mojeporadyprawne-blog

[mojeporadyprawne-blog]

Prawo karne - list żelazny

Ostatnimi czasy dostajemy coraz więcej pytań na temat tzw. listu żelaznego. Z naszą kancelarią coraz częściej kontaktują się osoby, które w lęku przed ewentualną odpowiedzialnością karną wyjechały za granicę. Czasem jest tak, że przy sprawach, w których są podejrzanymi lub oskarżonymi, są poszukiwane listem gończym lub europejskim nakazem aresztowania.

Warunki wydania listu żelaznego

List żelazny może zostać zasądzony przez właściwy miejscowo Sąd Okręgowy. O list żelazny może się ubiegać każdy podejrzany lub oskarżony, który znajduje się za granicą. Kluczowym kryterium dostania listu żelaznego jest oświadczenie, które składa podejrzany lub oskarżony, że pojawi się w oznaczonym terminie do sądu lub prokuratora, pod warunkiem, że będzie mógł odpowiadać z wolnej stopy. Postępowanie o wydanie listu żelaznego toczy się na wniosek. Sam wniosek może zostać złożony przez podejrzanego albo oskarżonego albo jego adwokata.

Wyjątkowo istotnym jest, że Sąd ma możliwość ale wcale nie ma obowiązku wydać listu żelaznego.  Wszystko zależy od jego uznania. Sąd podejmuje decyzję po przeanalizowaniu okoliczności konkretnej sprawy.

Największym glejtem jakie niesie za sobą posiadanie listu żelaznego jest możliwość odpowiadania z wolnej stopy a więc pozostawania na wolności do czasu prawomocnego wyroku

.

Zgodnie z utrwalonymi poglądami judykatury:

Zapewnienie oskarżonemu pozostawania na wolności – o którym mowa w art. 282 § 1 KPK – odnosi się jedynie do postępowania, w związku z którym wydano list żelazny i w żadnym razie nie rozciąga się na inne postępowania, w szczególności w sprawach, w których nastąpiło prawomocne skazanie.

(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 lipca 2009 r., sygn. akt: I KZP 11/09)

Obowiązki posiadacza listu żelaznego

Powinniśmy jednak pamiętać, iż posiadacz listu żelaznego jest też obowiązany przestrzegać paru reguł.

- Po pierwsze, jest zmuszony stawiać się w wyznaczonym terminie na wezwanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym też prokuratora.

- Po drugie, jest zobowiązany przebywać w wyznaczonym przez siebie miejscu pobytu w kraju. Jeżeli oskarżony lub podejrzany chce gdzieś wyjechać to winien mieć na to zgodę organu sądowego.

- Po trzecie, nie może zmuszać do zeznawania niezgodnie z prawdą albo wyjaśnień lub w inny bezprawny sposób utrudniać postępowania karnego.

W niektórych przypadkach, Sąd może podporządkować wydanie listu żelaznego od złożenia przez osobę zainteresowaną określonego poręczenia majątkowego.

W przypadku naruszenia powyższych zasad trzeci filar władzy informuje o utracie praw do listu żelaznego. Jeżeli warunkiem jego uzyskania było poręczenie majątkowe to wartości będące przedmiotem poręczenia podlegają przepadkowi. Na postanowienie o odwołaniu listu żelaznego oraz przedpadku poręczenia majątkowego przysługuje zażalenie.

[mojeporadyprawne-blog]

Prawo pracy - zakłady pracy chronionej

Zakład pracy chronionej jest przedsiębiorstwem przystosowanym do angażowania osób  ze znacznymi stopniami niepełnosprawności. Do głównych celów jego działalności zaliczamy nie tylko materialne zyski, jak w każdej spółce, ale również pozytywny wpływ na aktywność zawodową osób, które mają szans na otwartym rynku pracy.

Decyzja o nadaniu statusu zakładu pracy chronionej jest w gestii wojewody. By zapracować na taki status przedsiębiorstwo musi:

a) prowadzić działalność gospodarczą przez przynajmniej 12 miesięcy; b) zatrudniać przynajmniej 25 pracowników w przeliczeniu na etaty; c) przez co najmniej pół roku osiągać takie wskaźniki werbowania osób niepełnosprawnych: o nie mniej niż 50%, w tym nie mniej niż 20% ogółu zatrudnionych, stanowią osoby z poważnym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności lub o co najmniej 30% pracowników liczą osoby niewidome, psychicznie chore lub upośledzone umysłowo, zaliczone do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności; d) mieć do dyspozycji obiekty oraz pomieszczenia odpowiadające przepisom i regułom bezpieczeństwa i higieny pracy, spełniające wymagania dostępności do nich i uwzględniające potrzeby niepełnosprawnych w zakresie dopasowania stanowisk pracy, pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i ciągów komunikacyjnych; e) zapewnić okolicznościową i profesjonalną opiekę medyczną, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne.

