qualitydragonlight

[qualitydragonlight]

[qualitydragonlight]

need a good hatefuck

[qualitydragonlight]

Τα μυστικά του Λυκαβηττού: Στο στόμα της νύχτας!

Η Αθήνα εκείνο το βράδυ δεν ήταν απλώς όμορφη, ήταν σχεδόν επικίνδυνη από τόση ομορφιά. Εγώ ήμουν έτοιμη στο σπίτι και τον περίμενα με ένα φόρεμα πουά και καλοκαιρινά σανδάλια. Το μακιγιάζ μου ήταν ήδη ηλιοκαμένο από το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα, η τελευταία του πινελιά ήταν ένα κοραλλί κραγιόν. Η πανσέληνος έκαιγε πάνω από τις ταράτσες, λουστράροντας τον ουρανό με μια ένταση που δεν ��πορούσες να αγνοήσεις. Δεν ήταν φως, ήταν πρόσκληση. Να τολμήσεις.. Να νιώσεις.. Να βγεις απ’ τον εαυτό σου.. Να κάνεις νέα πράγματα με ανθρώπους που εμπιστεύεσαι.

Είχε έρθει κάτω από την πολυκατοικία μου με το αμάξι. Τον κοιτούσα κλέφτικα από τα κλειστά παντζούρια. Θεέ μου! Είμαι τόσο τυχερή! Τον Λάμπρο τον εμπιστεύομαι με κλειστά τα ματιά. Ακόμη δε μπορώ να πιστέψω ότι βγαίνω με αυτόν τον κούκλο. Όταν με κοιτά στα μάτια ντρέπομαι.. νιώθω σαν ένα μικρό κοριτσάκι. Κουβαλούσαμε παλιές υποσχέσεις, αλλά εκείνη τη νύχτα κανείς δεν ζήτησε εξηγήσεις. Μόνο σιωπές και βλέμματα που ξέρουν.

Μπήκα στο αμάξι με έναν κόμπο ανάμεσα στα πόδια και ένα χαμόγελο στα χείλη. Ανεβήκαμε τον Λυκαβηττό με το αμάξι, ήσυχα, χωρίς πολλές λέξεις, μόνο εκείνη την ένταση που προδίδει βλέμματα που έχουν ιστορία. Το φεγγάρι μας κοίταζε με θράσος, σαν να ήξερε τι θα συμβεί. Και το δεχτήκαμε, σχεδόν με χαμόγελο. Οι ανάσες μας μύριζαν βραδινό καλοκαίρι και προσμονή. Όταν φτάσαμε, δεν βιαστήκαμε. Βγήκαμε έξω, περπατήσαμε λίγο, σαν να ήμασταν ακόμα παιδιά σε σχολική εκδρομή. Μιλούσαμε για αστεία, για τα παλιά. Μέχρι που σταμάτησε και βρήκε το μέρος. Με κοίταξε. Μου έδωσε το χέρι του σαν σωστός Κύριος. Ένιωσα το βλέμμα του πάνω μου σαν να με ξεκουμπώνει.

Πήρε το χέρι μου και το έβαλε μέσα από το παντελόνι του. Εκεί ξεκίνησα να του κάνω ένα χαλαρό μασάζ στην πούτσα του. Είναι τόσο απαλός εκεί κάτω! Εκείνος σηκώθηκε, τον κοίταξα, έσκυψα όχι για να παραδοθώ, αλλά για να διεκδικήσω! Γονάτισα μπροστά του, εκεί, ανάμεσα στα μαρμάρινα σκαλιά, κάτω από τη σιωπηλή λάμψη του φεγγαριού. Η πέτρα ήταν κρύα, αλλά το σώμα μου καιγόταν και μαζί του κι εκείνος.

