lorixeisyours-blog

[lorixeisyours-blog]

"We were never together in this stage since then. We had our own different stories five years ago. Stories that gave us enough strength and lessons for today." Yeah, we missed our high school days.. Friendships... But not the school works.. Hahahahaha! ^^v #dejavu

[lorixeisyours-blog]

To sum it up! :)) mas pinabonggang #mathfestival2014

[lorixeisyours-blog]

Day 1, 2 and 3 ng intrams namin.. :)) ansaya saya. :) #project #pipyir

[lorixeisyours-blog]

Colorful pastillas by the 4th years.. :)

[lorixeisyours-blog]

I coudn't forget that day. The day we totally knew it was forever. :)) <3

[lorixeisyours-blog]

I took this photo somewhere in Daine, Cavite while having our tree planting activity. Sobrang na-amazed lang ako kasi.. buti na-appreciate pa nila yung mga ganitong klaseng lugar. Sobrang environmental saka muka namang hindi ito maipagpapalit sa kahit anong gadget. Basta. How I wish... I grew up in a place like this. :)

*sayang nga lang hindi ako nakaligo kasi hindi ko alam..wala akong dala n extra clothes.. sayang. :)

[lorixeisyours-blog]

My first talk in CavSci (as a resource speaker)

 Oh my. nung binabasa ko sya... ndi ko akalain ako pala ang nagsasabi ng mga ito. :)) nahalungkat ko lng sya sa aking documents kasi nagdedelete n ko ng mga unnecessary files... hahahaha! I hope it can also inspire you. :)

              My fellow students, teachers, good morning! Before everything else, I want to thank the research club, specially the president and of course your adviser for inviting me here. Thank you po.

             I can’t see myself having a talk in front of my CNSHSians. My dear sayaniztah, I was once in your place before. When I got to fourth year, there is only one thing that comes to my mind, “I’m a graduating high school student”. Parang ang saya saya isipin na graduating na, pero may sumasagi sa isip ko para makagraduate… yun ay research. Sad to say but, yes research is a major requirement for graduation. Pag naiisip kong may research pang kailangan para grumaduate natutulala na lang ako, kaya ko kaya? Matapos ko kaya? Makagraduate kaya ako?

             It’s been two years and four months since I graduated in this institution. So it means that I finished my research, kaya ko, natapos ko. Sa mga panahong ito, naalala ko nagsisimula pa lang akong humanap ng problem. Problemahin ang isang research problem. Beginning is always the toughest. My brain cells are getting crazy just to identify a research problem. I’ve read so many books, researches and even different math related articles just to identify a research problem. I was almost losing hope in identifying the problem but all of sudden, curiosity led me to something.

             I never expect to be a research contestant; it wasn’t even in my plan. I just wished to finish my research and have my diploma in our graduation. I started my research proper at early august and I finished my solutions and computations for approximately one month or less. As I finished my research, a friend of mine, Paulo Dones told me that we will be joining the science fair. I was not even into it but he encouraged me so much. Thanks to him, I owe my medget’s success to him. We rushed our papers, the requirements and we keep disturbing our dear advisers. Thank you po sa mga teachers na walang sawa sa pagaasikaso samin tuwing mga contest, sa mga teachers na laging nakasuporta sa amin, sa mga teachers na nagbibigay pa ng lakas ng loob. Thank you po! Hindi ako naging first placer sa unang try, nagdalawang isip tuloy ako kung itutuloy ko pa. Kung sa division hindi ako nanalo, ano pa kaya sa mga susunod? Dahil sa lakas ng loob at sa suporta na rin ng mga taong naniniwalang kaya ko, nagpatuloy ako ng regionals, masyadong mabait si Lord… pinanalo nya ang medget ko. Dahil sa pagkapanalo ko bumalik ung tiwala ko sa sarili, pinagpatuloy ko n hanggang national level. Wala nang atrasan.

            We stayed at UP Diliman University Hotel for 3 days and everything is free. Pagkarating namin sa venue, parang lahat ay isang panaginip. Habang binabasa ko ang mga research titles ng mga ka-category ko, nanliit ako. Puno ba naman ng nakakalulang mga scientific names at medical jargons ang mga title nila, ang sa akin nman napakasimple lang… high school talaga “MEDGET: Area and Length of its diagonal” hindi mo na kailangan i-google ang title ko para maintindihan, yung medget lang talaga ang hindi maiintindihan kasi wala nman talagang word na “medget”. Bunga lang yan ng katalinuhan ni sir ces. Thanks sir! We stayed at UP for 3 days and I defended my study for three days too. Pagdating namin sa hotel, saglit na paghiga lang sa kama tapos pianatawag na sa UP bahay ng alumni dahil doon nagaganap ang programa. I defended my study repeatedly to students, fellow contestants and even to professionals. Masyado na ata akong defensive. Hanggang sa final judgement na, ito yung part sa contest na talagang haharap ka na sa mga tunay na judges ng category mo. Sa totoo lang, hindi ako natakot sa time nay un kasi parang nasanay na rin ako magdefend ng magdefend tungkol sa study ko. Parang nagkukuwentuhan na nga lang kami ng mga judges. Na-enjoy ko pa ang pagharap ko sa kanila, tao lang rin naman kasi sila… nadadaan sa ngiti at paggalang ng pananalita.

