panic-in-the-head

[panic-in-the-head]

03.05.2025

Jest mi naprawdę przykro, bo to ja jestem temu winny. Nie ważne ile miesięcy nie mija brakuje mi jej przyjaźni. Wybrałem toksyczna relacje powyżej przyjaciółki, która zawsze potrafiła wydobyć ze mnie uśmiech mimo najgorszych czasów. Mogę przepraszać milion razy w głowie ale nadal przegrałem wszystko

[panic-in-the-head]

29.04.2025

W noce takie jak ta mam wrażenie że jedyne co potrzebuje to szczery uścisk. Kogoś kto zauważy moje cierpienie i w ciszy przytuli mnie sprawiając że w mojej głowie zostanie tylko cisza. Jednakże stoję tutaj, czując wstyd za to że pomimo tylu lat które minęły ja nadal jedyne co robię to krzywdzę siebie. Zmieniłem tylko przyjaciółkę z żyletki na butelkę.

[panic-in-the-head]

19.04.2025

Urojenia bądź deluzje? Chyba tak to moge nazwać? Tak czy siak nadal mi nie odpuszczają. Praktycznie ciągle budzę się z natrętna myślą że jeśli spowrotem zamknę oczy i usnę to umrę. Strach jest paraliżujący, a budzenie się nie mogąc złapać tlenu i panikujac nie pomaga. Mam wrażenie że tracę własne zmysły

[panic-in-the-head]

15.04.2025 Dzisiaj udało mi się skończyć tylko na jednym piwie wiec jest moc normalnie :3 Moje płuca natomiast mają mnie dość, ale to szczegół więc csiiii.... Mentalnie jestem strasznie zmęczony, mimo że koszmary mi odpuściły. Pytanie jednak brzmi na jak długo to się utrzyma zanim znów wpadnę w dół bez dna?

[panic-in-the-head]

10.04.2025

Kręci mi się w głowie, zapijam wszystkie smutki ale nadal jedne czego mi potrzeba to przytulenie się. Uścisk pełen spokoju i komfortu

[panic-in-the-head]

08.04.2025 Kolejny dzień przetrwany jednak za jaką cenę? Nie jestem nawet w stanie pozbierać myśli w jedną całość czy uronić chociażby jednej łzy. Czuję się niezdolny do płaczu co sprawia że jestem tykająca bombą, która jednego dnia wybuchnie i zabierze ze sobą wszystko co mi znane.

[panic-in-the-head]

!Opis bloga!

To miejsce jest niczym innym dla mnie niż zwykłym pamiętnikiem. Posty które tutaj wylądują będą moimi własnymi przeżyciami i ciemnymi zakątkami mojej własnej głowy