ronalarcio - Tumblr blog

[ronalarcio]

Ang Pamana

Isang araw ang ina ko’y nakita kong namamanglaw Naglilinis ng marumi’t mga lumang kasangkapan.

Sa pilak ng kanyang buhok na hibla na katandaan Nabakas ko ang maraming taon niyang kahirapan;

Nakita ko ang ina ko’y tila baga nalulumbay At ang sabi “itong pyano sa iyo ko ibibigay, Ang kubyertos nating pilak ay kay Itang maiiwan, Mga silya’t aparador ay kay Tikong nababagay Sa ganyan ko hinahati itong ating munting yaman.”

Pinilit kong pasayahin ang lungkot ng aking mukha Tinangka kong magpatawa upang siya ay matuwa, Subalit sa aking mata’y may namuong mga luha Naisip ko ang ina ko, ang ina ko na kawawa;

Tila kami iiwan na’t may yari nang huling nasa at Sa halip na magalak sa pamanang mapapala, Sa puso ko ay dumalaw ang malungkot na gunita Napaiyak akong tila isang kaawaawang bata

Niyakap ko ang ina ko at sa kanya ay winika. ”Ang ibig ko sana, Ina’y ikaw aking pasiyahin at huwag nang Makita pang ika’y Nalulungkot mandin, O, Ina ko, ano po ba at naisipang hatiin Ang lahat ng munting yamang maiiwan sa amin?”

”Wala naman,” yaong sagot “baka ako ay tawagin ni Bathala Mabuti nang malaman mo ang habilin? Iyang pyano, itong silya’t aparador ay alamin Pamana ko na sa iyo, bunsong ginigiliw.”

“Ngunit Inang,” ang sagot ko, “ang lahat ng kasangkapan Ang lahat ng yaman dito ay hindi ko kailangan Ang ibig ko’y ikaw ina, ang ibig ko’y ikaw inang Hinihiling ko sa Diyos na ang pamana ko’y ikaw

Aanhin ko iyong pyano kapag ikaw ay mamatay At hindi ko matutugtog sa tabi ng iyong hukay? Ililimos ko sa iba ang lahat ng ating yaman Pagkat di ka maaaring pantayan ng daigdigan

Pagkat, ikaw O Ina ko, ika’y wala pang kapantay.” Subject of the Poem: "Ang Pamana" (The Inheritance) explores the theme of familial legacy and the passing down of values from one generation to the next.

Message of the Poem: In "Ang Pamana," Jose Corazon De Jesus emphasizes the importance of the inheritance passed down by parents to their children, particularly in relation to national identity and values. The poem underscores the enduring significance of the lessons and traditions imparted by previous generations, urging readers to honor and preserve this inheritance. Through vivid imagery and emotive language, De Jesus conveys a message of gratitude and responsibility towards the legacy left by our ancestors. The poem serves as a reminder of the sacrifices made by those who came before us and the duty we have to uphold and build upon their contributions. Overall, "Ang Pamana" carries a message of reverence for the past and a call to action for the future, encouraging readers to cherish and protect the inheritance passed down to them for the betterment of society and the nation as a whole.

[ronalarcio]

Kahit Saan

Kung sa mga daang nilalakaran mo, may puting bulaklak ang nagyukong damo na nang dumaan ka ay biglang tumungo tila nahihiyang tumunghay sa iyo. . . Irog, iya’y ako! Kung may isang ibong tuwing takipsilim, nilalapitan ka at titingin-tingin, kung sa iyong silid masok na magiliw at ika’y awitan sa gabing malalim. . . Ako iyan, Giliw! Kung tumingala ka sa gabing payapa at sa langit nama’y may ulilang tala na sinasabugan ikaw sa bintana ng kanyang malungkot na sinag ng luha Iya’y ako, Mutya! Kung ikaw’y magising sa dapit-umaga, isang paruparo ang iyong nakita na sa masetas mong didiligin sana ang pakpak ay wasak at nanlalamig na. . . Iya’y ako, Sinta! Kung nagdarasal ka’t sa matang luhaan ng Kristo’y may isang luhang nakasungaw, kundi mo mapahid sa panghihinayang at nalulungkot ka sa kapighatian. . . Yao’y ako, Hirang! Ngunit kung ibig mong makita pa ako, akong totohanang nagmahal sa iyo; hindi kalayuan, ikaw ay tumungo sa lumang libinga’t doon, asahan mong. . . magkikita tayo!

Subject of the Poem: "Kahit Saan" (Anywhere) explores themes of resilience, determination, and the enduring spirit of the Filipino people. Message of the Poem: Jose Corazon De Jesus honors the indomitable spirit of the Filipino people, emphasizing their ability to persevere and thrive in any situation. The poem delivers a message of hope and optimism, implying that regardless of the challenges or barriers encountered, Filipinos have the strength and perseverance to overcome them. The poet inspires readers with imagery that captures the diversity and beauty of the Philippine landscape, instilling a sense of pride and unity. "Kahit Saan" serves as a reminder of the Filipino people's natural strength and resourcefulness, encouraging them to cherish their heritage while facing the future with courage and determination. Overall, the poem conveys a message of resilience and empowerment, encouraging readers to face life's challenges with steadfast determination and positivity.