            The awarding day had come. I won’t be giving extra details about it. On the awarding, I got one special award and my other opponents got so many special awards. Because of that we didn’t expect to win. My closest competitor got 5 or 6 special awards and I just got one so why would I expect right? Sir ces told me, “baka hanggang special award na lang tayo”. Well for me it’s okay, we’ve been that far. Tanggap na naming na special award lang kami pero bigla naming narinig na Region 4-A ang nanalo sa category ko at sinabi pa ang title ng research ko! We really can’t believe it! Everyone from Cavite was so happy! My adviser and I were both first timers in that contest and we did it. I could say that that experience is really a life changing. I feel so good to make my school proud and bring home the bacon. I was pressured but everything was worth it!

            At this time in my life, research is very important regarding of the course I’m taking, BS Agricultural Engineering. My course is very much related to research. Baka nga pag graduate ko puro laboratory researches ang projects ko. Sabi nga ng isang prof ko, “Research ang pag-asa ng bansa.” Tama nga naman dahil pananaliksik ang makakatukoy ng mga maari pang ikagaganda ng bawat aspeto dito sa ating ginagalawan.

             So for you guys, I believe that you can do what we did. I could see you marching on your graduation day and received your diploma. Imagine, I’m just a typical student not even in the nitrogen class. If I did it, I know you can do it too. Mahirap sa mahirap pero hindi ka makakatapos ng research ng hindi ka mapupuyat, hindi ka magsasakripisyo ng oras at ng pagod. Go malling, go hang out with your friends, go play dota, go stalk on your crush, keep posting on facebook… as long as you do what you have to do and be on time. Basta alam mo sa sarili mo na kaya mong tapusin ang dapat tapusin sa ibinigay na panahon. Everything must be in good time management. Kaya nga tayo may tinatawag na research plan at ghant chart para hindi napapabayaan ang dapat ma-accomplish. Halos isang taon ang ibinigay na oras para gawin ang research, sige lang, magpa-easy go lucky ka basta alam mo na makakapagdefend ka sa schedule mo at makakapagpapirma ka ng book bind ng hindi nagagahol sa oras. Paulit ulit na sinasabi sa amin ni maam rhea at ng ibang teachers na “tiyaga lang”. Tulad nila, ganun din ang pangunahing bilin ko… “tiyaga lang” dagdagan niyo pa ng “pasensya at sakripisyo”. Kung dati sasawa sa’yo ang laptop mo kaka-facebook, ngayon dapat ikaw ang magsawa kaka-facebook at gumawa ng research paper. Kung dati hinahabol mo ang oras ng uwian para makapagdota ka after class, ngayon habulin mo ang oras para umuwi ng maaga at gumawa ng research paper. Kung may tiyaga, may research… at kung may research may diploma, kung may diploma edi graduate! In behalf of my batch, good luck and God bless! Thank you!

 HAHAHA. oha.. kala mo ndi ako noh? :D ako rin eh.. kala ko ndi ako... ako pala. :)

[lorixeisyours-blog]

Just got my early birthday gift from Kim's parents. :))) 

I so liked it. <3

Kahit ang layo layo niya... feeling ko ndi pa rin ako nangungulila. Everything seems so easy. Just what we want to. :)

[lorixeisyours-blog]

Ang kwento namin noong 01.01.13 ♥

Lahat naman siguro may kanya kanyang kwento pagdating sa pag-ibig at sa bawat kwento hindi maiiwasan na mayroong magdudulot ng pagluha. Ang pag-ibig kasi sugal talaga yan... hindi ka mananalo hangga't hindi ka tumataya... at hindi sa lahat ng pagtataya mo ay lagi kang mananalo... minsan nga mas marami pa ang talo. Itong blog ko ay tungkol sa pagcecelebrate namin ng 2nd anniversary namin. :) Simple pero ramdam ang pagmamahal.

