา ต่อด้วยเข้าพรรษา การเดินทางเริ่มขึ้น บันทึกก็เริ่มขีดเขียนตัวมันเอง

[วันออกเดินทาง] เช้าวันพฤหัส เราออกจากกรุงเทพ ตีสี่กว่า ๆ ฝนตกพรำ ๆ ไม่แรงเหมือนช่วงหัวค่ำ อากาศเย็นกำลังดี และขับรถไม่ยากมากเท่าไหร่

เราเดากันว่า รถน่าจะติด ไม่น่าจะเดาพลาด เพราะเคยมีประสบการณ์สำหรับการกลับต่างจังหวัดทางสายอีสานในช่วงเข้าพรรษา ที่เคยโดนมาแล้ว 8-9 ชั่วโมง ดังนั้นก็ทำใจร่ม ๆ เหมือนอากาศที่อยู่นอกรถ ^_^

เราเดินทางมาเรื่อย ๆ จนถึงสระบุรี ขึ้นสะพานเลี้ยวขวาเข้าเส้นมิตรภาพ ก็ยังลิ่ว ๆ นึกในใจ เออแปลกแฮ�� รถไม่ติด

พอวิ่งไปได้สักพักเดียว หลังการคิดปุ๊บ ก็กระหรี่ปั๊บ เอ้ย ก็ติดปั๊บ ถนนทุกสายเต็มไปด้วยรถ รถ และก็รถ เราแวะปั๊มเพื่อสงบสติอารมณ์นิดนึง  แล้วค่อย ๆ เคลื่อนไปเรื่อย ๆๆๆๆ จนตัดสินใจกลับรถ (ดีกว่า) เพื่อเลี่ยงไปเข้าเส้นลพบุรี ท่าหลวง ม่วงค่อม ชัยบาดาล แล้วมาโผล่ด่านขุนทด

สุดท้ายก็มาถึงชัยภูมิด้วยเวลา 7 ชั่วโมงเต็ม แวะพักกินข้าวบ้างอะไรบ้าง ซึ่งก็ถือว่าเป็นเวลาปกติ และไม่ถือว่าติดมาก 555

[ระหว่างวันพักผ่อน] พวกเด็ก ๆ ก็สนุกกันมาก ตื่นเช้า อารมณ์ดี กินอิ่ม สนุกสนานไปกับการขึ้นรถไปข้างนอก การเดินเล่นชมต้นไม้ เดินออกกำลังกายตอนเย็นที่สนามฟุตบอล

ที่พิเศษสุด ๆ สำหรับพิงภูคือ ที่บ้านยายนิ่ม/ตาแอ้/น้าปอ ที่นี่เป็นเหมือนเกาะมหาสมบัติของพิงภูเลย เพราะที่นี่เป็นร้านเครื่องเขียนและทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวกับการเรียน การวาดภาพ พิงภูเดินดูด้วยความสุขและความชอบที่มีอยู่ทุนเดิม

และที่เซอร์ไพรส์คือ มีปากกาโมนามิ Live Colors ที่วางอยู่เรียงรายหลายหลากสีตระการตามาก ซึ่งพิงภูก็ไม่พลาดที่จะได้มันมา (ที่บ้านซื้อมาก่อนแล้วประมาณ 4 สี) และต้องขอขอบคุณยายนิ่ม/ตาแอ้/น้าปอ ที่เป็นสปอนเซอร์ใหญ่ใจดีที่ให้แก่เด็กน้อยพิงภู

[ทำบุญ] พวกเรามีโอกาสได้ไปทำบุญ ถวายสังฆทานที่วัดลำชีด้วย เป็นวัดที่อยู่ในเขตจังหวัดนครราชสีมา (เที่ยวข้ามจังหวัดเลย) ได้ผ่านแม่น้ำชีด้วย น้ำไม่เยอะเท่าไหร่ เห็นเนินดินตรงกลางของแม่น้ำเลย ฝนแล้งเที่ยวนี้วิกฤตจริง ๆ