[ronalarcio]

Itanong Mo Sa Bituin

Isang gabi’y manungaw ka. Sa bunton ng panganorin ay tanawin ang ulila’t naglalamay na bituin; Sa bitui’y itanong mo ang ngalan ng aking giliw at kung siya’y magtatapat, ngalan mo ang sasabihin. Ang bitui’y kapatid mo. Kung siya ma’y nasa langit, Ikaw’y ditong nasa lupa’t bituin ka ng pag-ibig; dahil diya’y itanong mo sa bituin mong kapatid kundi ikaw ang dalagang minamahal ko nang labis. Itanong mo sa bitui’t bituin ang nakakita Nang ako ay umagahin sa piling ng mga dusa; minagdamag ang palad ko sa pagtawag ng Amada, ngunit ikaw na tinawag, lumayo na’t nagtago pa.

Subject of the Poem: "Itanong mo sa bituin" (Ask the Stars) explores the theme of seeking guidance and wisdom from the cosmos, particularly from the stars. Message of the Poem: Jose Corazon De Jesus' encourages readers to look to the heavens for answers and enlightenment. The theme given is one of reflection and introspection. The poet proposes that in times of ambiguity or confusion, we can look to the grandeur of the universe for clarity and guidance. By metaphorically encouraging readers to "ask the stars," De Jesus fosters a sense of awe and inquiry about the mysteries of existence. Furthermore, the poem may convey a message of connectivity, implying that despite our personal hardships, we are all part of a broader cosmic order. Overall, "Itanong mo sa bituin" sends a message of comfort and inspiration, urging us to seek guidance and significance in the beauty and majesty of the universe.

[ronalarcio]

Bayan Ko

Ang bayan kong Pilipinas Lupain ng ginto't bulaklak Pag-ibig na sa kanyang palad Nag-alay ng ganda't dilag.

At sa kanyang yumi at ganda Dayuhan ay nahalina Bayan ko, binihag ka Nasadlak sa dusa.

Ibon mang may layang lumipad kulungin mo at umiiyak Bayan pa kayang sakdal dilag Ang di magnasang makaalpas!

Pilipinas kong minumutya Pugad ng luha ko't dalita Aking adhika, Makita kang sakdal laya. Subject of the Poem: "Bayan Ko" (My Country) revolves around themes of patriotism, love for one's homeland, and the struggle for freedom. Message of the Poem: In "Bayan Ko," Jose Corazon De Jesus passionately proclaims his love and commitment to the Philippines. The poem acts as a rallying cry for solidarity and resistance to oppression. De Jesus uses vivid images and expressive language to communicate a message of resilience and camaraderie among Filipinos in the face of hardship. The poem also emphasizes the beauty and depth of Philippine culture and tradition, recognizing the country's diversity and perseverance. Overall, "Bayan Ko" conveys a strong message of national pride and tenacity, calling Filipinos to unite in the battle for freedom and justice. It serves as an anthem of hope and defiance, urging future generations to defend democratic and sovereign beliefs.

[ronalarcio]

Ang Pagsilang

Inakay na munting naligaw sa gubat, ang hinahanap ko’y ang sariling pugad; ang dating pugad ko noong mapagmalas nang uupan ko na ang laman ay ahas.

Oh! ganito pala itong Daigdigan, marami ang sama kaysa kabutihan; kung hahanapin mo ang iyong kaaway, huwag kang lalayo’t katabi mo lamang.

Ako’y parang bato na ibinalibag, ang buong akala’y sa langit aakyat; nang sa himpapawid ako’y mapataas, ay bigat ko na rin ang siyang naglagpak.

Mahirap nga pala ang gawang mabuhay, sarili mong bigat ay paninimbangan, kung ikaw’y mabuti’y kinaiinggitan, kung ikaw’y masama’y kinapopootan.

At gaya ng isdang malaya sa turing ang langit at lupa’y nainggit sa akin; subalit sa isang mumo lang ng kanin, ako’y nabingwit na’t yaon pala’y pain.

At sa pagkabigo’y nag-aral na akong mangilag sa mga patibong sa mundo; kahit sa pagtulog, huwag pasiguro’t bangungot mo’y siyang papatay sa iyo.

Ang buhay ng tao ay parang kandila habang umiikli’y nanatak ang luha; buhat sa pagsilang hanggang sa pagtanda, ang luksang libinga’y laging nakahanda.

Ang palad ay parang turumpong mabilog, lupa’y hinuhukay sa ininug-inog; subalit kung di ka babago ng kilos, sa hinukayan mo’y doon mahuhulog. Subject of the Poem: "Ang Pagsilang" (The Birth) delves into the theme of hope and renewal, using the metaphor of childbirth to symbolize the dawn of a new era in Philippine history.

Message of the Poem: "Jose Corazon De Jesus uses childbirth imagery to communicate a message of hope and change. The poem makes the argument that the arrival of a new age offers hope for advancement and development, just as a newborn symbolizes the promise of a better future. De Jesus most likely wanted the Filipino people to read this poem and see it as an opportunity to embrace regeneration and take an active role in determining their country's future. It acts as a call to action, imploring readers to contribute to the creation of a more just, free, and prosperous society. In general, "Ang Pagsilang" inspires Filipinos to overcome obstacles and work for a better tomorrow by highlighting their tenacity and resolve."