potasyumsiyanid

[potasyumsiyanid]

Biraz kalp ferahlığı istiyorum yüce Rabbimden. Hayatımın en zorladığım ayları. Ne kimseye anlatabiliyorum, ne içimi dökebiliyorum. Herkese iyiyim rolü, yo yo sıkıntı yok çok şükür. Olumlama yap diyorum, olumlu düşün. Bir şeyler olumlu olsa, iyiye gitse bile bu psiklojiden aylarca kurtulabileceğimi sanmıyorum. İmtihanın nereden geleceği hiç belli olmuyormuş. Ya da belliymiş de ben görmek istememişim. Dualarınıza talibim.

[potasyumsiyanid]

Ah ben, neden yazmayı bırakmışım ki. Sonraları neler oldu neler. Keşke her şeyi hatırlayıp en ince ayrıntısına kadar yazsam.

O yazı yazılacak dedim mi yazılacak! Gidiyoruz

Malum buralara gelmiyor sıcaklar, yani beklemenin mantığı yok, biz de durmayalım gidelim dedik. 24-28 mart arası Paskalya tatili olduğundan mütevellit okul da yok, tatil için mükemmel zamanlama. Ama öyle değilmiş anlatıcam. Daha erasmusa başlamadan kafamda rotamı çıkarmıştım. Prag ve Budapeşte mutlaka görülecek Feyza! Sonra rotayı genişletme kararı aldım. Şöyle ki; -Önce Krakow'dan Budapeşte'ye gidiyoruz ve Kraliyet sarayı önünde bestami'nin de dediği gibi “güzelseeeeen güzelsiiiin yok mu benzeriiiiğn” diye romantikleşiyoruz. -İkinci durağımız Slovakya'nın başkenti Bratislava olacak ve şapkasını çıkaran Adam heykeli önünde selam duracağız. -Bratislavayı yarım günde halledip benim için dramanın başkenti olan Viyana'ya gidicez, Viyana-Bratislava arası 1 saat filan o yüzden iyi bir fikir diye düşündük. Meşhur “ekmek bulamazlarsa pasta yesinler.” cümlesinin kurulduğu Hofburg sarayında nutellalı ekmeğimi yemeği planlıyorum. Şaka. -Tam olarak Paskalya tatil gününde Prag'da olucaz. Açıkçası bu beni biraz korkutuyor çünkü dükkanların kapalı olması gibi bi ihtimal var. Neyse Prag ah canım Prag. Romantikleşiyorum dikkat. Her taraf Milena, her yanım Kafka. Hostelde bir böcek olarak bulmam kendimi umarım. Ama bir böcek gibi şaşkın olmaya varım.

Buralara gidince her şehri ayrıntılı bi şekilde yazmayı planlıyorum. Bu gezi 22 mart sabahı başlayıp 29 martta son bulacak. Tek gitmiyorum, arkadaşlarım Francesca ve Sena ile beraber olacağız. Paskalya tatili bizi maddi olarak etkiledi çünkü 10euroluk hostel 20euro olmuş filan bu da toplamda 25 Euro zarar etmemize sebep oldu ama vardır bunda da bir hayır. Yalnız Viyana'daki hostel dışında kaliteli hosteller ve şehir merkezindeler. Otobüs ve hosteller toplam 130 Euro'ya mal oldu, açıkçası Prag Budapeşte ve Viyana'ya götüren bir turun fiyatıyla karşılaştırınca 50 Euro kardayız gibi ama benim için önemli olan bi rehbere ve 40 kişilik bir topluluğa maruz kalmamak. Parasında değilim ama öğrenciyiz sonuçta. Otobüs için polskibus, flixbus, Studentagency gibi Middle Euro otobüs firmalarını kullandık. Budapeşte Bratislava arası 7 Euro gibi bi fiyata denk geldi bu sayede. Tabi şehir içi ulaşım Nasıl olur God Knows. Gezi öncesi yazı bu kadar yeter bence. Sorularınıza ve önerilere açığım. Hatta lütfen bir şeyler önerin ve sorun. – I love being a yuvasız Çalıkuşu–

p

[potasyumsiyanid]

“Belki de kendimizi her şeyi isterken bulmamız aslında hiçbir şey istememeye tehlikeli bir biçimde yakın olduğumuzdandır. Hiçbir şey istememenin iki zıt kutbu var: Kişi fazlasıyla dolu ve zenginse ve iç dünyası zevk almak için dış dünyaya ihtiyaç duymayacak kadar çeşitliyse; çünkü zevk insanın benliğinin özünden doğar. Diğeriyse, kişi ölüyse ve içi çürüdüyse ve dünyada hiçbir şey kalmadıysa: İnsanın o kırgın ruh dünyasının kurtlanmış özüne ulaşabilecek bütün kadınlar, yiyecekler, güneş ya da akıl oyunları yitip gittiyse.”

Sylvia Plath

[potasyumsiyanid]

studio ghibli + scenery

Kiki’s Delivery Service (1998)

[potasyumsiyanid]

Don’t date an infj. She will never need you. She is fiercely independent and doesn’t need anyone. But she will want you.

Don’t date an infj. She sees the world as always needing help, and will tire herself sick trying to do too much to help others. She will need you to remind her to slow down and take care of herself.

