lilyducimetiere

[lilyducimetiere]

2082,bir akşamüstü. Ben bu suya bakmam.

[lilyducimetiere]

05.05

uyu,uyan,şiir yaz,uyu.

[lilyducimetiere]

son nefesi vermeden ve sarılmadan toprağa tenim, dudaklarını dudaklarıma göm. ağzımın tadıyla öleyim.

[lilyducimetiere]

Seni böyle sevdiğimi bilseler, asarlar beni! Yokluğunu anlatırlar önce bir güzel. Dudaklarım çatlayınca susuzluğuna, sabah beş buçukta ipe çekerler. Seni böyle sevdiğimi bilemezler. Bilseler de bilemezler.

[lilyducimetiere]

« Pas pour toi... Pour les jours où il ne pouvait pas être toi. Elle cherche toujours, Je suis toujours là. »

[lilyducimetiere]

Tanrıların en eskisiydi kim bilirdi.

O’na verilen isim taşlara kazınmadan önce bile var olanlardan. Artık ona verilmiş bir isim yok,zira zamanla birlikte çürümüş değil; aksine, söylenemeyecek kadar derinleşmiş bir o kadar da. O’nunla ilgili hiçbir şey tam olarak hatırlanmaz ama her şeyde izi bulunur. Güzel ellerinin tırnak uçları ile dahi evreni çiziktiriveren bir varlık gibi; geride bıraktığı sadece yön değil;bir yüktür,bir yükümlülüktür. Tenin değil, ruhun eğilir önünde.

O, dokunmaz. Lakin onun hakkında düşünen kim olursa olsun,bedeninin bir noktasında tarif dahi edemediği bir yanmayı hatırlar. Sebebi belirsizlikle yıkanan o acının, neden belirli gecelerde tekrar tekrar kendisini gösterdiğini kimse açıklayamaz. Fakat bilenler,o hissin bir zamanlar onunla aynı oyunda aynı boyutta bulunmanın bedeli olduğunu fısıldar. Ne dokunuş vardır ortada, ne de söz. Sadece “bilme” vardır; ve bilmenin içinde, şekli olmayan çokça derin ve yakut dolu bir kesik.

O’nun karşısında insanlar hiç dua etmezdi. Dua etmek,bir şey istemekti; oysa o,isteklerin ve soruların çok ötesinde bir cevaptı. O’nun huzuruna varanlar, sadece sessiz kalırdı. Çünkü onun karşısında bir şey dilemek değil, bir şey olabilmek mümkün idi: boyun eğen, anlayan, unutulmaya yüz tutan.

Ve bazen onun yanından geçenler,kendi adlarını bile anımsayamaz hale gelirdi. Zira O, kimliğin ötesine dokunan bir tanrıydı.

[lilyducimetiere]

O ad çoktan dilimden düşürüldü. Beni yoldan çıkaran, sonra da tövbe etmemi bekleyen kimdi? Elimi kanla yıkadım. Yüzümü çamura sürdüm. Günahlarımı nehirde boğdum.

Lakin affedilmedim.

[lilyducimetiere]

Bir ritüelin içinde gibiyim.

Kandiller sarkıyor çehremden, sinem bile dolu.

… ‘iken bir şey yanıyor dünyada;

İlahi değil, karanlıktan bir aydınlanma bu.

Une illumination née des ombres.

Sen hâlâ tırnak içinde söylüyorsun,

Oysa ben tırnaklarımı geçirdim artık ona—

acıdan sızlayan düşüncelere, kan içinde kalan gecelere,

ve sonunda hâlâ “bu muydu?” diye sorana.

Hayır. Bu değildi.

Ce n'était pas ça.

Alevler harlanır, ateş artık yalnızca sıcak değil, kutsaldır.

[lilyducimetiere]

Faire l'amour à une sorcière, c'est se dépouiller de son âme.

[lilyducimetiere]

Gittiğimde özleyecek misin beni? Dönemeyeceğim bir yere gittiğimde.

[lilyducimetiere]

Çamurdan daha kirli ama yinede tapıyorum ona.

Birazcık gururu olan kimse bakmaz yüzüne, ben hala doyamadım bakmaya.

[lilyducimetiere]

Sen en güzel resimleri de çizsen o ruhun defteri bana ait,bana bağlı.

[lilyducimetiere]

Tanrı yontması kaşları,

Yalancı bahar bakışları,

Ellerim onu bilirken,

Tuvale ne düşse yanılgı.

-m.

[lilyducimetiere]

Yaşlandım diyecektim sonra gerçekten daha yaşlı olduğumu hatırladım.

[lilyducimetiere]

Fi tarihinde bilgeler kitaplarını ateşle mühürlermiş onlara aidiyetini temsilen,sadece kendilerine çalışmaları için. İnsan ruhu da kitap gibi değil midir zaten? Bir kere ateşin içinde mühürlenen bilgi, artık ne sudan ne rüzgârdan silinir.

Ruhları alevinden koparabilirsin; lakin alevi, ruhlardan asla temizleyemezsin. Hele ki ruh küllerde yanıp yine küllerden doğduysa. Bedenlerin çamurdan şekillenmesi üflenen ateşin sönmeyeceği gerçeğini değiştirmez.

[lilyducimetiere]

Keşke uyuyup asla uyanmasam.

[lilyducimetiere]

Seni bu kadar sevmekten nefret ediyorum. Her şeyi yapabilecek olmaktan nefret ediyorum. Seni sevmekten nefret ediyorum.