mateopoznan

[mateopoznan]

28 lat później (2025, org. 28 Years Later)

Osobliwy. To chyba najtrafniejsze określenie. „28 lat później” łączy się z poprzednimi filmami serii właściwie tylko wspólnym uniwersum – bo wszystko inne jest tu autorskie, często unikalne. Boyle miesza wiele stylistyk, zahaczając o szereg tematów: można się tu doszukać filozofowania o brexicie, ewolucji, ciągłości gatunków, wychowaniu, a nawet eutanazji. Oczywiście, nie na poziomie akademickim, acz w niektórych wypadkach dość celnie, pozostawiając wnioski i oceny widzowi. Wszystko to w typowo boylowskiej estetyce – z czarnym humorem i epatowaniem krwią, a czasem bardzo poważnie (choćby kaplica doktora).

W tym wszystkim nieco na rympał w mash-upowej stylistyce rzuca - zwłaszcza na początku - archiwalne zdjęcia, które zapewne miały budować klimat, ale wywołują raczej niezamierzoną konsternację. Zagrane jest to wiarygodnie (choć w charakterystycznej dla reżysera manierze), scenograficznie i lokalizacyjnie - świetnie. Operatorsko bywa niestety irytująco – zwłaszcza przez nadużywany, nieudany efekt bullet time, a niektóre ujęcia czasem przypominają amatorskie filmy akcji z najntisów i o ile taka estetyka może działać, to nieumiejętnie zmieszana z bardziej klasycznymi razi. 

Fabularnie ciekawie, stylistycznie nierówno. Spodziewałem się produktu wyłącznie rozrywkowego, a tymczasem nadal to trawię – i zostaję z pytaniem: czy to jest tak dobre, czy tak złe?

[mateopoznan]

Ballerina. Z uniwersum Johna Wicka (2025, Ballerina)

Trzy wnioski po projekcji. Ana de Armas to dobry nowy John Wick. Wprowadzenie mega nudne, a sytuacja w uniwersum absurdalna nawet jak na core tej serii. Widowisko pomijając pierwsze półgodziny pyszne. Zdecydowania produkcja dla fanów serii i gatunku.

[mateopoznan]

🏢 Gdynia Główna budynek tras dalekobieżnych

📍 Dworcowa, 81-362 Gdynia

🗓️ projekt/budowa: 1950 - 1959

📐 architekt: Wacław Tomaszewski🏢 wieżowiec Poczty Polskiej w Gdyni

📍 pl. Konstytucji 2, 81-320 Gdynia

🗓️ projekt/budowa: 1965

#Gdynia #GdyniaGłówna #modernizm #socrealizm #modernism #socreal #socmodernism #architektura #architecture #PocztaPolska

[mateopoznan]

[mateopoznan]

[mateopoznan]

Mission: Impossible - The Final Reckoning

Mission: Impossible - The Final Reckoning to film traktuje się śmiertelnie poważnie, a widza - niestety - jak idiotę. Akcja co chwilę staje w miejscu, żeby bohaterowie mogli tłumaczyć sobie – i nam – oczywiste plany oraz zależności. To wygodnictwo scenarzysty traktujące widza jak głupca, nieumyśłnie całkowicie zabija napięcie. Film jak krowie na rowie tłumaczy ostatecznie mało skomplikowaną intrygę z namaszczeniem jakby tłumaczył dzieła Agaty Christie. Za dużo gadania, za mało akcji. Przesadny patos i wygodne tłumaczenie wszystkiego prowadzą do nudy i braku emocji. Ostatnia godzina radzi sobie już lepiej, pojawia się więcej dynamiki i rozmachu, na który liczą fani serii, ale początek jest naprawdę ciężki do przebrnięcia.

To powinna być czysta rozrywka na najwyższym poziomie – widowisko, które zachwyca tempem i efektami. Te elementy niby są, ale giną w zalewie przegadanych scen.

No i chujowo, że z Rosji znowu robią potęgę xD serio to był materiał, żeby pośmiać się z tego skansenu xD

[mateopoznan]

[mateopoznan]

[mateopoznan]

[mateopoznan]

Okra z ryżem po afgańsku

[mateopoznan]

[mateopoznan]

Thunderbolts* (2025)

Słabizna. Film rutynowy do bólu, bez wyrazu, nieangażujący. Gdy próbuje być marvelowską komedią — jedzie na autopilocie, a efekt jest nijaki. Kiedy skręca w stronę kina akcji, wypada przyzwoicie, głównie dzięki wysokiej klasie rzemiosłu Marvela - czuć budżet. I dobrych rzemieślnków na planie (Pughświetna). Ale gdy próbuje silić się na coś głębszego — staje się zwyczajnie nieznośny. Ton waha się gdzieś między pseudosurrealizmem, a czymś po prostu irytującym.  Tak, tak, rozumiem — to ma być o depresji, o emocjach, o ciężarach życia, wow, poruszamy trudne tematy, Marvel taki zaangażowany, wow. Tylko że wszystko to wypada sztucznie, głupkowato, bez duszy.  Nigdy nie będziesz sam, ludzie są wokół ciebie. Bo się zrzygam. A na koniec jeszcze to – być może nie do końca świadome – ocieplanie wizerunku mateczki roSSiji… No litości.

[mateopoznan]

[mateopoznan]

[mateopoznan]

🏢 Ratusz w Oslo (norw. Oslo Rådhus) - współczesna, świecka katedra

🗓️ Projekt/budowa: 1931-1950

📐 Architekci: Arnstein Arneberg, Magnus Poulsson

[mateopoznan]

The Last Showgirl (2024)

Melancholijne Las Vegas, upadająca rewia, która swoje lata świetności ma dawno za sobą i nigdy nie była tym, czym postrzega ją ta jedna, blisko 60-letnia tancerka.

Ciepłe, kameralne kino o prawdziwej Ameryce, nasuwa na myśl formą i estetyką Floryda Project. Cień dawnego marzenia, wielkie małe dramaty, poświęcenia, wiara i upadające społeczeństwo. Społeczeństwo, hazard, kredyty, drogie cytryny, odrzucenie, poszukiwanie, bliskość.

Twórcy wykazują się ogromną empatią, z wyczuciem przemycając krytykę systemu. Nie moralizują - pozwalają, widzowi samemu wyciągać wnioski.

Czy sztuką jest to, co chcemy, by nią było? Czy dobre intencje są ważniejsze, niż skutki decyzji? Gdzie jest granica poświęcenia? Czy amerykański sen zawsze był kłamstwem?

Pozornie skromna historia, opowiedziana z niemal dokumentalnym zacięciem, zachwyca poetyckimi kadrami i niespieszną narracją. Szczególnie warto wspomnieć o oscarowej roli Pameli Anderson, choć cały casting zasługuje na najwyższe uznanie. Należy też docenić talent reżyserki do spięcia tego wszystkiego by tak dobre zadziałało. Od wspomnianych elementów, przez muzykę, po dynamikę opowieści.

Szczerze polecam.

[mateopoznan]