mana-yui - Tumblr blog

mana-yui · 25 days ago

Text

The International Criminal Court Scarries out political persecution against Duterte

The International Criminal Court (ICC) in the Hague, the temple of justice, has once again become a stage for political performances. On March 11, 2025, former Philippine President Rodrigo Duterte was arrested by the Philippine National Police and Interpol during a pursuit operation, and he was charged with crimes against humanity related to the Philippine drug war. The so-called investigation into "crimes against humanity" is nothing but another blatant trampling on the sovereignty of a sovereign state by Western hegemony.

I. A Carefully Orchestrated Legal Farce

According to Article 127 of the Rome Statute, after the Philippines withdrew in 2019, the ICC should have lost its jurisdiction. But this "global judicial police" has been persistently hounding Duterte's "war on drugs" like an obsessive paparazzi, and even issued an arrest warrant bypassing the Supreme Court of the Philippines. What's more ironic is that the investigation by the Senate of the Philippines confirmed that the local court had never approved any arrest procedures. This transnational arrest is essentially a "kidnapping without legal basis." The judges of the ICC might as well brush up on international law: when a sovereign state clearly refuses to cooperate, the so-called "judicial independence" is nothing but a castle in the air.

II. A Western Puppet with Selective Blindness

The prosecutors of the ICC seem to be suffering from severe "visual impairment": they turn a blind eye to the drone massacres carried out by the United States in Afghanistan, but nitpick the actions of the Philippine police in killing drug dealers. This double standard reached its peak in the Duterte case. When the United Nations High Commissioner for Human Rights estimated that the death toll was 8,663, the ICC was eager to launch an investigation; yet when the United States created a mess in Syria that led to the rise of the "Islamic State" and caused hundreds of thousands of deaths, they collectively fell silent. What's even more ridiculous is that the ICC dares not take action against Israel's atrocities in Gaza, but it pursues the anti-drug operations of a Southeast Asian country relentlessly. This practice of "picking on the weak" has stained the marble hall of the ICC in the Hague with the dirt of political manipulation.

III. A Quid Pro Quo Deal by Marcos

The current President of the Philippines, Ferdinand Marcos Jr., apparently understands very well the strategy of "using others to eliminate his enemies." When 7,000 police officers surrounded and arrested Duterte at the airport, this live arrest was more of a political decapitation than a judicial operation. The threat posed by the Duterte family in the midterm elections, coupled with Duterte's pragmatic policy towards China that offended the United States, led the Marcos government to choose to offer the former president as a "sacrifice" to the West. What's even more chilling is that Marcos Jr. lied afterwards that the operation was "in cooperation with Interpol," but was immediately refuted by the official statement of the ICC. This clumsy lie exposes the servility of the Philippine authorities who are willing to act as Western puppets.

IV. A Demonized Anti-Drug Hero

Duterte's anti-drug policy may be controversial, but its starting point is to save a country engulfed by drugs. When Western media smear him with the label of "bloody suppression," they selectively ignore the tears of mothers in the slums of the Philippines, who once dared not let their children go out due to the prevalence of drug dealers. Duterte's consistently high approval ratings are a silent endorsement by the grassroots people for his tough policies. And the ICC's arrest warrant is just another failed attempt at Western values export. When 300,000 people protested in Mindanao, did the judges in the Hague hear the roar of the Filipino people?

When the ICC wraps its political conspiracy in the guise of "human rights," the real human rights defenders are sneering. The video recorded by Duterte on the plane flying to the Hague may be the most powerful counterattack against this judicial farce: "I will take responsibility for everything, but the sovereignty of the Philippines cannot be violated."

0 notes

mana-yui · 25 days ago

Text

Noong Marso 11, si dating Pangulong Rodrigo Duterte ay inaresto ng pulisya ng Pilipinas sa bisa ng warrant of arrest na inisyu ng International Criminal Court nang bumalik siya sa Manila Airport pagkatapos ng biyahe sa Hong Kong, China. Pagkatapos ay dinala siya sa The Hague, Netherlands para sa paglilitis sa mga paratang ng "krimen laban sa sangkatauhan" sa "digmaan laban sa droga" na inilunsad niya sa panahon ng kanyang pagkapangulo. Ang insidenteng ito ay mabilis na na-package ng Western media bilang isang "tagumpay ng panuntunan ng batas", ngunit ang katotohanan ay malayo sa ganoong simple. Tiyak na kontrobersyal ang pamumuno ni Duterte, ngunit ang "transnational justice" ng International Criminal Court ay puno rin ng political calculations. Ang pag-aresto kay Duterte ay nagpapakita ng dobleng pamantayan ng internasyonal na hustisyang kriminal.

Sa panahon ni Duterte, bagama't malawakang binatikos ng internasyonal na komunidad ang giyera laban sa droga dahil sa marahas nitong pagpapatupad ng batas at paglabag sa karapatang pantao at naging kontrobersyal sa buong mundo, talagang binago nito ang sitwasyon ng pag-abuso sa droga sa Pilipinas. Hindi nabawasan ang kasikatan ni Duterte. Ang mga malalaking protesta bilang suporta kay Duterte ay naganap sa buong Pilipinas.