วัดนี้ผมเคยมาแล้วเมื่อตอนธันวา 2556 คราวนั้นลูกหนึ่ง ผ่านมาปีครึ่ง สิงหา 2558 เป็นพ่อลูกสองซะแหล่ว ใจง่ายจริง ๆ อิอิ ดูรูปปลากรอบได้นะฮ้าฟฟฟ

[วันเดินทางกลับ] เราเลือกเส้นทางกันก่อนล้อหมุนแล้วว่า จะกลับทางที่มา คือเลี่ยงไปทางชัยบาดาล ท่าหลวง ม่วงค่อมแล้วมาโผล่ที่สระบุรี บริเวณค่ายทหาร ซึ่งก็มาเรื่อย ๆ ไม่ติดขัดแต่อย่างใด มาติดนิดนึง (ครึ่งชั่วโมง) ตรงที่เข้าเส้นสาย 9 บริเวณด่านเก็บเงินธัญบุรี

ใช้เวลาพอ ๆ กับขาไปเลย รับได้ ^_^

สุดท้ายภาระกิจชวนคุณตาคุณยายกลับบ้านชัยภูมิมาพักผ่อน ก็สำเร็จเสร็จสิ้น และนี่ถือเป็น "ชัยภูมิแรก" ของพะพลอยด้วยน้า (อารมณ์คล้าย ๆ มาราธอนแรกของพ่อมันในอีกปีสองปีข้างหน้านี่แหละ อิอิ) สนุกดีครับ

ปล. 1 ทริปนี้ยังไม่ได้ไป ทุ่งดอกกระเจียว มอหินขาว น้ำตกตาดโตน อุทยานป่าหินงาม อุทยานไทรทอง ปรงพันปี (ที่นานมาแล้วลองจะไป เห็นทางก็ได้แต่ปลง ไปไม่ถึง ^^’) วัดป่าสุคะโต (หลวงพ่อไพศาล วิสาโล) กะว่ารอให้เด็ก ๆ โตกว่านี้ก่อน 555

ปล. 2 จริง ๆ แล้วพ่อมันอยากไปเองแหละ กะจะไปรีดความสามารถของ Olympus E-PM1 + 14-42 mm + 45 mm/f1.8 สักกะหน่อย อดเลย ^^' ไม่เป็นไร รอทริปหน้าก็ได้นะฮ้าฟฟฟฟ

[komsart]

เมื่อ BTS หยุดจอดและการเดินออกมาของพิงภู

ผ่านมาอีก 1 ปีแล้ว (จะว่าไวก็ไว จะว่าช้าก็ช้า พูดอีกก็ถูกอีก) จากกุมภาพันธ์ 2014 ถึงกุมภาพันธ์ 2015 สำหรับการถึอครองหลักทรัพย์ยาว ๆ แบบ BTS (บริษัท บีทีเอส กรุ๊ป โฮลดิ้งส์ จำกัด (มหาชน) ในหมวดธุรกิจ ขนส่งและโลจิสติกส์ กลุ่มอุตสาหกรรม บริการ) ของพิงภู (ยาวไม่ยาวไม่รู้ รู้แต่โบกี้รถไฟอ่ะยาวนะ) โดยที่ไม่ได้มีการซื้อหุ้นเพิ่มหรือขายหุ้นออกมาแต่อย่างใด แถมเงินแต๊ะเอียของพิงภูที่ได้ในปี 2014 ก็ไม่ได้ตกถึงท้องคุณพ่อ เอ้ย ถึงมือคุณพ่อให้บริหาร (ถูกตัดสิทธิ์จากการที่ทำกำไรไม่ได้ตามเป้าในปีแรก) จำนวนหุ้นของพิงภูที่ถือใน BTS ก็ยังคงเท่าเดิมมิเปลี่ยนแปลง ... ฉันคงไม่อาจทำให้เธอเปลี่ยนใจ ฉันคงไม่อาจทำให้เธอกลับมาไว้ใจฉันบริหารเงินลูก (ฮา) ...