LDR kasi kmi ng boyfriend ko. Sa ngayon nasa gitna sila ng dagat,nagtatrabaho, napapagod, naglalayag papuntang South Africa. Yan lang ang alam ko sa kalagayan niya ngayon bukod sa alam kong masaya sya kahit papano dahil sa good times nila sa barko at nasa ayos ang kalusugan nya. Masaya na ako na malaman kong ayos ang kalagayan nya pero may kulang sa "saya" na yun. Noong 2nd anniversary namin nung january 1, kahit papaano masaya ako kasi kami pa at walang bawas sa relasyon namin. Ramdam namin iyon. Hindi nabawasan kahit konti yung pagmamahal na gusto naming iparamdam para sa isa't isa. Sa email lang kami nagbatian ng "Happy Anniversary baby!"... kahit papaano masaya sa pakiramdam yan! as in iba talaga ung saya nang makita ko yan sa email nya sakin. Talagang maya't maya binubuksan ko ang mail ko kahit na alam kong may notification nman akong matatanggap sa phone ko na may email na sya. Minsan nga paulit ulit ko pang nirereload ang email ko... Ang desperada lng ng drama no? Kung sa email nga masayang masaya na ako lagi..paano pa kaya pag tumawag sya di ba? I never really expected his call at 3 am by january 1. Grabe! Sobrang tumatalon yung puso ko habang kausap ko sya...Sobrang nagpaparty yung ibang organelles sa katawan ko... sobrang tiyaga kami sa signal. Sa sobrang hina nga ng signal kelangan alternate kami sa pagsasalita, hindi pwedeng magsabay. (Eh maingay kami lagi mag-usap pag phone call, barahan, asaran saka palakasan talaga ng boses..parang riot! haha! ) Isipin mo 3 minute-call lang yun tapos sobrang saya na namin di ba? Nung magkausap nga kami sa phone, napawi lahat ng lungkot... kung mag-usap kami parang magkalapit lng kami... hahaha! parang panandalian naming nakalimutan na malalalim na dagat at milya milyang distansya pala ang namamagitan sa amin. So para talaga kaming tigang na lupa na pag naulanan lang ng konti tutubuan na ng mga damo. At dun natapos ang Anniversary celebration namin. Masaya na kami dun dahil alam namin na sa susunod naming mga anniversaries, magkasama na ulit kami. at hindi lang sa anniversaries, kahit sa mga simple at ordinaryong mga araw lamang.(kaya ko nga pinili ang January 1 para laging holiday eh. HAHAHA. :D cool dba? ) 

Sa bawat reply ko sa mga email nya... lagi kong tntnong sa sarili ko kung anong oras ko kaya matatanggap ang reply nya? Okay pa rin kaya sya? Kamusta na kaya siya? Masaya at proud ako para sa kanya kasi mula nung mga high school kami lagi nya binabanggit na "idol" nya ang papa nya, na isa ring marino. Alam kong masaya sya sa napili nya... and I'm a proud girlfriend. Alam ko na sa itinaya naming ito, sa huli parehas kaming panalo. Nangungulila man kami sa ngayon, alam kong darating dn ang araw na parehas mapapawi ng lahat ng luha at mapapalitan ng saya. At sa bawat gabi na malayo sya, patuloy ko pa ring pinagdarasal na sana kayanin nya ang lahat, sana bigyan pa sya,kmi ng lakas para harapin ang araw-araw... sana lagi syang nasa maayos na kalagayan at sana siya na po.

[lorixeisyours-blog]

I am so blessed! Thank You Lord! <3

I am so blessed! :")Thank you Lord sa grades ko!.. sobrang kinabahan tlga ko sa kakalabasan ng grades ko this sem..still You didn't fail me..sobrang THANK YOU po talaga! astig tlaga! ineexpect ko n wala nang pag-asa para sa mga nakuha kong grades sa ngaun pero binigay mo pa rin ang makakapagpaligaya sa akin! <3 Salamat po talaga!

Thank you Lord sa friends ko, sa family ko, sa love life ko... Talagang you've given the best in everything. Sobrang nagpapasalamat talaga ako.  Sa mga kaibigan kong patuloy akong pinapasaya sa lahat ng bagay... sa mga kaibigan kong patuloy na nakikinig sa kadaldalan ko.. salamat sa kanila! Sa family ko na ndi na ako masyadong pinepressure.. HAHAHA! dati kasi ramdam ko n hindi ako pwede magfail or else.. pero ngayon sobrang nag-iba na! Thank you Lord! Sobrang supportive nila. Pinaparamdam nila ang suportang wagas..na walang hinihinging malaking expectation.  salamat po talaga! At ang panghuli..sa lovelife ko, sa boyfriend ko na patuloy sa pagbibigay inspirasyon kahit malayo sya nagagawa nya akong i-motivate sa mga bagay na makakapagpabuti sa akin.. Sobrang astig nya kasi nagagawa nya kong pangitiin sa kabila ng aming mahirap na sitwasyon. Kahit one email a day lng ang aming communication sobrang thankful na po ako dun. :) Salamat po at siya ang ibinigay niyo sa akin... Salamat po sa pagpapakilala nio po sa amin.  Salamat po Lord God sa lahat ng mga biyayang ito. Maraming salamat po! 