Don’t date an infj. She will hold you to a high standard and push you to be the best person you can be. She will hold herself to a higher standard.

Don’t date an infj. She can tell if you’re full of bullshit and will leave immediately.

Don’t date an infj. She is full of dreams that she is afraid to share with most. Consider yourself lucky if you hear them.

Don’t date an infj. Just when you think you’ve figured her out, she’ll say something surprising and/or deep and you’ll find a whole new dimension of her.

Don’t date an infj. She pretends to be strong and not care what others think, it’s just a coping mechanism for how much she deeply cares.

Don’t date an infj. Even surrounded by close friends and family she’s always felt alone, she is not afraid to walk her own path.

Don’t date an infj. You will never know what to give her, but she will always know exactly what to give you.

Don’t date an infj. Most of the time you’ll never know what’s going on in her head. It feels like she can read your mind.

Don’t date an infj. Half the time she’ll be the life of the party. Half the time you won’t hear from her because she needs alone time to decompress.

Don’t date an infj. She is always trying to improve herself, and she will expect you to do the same.

[potasyumsiyanid]

bathroom poets

[potasyumsiyanid]

birisini artık sevmediğinizi fark ettiğinizde bir daha onu öyle güzel sevemeyeceğinizin hüznü başlıyor

[potasyumsiyanid]

[potasyumsiyanid]

Acaba geri döner mi demekten ne zaman vazgeçeceğim enter

[potasyumsiyanid]

Yarın için zerre umudum yok..

[potasyumsiyanid]

yeni cumaya gidip insan sesleri dinlersem kafamdaki sesler susar. en güzel şeyleri orada bıraktık çünkü. insan kaybettiklerinin yurduna yeniden döner mi? dönüyoruz. kendimizi kaybetmedikçe geldiğimiz her yere, kendimizden bir parçayı koparıp bıraktığımız her yere dönüyoruz. 

[potasyumsiyanid]

Takdiri ilahi

“sen neler yaşadın bunlar etkilemez seni pek” diyorum. aradan beş gün geçiyor. yoğun bakımdayım diyor. yok diyorum nolucak o neler yaşadı, iyi olur şimdi de. 

iki hafta geçiyor, defterime; “boş boş bakıyorum ekrana. heyecansız ve bekleyişsiz. aramıyorum ve yeniden ulaşamama problemi yaşamıyorum” yazıyorum.

iki gün geçiyor, o uyandığında okuması için bir şeyler yazmaya başlıyorum, çok saçma diyorum yırtıyorum sayfayı.

ertesi gün, “kendisi vefat etmiş” diye bi mesaj alıyorum. kendisi? nasıl? şimdi ne yapılır? bir haftadır ulaşamadığım telefonunu arıyorum. “aradığınız…” evet aradığım. ama her ne hikmetse ulaşamadığım. 

gerçek değildir diyorum sürekli. nasıl gerçek olsun o çok zor şeyleri atlattı şimdi güzel şeyler yaşayacaktı. daha çok işimiz vardı. 

bir dakika yirmi dakika gibi geçiyor. ama hiçbir şey yapamıyorum. feyzan arıyor. benim de ağlamam orada başlıyor. en son üçümüz görüşmüştük. beni başka kim anlar?

vefat haberini veren arkadaşı da benim gibi “anlayamıyorum daha çok işimiz vardı” diyor. çok işimiz vardı. çok güzel hayalleri vardı. hem gerçekçi hem güzel. hiçbir engel görülmüyordu.

benim tutunamayanları üçüncü defa değil de birinci defa okuyor olmama şaşırmıştı. hala okuyordum ve ben selim’i okurken onun öldüğünü öğrendim. biraz yavaş olabilir miyiz?

evet, çok işimiz vardı ve ben hep yavaş olalım derdim. ne acelemiz var derdim. her şey yerli yerinde olsun derdim. zamanla o da bana ayak uydurdu. keşke koşsaydık. hiç durmadan çalışsaydık. belki yine de yetişemezdik. yine o uyurdu ve sonra ölürdü ve ben böylece kalırdım.

sabah onun olmadığı sabaha uyanmamak için uyumamaya çalıştım. çünkü bildiğim bütün ölümlerin en kötü sahnesi o sabaha ve sonraki sabahlara uyanmak. o keskin hatırlama. ama uyudum. çıt çıkmayan evde çok kalabalık bir yerdeymişim gibi gürültülü çıkaran beynimle uyudum.

sabah uyanıp geçen yıl okulu bırakacağımı nasıl anlattıysam aynı ağlamayla, aynı konuşamamayla anneme anlattım. “takdiri ilahi” dedi. 

yirmi defa okulu bıraksaydım, anneme elli defa ağlasaydım ama arkadaşım ölmeseydi. 

“takdiri ilahi” 

[potasyumsiyanid]

Hayat iki kişilik hayal kurmak için fazla adi.

[potasyumsiyanid]

Yeterince isteseydik kendi devrimimizi yapamaz mıydık?*

[potasyumsiyanid]

Ben sana ulaşamıyorum çocuk. Bir not bırakıp gitmiş gibisin, günlerdir bıraktığın o notu arıyorum, yorgunluğum ve iştahsızlığım şahit bu yaşadıklarıma, sen değil.

[potasyumsiyanid]

[potasyumsiyanid]

LOSING MY SHIT