okazis

[okazis]

Serĉanta Pledsignojn

Kiel oni povas vidi tion, kio estas malantaŭ si? Se oni estas en la centro de la ondetoj, kiel povas ĝin vidi?

Iuj de tempo al tempo diris al mi, ke mi malscias tion, kion mi prestas, kaj mi ne ekrimarkas tion, kion mi okazigus. Alie diri, ke mi estas plediranta en neĝo, sed mia pledsignoj estas nevideblaj. Mi estigas ilin, sed mi ne konscias pri tio. Se mi estus kapabla je efektivigi la plejbonaĵojn, kion mi povas imagi – konscius tian grandescon? Aŭ mi tamen kredus je mi ne farus nenion? Kiel fakte sentus la malfacilecon?

Travide, estas dirita ke, mi povus fari kaj atingi ĉion, kion mi volas. Sed la futuro alvenendas, kaj la imagpovo ne povas vere prognozi ĝin. La maldetala fantastoj ne gvidpovas al detala fino, kaj eĉ ne funkcias kiel bona eko. Tia futuro nun alvenis, kaj mi ne scias tion, kion mi volas fari nek eĉ kiel mi devas decidi. Mi premisis, ke la vido donus sukceson al mi, kaj mi forgesis fari mian parton. Antaŭ premisis, ke mi farus esceptajn aĵojn. Nun mi devas fronti al tio, ke mi sole estas alia dentrado en la maŝhinego.

Ĉio tio dirita, nun mi ne eĉ scias tiun, kiu mi estas. Mi konfesas, ke mi pensis pri mi tiel, kiel homo escepta, destinita al grandeco. Ne sciis, kiel ĝi manifestiĝus, kaj kiel mi jam skribis, tio probable estas parto de la problemo.

Mi esperas, ke tio ĉi retejo funkcios kiel ilo por decidi tie, kie mi volas iri.