mavisizgece

[mavisizgece]

incinmesin kanatların.

[mavisizgece]

nefes bile almadan seviyorum seni.

[mavisizgece]

ben sana veda edemem, kır dök parçala ama gel hemen. ben seni kadere teslim edemem, başına bir şey gelir hesabını veremem.

[mavisizgece]

"Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yanlızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bi hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz.Kış günü sokağa atılmış bir kedi gibi kendimi zavallı hissediyorum..."

[mavisizgece]

Gerçek şu ki insanlar aşklarını ellerinde tutamıyor.Ya çok büyük oluyor o his, elleri eziliyor;ya da keskin tarafları avuçlarını kanatıp bileklerini kesiyor.Bu yüzden ilklere hep hırsız diyorlar ya... Yerleri bir daha asla doldurulamıyor; çünkü kimse, insanın ilk tecrübesizliğinde izin verdiği kadar derine kazamıyor. İyileştirmek için uzandıkları yaraların dibi kurumuş kan, kabuğu kalksa acısı kalır. El uzansa anıları ayağa kaldırır. Şimdi içine dert olsa, dönse o adam; ne kabuk soyulur elini tutar ne de kabul eder şifasını yaram.