novalissiero-blog

[novalissiero-blog]

Ad Terram Australem

Scribuntur in folio floris verba languide,

nequeunt tres denarii frenant ventos egressus.

‘Reditio adamavi, tacito abitum mei dones’,

illa fragores ungularum ab urbe placida omittitur.

Utcumque labat sarcinae et perpetes sonores creat ,

lethargus sumit advenam censorium.

Ascendit nebula arrecta sub sidere illustri.

Tam pacatum miteque est ut nihil absitum emanat.

Libere discurrunt in polo rores, sine ventis.

Prata sublucent, ex arce ad pectora montium,

badissat carruca cum passus constantes,

ibi lumina argentea arcessunt rivos undique venerari.

Is vigor lenis pullulat, nam debeo evigilo.

Meos oculos velo, reminiscor aetheres expeditos ditisque.

Tristitia, maestitia, possumne memini an dedisco quidam,

si vincula ordinum tollentur a diluviis spiritibus demum,

speciam, audiam, pendam,

discernam tamen omnia inferiora pernicie in chaos .

Phantasias exsistet exin, sophi prisci convivas erunt,

congregabunt qui circa mensam abundantes,

in silvas venatores remeabunt, epotabunt, canent,

ingenia agnoscite Bacchi, vires augurabitur!

Labores temperati sint, et feriae abstemiae glorientur.

Dionysum laudate! O renascentia, gaudia probitatum!

Ceterum vis caelestis noctis ab orta dotatur

quisque corpus habet, cuius adumbratio auferetur.

Timeatis nolitis stupra virtutum, cum iam hiemant omnia,

cum manus glacies labium tenebunt quem angitur,

liberi arrogantes, qui minuti miserique fuere,

donec in oculis eorum fontes gratiarum effluunt,

arcas fragilia non diutius, securi maturique fierent.

Haec terra australis est, quae oppetivi,

cuius symphoniae teretes venustaeque me inebriant.