ทีนี้เรามาดูกันว่า ผลประกอบการของ BTS ของพิงภูใน 1 ปีที่ผ่านมาเป็นอย่างไรบ้าง >> หุ้นที่ถือ - ต้นทุนยังคงเท่าเดิม จำนวนหุ้นยังคงเท่าเดิม

>> เงินปันผลที่ได้ - สำหรับปีผ่านมา หุ้น BTS มีการปันผล 2 ครั้งดังนี้

- ปันผลรวม 0.510 บาทต่อหุ้น ได้เงินมา 688.50 บาท

- และรวมถึงได้ Free Warrant (BTS-W3) มาด้วยจำนวน 500 หุ้น (หุ้นแม่ 3 : 1 Free Warrant) ซึ่งคุณพ่อก็จับขาย Warrant เรียบร้อย เพราะไม่คิดว่าจะถือไว้เพื่อจะแปลงสภาพเป็นหุ้นแม่แต่อย่างใด ถือไว้ก็รกพอร์ต นี่...แมนมาก 555 >> ผลตอบแทนจากการลงทุน - มองภาพผลตอบแทน ณ วันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2015

- ราคาของ BTS จากปีที่แล้ว ขึ้นมาจาก 8.40 บาท มาแตะที่ 9.80 บาท (ราคาปิดสูงสุดในรอบ 1 ปีคือ 10.60 บาท อูย ทำไมไม่ขายหวา 555) เพิ่มขึ้นมา 1.40 บาทต่อหุ้นกันเลยทีเดียว (แถมนี่มีปันผลออกไป 0.51 บาทแล้วนะ) ก็คิดเป็น 16.67% นั่นก็ทำให้ส่วนของ Unrealized Gain/Loss สะสมอยู่ที่ 2,122.76 บาท (16.88%)

- ส่วนของเงินปันผลและ Free Warrant (ที่ขายหมูไปแล้ว) ที่ได้มาในปีที่แล้ว ได้เงินรวม 1,083.5 บาท คิดเป็น 8.62% ทำให้ส่วนของเงินปันผล + Warrant สะสมรวมเป็นเงิน 1,913.75 บาท คิดเป็น 15.22%

- สรุปรวมผลตอบแทนถึง ณ ปัจจุบันอยู่ที่ 16,613.75 บาท คิดเป็นผลตอบแทน 32.09% ต่อ 2 ปี คิดแบบหยาบ ๆ (กระดาษทรายเบอร์ 0) ก็ได้ประมาณ 16% ต่อปี (ยิ้มแก้มปริ)

ส่งท้าย

- ก็ถือว่าปีที่ผ่านมา BTS ทำให้สามารถกลับมามีกำไรที่เห็นตัวเลขแล้วร้องอู้ว์ อ้าส์ ได้เต็มปาก ถึงแม้ว่าจะไม่เท่ากับหุ้นอื่น ๆ เลย (หุ้น 2 เด้ง 3 เด้ง มีเยอะเลยนะ) แต่อย่างน้อยก็ทำให้เห็นว่าถ้าเราลงทุนในระยะยาวแล้ว ความผันผวนของราคาไม่ได้ทำอะไรเราสักเท่าไหร่เลย

- และตอนนี้คุณพ่อก็ตัดสินใจแล้วที่จะขาย BTS ออก (ขายไปแล้วด้วย 555) แล้วไปหาหุ้นตัวอื่นมาลงทุนยาว ๆ แทน

- และก็เลือกแล้วที่จะโดดเข้าไปถือหุ้นในกลุ่มสื่อสาร ต้อนรับ Digital Economy ที่น่าจะร้อนแรงและเข้มข้น ถือยาว ๆ กอดแน่น ๆ เอาไว้สักหน่อย

- ปีหน้าก็ค่อยมาดูกันว่า หุ้นใหม่ที่เลือกจะหมู่หรือจ่าหรือดาบหรือนายพล 555 ... โปรดอย่ารอคอย แต่จงติดตามด้วยความระทึกในหทัยพลัน ^_^

[komsart]

