rosalindansblog

[rosalindansblog]

Yaşamıma kırgınım. Samimiyetle yaklaştığım her şeyin beni hüzne geri döndürüşüne, tüm sevinçlerimin ödettiği bedellere, var oluşuma, hepsine. Hissettiğim eksikliklerin sebebi olan her şeyi gözyaşlarımla seyrediyor oluşuma kırgınım mesela. Gece olduğunda tek başına hiçbir anlam taşımayan odamın köşesi, düşüncelerimin etkisiyle beraber beni bunalıma sürüklüyor. Yaşadığım her anıma “neden?” diye sormaya devam ettikçe bitkinliğe doğru yol alıyorum, anladıkça da daha derine hapsoluyorum. Ben kendime yetemedim, bu yüzden şimdi de geçici umutlara bel bağlamanın bedelini ödüyorum.. 🌓

[rosalindansblog]

Sen beni hiç tanımadın. Sadece tanıdığını sandın.

Bazı geceler seni düşünmekten nasıl mutluluk

duyduğumu bazı gecelerde ise seni düşünmenin

bana nasıl acı verdiğini hiç bilmedin. Sana nasıl

tutkuyla bağlı olduğumu, senden vazgeçmeyi hiç

istemedim. Sen hayatıma da dokundun. Bana

hayat da verdin, nefes aldığımı da hissettirdin.

Ama şimdi her şey bana bir o kadar uzak

imkansız geliyor. Hayatlarımıza bir daha

girmeyeceğimizi hatta belki sonsuza kadar seni

göremeyeceğimin farkındayım. Ben senin için

sıradan biriydim. Herkesle aynıydım. Bir zamanlar

sevdiğin ama çok kısa bir süre sonra senin için

sıradanlaşan biriydim.

Belki de en çok canimı yakan şey budur.

Sen benim için o kadar farklı, anlamli ve özelken

benim senin için herkesle aynı olmamdı. Sen beni

tanıdın ama aslında hiç tanımadın. Bakışlarımın

ardındaki korkuyu, merakı ve düşünceleri hiç

bilemedin. Hayatinda bu kadar olmadığım birinin

hayatında kalmaya daha fazla çabalayamazdım.

Kalbim artık buna dayanmıyordu.

Sensiz olmak istemiyorum lakin iliklerime kadar

da sensizliği tadıyorum. Işte bu yüzden bu

satırları beni tanıdığını sanıp aslında hiç

tanımamış olan sana adıyorum.

[rosalindansblog]

Sana bir şey olsa haberi olmayacak insanları taşıyorsun içinde, sana bir şey olmasın diye içi titreyenler varken.

Başka evlerin ışıklarına dalmışsın, karanlığın bundan.

Birilerine özenirken senin güzelliğin kırılıyor aynada, tüm ağrın ondan...

[rosalindansblog]

Her şeyi fazla mı boşverdim yoksa hayattan umudumu mu kestim anlayamıyorum. Geçiyor mu yoksa alışıyor muyum ya da farkında olmadan kayboluyor muyum ?

Bilmiyorum.. Düzene ayak uyduramıyorum. Bu durum canımı yakıyor. Zorunda olmak, istemediğim bir çok duruma göz yummak. Gram mutlu değilken her şey çok normalmiş gibi etrafa yalancı gülücükler saçmak. Aile, arkadaşlar ve yaşam içinde yapılması gereken onca eylem.

Sorgulanmak, beklenmek..

Etrafımdaki nice kimseler bir şeyler bekliyor benden. En basitiyle konuşmamı. Oysaki bazen ne kadar zorlanıyorum. Bilmiyorlar. Benim canım yanıyor, acı çekemiyorum. Gökyüzüne bakıyorum ama ben nefes alamıyorum. Gündüzüm, gecem. Ya biliyorsam düzenin içine hapsolacağımı ?