Właściciel, który uzyskał status Zakładu Pracy Chronionej, pod ryzykiem utraty tego statusu jest obowiązany utrzymywać warunki opisane powyżej. Ponadto -  ZPChr kreuje (głównie ze zwolnień z podatków i opłat) Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON). Środki z tego funduszu przeznaczane są przede wszystkim na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą podwładnych. Jeżeli szef źle wydaje te pieniądze, musi zwrócić je na rachunek ZFRON oraz zapłacić karę do PFRON w wysokości 30% kwoty niewłaściwie wydanych środków.

[mojeporadyprawne-blog]

Wynajem mieszkania - różne regulacje dotyczące najmu

Wynajem lokali mieszkalnych to obecnie bardzo często zawierana umowa. Nie każdego stać na wybudowanie domu, a wszakże posiadanie schronienia, do którego można wrócić po wymagającym dniu pracy bądź studiów jest dla nas nieodzowne. Dla własnego dobra - postarajmy się ogarnąć przynajmniej ogólny zarys przepisów dotyczących najmu. Małą przeszkodą może być fakt, iż ustawodawca uznaje różne regulacje dotyczące umów najmu.

Przy zapoznawaniu się z tą tematyką, problemem dla przeciętnego zjadacza chleba może być ilość regulacji, które . Należą do nich w pierwszej kolejności:

przepisy z art. 659 – 679 kodeksu cywilnego dotyczące najmu w ogólności oraz art. 680 – 692 kc dotyczące najmu lokali,

     oraz

przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

W ramach tych ustaw możemy uwydatnić wynajem nieruchomości na cele mieszkalne, w tym najem okazjonalny oraz najem na cele niemieszkalne, w tym tzw. najem komercyjny.

Gdy nieruchomość jest wynajmowana do celów mieszkalnych to podstawowym aktem prawnym klasyfikującym stosunki między stronami umowy jest ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego.

Jest to pogląd nie do podważenia w doktrynie i orzecznictwie sądowym. Posługując się przykładem, Sąd najwyższy w wyroku z dnia 19 października 2007 r., sygn. akt: I CNP 66/07, LEX nr 861680 podkreślił:

Ustawę z 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego stosuje się w zasadzie do wszystkich stosunków prawnych uprawniających lokatora do używania lokalu mieszkalnego, z wyjątkami wyraźnie określonymi w ustawie (art. 1a i 3). Wyłącznie zaś do mieszkaniowego zasobu gminy stosuje się tylko te przepisy ustawy, z których wyraźnie to wynika (art. 4, 8 i 20-25 oraz dotyczące publicznego zasobu mieszkaniowego art. 6f, 7 i 14 ust. 7).

Jeżeli nieruchomość jest wynajmowana w innym przeznaczeniu niż mieszkalny to kluczowymi regulacjami ustalającymi prawa i obowiązki stron są przepisy kodeksu cywilnego.

[mojeporadyprawne-blog]

Prawo pracy - zwolnienie lekarskie a dzień wolny

Wielu pracowników szczególnie pilnuje dni wolnych od pracy, które im przysługują. Zazwyczaj jest tak, że pracodawca powinien wyznaczyć pracownikowi dodatkowy dzień wolny, jeśli święto wypadło na sobotę. Przykładem może być sobota 3 maja z 2016 roku. Gdy zatrudniony był wówczas na zwolnieniu lekarskim, to również przysługuje mu z tego tytułu dodatkowy dzień wolny. Poniżej opiszemy to zagadnienie.

Jak czytamy w art. 130 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p., każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Wyznaczenie dnia wolnego od pracy powinno przy tym nastąpić w ramach danego okresu rozliczeniowego. Opierając się o ten fragment, można wywnioskować, że dzień wolny od pracy, z tytułu święta przypadającego w sobotę, należy się również pracownikowi, który w dniu 3 maja był na zwolnieniu lekarskim. Nieco inaczej wygląda sytuacja w przypadku gdy pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim w dniu wolnym od pracy, udzielonym w zamian za święto wypadające w sobotę (czyli np. za dzień 3 maja przypadający w sobotę pracodawca nadał dzień wolny 7 sierpnia). Wówczas nie powinno się wyznaczać pracownikowi innego dnia wolnego od pracy. Choroba pracownika, nie będzie obniżała obowiązującego go wymiaru czasu pracy. Jak czytamy bowiem w art. 130 § 3 k.p., wymiar czasu pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym, ulega obniżeniu o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, przypadających do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy.

