kritonas - Tumblr blog

[kritonas]

Ενα δέντρο. Εργαλείο αυτοκτονίας. Ενα δέντρο.Σημάδι της ζωής.Της μης αυτοκτονίατης. Της αναβληθείσας ίσως.

Κατερίνα Γώγου

[kritonas]

«Ρώτησε κάποιος κάποτε. «Παλάβωσες Νικόλα; Γυρίζεις γύρω-γύρω το άγαλμα της πλατείας, κι επιταχύνεις το ρυθμό, κι έχουν περάσει ώρες;». 

Εγώ απάντησα τότε αυτό: «Όλοι, ο καθένας, η καθεμιά, κάνετε κύκλους παρόλο που πάτε ευθεία. Γυρίζεται σα σβούρες και δεν παίρνεται χαμπάρι. 

Προκειμένου να κάνω κύκλους, εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρόλο που βρίσκομαι ακόμη στην περιφέρεια. Θα φτάσω και στο κέντρο.»

Πάντως το θυμάμαι. Είχα απαντήσει. Μίλαγα ακόμα με τους ανθρώπους. Τώρα πια δεν εξηγώ. Τό ‘χω σταματήσει.

[kritonas]

Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα με πέταξες ζωή

Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα με πέταξες ζωή, Εγώ που σ’ ερωτεύτηκα απ’ όλους πιο πολύ. Τόσα τσαλαπατήματα κι όλα αυτά μαζί Μπορούσαν να ξεκάνουνε κι αυτόν τον Ηρακλή Και ποιος δεν κιότεψε.

[kritonas]

[kritonas]

Η ζωή μας είναι σουγιαδιές

σε βρώμικα αδιέξοδα,

σάπια δόντια,

ξεθωριασμένα συνθήματα,

μπάσσο βεστιάριο,

μυρουδιές από κάτουρα, αντισηπτικά

και χαλασμένα σπέρματα,

ξεσκισμένες αφίσσες.

Πάνω κάτω, πάνω κάτω, η Πατησίων,

η ζωή μας είναι η Πατησίων.

Εμείς εκεί,

μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε

στην ίδια διαδρομή:

ξεφτίλα, μοναξιά, απελπισία,

κι ανάποδα.

Εντάξει, δεν κλαίμε, μεγαλώσαμε.

Μονάχα όταν βρέχει

βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας

και καπνίζουμε.

Η ζωή μας είναι

άσκοπα λαχανητά

σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους

και περιπολικά.

Γι' αυτό σου λέω,

την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε

να μην την κοπανήσουμε,

να ζυγιαστούμε,

μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε.

Μη, βρέχει, δώσ'μου τσιγάρο.

[kritonas]

Θα'ρθεί καιρός

Θα'ρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας την σκυτάλη - μη βλέπεις εμένα- μη κλαις. Εσύ είσαι η ελπίδα άκου, θα'ρθεί καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη, δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απ'έξω και τη δουλειά θα την διαλέγουμε, δεν θα είμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια. 

Οι άνθρωποι -σκέψου! -θα μιλάνε με χρώματα και άλλοι με νότες. Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις και έννοιες σαν και αυτές, απροσάρμοστοι - καταπίεση - μοναξιά - τιμή - κέρδος - εξευτελισμός  για το μάθημα της ιστορίας. 

Είναι Μαρία - δεν θέλω να λέω ψέμματα - δύσκολοι καιροί. Και θάρθουνε και άλλοι. Δεν ξέρω - μην περιμένεις και πολλά από εμένα -τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω κι απ'όσα διάβασα ένα κρατάω καλά: “ Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος ”. Θα την αλλάξουμε την ζωή. Παρόλα αυτά Μαρία. 

                                                                                              - Ιδιώνυμο- 

Κατερίνα Γώγου 

[kritonas]

“Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι να επιστρέφουμε σ’ αυτές.”

— Κατερίνα Γώγου

[kritonas]

“Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης απ’ τον άνθρωπο, που περπατάει ολομόναχος μέσα στο χρόνο με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του.”