Yaşam bir körlük ve ben bunu kalbimi kör ettiğimde anladım. Bu yüzden ruhumu özgürlüğe çıkarmak istiyorum. İşte görmememin sebebi bu yaşam. Doğruluğuna yemin ederim ki ben yaşayamıyorum. İçimdeki fırtınayı dindirmek için kalbimi açıyor, gözlerimi kapıyorum. Ve kendimi sonsuz bir özgürlüğe bırakıyorum..

'Madamel

[rosalindansblog]

“Hepimiz bir şey bekleriz. Mesela ben, hayatım boyunca bir şeyler bekleyip durdum, bütün hayatım boyunca sanki tren istasyonunda bekler gibiydim, bütün zaman boyunca sanki yaşadığım hayat gerçek değildi de bir tür bekleyişti.”

[rosalindansblog]

Doğru olduğuna inandığınız herşeyi ucunda ölüm bile olsa savunun. Kimseyi karşınıza almaktan korkmayın, herkes kendi seçimlerinin bedelini öder. Bugün cesaret edipte kaçtığınız kolay yollar yarın cehenneminiz olabilir...

[rosalindansblog]

“Haklıydın Ocean, sen bir yıldız değilsin… Ben sana her ne kadar akşam yıldızım diye sesleniyor olsam da değilsin. Sen şu an içinde cansız bedenimin bulunduğu su, tekneleri alabora eden o hırçın dalgalara ve bir parça bile güneş ışığı göremeyen derinliklere sahip o okyanussun.”

— Akşam Yıldızı Senaryosu - Ria’nın intihar mektubundan bir parça (Yazar: desolegirl)

[rosalindansblog]

[rosalindansblog]

Gözlerim parlardı zifiri karanlıkta şimdi beni göremezsin gün ışığında.

[rosalindansblog]

Freud der ki: “İnsan, karşılaştığı kişilerin kalıntısıdır.” Hayatın akışı içinde bir yerlerde bir şekilde hayatımıza girip çıkan herkesin bir izi kalır hayatımızda. Bu, bazen iyi bazen kötü bir izdir ama kalıcıdır. Kişilik, bu izlerin içinden kendimizi nasıl inşa ettiğimizdir. ✨

[rosalindansblog]

Bundan seneler seneler önce bir arkadaşım beklenti adamı yorar demişti. Bende ya yok ne bekletisi demiştim ve içten içe beklentiye sahip olduğumu farketmiştim. Ne çok şey bekliyoruz hayattan, insanlardan ve beklerken ne kadar da çok yorulup hayal kırıklıkları yaşıyoruz. Her şeye bir anlam yüklüyor ve karşılık bekliyoruz. Bazen de karşımızdakine kapasitesinden ÇOK fazla anlamlar yüklüyoruz, böylece ÇOK fazla hayal kırıklıkları yaşıyoruz.

Aksini söyleyen olsa da insanız ve içimizde bir yerlerde umduğumuz karşılıklar var çünkü bu, doğamızda var.

Aslında beklenti dediğimizde bir nevi kendi sorumluluğumuzu almayıp karşımızdakilere yüklüyoruz.

Beklenti adamı yoruyor ve bir şeyleri başarmak dediğimiz de bahanelerin arkasına saklanmadan sadece ve sadece siz istediğiniz zaman başlıyor.

Herkes her şeyi gerçekten isterse başarır!

[rosalindansblog]

-Kimseyi değiştiremezsin hayatta.

Ve kimse için de değişmemelisin.

Kimliğini kaybettiğin an, yaşamını çöpe attın demektir.

İstemediğin sürece, hiçbir şey için ödün vermeyeceksin.

Çünkü gün gelir, verecek hiçbir şeyin kalmaz.

Her şeyi sen istediğin için yapacaksın,

başkası senden istediği için değil.

Ve sen, sen olarak kaldığın sürece senin yanında olanlar

da mutlu olacaktır.

Bırak hayatına eşlik etmek isteyenler gelsin seninle.

Yolun bitimine kadar gelmeleri şart değil.

Herkesin gidebileceği bir yol vardır.