Ξεκίνησα απαλά. Τα χείλη μου ακούμπησαν τη βάση του, σχεδόν τελετουργικά. Τον κοίταζα από κάτω όχι για να πάρω έγκριση, αλλά για να τον κρατήσω εκεί, παγιδευμένο στο βλέμμα μου, στη λαβή μου, στο στόμα μου. Η γλώσσα μου άγγιζε κάθε εκατοστό αργά, επίμονα, κυκλικά, σαν να ήθελα να χαράξω πάνω του την ανάμνηση. Πόσο λατρεύω να τον έχω όλο μέσα μου. Μου κράτησε μαλλιά αλογοουρά για να κάνω τις κινήσεις μου ακόμη πιο έντονες. Τα δάχτυλά του μπλέχτηκαν στα μαλλιά μου όχι βίαια, αλλά γεμάτα πάθος. Όταν μπήκε βαθύτερα στο στόμα μου, τον ένιωσα να σφίγγει τα μηριαία του, να κρατά την ανάσα του. Τον οδηγούσα εγώ, αλλά του έδινα την ψευδαίσθηση πως είχε τον έλεγχο. Εκεί ήταν το παιχνίδι.

Τον πήρα όλο, μέχρι να νιώσω την πίεση στο λαιμό μου, εκείνο το γεμάτο, σχεδόν πνιγηρό αίσθημα που με έκανε να νιώθω.. ποθητή, κυρίαρχη και υποταγμένη μαζί. Με κάθε ρυθμική κίνηση, τον άκουγα να βογκάει πιο βαθιά. Ήξερα ότι πλησίαζε. Το σώμα του το φώναζε. Το στόμα μου έγινε υπόσχεση, το σώμα του η απόδειξη. Έγλυψα αργά, επίμονα, με ρυθμό δικό μου. Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε χάδι και πρόκληση. Η αναπνοή του γινόταν όλο και πιο κομμένη.

Η μέση του άρχισε να συναντά και να μου γαμά το στόμα μου σε μικρές, ανεπαίσθητες ωθήσεις. Και τότε, χωρίς σκέψη, άφησα το κεφάλι μου να κινηθεί πιο βαθιά, να χαθεί πάνω του. Δεν υπήρχε φρένο εκείνη τη στιγμή ούτε ταμπού, ούτε ντροπή, ούτε ενοχή. Τον ένιωσα να σφίγγεται, να κρατιέται με έναν ήχο που έμοιαζε με βογκητό και ανάσα μαζί. Ένα εσωτερικό ουρλιαχτό που δεν ήθελε να ακουστεί, αλλά που ένιωθα ολόκληρο στο στόμα μου, στα δάχτυλά του που πιάνονταν πια στα μαλλιά μου σχεδόν απεγνωσμένα.

Κι όταν ήρθε εκείνη η στιγμή, δεν έκανα πίσω. Τον άφησα να χαθεί στο στήθος μου, με μια ιερότητα σχεδόν ιερόσυλη. Το σπέρμα του πάνω μου, η ανάσα του κομμένη, τα μάτια του υγρά από την ένταση όλα του ανήκαν εκείνη τη στιγμή. Όλα του τα πήρα.

Σηκώθηκα αργά. Εκείνος με κοίταξε. Τα μάτια του δεν είχαν μόνο ευχαρίστηση, είχαν τρυφερότητα, είχαν νοσταλγία. Όπως πάντα όταν οι στιγμές γίνονται αληθινές. Η πανσέληνος από πάνω μας έκαιγε, ασημένια και αμίλητη, σαν μάρτυρας. Κι εγώ ήξερα εκείνη τη νύχτα, κάτω από αυτό το φως, δεν είχα απλώς δώσει κάτι. Είχα διεκδικήσει. Είχα χαρίσει. Είχα θυμηθεί ποια είμαι.

Υστερόγραφο: Ψάχνω το επόμενο δώρο που θα σου πάρω.

[qualitydragonlight]

She's loving it 💜🥵

[qualitydragonlight]

[qualitydragonlight]

repost if you like muscle mommies

[qualitydragonlight]

late night conversations.

[qualitydragonlight]

[qualitydragonlight]

Making her beg for disgusting things in that adorable voice of hers

[qualitydragonlight]

That moment when you realize us older men really, really do it better.

[qualitydragonlight]

[qualitydragonlight]

[qualitydragonlight]

Snapchat #me

[qualitydragonlight]

[qualitydragonlight]