ondesertsky-blog
30 posts
Don't wanna be here? Send us removal request.
Video
youtube
The heart asks pleasure first, And then, excuse from pain; And then, those little anodynes That deaden suffering; And then, to go to sleep; And then, if it should be The will of its Inquisitor, The liberty to die.
Emily Dickinson
0 notes
Video
youtube
There’s a lot of things you need to get across this universe. Warp drive, wormhole refractors… You know the thing you need most of all? You need a hand to hold. Doctor Who
0 notes
Video
youtube
ΠΡΟΦΑΣΗ
Ξεκίνησα να γράψω κάτι μα το ξέχασα. Δεν υπήρχε τίποτ’ άλλο από σένα.
Τίτος Πατρίκιος
0 notes
Video
youtube
Ἕνα φύλλο ἔπεσε ἀπὸ τὸ δέντρο τὸ βράδυ κι ἄρχισε νὰ πηδάει πάνω στὸ χῶμα οὐρλιάζοντας
Μίλτος Σαχτούρης
0 notes
Video
youtube
Εμείς εκεί. Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε την ίδια διαδρομή. Ξεφτίλα μοναξιά απελπισία. Κι ανάποδα. Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε. Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας. Και καπνίζουμε. Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά. Γι’ αυτό σου λέω. Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε. Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε. Μη. Βρέχει. Δόσμου τσιγάρο.
Κατερίνα Γώγου
1 note
·
View note
Video
youtube
Πριν αρχίσουν όλα Είχαν κιόλας αρχίσει Πριν φτάσω ήμουν ήδη εκεί Τα ίχνη μου και ο δρόμος προϋπήρχαν Τ' ακολούθησα Βρήκα ένα σπίτι στις φλόγες Μπήκα μέσα και του 'βαλα φωτιά.
Γιάννης Αγγελάκας
0 notes
Video
youtube
Αυτός που αγαπάω Μου είπε Ότι με χρειάζεται. Γι’ αυτό Κι εγώ προσέχω τον εαυτό μου Κοιτάζω πού πατάω και Φοβάμαι την κάθε σταγόνα της βροχής μη μ’ αφήσει στον τόπο.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
0 notes
Video
youtube
Σβήσε τα μάτια μου- μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισε τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησε μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ
με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.
Rainer Maria Rilke
0 notes
Video
youtube
ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν Για το σπίτι που χτίστηκε Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν Για τα πλοία που άραξαν Για τη μάχη που κερδήθηκε Για τον άσωτο που επέστρεψε
Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.
Μανόλης Αναγνωστάκης
0 notes
Text
somewhere I have never travelled,gladly beyond any experience,your eyes have their silence: in your most frail gesture are things which enclose me or which I cannot touch because they are too near your slightest look easily will unclose me though I have closed myself as fingers you open always petal by petal myself as Spring opens (touching skilfully,mysteriously)her first rose or if your wish be to close me, I and my life will shut very beautifully,suddenly, as when the heart of this flower imagines the snow carefully everywhere descending; nothing which we are to perceive in this world equals the power of your intense fragility:whose texture compels me with the color of its countries rendering death and forever with each breathing
(i do not know what it is about you that closes and opens;only something in me understands the voice of your eyes is deeper than all roses) nobody,not even the rain,has such small hands
E. E. Cummings
0 notes
Text
My Love is Building a Building
my love is building a building around you,a frail slippery house,a strong fragile house (beginning at the singular beginning of your smile)a skilful uncouth prison, a precise clumsy prison(building thatandthis into Thus, Around the reckless magic of your mouth) my love is building a magic, a discrete tower of magic and(as i guess) when Farmer Death(whom fairies hate)shall crumble the mouth-flower fleet He’ll not my tower, laborious, casual where the surrounded smile hangs breathless
E. E. Cummings
0 notes
Text
Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε. Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας. Και καπνίζουμε. Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά. Γι' αυτό σου λέω. Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε. Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε. Μη. Βρέχει. Δόσμου τσιγάρο.
Κατερίνα Γώγου
1 note
·
View note
Text
Crazy, Crazy Girl
Τα χαζοκόριτσα θα σώσουν τον κόσμο
αυτά τα χαζοκόριτσα
τα χαζοκόριτσα που ακούνε το Σάκη
αυτά τα χαζοκόριτσα που παίζουν
με το ringtone του Σάκη
κι εγώ που πρέπει να ρωτήσω
τι είπε ο Σαββόπουλος για την Eurovision
στο μεταξύ τα χαζοκόριτσα
διαβάζουν chick lit
διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές
ξέρουν τι θέλουν να βρούνε
κι εγώ δε βρίσκω ούτε
τη σελίδα με τα περιεχόμενα
δεν έχω προσέξει καν
πως αυτά τα χαζοκόριτσα
σήκωσαν λάβαρα επανάστασης
στο μοναστήρι του Χόντου
σκέφτομαι ότι
δεν ξεφλουδίζω ούτε μια φορά
και είμαι ευτυχής
με το αντιηλιακό μου
είμαι ευτυχής,
χαίρομαι, δεν βλέπω
τα χαζοκόριτσα που κλαίνε
τα χαζοκόριτσα που γελάνε
αυτά τα χαζοκόριτσα που δεν μπορούν
να σταθούν αμήχανα
ενώ εγώ στέκομαι στο μπαρ
μ’ ένα ποτήρι στο χέρι
αλατισμένος και παστωμένος
περνούν τα χαζοκόριτσα
κοντά πολύ
συζητούν για το κατακέφαλο που τους ήρθε
για εκείνον που τις πότισε
φάρμακο και φαρμάκι
και δεν μπορούν να τον ξεχάσουν
ούτε μια στιγμή, ούτε μια φορά
αλλά εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ
το χρώμα των ματιών σου
και για τον ήχο της φωνής σου
δεν το συζητώ
καλύτερα να ρωτήσω τον Σαββόπουλο
ή ένα απ’ αυτά ρα χαζοκόριτσα
που τα ξέρουν όλα
γιατί δεν γίνεται να μην τα ξέρουν όλα
αφού όλος ο κόσμος
είναι ο κόσμος τους
δεν κινδυνεύει να ξεφλουδίσει
είναι αυτός ο κόσμος που θα σωθεί
θα τον σώσουν τα χαζοκόριτσα
και στον ελεύθερο χρόνο τους
θα σώσουν ίσως κι εμένα.