Sen yeter ki, yanında yer almayı bil.

Ne sen kimse için mecburi istikametsin,

ne de bir başkası senin için...

Seninle gelmek isteyenleri yanına al.

Belki beraber daha çok şey katabilirsiniz bu hayata.

Yanındaki seni mutlu ettiği sürece kalsın hayatında, zorlama kendini.

Hayat rahat ve anlayışlı insanlarla

Ve hayat hak ettiği gibi yaşandığında güzel...

Ve unutma; aynı dili konuşanlar değil

aynı duyguyu paylaşanlar anlaşabilir...🌾

[rosalindansblog]

'Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun?

Gökte yıldızın kalmıyor.

Gölgen bir yere sığmıyor.

İçindeki şarkı içinde boğuluyor.

Penceren sokağa bakmıyor. Bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. Kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor.

Baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor.

Sevmek korkusu ayrılıktan çok önce acı veriyor. Dünyanın bütün cenazeleri

evinin önünden kalkıyor.

Her gün bir arkadaşın büyüdüğünüz zamanlarda kayboluyor. Girdiğin çıktığın bütün kapıların önünde yabancı, ardında yalnızlık olup kalıyorsun.

Ne, biliyor musun gönül yorgunluğu? Kendinden soğuyorsun.

Sözünden soğuyorsun. Geçmişinden soğuyorsun. İnandıklarından soğuyorsun. Baktığın yüzlerden soğuyorsun.."

[rosalindansblog]

Kendimi uzun uzun anlatmak ve susmak arasında gidip geliyorum çoğu zaman.

Hiçbir zaman hissettiklerimi tam anlamıyla anlatamayacağımı, anlatsam da anlaşılmayacağımı bildiğimden susmayı tercih ediyorum.

Yazıp yazıp siliyorum hep, cümlelerimi toparlayamıyorum. Bir şeyler yolunda değil ama inatla her şey yolundaymış gibi davranıyorum.

Bazen düşüncelerim arasında kayboluyorum ve bazen de düşünmekten kaçıyorum. Böyle nereye kadar devam edecek diye sormuyorum artık kendime.

Çünkü cevabını biliyorum.

Sadece bir köşeye çekiliyorum sessizce.

Yolunda gitmeyen ne varsa bir an önce son bulsun istiyorum...

[rosalindansblog]

“Mesela ben çok gülerdim, çok konuşur, saatlerce aynı konudan bahsedebilirdim. Ama bir şeyler oldu sonra, gerçi bir şeyler hep oluyordu ama ben geç farkettim işte. Bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun bir şeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiçbirine..”

[rosalindansblog]

“Bir şeylerden kaçar gibisin.Soluk soluğa ama hiçbir şey anlatmayacağına yemin etmiş gibi sakinsin.Gitmek istediğin belli bir yer yok ama kalmak istemediğinden eminsin.Sadece biraz olsun herkesin ve her şeyin susmasını istemişsin.Kendini duyabilmek için.”

[rosalindansblog]

"Hiçbir şey eskisi gibi değil artık. Ben de öyle. Önceden kahrolduğum şeyleri şimdi hiç umursamıyorum. Geçmişte beni kıran, günlerce uykusuz bırakan olayları artık takmıyorum. Sanırım insanları tanıdıkça onlardan beklentim azaldı gerçi bişey de beklemiyordum. Büyük beklentilerin olmayınca hayal kırıklıkların da olmuyor. 'Gitmez' dediklerim giderek, 'O asla yapmaz' dediklerim yaparak öğrettiler bunu. Bütün insanlar aynıdır demiyorum fakat her insanın hata yapabileceğini çok iyi biliyorum. Yani ben biriyle arama mesafe koyuyorsam, tereddüt ediyorsam ve uzak duruyorsam; bu kibirden değil, kendimi koruma çabamdandır. İçimdeki en derin kırıklar çok sevdiğim insanların çabasızlığından, duyarsızlığından, umursamazlığından kaldı."