oztrksblog

[oztrksblog]

Şükretmeyi bilen olmak sabırla beklemeyi mi gerektirir insana ? Sabırla beklediği zaman içinde, benliğine ulaştığını mı hisseder yoksa ?Her gün muazzam bir dengeyle sonlanıyor. Yine ve yeniden var olan şeylerin peşinden koşmaya devam ettiği dünyada, oturup soluklanmak istediği şu vakit hafif bir rüzgar esiyor, tenine dokunuyor ve sanki yaşayabilecek çok şey daha varmışcasına düşündürüyor. Bizi bizden ayıran mükemmel bir örnek , düşünmek….Bunun bir sınırı var mı ? Veya insan buna bir sınır koymak için kendini zorlamalı mı ?Yine bir şeyler düşünmeye itiyor beni, yaşadığım ve yaşamakta olduğum hayat. Bir de yaşamak istediğim hayat. Genelde çıkmaza giren düşüncelerin esiri olmayı seviyor olmalıyım. Hayır, bu şahsi bir kanı değil. İnsan hep düşünmek istiyor. En iyisini yaşayana kadar. En iyisini yaşadığında ise şükretmek yerine daha fazlasını isterken buluyor kendini ve daha fazlasına ulaşamadan bir hüzne boğuluyor. Bir çıkar yol ararken neden geçmişin geleceğimize bu kadar etkisi var ki? Geçip giden günlerin, yılların belki anıların yenisini daha da güzelini yaşamak mümkünken, neden insan hep bir yerlerde takılı kalıyor ? Gözlerimi kapattığım da içine çekilmiş bir benlik hakim. Dingin bir ruhun mısrası gibi, okumaya doyamadığın bir cümle gibi..Bir sonu yok bu evrenin, bir sonu olmuyor denizlerin. Ve evet bir sonu yok düşünmenin, düşünmek istemenin.. Beklenti içinde insan. Her ne koşulda olursa olsun, beklentiye sokar kendini. Düşünür, içinde var olmak istediği zamanı. Yanında var olmasını istediği insanları.. Kapattı hava kendini, gündüz güneşin aydınlattığı dünyamız bulutların kasvetine kapıldı. Var olduğunu bilmek güzel, varlığına şükretmekte. Acaba her gece parıltısını gördüğüm yıldızda, o sonsuz evrende kendini yalnız hissediyor mudur ? Kendini göstermek isterken önüne geçen bulutlar yüzünden hüzne kapılıyor mudur ? Var olduğunu bilmek güzel, sen bunu göstermesen de, var olduğunu hissetmen güzel..Bir gün yazdığım eserlerin esiri olmayacağım. Esiri olmak yerine, eseri olacak..Görkemi zaten bir buhrandır beni beni benden alan. Buhranın üstesinden gelen ilahi bir adalet vardır elbet..