— Κατερίνα Γώγου

[kritonas]

“Όταν ξυπνήσεις το πρωί, και δεν θα βρεις στο πάτωμα χαπάκια, πουλόβερ και σουτιέν και χτυπήσεις με δύναμη την πόρτα χωρίς να ακούσεις πίσω το υστερικό μου “σκασμός”, μη βάλεις τα κλάματα και πας για να με βρεις στην παιδική φωτογραφία μου που σε κοιτάει. Ποτέ δεν έβλεπα… Ούτε στα ηλίθια γραφτά μου. Σου ‘χω πει ψέματα. Πάντοτε σου λεγα πως είναι όμορφα τα χρώματα,οι άνθρωποι κι μουσική. Μέτρησε μόνο τα μεροκάματα που έκανα. Μ'αυτό θα μάθεις πως έζησα. Ύστερα πλύνε τα μούτρα σου, και μην αφήσεις κανένα να σου πει τί απόγινε με τη μάνα σου. Μόνο κάτω απ’ αυτές τις ηλίθιες αποδείξεις, φτιάξε έναν ήλιο απ'αυτούς που μόνο εσύ έχεις στο νου σου, και κάτω από αυτό γράψε με τα αστεία παιδικά σου γράμματα Ξόφλησα.”

— -Κατερίνα Γώγου  -Ετών 9

[kritonas]

“Ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια, Όσο η σκέψη είναι μια πράξη που φοβίζει και απειλεί Ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια, γιατί στα πόδια το βάζουν μονάχα οι δειλοί Ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια, ξέρω πως λένε ψέματα κεραίες και καλώδια, Γι αυτό ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια, αφού.. Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;”

— Βέβηλος - Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια

[kritonas]

Αν ήμουν δέντρο ανάμεσα σε δέντρα, γάτα ανάμεσα σε ζώα, αυτή η ζωή θα είχε ένα νόημα ή, αυτό το πρόβλημα δε θα υπήρχε καν, γιατί θ’ αποτελούσα ένα κομμάτι αυτού του κόσμου. Θα ήμουν αυτός ο κόσμος που του εναντιώνομαι μ’ όλη μου τη συνείδηση, απαιτώντας επίμονα να συμφιλιωθώ μαζί του. Αυτή η απλούστατη λογική με φέρνει αντιμέτωπο μ’ ολόκληρη τη δημιουργία. Δεν μπορώ να την αρνηθώ διαγράφοντάς την.

[kritonas]

Άμα δε σε θέλει Μοιάζει η ζωή μου να `ναι επικηρυγμένη με καταδιώκει ο κακός μου ο καιρός όλα τα έχασα μα εκείνος επιμένει που να μιλήσω και να με ακούσει ποιος Αυτή η νύχτα δε μου κάνει το χατήρι να ξημερώσει και να δω λιγάκι φως είμαι ένα βήμα πριν να κάνω χαρακίρι ποιος να προλάβει και να μ’ εμποδίσει ποιος Το λένε οι παλιοί και οι ψαγμένοι πως άμα δε σε θέλει, δε σε πάει δηλαδή χαλάρωσε στον πάτο απ’ το βαρέλι περίμενε να έρθει η στιγμή για όλους κάποια ώρα ανατέλλει Να γίνει θαύμα ένας μόνος του δε φτάνει θέλει έναν ίσκιο μια ανθρώπινη φωνή θέλει έναν άγγελο ψυχάρα και αλάνι μ’ ένα ταξίδι να τον πάρει απ’ τη σκηνή

[kritonas]

Έχασα τον Έλεγχο 

 Η ζωή με πρόδωσε άλλη μια φορά 

Δέχομαι ότι κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ

 Άφησα να μικροσκοπικά μυαλά σας να μεγενθύνουν τον πόνο μου και μ’ έχει αφήσει με μια χημική εξάρτηση για πνευματική υγεία 

 Ναι, πέφτω.. πόσο ακόμα μέχρι να φτάσω στο έδαφος; 

Μπορώ να σου πω γιατί καταρρέω 

Αναρωτιέσαι γιατί προτιμώ να είμαι μόνος μου; 

Έχω στα αλήθεια χάσει τον έλεγχο; 

 Φτάνω σ’ ένα τέλος Συνειδητοποιώ πώς θα μπορούσα να είμαι

 Δεν μπορώ να κοιμηθώ κι έτσι παίρνω μια βαθιά ανάσα και κρύβομαι πίσω απ’ την πιο γενναία μάσκα μου Το παραδέχομαι, έχασα τον έλεγχο

[kritonas]

Η ψυχή μου μοιάζει με εκείνους που τρελάθηκαν από λύπη και αρχίζουν να γελούν.

[kritonas]

[kritonas]

[kritonas]

Γινεται θανατος.