W sytuacji gdy pracownik nie był na zwolnieniu wynikającym z choroby w innym dniu przyznanym jako wolne w zamian za święto wypadające w sobotę – choroba przypadająca w sobotnie święto nie zmieni rozkładu czasu pracy uwzględniającego wolne za to święto. Zatem pracownik, który wróci po chorobie do pracy, uzyska wolne za święto, w które chorował, na tych samych warunkach co reszta ekipy. W przeciwnym razie wypracuje za dużo godzin co będzie prowadziło do postania nadgodzin średniotygodniowych.

[mojeporadyprawne-blog]

Egzekwowanie kontaktu z dzieckiem

Bardzo duży odsetek spraw dotyczących prawa rodzinnego dotyczy sporów o kontakt z dziećmi. Nierzadko ma miejsce sytuacja, że rodzice twardo wojują ze sobą i potrafią ograniczać sobie nawzajem kontakty z dzieckiem, bądź w szczególnych przypadkach - całkowicie je uniemożliwiać. Takie sprawy najgorzej wpływają na dziecko, a konflikt między rodzicami się umacnia. Trzeba zdawać sobie sprawę, że rodzic pozbawiany możliwości kontaktu z dzieckiem może dochodzić swoich praw na drodze sądowej. Ostatnimi czasy pojawiło się sporo instrumentów prawnych, pomagające wywalczyć możliwość kontaktu z małoletnimi.

Pomimo prawomocnego wyroku, który przyznał mi prawo do widywania się z dzieckiem dwa razy w miesiącu matka dziecka skutecznie przeszkadza mi w kontaktach z córką.  Jakie są metody obrony przed tym i jak wyegzekwować prawo do kontaktów z dzieckiem?

Sytuacja, w której jeden z rodziców pomimo prawomocnego rozstrzygnięcia blokuje lub poważnie komplikuje drugiemu kontakt z dzieckiem to częsty problem. Najczęściej rodzic, który prawa nadanego przez sąd nie może zobaczyć dziecka alarmuje policję, która za wyjątkiem sporządzeniem notatki służbowej w praktyce nie jest w stanie wiele zdziałać.

Krokiem, który powinno się rozważyć jest tutaj złożenie wniosku o zagrożenie nakazaniem zapłaty za ograniczanie przysługujących kontaktów. Ustawodawca chroni w ten sposób znajdującego się pod ścianą rodzica, instytucją zagrożenia nakazaniem zapłaty opisaną w art. 598 (15) Kodeksu postępowania cywilnego. W myśl paragrafu 1 powołanego przepisu „Jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku.”

Miejmy świadomość, że ewentualny sukces w takiej sprawie może zależeć od właściwie złożonego wniosku. Koniecznie powinien on zawierać dowody, które wskażą, iż niewykonywanie lub brak odpowiedniego wykonywania kontaktów ma charakter zawiniony przez rodzica, który ma przyznaną opiekę nad dzieckiem. Dowody mogą być różnorakie, ale szczególnie znaczące mogą być notatki policyjne, zeznania świadków oraz raporty kuratora, jeśli kontakty miały się odbywać pod jego nadzorem.

Zagrożenie nakazaniem zapłaty często jest jedynie pierwszym krokiem, do przymuszenia jednego z rodziców do szanowania zarządzonych lub wynikających z ugody kontaktów. Gdy nie zadziała zagrożenie nakazaniem opłaty i drugi rodzic nadal zignoruje swój obowiązek, w takiej sytuacji powinniśmy złożyć do sądu kolejny wniosek, tym razem z żądaniem zapłaty za wszystkie, niezrealizowane kontakty z dzieckiem. Jeśli sąd go rozpatrzy pozytywnie, wówczas otrzymamy zapłatę. Wniosek należy skierować do Sądu Rejonowego Wydziału Rodzinnego i Opiekuńczego, właściwego dla miejsca zamieszkania lub pobytu dziecka. Opłata sądowa za taki wniosek wynosi 40 zł. Dowód uiszczenia tej kwoty należy dołączyć do wniosku.

[mojeporadyprawne-blog]

Rozwody - przestrzeganie ram kontaktów z dziećmi

W przypadku rozwodu lub innych spraw rodzinnych, najczęściej dochodzi do sporów dotyczących kwestii majątkowych lub władzy rodzicielskiej i kontaktów z nieletnimi. Niestety, nierzadko chęć zemsty na drugiej stronie konfliktu sprawia, że dziecko jest najbardziej narażone na krzywdę, bo rodzice nie potrafią się dogadać w kwestii kontaktowania się z dzieckiem. Jeden z rodziców, pod którego opiekę trafia dziecko może chcieć odsunąć je od kontaktów z drugim, poprzez ograniczanie lub nawet uniemożliwianie drugiej stronie kontaktu z dzieckiem. Istnieje też druga strona medalu - jedna ze stron konfliktu może przestać się interesować dzieckiem, a co za tym idzie - nie przestrzegać ram kontaktów, zarządzonych przez sąd rodzinny lub wynikających z wyroku rozwodowego. W podobnych sytuacjach, życie dziecka znajduje się w bardzo trudnym momencie, a pokrzywdzona strona konfliktu będzie musiała sięgnąć po instrumenty prawne, które zmuszą nielojalną stronę do przestrzegania ustalonych ram. Poniżej, w skrócie opiszemy różne zdarzenia, w których rodzic nagina ramy kontaktu.

