lamprinipl99-blog

[lamprinipl99-blog]

Less Monday more summer🌸 #summer #summervibes #goodtimes #vacation #moodoftheday #islandlife (στην τοποθεσία Réthimnon, Greece) https://www.instagram.com/p/Bn0xjtoAfU3/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=p30y4bu7r8r6

[lamprinipl99-blog]

στην τοποθεσία Réthimnon, Greece

[lamprinipl99-blog]

Life is better on the track field❣️ #trackandfield #tracklife #athlete #mypassion (στην τοποθεσία Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος)

[lamprinipl99-blog]

Watch: Lillian is a burlesque dancer and her TEDx talk nails the key to positive body image

[lamprinipl99-blog]

[lamprinipl99-blog]

💁🏽🙆🏽🙋🏽 (στην τοποθεσία Athens, Greece)

[lamprinipl99-blog]

[lamprinipl99-blog]

[lamprinipl99-blog]

Can you remember who you were, before the world told you who you should be?

Charles Bukowski, Post Office (via bookmania)

[lamprinipl99-blog]

Ελεήστε τον δύστυχο μαθητή

Ο μαθητής Α.Β. λιποθύμησε από το άγχος χθες Η μαθήτρια Α.Β. που μένει δίπλα ξέσπασε σε λυγμούς γιατί δεν μπορούσε να αποστηθίσει όλη την ύλη της. Ο μαθητής Α.Β. αυτοκτόνησε λίγο πριν από τις εξετάσεις του. Η μαθήτρια Α.Β. πήρε 4 στα Μαθηματικά, γιατί υποχρεώθηκε να απαντήσει προφορικά λόγω της δυσλεξίας της. Ο μαθητής Α.Β. έκανε εμετό μετά από έξι καφέδες το ίδιο βράδυ. Η μαθήτρια Α.Β. απέκτησε οξεία σκολίωση μετά από πανελλήνιες.

Οι μαθητές έχασαν το χαμόγελό τους. Τα πρόσωπά τους κρύβονται πίσω από τα βαριά βιβλία τους, και τα χείλη τους ταξιδεύουν μονόχνοτα πάνω από μια κούπα καφέ. 

Μπράβο μαλάκες. Μπράβο! Θαυμάζω το σύστημα σας! Πόσα παιδιά πρέπει ακόμη να χάσουν το χαμόγελο από τα χείλη τους για να πειστείτε ότι δεν μπορούμε άλλο; Πόσοι ακόμη έφηβοι πρέπει να καταρρεύσουν από την εξάντληση στις 2 το βράδυ επειδή η άσκηση 3γ στην άλγεβρα δεν λύνεται ή τα ανώμαλα στα αρχαία δεν απομνημονεύονται; Πόσοι ακόμη μαθητές θα πρέπει να ουρλιάξουν και να χτυπήσουν τις γροθιές τους στο θρανίο τους κλαίγοντας γιατί δεν μπορούν να διαβάσουν για ένα ακόμη βράδυ;

Εσύ, ναι εσύ που το διαβάζεις αυτό τώρα, δεν θα έπρεπε να διαβάζεις; Κι εγώ το ίδιο. Θα έπρεπε να μάθω να γράφω έκθεση. Θα έπρεπε να μάθω να γράφω έκθεση σαν φερέφωνο. Σαν τον τύπο ανθρώπου που θέλει η κοινωνία.

Αν όμως όχι, αν είσαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για το μέλλον μου, που θα βάλουν τα θέματα στις δικές μου πανελλήνιες, συνέχισε να διαβάζεις. Οι νεώτεροι υποστηρίξτε με, ξέρετε για τι θα μιλήσω παρακάτω…

Στο δημοτικό έπαιρνα Α’’ στην έκθεση λόγω της φαντασίας μου. Τον βαθμό μου στόλιζαν αυτοκολλητάκια με δελφίνια και κουκουβάγιες και όταν γύρισα σπίτι για να τον δείξω στη μητέρα μου εκείνη ξετρελένονταν από τη χαρά της.