Χρήστος Ξανθάκης
0 notes
Text
Déjeuner du matin
Il a mis le café Dans la tasse Il a mis le lait Dans la tasse de café Il a mis le sucre Dans le café au lait Avec la petite cuiller Il a tourné Il a bu le café au lait Et il a reposé la tasse Sans me parler Il a allumé Une cigarette Il a fait des ronds Avec la fumée Il a mis les cendres Dans le cendrier Sans me parler Sans me regarder Il s'est levé Il a mis Son chapeau sur sa tête Il a mis son manteau de pluie Parce qu'il pleuvait Et il est parti Sous la pluie Sans une parole Sans me regarder Et moi j'ai pris Ma tête dans ma main Et j'ai pleuré.
Jacques Prévert
0 notes
Text
Μεγάλο γράμμα, ΙΙΙ
Κι έπειτα, μείναμε πλάτη με πλάτη. Στη μια γωνιά ταβέρνα. Στην άλλη καπνοπωλείο με κρεμασμένες αθλητικές εφημερίδες. Κι ανάμεσα το βράδι. (Να γύρισε να δει;) Πέρασες την ταβέρνα. Εκείνη θα προσπέρασε το καπνοπωλείο- (Όχι όχι δε γύρισε). Τα’χες σκεφτεί έτσι καλά... (Βέβαια δεν γύρισε. Έφυγε).
Έτσι λοιπόν με το μαχαίρι, καλά τα κατάφερες με το μαχαίρι, κι είσαι χαρούμενος κουνάς ελεύθερα τα χέρια σου. Και πρόλαβες. (Και πάντα αυτός ο φόβος μη δεν πρόλαβες) Με το μαχαίρι κι όχι κλάψες- (Πώς να πήγε σπίτι; Τι να κατάλαβαν στο πρόσωπό της; Σε ποια καρέκλα κάθησε; Τι είπε;)
Γιατί να συμφωνήσει έτσι μαζί σου; Γιατί έστω μια λέξη να μην πει απ’ό,τι πια δεν περιμέναμε; Γιατί να μη δείξει ένα αδιόρατο σημείο; Κι εκείνο που έδειξε γιατί να τ’αγνοήσεις; Γιατί εσύ να μην το φτιάξεις το σημείο εκείνο;
Κι ανάμεσα ένα μαχαίρι. Όχι. Ένας δρόμος που πάει κι απλώνει πάει κι απλώνει όπως να στρίψεις πάει κι απλώνει... Κι ανάμεσα, ένα μαχαίρι.
Τίτος Πατρίκιος
0 notes
Text
Μεγάλο γράμμα, ΧΙΙ
Δεν έμεινε τίποτα. Όπως ένα παγούρι στραγγισμένο από νερό που δεν αφήνει μυρουδιά. Όσα πράγματα συναντήθηκαν με τις τροχιές μας σιωπούσαν. Αυτό το φεγγάρι που ‘τρεχα να στο δείξω όταν ξανάβγαινε καινούριο, ήταν ξένο. Αυτά τα γυαλιά που αγγίξανε τα χείλια σου που μείναν ώρες και ώρες μες στην τσάντα σου, ήταν ξένα. Ξένος ένας ασημένιος χαρτοκόπτης οι πλατείες που σεργιανούσαμε μαζί οι δρόμοι τα παράθυρα του σπιτιού σου. Μ’ άλλους ξανάφαγα στο ίδιο τραπέζι και γελούσαμε Στην ίδια θέση ακούμπησα το πιάτο μου και δεν θυμόμουν τίποτα. Τίποτα.
Άραγε υπάρξαμε ποτέ;
Τίτος Πατρίκιος
1 note
·
View note
Text
Ο μικρός πρίγκιπας (απόσπασμα με αλεπού)
-Βεβαία, είπε η αλεπού. Για μένα, ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι εντελώς όμοιο με άλλα εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε έχω ανάγκη. Μήτε και συ με έχεις ανάγκη. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει την ανάγκη του άλλου. Για μένα εσύ θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα εγώ θα είμαι μοναδική στον κόσμο...
και το ίδιο απόσπασμα στα γαλλικά:
-Bien sûr, dit le renard. Tu n'es encore pour moi qu'un petit garçon tout semblable à cent mille petits garçons. Et je n'ai pas besoin de toi. Et tu n'as pas besoin de moi non plus. Je ne suis pour toi qu'un renard semblable à cent mille renards. Mais, si tu m'apprivoises, nous aurons besoin l'un de l'autre. Tu seras pour moi unique au monde. Je serai pour toi unique au monde...
Antoine de Saint-Exupéry
6 notes
·
View notes