neptundekayboldumblog

[neptundekayboldumblog]

Bazen sakinliğinizi fırtına öncesi sessizlik sanabilirsiniz. Bazı yaraların fazlasıyla hızlı iyileştiğini düşünürsünüz ama zaman geçtikçe, hatırladıkça ve hissettikçe o yara tekrar kanamaya başlar. Tam da o an anlarsınız; aslında sakin değildiniz sadece yorgunluğunuzu giderme içgüdüsüyle mola vermiştiniz. Lakin günler belki haftalar geçti ve şimdi siz o fırtınanın ortasında, koca gemide tek başına rotasını kaybetmiş bir kaptan misali yalpalıyorsunuz. Belki rüyalarınıza giren belki dinlediğiniz şarkılarda karşınıza çıkan belki de ufak bir detayla kendini hatırlatan o şey şimdi fırtınanız olmuş ya da siz öyle hissediyorsunuz. Yazın ortasında üşüyorsunuz belki, varlığınızı hatırlatmak istiyorsunuz, unuttu mu diye düşündüğünüzün farkında bile değilsiniz. Bazıları size ciddi zararlar verdiğinden çıkarmak zorunda kalmışsınız hayatınızdan fakat şimdi bir diğeri zihninizde yeniden doğuyor. Aslında hala sakinsiniz, sadece içinizde yalnızca kan pompalamakla görevlendirilmiş ama kendi boyunu aşan işlere kalkışan organınız yokluğun varlığına alışamıyor. Tekrarının olacağını hissediyor olabilirsiniz lakin bir umut ışığı sizin karanlığınız olabilir. Yine de unutmayın fenerler kapandığında yıldızlar hala gökyüzünde, her zaman bir yolu var, aynen her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi.

[neptundekayboldumblog]

derin bağlar ve derin konuşmalar insanıysanız inanın hayat çok zor

[neptundekayboldumblog]

sevilmekten çok bir yere ait olmayı özledim

[neptundekayboldumblog]

gozunde cok buyuttugun kisinin aslinda bombos igrenc karakterli biri oldugunu fark ettin

[neptundekayboldumblog]

[neptundekayboldumblog]

when kafka said “kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum. ne insanların arasına ne yalnızlığa ne gündüze ne geceye. sadece arada bir yerdeyim, nefes alır gibi yapıyorum. yaşamak gibi değil bu. sadece sürüyor.” i really felt.

[neptundekayboldumblog]

Bir yazar size aşık olursa sonsuza dek ölmezsiniz, taa ki yazarın içinde ölene kadar.

[neptundekayboldumblog]

Yanımdasın fakat bir o kadar uzak

Sevdigim adam cok uzak

Yanımda var olsanda ruhum cok uzak

Cok korkuyor

Kanamaktan

Zorla kapattıgını sandıgı yaraya tuz basmandan

Baglı oldugu gozlerde kaybolmaktan

Yanımdasın fakat bir o kadar uzak

Sevgilim cok uzak

Damarlarımda akan kan simdi yakıyor icimi

Sadece seni degil affedemiyorum kendimi

İhanet ediyorum belki benligime

Yine de vazgecmiyorum senden

Hayata baglayan gozlerinden

Bu sefer kayboldugumda bulunmasın ruhum

Kaybetti deyin kayboldu ormanda

Söyleyin bilsinler

Ormanın derinliklerinde nefes alır o

Evi yesilliklerin arasındadır

Kaybetti deyin tüm benliğini

Adadı ona kendini

Söyleyin bilsinler

Bir ruh sevdigi yerde yasar

Ne kadar uzak olursa olsun

Bir ruh korkularını da sevebilir

Ne kadar kanarsa kanasın

Ve ben ruhumla varım

Benim kararım degil böyle yaşarım

Yanımdasın fakat bir o kadar uzak sevgilim

Sevdigim ruhun cok uzak

Yanımdada olsan cok uzak.

[neptundekayboldumblog]

Neptün geri döndü, eskisinden tek farklı artan yaraları.

[neptundekayboldumblog]

düzenli araliklarla ayni konu yüzünden depresyona giriyorum inanilmaz

[neptundekayboldumblog]

çok daha güzel bir yerde olduğuna eminim, bu canavarlar adına senden binlerce defa özür dilerim ablacım, iyi uykular. 🖤

[neptundekayboldumblog]

[neptundekayboldumblog]

o zamanlar içimdeki küçük kız, konu yalnızca sen olduğunda ortaya çıkıyordu, şimdi ise hayatıma giren her erkekten deli gibi korkuyor.

[neptundekayboldumblog]

agladıktan sonra gelen mide bulantısı

[neptundekayboldumblog]

[neptundekayboldumblog]

[neptundekayboldumblog]

Yatağını özler, dayanamaz döner o.