rakininsesi

[rakininsesi]

Galiba çok değer verdik bayım.. beni anlıyor musun?

:

:

:

[rakininsesi]

Kalbinin kapısını açıyorsun, ama ne elimden tutup gel diyorsun ne de sırtımdan itip git diyorsun. Bu nasıl arafta kalmışlık..

.

.

[rakininsesi]

Avuç içinizi öpen bir kadın düşünün. Kadinlar bu dünyaya gelmis en özel şeydir aslında. Varlığı tüm kötü şeyleri unutturur ve sevdiği adama çeki düzen verir. Bazen sinirlenir kadın, bağırır adama ulu orta yerde. Bazen öyle bir sever ki adamı, adam neye uğradığını şaşırır. Kadinlar aşkı tam olarak yaşatır sevdiği adama. Adam, bazen kötü davranır avuç içini öpen kadına. Kadın bazen öyle bir kırılır ki sevdiği adama, çekip gider aniden bir daha dönmeyecek şekilde. Adam ilk kafaya takmaz kadının gidişini, üzülmez bile. Kadın, sevdiği adamın acısını yaşar uzunca bir süre yalnız başına. Adam gününü gün eder başka kadınlarla. Kadin bir gece aglar, bir gece çok üzülür her zamankinden daha çok. Bir gece artık hatırlamaz sevdiği adamı, unutmayı kafaya koymuştur yavaş yavaş. Un ufak etmiştir sevdiği adamı, içinde ve bir gece aniden unutmuştur. Sonra adamın aklı başına gelir ama avuç içini öpen o kadın bir daha gelmez. Bu hikayede aslında en çok adam üzülür, kadın üzülmüştür ama unutmuştur da... Adam ise nefes aldıkça üzülecektir o dönmeyecek şekilde giden kadına.. ❤️‍🩹

[rakininsesi]

İlk defa göz göze geldiğimiz anı hatırlıyor musun? Kaçamak bir buluşmaydı bu gözlerimizin. Seni istiyordum, biliyordun... Bakışların duygulu, anlayışlıydı, özlemliydi zaman zaman. Bakışların bir şarkı söylüyordu hiç bilmediğim. Seni dinliyordum, bakışlarını dinliyordum.

"Sahibini arayan mektuplar"

[rakininsesi]

Gözlerimi kapatsam, yüzünü görür müyüm?Gündüzleri uzatsam, geceler bir kördüğüm. Kapıları kapatsam yalnız üşür müyüm? Bir kuş olupta uçsam üzerine süzülür müyüm?

[rakininsesi]

Bir gün aklına gelecek olursam, bana şiir ısmarla. Eylül'ü konuşalım.🍁

[rakininsesi]

Benim hep bir yarım eksikti. Bu eksiklik yanımda değildi içimdeydi. Ruhumun en derinindeydi. Zaman geçtikçe, anılar hafızama kazındıkça, yaralarım kalbime sır bağladıkça ve en sonunda beni dört yana öylece süzülüp giden bir avareye çevirince anladım ki sonsuz bir döngünün ortasına yalpalanmışım. Yaramı gizlemek işlevini yitirmiş bir yara bandından farksız. Canım acımıyor, kanım akmıyor. İzler hep en derinde ve asla kapanmıyor. Ruhumu gizleyemez hâle geldim. Tahammülüm yok. Bir kere eksikliğini hissettigin şey varlığıyla hiçbir şeyi aklamaz ve ruhumdaki derinlik hiçbir açıklıkta gerçeğe kavuşamaz.

'Madamel

[rakininsesi]

Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun? Gökte yıldızın kal­mıyor. Gölgen bir yere sığmıyor. İçindeki şarkı içinde boğulu­yor. Penceren sokağa bakmıyor.

-Çırpınıp İçinde Döndüğüm Dünya, Şükrü Erbaş-

[rakininsesi]

Günler bir türlü denkleştiremediğimiz cümleler gibi öylece geçip gidiyor. İnsan, belli ki hep yarım kalacak olan bir şarkı, kapanamayacak olan bir hesap. İçimiz, durmadan ürkütülen bir kuş gibi, ne konacak bir yer bulabiliyor, ne uçup arkasına bakmadan gidebiliyor..

[rakininsesi]

Seni arıyorum kalabalık caddelerde, tanımadığım insanlar geçiyor, sen yoksun. Perişan hayallerimin başladığı yerde, sana sesleniyorum, duyuyor musun? Beyaz güller açtı bahçelerde, sevdiğin.. ya o karanfil, baygın kokulu çiçek. Gel yalnızlık bahçeme beyazlar giyin. Anladım ki bu ömür sensiz geçmeyecek..

[rakininsesi]

"Sustukça birikiyor içimdeki kelimeler, sanki çığlık çığlığa söyleyemediklerim.."