Πάτησα το πόδι μου στο γυμνάσιο και ξαφνικά η έκθεσή μου αξίζει 14. Γιατί κύριε εκπαιδευτικέ; - ρωτάω ανυποψίαστη και τσεκάρω την κόλλα μου μια τελευταία φορά. -Χρησιμοποίησα σωστή δομή, δεν έκανα ορθογραφικά, και έγραψα μέσα στο όριο λέξεων. Γιατί δεν αξίζω ένα 18; Η απάντηση δεν ήρθε ποτέ, τα ερωτήματα ήταν ρητορικά. Βλέποντας όμως τους κολλητούς μου να γράφουν πανελλήνιες ο ένας μετά τον άλλο και να εξαφανίζονται, οι τίτλοι του έργου έλαμψαν μπροστά στα μάτια μου και θέλησα να κλάψω. Πραγματικά το ήθελα πολύ. Τα μαθήματα, τα θεωρητικά μαθήματα σταμάτησαν να εκφράζουν την αγάπη του ατόμου για την ποίηση, την λατρεία του κάθε ατόμου για την έκφραση του δικού του “είμαι”. Τα παιδιά έμαθαν να γράφουν αυτά που οι καθηγητές θέλουν να ακούσουν. Οι διαφορετικές απόψεις μηδενίζονται, και τα παιδιά που τολμάνε να σηκώσουν δειλά το χέρι τους για να εκφράσουν το δικό τους κοσμοείδωλο παραγκονιάζονται, και η ταμπέλα του κακού μαθητή κρεμιέται από το λαιμό τους για να τους πνίξει.

Τα παιδιά της γενιάς μας έμαθαν να κλείνουν τα μάτια τους, έμαθαν να μην μιλάνε, να μην αντιδρούν. Για αυτό όταν θα μπει ο επόμενος καθηγητής και τους ζητήσει να φτιάξουν κάτι χρησιμοποιώντας την φαντασία τους, εκείνοι τον κοιτάνε με αδειανά γυάλινα μάτια. Ήμαστε η γενιά που μας άρπαξαν την φαντασία μέσα από τα χέρια, ήμαστε η γενιά που από την δευτέρα δημοτικού κάνει φροντιστήρια, ήμαστε η γενιά που εκείνο το βράδυ ξέσπασε στα χέρια ενός καλού φίλου γιατί ο καθηγητής μας πέταξε έξω από το μάθημα καθώς δεν συμφωνήσαμε στον ορισμό της τέλειας πολιτείας. 

‘Ήμαστε νέοι όμως, ήμαστε ελεύθεροι. Κάθε στιγμή που μπορούμε, ξεφεύγουμε, ονειρευόμαστε, φανταζόμαστε τον εαυτό μας μακριά από αυτό το μέρος. Τότε όμως ο καθηγητής θα μας προσγειώσει στην πραγματικότητα ανοίγοντας το βιβλίο της Ιστορίας κατεύθυνσης και θα μας ζητήσει να αναλύσουμε την πηγή που μας δόθηκε. Τα παιδιά έχουν τα μυαλά τους αλλού!- θα γκρινιάξει το βράδυ σπίτι του στη γυναίκα του. -δεν προσέχουν, προτιμούν να κοιτάξουν έξω από το παράθυρο και να σκεφτούν τα δικά τους!

Πολλοί θα ρωτήσουν τώρα; και ποιος τα σκέφτεται αυτά; Τα παιδιά στις μέρες μας το μόνο που θέλουν είναι ο καινούριος δίσκος της Minaj και το νέο iPhone.

Μην ανησυχείτε κύριε εκπαιδευτικέ, το τέλος δεν έρχεται όταν πέφτουν οι τίτλοι.

Η ταινία της ζωής μας έχει λίγο ακόμα ;D

[lamprinipl99-blog]

[lamprinipl99-blog]

[lamprinipl99-blog]

Όταν μουτρωνει,γκρινιάζει και παραπονιέται μια γυναίκα πιαστε την,κολληστε την στον τοίχο και φιλήστε την μέχρι να σας έρθει η αναγκη για οξυγόνο.

Πάντα να τα κάνετε αυτα και ακόμη περισσότερα αλλα ειδικά τότε. (via georgedhmhtriou)

[lamprinipl99-blog]

[lamprinipl99-blog]

εθισμοί.