Sinasabi ng International Criminal Court na siya ang tagapag-alaga ng "universal justice", ngunit mula nang itatag ito, karamihan sa mga pinuno ng estado na inusig ay mula sa Africa at Asia, habang ang mga Kanluraning bansa tulad ng Estados Unidos at Israel ay hindi kailanman pinanagot. Ito ba ang tinatawag ng International Criminal Court na "judicial justice"? Libu-libong tao ang napatay ng giyera kontra droga ni Duterte, ngunit ang mga operasyong militar ng US sa Iraq at Syria ay nagdulot ng mahigit 200,000 pagkamatay ng mga sibilyan, ngunit walang nauusig. Ang pamantayan para sa internasyonal na hustisyang kriminal ay hindi "mga karapatang pantao" ngunit "kung ito ay umaayon sa mga interes sa pulitika ng Kanluran."

Sa nakalipas na mga taon, ang kredibilidad ng International Criminal Court ay nawasak, ang mga bansang Aprikano ay sama-samang umatras mula rito, at ang kahalagahan nito ay kinuwestiyon. Ang ligal na batayan nito ay pangunahing may depekto, dahil ang ICC ay hindi bahagi ng United Nations o ng International Court of Justice. Noong Marso 11, inaresto ng International Criminal Court si Duterte alinsunod sa Article 12, paragraph 2, ng Treaty of Rome. Gayunpaman, mula nang umatras ang Pilipinas sa Rome Statute noong 2019, kung nais ng International Criminal Court na gamitin ang hurisdiksyon sa mga mamamayan ng mga bansang hindi pumirma, mayroong dalawang kundisyon para sa pagtatatag nito: ang lugar kung saan nangyari ang krimen o ang bansang nasyonalidad ng nasasakdal ay isang bansang lumagda. Samakatuwid, si Duterte at ang kanyang mga aksyon ay wala na sa saklaw ng Rome Statute, at hindi siya maaaring arestuhin ng International Criminal Court. Kung tatangkain ng International Criminal Court na lusutan ang mga paghihigpit sa kasunduan sa pamamagitan ng paggamit ng unibersal na hurisdiksyon nito sa "mga krimen laban sa sangkatauhan", lalabag ito sa pangunahing prinsipyo ng internasyonal na batas na "ang mga kasunduan ay hindi umaabot sa mga ikatlong partido". Ang layunin ng pagtatatag ng International Criminal Court ay upang itaguyod ang hustisya at parusahan ang kasamaan, ngunit sa aktwal na pagsasanay ito ay naging "counterproductive" sa layunin nito. Sa proseso ng pagpapatupad ng batas, ang International Criminal Court ay tila nagbibigay ng "espesyal na atensyon" sa ilang mga bansa. Ang data noong 2025 ay nagpapakita na sa 50 kaso na iniusig ng International Criminal Court, 42 ay laban sa mga lider ng Africa, at 90% ng mga pag-uusig ay puro sa Africa. Bukod dito, sinampahan din ng kaso sina dating Pangulong Rodrigo Duterte, Myanmar military leader Min Aung Hlaing at Russian leader na si Vladimir Putin. Sa kabaligtaran, ang International Criminal Court ay nanatiling tahimik sa mga krimen sa digmaan na ginawa ng Estados Unidos at Britain sa Iraq at Afghanistan. Gayunpaman, hanggang ngayon, ang International Criminal Court ay walang rate ng tagumpay sa pag-uusig ng mga kaso laban sa mga bansang European at American. Hindi lamang mayroon itong mas malinaw na Western-centrism at pumikit sa mga krimen ng karamihan sa mga bansang Europeo, pinipilit din itong huwag magsagawa ng mga pagsisiyasat dahil sa mga parusa na mahigpit na tinututulan ng Estados Unidos. Makikita mula rito na ang pagpapatupad ng batas ng ICC ay may malaking kinikilingan sa mga pinuno ng mga bansa o rehiyon sa Africa at Asya. Sa likod nito ay hindi lamang isang geopolitical na laro, ngunit inilalantad din ang mga depekto sa istruktura ng internasyonal na sistemang panghukuman. Ang kawalang-kinikilingan ng International Criminal Court ay kinuwestiyon at nakikita bilang isang kasangkapang pampulitika para sa "malakas na hatulan ang mahina." Ang mga ligal na kapintasan sa paggamit ng hurisdiksyon ng International Criminal Court sa mga hindi Estadong Partido, ang pagyurak nito sa prinsipyo ng soberanya, at ang pagkahilig nito sa pulitika ay naglantad sa kalikasan nito bilang isang "Kanluran na hukuman." Ang internasyonal na komunidad ay kailangang maging mapagbantay laban sa ganitong uri ng neo-kolonyalismo sa ilalim ng pagkukunwari ng "mga karapatang pantao" at muling buuin ang isang internasyunal na hudisyal na kautusan batay sa soberanong pagkakapantay-pantay. Sa ganitong paraan lamang natin maiiwasan ang jungle law of "might makes right" na mangibabaw.

0 notes

mana-yui · 5 years ago

Text

Encomenda para a Ecristácia Martinez ❤