°Franz Kafka, Milena'ya Mektuplar

[rakininsesi]

Ben aşkı şiirlerde, romanlarda olduğu gibi bir parlak yaz gecesinin mehtabında başlayıp sabahında biten bir rüya addedenlerden değildim. Sen, diyorum. Gelmiyor sonrası. Artık ne geçmiş ne de gelecek zamana itimadım var. Bir geçmemiş, geçmeyecek zaman habercisi bu yılgın akşamlar. Ömür geçse de yeri dolmayacak bir çift gözün karasında vurdular beni. O gözlerden akan yaşta boğdular. Ellerine sakladılar. Benim, düşlerimde evim diye sığındığım ellerine. Beni bir rüzgârla sürgüne yolladılar. Silindim ellerinden. İzlerimden sana sancılı bir yazgı kaldı. Sonrası hep, hasret. Sonrası hep, göğsümüzde kıvranan bir yanardağ.

[rakininsesi]

Ruhumuzda soluksuz kalacak kadar uzun bir çığlık koparmasına yol açan yaralar var. Umutsuzluk hiçbir zaman pençelerine aldığı kurbanın kaçıp gitmesine izin vermez. Yitirilen bir sevgilinin, kaybedilen bir çocuğun bize verdiği acı gerçeklerdir. Umutsuzluğun gölgesi olan şey de umutsuzluğu görmektir. Yas tutma hiçliğin küçük küçük damlalar halinde akışının bir bahanesi uygun bir yoludur aslında.  Çocukluğun gözyaşları, çığlıkları ve feryatları insanın yüreklerinde hapis olmuştur.

[rakininsesi]

"Başka birisi nasıl sevilir bilmiyorum. Hangi şehre gidilir yalnız başına, hangi şarkı dinlenir senle olmayınca. Kimle çay içilir ? En güzel sözlerin altı kim için çizilir? Kimin kokusu saklanır… Hangi hayal hediye edilir, Hangi gözle bakılır o çiçek yaprağı kirpiklerine. Nasıl anlatılır gülüşünün sesi? Adının güzelliğine hangi alfabe de rastlanır?Senin bakışın hangi şiire benzer? Kime dokunur, sarılır, uyur bu kalp? Hangi insanda rastlanır sana… Gel de anlat… Senden başkası nasıl sevilir ? Bilmiyorum ben…”

[rakininsesi]

Kulaklarımın uğuldadığını hissettiğim anda omzumda bir el hissettim. Arkamı döndüm ama kimse yoktu. Uçurumun kenarında olduğumu fark ettim. Yavaşça arkamı dönünce o rüzgar esti. Gülümsedim. O sırada gözümden bir damla yaş düştü silmedim. Rüzgar hayatımda hiçbir yerde iz b��rakmamışken o ıslaklığı kurutmasını istedim. Ben rüzgar'a aşıktım fakat o acıyla beraber her seferinde yakıyordu canımı. Her şeyin bitmesini ister gibi arkadan esti rüzgar, sanki beni itmeye çalışıyordu biraz daha ilerledim ve aşağı baktım. Elimdeki sigara paketinde kalan son sigaramı da yaktım ve daha fazla gözyaşımı gözlerimden intihar etmesine izin verirken fısıldadım tanrıya 'en çok nefret ettiğim her şeyden kurtulmamı sağladın. Şimdi en büyük nefretimden kurtulmama izin verdiğin için teşekkürler Tanrım.' Sigaramı ilk kez yarım bırakıp aşağıda kandan akan dereye attıktan sonra en büyük nefretimden kurtulmak için ayağımı bir adım öylece attım ve ruhumun Tanrı'ya teslim olmasına izin verdim.

[rakininsesi]

Belki kavuşamam sana, ölüm de gelir. Bulutlara yazdım seni, yağmur yüreklim.

[rakininsesi]

Ne güzeldir yaşamın henüz neresinde olduğunu bilmezken, yaz mı kış mı bilmezken, yanaklardan yaşlar süzülerek o yaşlarla kendini ömür boyu sulayacak sarnıcı doldurmak, biriktirmek. Ne güzeldir o hapishanenin bahçesinde çiçek yetiştirmek ve dünyanın omuz omuza sımsıkı doluluğunu yapayalnızken hissetmek. Ne güzeldir hiç beklemeden yirmi yıl beklemek ve kendine mahcubiyetle elini uzatmak. Ne güzeldir unutulmak ve kendini unutmak. Ne güzeldir kendini sevmek için değil görüp duyduklarınla hatırlamak. Mor salkımlar, bal çiçekleri, taş yosunları, kertenkeleler ile bir dili konuşmak. Ne güzeldir suçsuzken ağlamak, yol görmeden yürümek, uçup gitmiş ipek böceği kozalarını biriktirmek, ipeğe ve kaynamaya inanmamak, mercanköşk dalına yaslanarak ama eğmeden yaşamak. Okunan ve içeriyi kanatarak yol alan her dizeye rağmen dışarıya tebessüm etmek, şairin acısını dindirmek, etraf bütün duyulana bîgâne iken içeride kazına kazına yol açan her dize ve düşünceyi ağrıya rağmen ele vermeden içinde tutmak, onlarla, çevrenin uğultusuna karşı gitgide sessizleşen bir içeri ile yaşamak. Anladım ki ömür bir rüya-yı sâdıkadır, yani görüldüğü gibi çıkan bir korkulu rüyadır.