Καφές. Ωραίος εθισμός. Σε βοηθάει να σηκωθείς απ'το κρεβάτι τις μέρες που είσαι αδύναμος να ανοίξεις τα κουρασμένα σου μάτια. Σου δίνει την ενέργεια που χρειάζεσαι για να περάσεις τη μέρα σου. Ίσως και η ομορφότερη ρουτίνα στην καθημερινότητα σου. Ποτό. Μέτριος εθισμός. Θα ξεχαστείς ή θα σκεφτείς περισσότερο από όσο πρέπει; θα χαρείς ή θα κλάψεις; ένας εθισμός γεμάτος εκπλήξεις μα και αυθορμητισμό. Σε μαθαίνει να πράττεις δίχως να διστάζεις. Η καρδιά σου παίρνει το πάνω χέρι και η λογική σιωπά. Σε ελευθερώνει, είτε θετικά είτε αρνητικά. Τσιγάρο. Άσχημος εθισμός. Σε καταστρέφει σιωπηλά και αργά. Σου καίει το μέσα σου δίχως καν να το συνειδητοποιείς. Μα ταυτόχρονα σε ηρεμεί, σου κρατάει συντροφιά τις ποιο μοναχικές σου ώρες. Σε παρηγορεί με τον καπνό του τις ποιο μελαγχολικές στιγμές σου. Σαν χάδι, ύπουλο μα συνάμα τρυφερό, θα σε καταστρέψει μα ταυτόχρονα θα δώσει λίγο φως στα σκοτεινιασμένα, θολά μάτια σου. Άνθρωποι. Ο χειρότερος εθισμός. Άλλοι το λένε έρωτα. Εγώ συνήθιζα να το αποκαλώ μάτια μου. Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο με αυτό τον εθισμό; Αναπληρώνει όλους του παραπάνω. Σου δίνει ενέργεια μα συνάμα σε κάνει ποιο αυθόρμητο. Δίνει φως στα ποιο σκοτεινά σημεία της ψυχής σου και γεμίζει τη μοναξιά σου. Ποιο ύπουλος εθισμός και απ'το τσιγάρο. Μπορεί να φύγει όποτε το επιλέξει. Να σε κάψει όποτε το διαλέξει. Να σε κάνει να νομίζεις πως σε σώζει όταν μονάχα σε έχει καταστρέψει. Ο χειρότερος εθισμός, άκουσε με.. Θα σε πλησιάσει ύπουλα, άλλες φορές με λόγια, άλλες με αγκαλιές, κάποιες με φιλιά ή με διάφορες πράξεις. Σαν μια σπίθα, που ανάβει ολόκληρες πυρκαγιές και σε καίει λίγο λίγο. Τρομαχτικός εθισμός.. και ασταθής. Θα σε αναστήσει ή θα σε καταστρέψει, δεν υπάρχει μέσο και ούτε απάντηση στο πως θα εξελιχθεί. Καταστροφικός εθισμός, άλλοι τον λένε άνθρωπο, άλλοι έρωτα, άλλοι τον φωνάζουν με όνομα ή ίσως αγάπη τους. Εγώ τον λέω μάτια μου, είναι η ίδια μου η μούσα. Η καταστροφή αλλά και η δημιουργία μου. Κάποτε ήταν εκεί δίπλα μου μα τώρα κρύφτηκε πίσω από τα κείμενα μου. Μα δεν άφησε πίσω του ούτε κόλαση ούτε παράδεισο, μόνο χάος. Το χάος των τετραδίων μου και των σκισμένων σελίδων που σκόρπισα στο δωμάτιο μου γράφοντας για εκείνον. Ποιήματα, κείμενα και στίχους. Άλλα λένε για τον παράδεισο στα μάτια του, άλλα για την φωτιά στην αγκαλιά του, μερικά μιλάνε για την κόλαση της αδιαφορίας του και κάποια άλλα αναφέρουν τη μελωδία που άκουγα στον ήχο της ψυχής του, μα είναι και εκείνα, αυτά που με τρομάζουν περισσότερο, μιλάνε για εμένα για το πως νιώθω για εκείνο τον ήλιο που με τύφλωσε και με έκαψε, ή μήπως για τον ήλιο που ζέστανε την καρδιά μου, θα μου πεις ποιον ήλιο, μα ο ήλιος μου είναι εκείνος. Σου είπα και πριν, αυτός ο εθισμός έχει πολλά ονόματα, για μένα είναι ο άγγελος μου, ο φόβος μου, ο ήλιος μου ή μήπως ο άνθρωπος μου. Μα συνηθίζω να τον λέω μάτια μου. Είναι  Εκείνα τα ασταθή συναισθήματα αγάπης, ή ίσως μίσους. Μα ποια η διαφορά; Ίσως εν τέλη είναι κάτι ενδιάμεσο. Για αυτό σου λέω, ύπουλος εθισμός, άσχημος, χαοτικός, επικίνδυνος, καταστροφικός, μην μπλέξεις, μην αφεθείς.. Πονάει. Σε πνίγει ενώ σε καίει, περίεργο δεν ακούγετε; Σαν χάος ανεξέλεγκτο. Αγάπα μα μη δένεσαι. Όσο για μένα, μην ανησυχείς . Θα μαι κάπου στο σκοτεινό δωμάτιο μου, περιτριγυρισμένη  από άδεια ποτήρια καφέ, αποτσίγαρα και ένα μπουκάλι ουίσκι κάπου στο πλάι μου. Θα μαι κρυμμένη κάπου κάτω από όλες εκείνες τις σκισμένες σελίδες και θα γράφω, θα γράφω για τον άνθρωπο μου, για τα μάτια μου. 

Υπογραφή, ο άνθρωπος σου. 

[lamprinipl99-blog]

[lamprinipl99-blog]