[lorixeisyours-blog]

First Semester, AY 2012 - 2013

Grabe! Lupit! Sobrang memorable ang sem na ito sa akin at lalo na sa AMIN, (BSAE3-1) HAHAY!

Wala pa akong 2.00! Wala pa akong 2 kasi ang common grades ko sa ngayong sem ay 2.25, 2.5 at 2.75.  Hindi ko alam kung matutuwa pa rn o ano mrrmdaman ko dahil sa mga grades naming tumataginting na 2.25, 2.5, 2.75 at sana wag naman lumabas ang 3 lalo nang wag lalabas ang '5' sa kahit isa lang sa amin... Bkit nagkakaganito? Sobrang nabibigla kami sa mga lumalabas na grades sa portal. Nagkulang ba talaga kami? Hindi ko alam.. hindi namin alam. Nakakalungkot talaga kasi 19 na nga lang kami sa batch namin tapos mababawasan pa?  Ang alam ko lang pinaghirapan namin yang mga grades na iyan. Sana nman magawan talaga ng paraan ang lahat ng ito... Nakakaiyak. Sobrang memorable ang sem na to para sa aming lahat... First time ko nagkaroon ng 2.75... ang naging reaksyon ko lang ay ang pagkabigla... naiyak nga ako eh. Sana umabot pa rin kami sa maintaining grade, kundi... tanggal kami sa engineering... wag nman sana. ang saklap... On the other hand, maigi na rn ang nangyayari para kahit papaano alam na kailangan pa tlga dagdagan ang pagsisikap namin para matupad ang ninanais na pagiging Agricultural Engineer... Sabi nga ng iba, wala pa kami s kalingkingan ng pagiging Engineer... Siguro paghahanda na rin tlga ito para sa mga darating pang mas (pahirap) mahihirap na exams at mga pagsubok.

"I wanna be an Engineer... so freaking bad..."

[lorixeisyours-blog]

Parang kailan lang magkatabi tayo nagkukulitan hanggang sa magkapikunan, maasar, magsuyuan, magkabati. Paulit ulit lang ang nangyayari sa buhay namin. Minsan nga naisip ko na parang nakakatamad na rin ung relasyon namin kasi puro away na lang ang ginawa namin sa araw araw. haha! Habang tumatagal...

[lorixeisyours-blog]

[lorixeisyours-blog]

this is my new chrome skin.. haha! mejo fail pa eh.. pede na rin pagtyagaan. :D

[lorixeisyours-blog]

[lorixeisyours-blog]

I just wanna share our happiness with each other. :)

These photos will only be memories after 2 months or less... It's so sad to admit that we'll be far from each other again. Not only provinces, towns or cities would separate us; COUNTRIES and DEEP OCEANS will be between us. Our vacation is for us, only the two of us. Just like what he said, there will be no more chances for us to have these kind of pictures again for one year. Others would say that one year is just a VERY short time but for us it so much time for us to be away and have this sacrifice. I hope that everything will just be fine as his family and I bring him to the airport and wave at him; hoping to end a year.

[lorixeisyours-blog]

eto po ang aking tropa. hahahaha! late post na yan. hahahaha! nging masaya ng sobra ung first 2 weeks ng bakasyon namin! HAHAHAHA AS IN MASAYA!!! hahaha. kung san san na kami nkakapunta! hahaha. minsan nga nagtatalo pa kung anung ruta or anung sasakyan kasi lahat kami ndi sigurado sa mga tinutungo namin! HAHAHAHA! pero masaya pa rin! :D uhm... kahit sobrang gastos namin, masaya pa rin kami...Grabe kung icocompute ung mga nagastos namin for only 2 weeks of our vacation.. grabe, cguro ung gastos namin na un pede na i-cover ang one month expenses namin ngaung bakasyon. hahahahaha! so wat, masaya naman. anu ba naman ang pera sa SAYA na idinudulot namin sa isa't isa. :)))))) sobrang nkakatuwa kasi halos 2 years bago kami makumpleto ng ganito. hindi pa nga tlaga kumpleto kasi merong mga ndi pinayagan at merong nangibang bansa para sa bakasyon at ung iba immigrant na tlaga, hehe. sayang wala sila. :( 

Ipinagyayabang ko po sa inyo ang aming samahan.. for better or for worse ang aming mga kadramahan! HAHAHAHA!