บันทึกนึกได้เอง : เมื่อพิงภูไปนครนายก แต่ไม่ได้เจอนายก ^_^

วันอาทิตย์ที่ 25 มกราคม 2558 ที่ผ่านมา มีโอกาสได้พาพิงภูไปลงสนามสอบแรกของชีวิต และของปีนี้ เห็นว่า น่าสนใจก็เลยอยากจะบันทึกเก็บเอาไว้อ่านเล่น ๆ ขำ ๆ ฮา ๆ ซะหน่อย คือ เรื่องของเรื่อง ทางโรงเรียนสาธิต มศว. องครักษ์ จ.นครนายก ได้จัด Pre-Test สำหรับเด็กเล็ก พ่อกับแม่มันก็เห็นว่า น่าจะลองดูหน่อย ลองเพื่อให้รับรู้บรรยากาศ ลองเพื่อให้ซึมซับบรรยากาศ ลองเพื่อดูว่า พิงภูไหวไหมกับการที่จะต้องเข้าสอบ สิ่งที่ผมไม่สนใจเลยคือ ผลการสอบ Pre-Test เพราะมันเป็นแค่ผลลัพธ์ สิ่งที่สนใจคือ Input กับ Process มากกว่า 555 เช้าวันนั้น เราออกเดินทางตั้งแต่ 06.30 น. โดยใช้เส้นทางหลวงสาย 9 แล้วต่อด้วย 305 รังสิต-นครนายก จุดหมายอยู่ที่ประมาณคลอง 16 ก็ไปง่ายดี ไม่ซับซ้อนครับ ไปถึงเกือบ 08.00 น. มีฉุกละหุกนิดหน่อยตรงที่ไม่ได้เตรียมอาหารเช้ามาเลย เพราะคิดว่าที่โรงเรียนน่าจะมีโรงอาหาร และมีอาหารขายด้วย สรุปว่าไม่มี ก็เลยต้องให้คุณแม่อยู่กับพิงภูเพื่อรอเรียกรับบัตรประจำตัวสอบและส่งให้กับคุณครู ส่วนพ่อมันก็ต้องรีบไปหาร้าน 7-11 แถวนั้น ก็ไปเจอที่ข้าง ๆ โรงพยาบาล ที่อยู่ถัดจาก มศว.องครักษ์ ก็ได้ฟุตลองไก่มารองท้องให้พิงภู บวกกับนม 1 กล่อง (อันนี้เอามาจากบ้านเอง) ก่อนเข้าสอบ

ทางโรงเรียนมีการควบคุมเด็ก ทั้งตอนส่งเด็กเข้าไปสอบ สอบจะใช้เวลา 1 ชั่วโมง และก็จะเรียกผู้ปกครองมารับเด็กกลับ ก็ถือว่าขั้นตอนตรงนี้ทำได้เป็นระเบียบดี เรียบร้อย ไม่วุ่นวายครับ

หลังสอบเสร็จ ซึ่งพิงภูบอกว่า มีทั้งหมด 40 ข้อ กากบาท 38 ข้อ มีเขียนวาดรูป 2 ข้อ ก็เห็นว่าทำได้นะ 555 อันนี้เราไม่เน้นวิชาการบอกแล้ว เน้นเอามันส์ ขากลับก็มีแวะกินก๋วยเตี๋ยวเรือ + ขนมถ้วย (ของชอบของพิงภู) ตรงคลอง 14 กันพอหอมปากหอมคอ ในฐานะที่เป็นอาหารประจำเส้นทางรังสิต-นครนายกอยู่แล้ว หลังจากกลับมาแล้ว คืนวันนั้นพ่อมันก็อยากจะถามความรู้สึกของพิงภูว่าเป็นไงบ้าง ซึ่งปกติถามก็จะไม่ค่อยตอบเท่าไหร่ ก็เลยอาศัยเล่นเกมส์ให้เขียนสิ่งที่ประทับใจของวันนี้ (คือทั้งวันเลยนะครับ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องสอบเท่านั้น) เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน โดยคุณพ่อเริ่มก่อน ก็เริ่มเขียนออกมาตามรูปที่ได้เห็นเลยนะครับ

     - พิงภูเป็นเด็กดี เข้าสอบได้ดี      - ก๋วยเตี๋ยวเรืออร่อย      - คุณแม่รักพิงภูและมีความอดทนมาก      - พิงภูอึแล้ว เย้ ๆๆ!      - พิงภูกินข้าวเยอะมาก แถมกินปลาจะระเม็ดหมดตัวด้วย >> ข้าวมื้อเย็น      - พิงภูอ่านหนังสือเก่ง สะกดคำเก่งมาก พ่อภูมิใจ

ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าพิงภูจะยอมเขียนไหม สุดท้ายก็ยอมเขียน และตั้งใจเขียนเสียด้วย ไปอ่านลายมือพิงภูได้ที่รูปเลยนะครับ

     - พิงภูกับเพื่อนไม่ร้องไห้      - ตั้งใจเรียนหนังสือ (เสร็จห้องที่ 2) >> อันนี้พิงภูไม่คิดว่าตัวเองไปสอบ 555 คิดว่าไปเรียนหนังสือ      - พิงภูอดทน >> อันนี้น่าจะเห็นพ่อเขียนว่า คุณแม่แนนอดทน ตัวเองก็เลยเอาอย่างมั่ง      - ครูพาเข้าห้องสอบผิด อยู่ห้อง 106 ครูเผอเข้าห้อง 107 >> อันนี้ถ้าไม่เขียน พ่อกับแม่ก็ไม่รู้เลยนะเนี่ย 555      - พิงภูไม่เห็นพ่อกินขนมถ้วย >> จริง ๆ พ่อกินนะ 2 ฝาด้วย แต่สงสัยกินเร็วเกิ๊น ลูกไม่เห็น 555      - Cut the Rope 2 สนุกมากที่สุด >> ตอนนี้เป็นเกมส์โปรด และชอบตัวละครของเกมส์มาก จนขวนขวายที่จะวาดรูปกันเลยทีเดียว สุดท้ายก็สนุกดีนะครับสำหรับกิจกรรมวันนี้ ทั้งพาไป Pre-Test และสนุกสุดตรงที่มาเขียนความประทับใจนี่แหละ ชอบมาก ^_^

Update ผลสอบครับ >>

[komsart]

เมื่อคุณแม่แนนท้อง (13/2557)

วันนี้ (29 พฤศจิกายน 2557) คุณหมอนัดตรวจครรภ์ตามปกติ

คุณหมอนัดครั้งต่อไปเป็นวันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคม 2557 (38 W 5 D) ปล. คุณหมอแจ้งว่า คุณหมอจะลาวันที่ 5-6 ธันวาคม ดังนั้นเราสองคนก็ต้องรีบกล่อมพะพลอยเลยว่า ช่วงนั้นคุณหมอลานะลูก ยังไงนัดของเรายังเหมือนเดิมนะอาทิตย์ที่ 14 ธันวาคม เพราะว่า เป็นเวลาดี ทั้งคุณหมอ (วันอาทิตย์คุณหมอหยุด ไม่มีเคส คุณหมอจะได้มาสบาย ๆ ไม่ต้องกังวลอะไร ^_^) คนไข้ของคุณหมอ (ถ้าเป็นวันอื่น ๆ เราก็จะไปเบียดเบียนเวลาพบหมอของคนไข้เค้า ค่อนข้างเกรงใจอยู่เหมือนกัน) ดังนั้นอาทิตย์นี่แหละเช้า ๆ สบาย ๆ รถไม่ติด ไปมาสะดวก ทุกคนสบาย 555

[komsart]

เมื่อคุณแม่แนนท้อง (12/2557)

วันนี้ (22 พฤศจิกายน 2557) คุณหมอนัดตรวจครรภ์ตามปกติ

คุณหมอนัดครั้งต่อไปเป็นวันเสาร์ที่ 29 พฤศจิกายน 2557 (37 W 4 D)

[komsart]

เมื่อคุณแม่แนนท้อง (11/2557)