Przedłużanie czasu spotkań i niewłaściwe miejsca spotkań rodzica z dzieckiem

To najczęściej spotykany przypadek, w którym łamane są rozporządzenia sądu, dotyczące kontaktów rodzica z nieletnim. Jedna ze stron przedłuża czas spotkania, co zazwyczaj wynika najzwyczajniej w świecie z chęci częstszego przebywania z potomnym. Niekiedy zdarzają się również przypadki, gdy rodzic zabiera swoje dziecko w miejsca, które nie mieszczą się w obrębie wyznaczonym przez sąd. Bywają także przypadki, gdzie instytucja sądowa zarządza, aby mityngi odbywały się przy udziale wyznaczonych osób, np. kuratora lub drugiego rodzica. Jeżeli jakakolwiek z sytuacji opisanych wyżej będzie miała miejsce, rodzic, pod którego stałą opieką dziecko pozostaje, może wówczas domagać się od Sądu by ten wydał postanowienie o zagrożeniu nakazaniem zapłaty. Gdy ten środek nie pomoże, to w takiej sytuacji można wnioskować do sądu o zmianę zasad kontaktu, lub formy jego realizacji.

[mojeporadyprawne-blog]

Prawo karne - nadzwyczajne złagodzenie kary

Osoby dopuszczające się przestępstwa często próbują na różne sposoby zmniejszyć wyrok sądu za popełnione czyny, które łamały obowiązujące prawo. W pewnych okolicznościach, sąd może zastosować instytucję prawa karnego o nazwie nadzwyczajne złagodzenie kary.

Możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary została przewidziana przede wszystkim w art. 60 kodeksu karnego. Poniżej spróbujemy Wam unaocznić ten przepis. Z podstawowych zasad które dotyczą nadzwyczajnego złagodzenia kary wynika, że sąd posługujący się tą instytucją może wymierzyć sprawcy karę poniżej dolnej granicy zagrożenia wynikającego z ustawy albo karę łagodniejszego rodzaju (np. ograniczenia wolności lub grzywny), zamiast kary pozbawienia wolności. Posłużmy się przykładem. Jeśli chodzi o rozbój z art. 280 § 1 kk, wymiar kary wynosi od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. W takim przypadku jednak, stosując nadzwyczajne złagodzenie kary Sąd miałby możliwość wymierzenia sprawcy kary np. 1 roku pozbawienia wolności.

W jakich przypadkach sąd musi zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary?

Kodeks karny wyraźnie wskazuje taką sytuację w której Sąd ma obowiązek zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet - w szczególnych przypadkach orzec warunkowe zawieszenie jej wykonania, jak w odniesieniu do tzw. świadków koronnych. Sąd posiłkuje się nadzwyczajnym złagodzeniem kary, jeżeli sprawca współpracujący z innymi osobami w złamaniu prawa, ujawni wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu czynu zabronionego oraz ważne okoliczności jego popełnienia.

Nadzwyczajne złagodzenie kary wobec młodocianego

Sąd może rozważyć złagodzenie kary kierując się także względami wychowawczymi. Dzieje się tak, jeżeli sprawcą przestępstwa jest młodociany tj. osoba, która w chwili popełnienia czynu nie ukończyła 21 lat, a w terminie werdyktu przed instytucją sądową I instancji nie osiągnęła 24 roku życia.

Sytuacje, w których sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary

Zdarzają się sytuacje, w których sąd ma możliwość, ale nie musi zastosować nadzwyczajnego złagodzenia kary. Do powszechnych przypadków takich rozstrzygnięć należą: - Zawarcie porozumienia między sprawcą a pokrzywdzonym, naprawienie szkody przez sprawcę, dogadanie się obu stron w kwestii sposobu ich naprawienia, - Zachowanie sprawcy, wskazujące na chęć naprawienia szkody, - Poniesienie poważnego uszczerbku na zdrowiu przez sprawcę, powiązane z nieumyślnym popełnieniem przestępstwa. W kolejnym tekście, omówimy kwestie granic nadzwyczajnego złagodzenia kary.