วันนี้ (8 พฤศจิกายน 2557) คุณหมอนัดตรวจครรภ์ตามปกติ

สำหรับคุณแม่      - อายุครรภ์ 34 สัปดาห์ กับ 4 วัน      - น้ำหนัก 62.3 kg ก็ปกติดี (ขึ้นมาจาก 2 สัปดาห์ก่อน 0.6 kg ก็ OK ดี)      - ผลตรวจปัสสวะ ก็ปกติ ไม่มีภาวะเบาหวาน สำหรับพะพลอย      - ขนาดหัว ท้อง และกระดูกต้นขา ก็เป็นปกติดี (เพียงแต่ว่า คราวนี้คุณหมอไม่เน้นจะซาวน์แล้วพะพลอยก็ไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไหร่ อีกแล้ว 555 ก็เลยไม่ค่อยได้เห็นกันเท่าไหร่)      - น้ำหนักประมาณ 2,443 กรัม (2 สัปดาห์น้ำหนักขึ้นมา 174 กรัม ก็ไม่น่าจะผิดปกติอะไร)      - อัตราการเต้นของหัวใจก็วัดได้ 160 ครั้งต่อนาที (คิดว่าค่าสูงเพ��าะว่าคุณหมอไม่เน้นอะไรมากแล้วน่ะครับ)

คุณหมอนัดครั้งต่อไปเป็นวันเสาร์ที่ 22 พฤศจิกายน 2557 (36 W 4 D) ซึ่งก็น่าจะดูได้แล้วว่า พะพลอยกลับหัวหรือยัง ลุ้น ๆๆๆๆๆ เนื่องจากตั้งแต่ 36 Weeks เค้าอยู่ท่าไหนก็จะอยู่ท่านั้นจนถึงครบกำหนดคลอด ก็ลองลุ้นกันดูครับ ว่าจะคลอดเองได้ไหม หรือว่าต้องผ่าคลอด ^_^

[komsart]

เมื่อคุณแม่แนนท้อง (10/2557)

วันนี้ (25 ตุลาคม 2557) คุณหมอนัดตรวจครรภ์ตามปกติ

โดยสรุป คุณหมอบอกว่า อีก 5 W ก็จะครบกำหนดที่คลอดได้แล้ว (อายุครรภ์ประมาณ 37 W ก็สามารถคลอดได้แล้ว) ก็ใกล้แล้ว

ส่วนอาการท้องแข็ง คุณหมอแนะนำว่า ถ้าอยู่ในท่านั่ง หรือยืนแล้วท้องแข็ง ให้นอนราบลง สัก 3 ชั่วโมงแล้วจับอาการท้องแข็ง ถ้าท้องตึง ๆ ถี่ ๆ สัก 10-15 นาทีเป็นครั้ง ให้รีบมาหาหมอเพื่อทำการตรวจโดยด่วน

แต่ถ้าไม่มีอาการตึง ๆ ก็ถือว่าปกติดี ส่วนอาการเจ็บหน่วง ๆ, มือชา นั้นเป็นเรื่องปกติของคนท้องอยู่แล้ว จากจุดนี้ก็ยังไม่ค่อยสบายใจเรื่องคลอดก่อนกำหนด เพียงแค่บอกกับพะพลอยว่า อีก 7 สัปดาห์นะครับ แล้วเราค่อยเจอกัน ^_^ (เดิมคุณหมอกำหนดคร่าว ๆ ก็ประมาณกลางเดือนธันวาคม) ก็หวังว่า พะพลอยจะฟังรู้เรื่องนะครับ

คุณหมอนัดครั้งต่อไปเป็นวันเสาร์ที่ 8 พฤศจิกายน 2557 (34 W 4 D) คราวนี้ก็คงจะถี่ขึ้น ๆ แล้ว ^_^

ปล. พิงภูหนัก 17.2 kg ... กว่าจะผ่านแต่ละแนวต้าน (15, 16, 17) เล่นเอาลุ้นกันเหนื่อยเลย แฮ่ ๆ

[komsart]

เรื่องสั้นประจำส้วม : ลอย

แล้วก็พูดขึ้นมาว่า "เอาไว้โอกาสหน้านะนักรบ เอ็งจะได้ร่วมรบกับใคร ๆ เขาแน่นอน"

นักรบหน้าจิ้มขี้โคลนยิ้มแล้วตอบกลับว่า "ไม่เป็นไรครับ ผมชินแล้วครับกับเหตุการณ์ซ้ำ ๆ ซาก ๆ แบบนี้"

เรื่องนี้ขอจบลอย ๆ แบบนี้นะครับ

สาดคม ประกายดาบ