sensizpostlar - Tumblr blog

[sensizpostlar]

topladığın her bir saç telimi ne yaptın ? hepsi boynuna dolanıp boğdu mu seni, kurtulabildin mi anılarımızdan , ben kurtulamıyorum. hapsolmuş gibiyim. seni düşünmeden geçirdiğim tek bir gecem bile yok.

[sensizpostlar]

Hayatımın tümü senden oluşuyormuş. Bilmiyordum... sen olmadan nasıl bir hayat süreceğimi de. Bilmiyorum şimdi Ne olurdu gitmeseydin. Kalsaydın yanı başımda. Şimdi aldığım her nefeste. Baktığım her yerde Sadece senin hayalinle yaşıyorum. Her gece seni unutacağıma yeminler etsem de. Her sabah yine seninle uyanıyorum...

[sensizpostlar]

Hayalim de mutlu bir aile tablosu 'sen ben Oscar ve jessie'...

[sensizpostlar]

Kalbinin bir köşesinde olmasaydım hâlâ, sence bu derece hissedebilir miydim seni ya da düşleyebilir miydim sana nefret dolu olmam gerekirken, seni bu derece özleyebilir miydim? Biliyorum artık bir başkasının oldun. Ama nefesini çok özlüyorum. Burnumda tütüyorsun ve sırf bu yüzden kendimden nefret ediyorum. Umarım bir gün son kez de olsa çıkarsın karşıma sararsın beni ve geçti bitanem dersin. Bu yalana ihtiyacım var.

[sensizpostlar]

Slm nasıl sın

hasret dolu ya sen ?

[sensizpostlar]

Yanında kim var bilmiyorum ama artık kalbindekini de bilmiyorum ya neyse. Tek bir şey merak ediyorum keşke sorabilme imkanım olabilseydi bana hiç mi değer vermedin sana ihtiyacım olduğunda bile seninle konuşamiyorum bu kadar mı sildin beni bu kadar mı nefret ediyorsun benden. Hayatına devam ediyorsun mutlusun senin adına çok seviniyorum asla bozmak istemem ama ya kendim? Kendimi ne yapacağım nasıl durduracağım nasıl delirmeyecegim bilmiyorum. Her gece aklımdasın bazen gündüzleri bile. Beni öyle yakıyor ki seni düşünmek, düşlemek. Sönmüyorsun da.

[sensizpostlar]

[sensizpostlar]

[sensizpostlar]

Yazmaya başlamak ya da tekrardan başlayabilmek. İçimde tuhaf bir heyecan biraz da hüzün barındırdı. Kendime dönmek, dönmekten en çok korktuğum yer aslında.. Tekrardan yazmak da bu işte benim için, Kendine dönmek.Mutluluk duygusunu hiç tatmadığımı düşünürdüm. Ta ki sen benden gidene kadar… Sen gittin, beni tonlarca anıyla yalnız bıraktın. Çok canımı acıttı ama mutluymuşum dedim. Şimdi acının dibini görüp acıya büründüm. Başka hiçbir duygu kalmamış gibi. Tek hissettiğim acı ve sanırım biraz da özlem.. Bu durumun nereye kadar gideceğini merak ediyorum. Unutmak istiyorum, her istediğimde daha net hatırlıyorum her şeyi.. Hala ve hala kabullenemiyorum beni bırakıp gidişini. Herkes gidebilirdi ailem bile ama sen asla gitmezdin ya gidemezdin. Bensiz geçirdiğin her günün geri dönüşü olabilecek mi sanıyorsun. Bu yaşlarımıza tekrar gelebilecek miyiz? Niye soldurdun gülünü, tam da en güzel yerinde. Boğazım düğümleniyor, kalbim sıkışıyor seni düşündükçe. Öfkelenemiyorum bile. Öyle çıkmaza soktun ki beni. Ne senden nefret edebiliyorum ne de sevgimi yaşayabiliyorum. Senden öteye gidemiyorum ama sana da gelemiyorum artık. Beklemek dersen de birazcık umudum olsa ‘doğru zaman denilen kavram’ sonsuza kadar beklerim seni. Ama biz hep uzak olacağız senelerce, bunun bir sonu yok. Sevgimiz elbette düşer. Kor içinde yakarız kalbimizi, yola devam edebilmek için. Yollar için bırakmadın mı zaten beni. Ölümün bile ayıramayacağını düşündüğüm bizi mesafe denilen basit konuyla sen ayırmadın mı? Neyse her şey gibi buna da alışılır. Hani diyor ya şair ‘sensiz de yaşarım elbet ama seninle bir başka’ öyle.. Sensizlik düşüncesine bile alışamamışken sensiz bir hayat sürdürmeye çalışıyorum. Bana son bir umut ver, bana bir şey söyle etkisi seni beklememe yetsin. Ama sen bile daha ne istediğini bilmiyorken bana ne diyebilirsin ki ‘şuan olmaz, doğru zaman değil’ haricinde. Seninle olmak benim cennetimmiş meğer olmamakta cehennemim. Beni bu denli mutlu etmeseydin şuan canım bu derece yanmazdı. Bu da gerekli ama belki daha sağlam zemin için belki de külleri atıp öylece yola devam edebilmek için.. İyi ki vardın, keşke hep var olabilseydin….

[sensizpostlar]

kalbimin kırıklarından her yerime acı sızdı..

[sensizpostlar]

Yemin ederim o gece son gece olduğunu hissetmiştim. Son huzurlu uykumu uyurken hissetmiştim...

[sensizpostlar]

“A dream is a poem the body writes. Even if we lie to ourselves in the day, the body is compelled to speak its truth at night.”

— Sandra Cisneros, from Caramelo  (Alfred A. Knopf, 2002)

[sensizpostlar]

[sensizpostlar]

Fotoğraflar,

Şu kahrolası fotoğraflar.

Nasıl çıldırmıyorlar unutmazken onca şeyi ?

Nasılda susuyorlar biliyorken tüm sırları ?

Nasıl hiç yaşlanmıyorlar taşırken tüm yılları ?

Onlarda yok oluşla sarılıyor mu ?

Ne yani, bağrına basıp öpen sevgililer bu fotoğraf karesinde yanılıyor mu ?

Cüzdanında sakladığın insan yanılıyor mu ?

Hayır, fotoğraflar ölmez.

Gidenler dönmez.

Fakat fotoğraflar ölmez.

Sevgiyle yakılmış hiçbir ışık sönmez.

Sevdiklerimiz ölmüyor daima bizimleler.

Bir fotoğraf karesinde sonsuzluluğun dizindeler.

Umarım hiç kimse sevdiğini fotoğraf karesine sığdıracak kadar kaybetmez.

[sensizpostlar]

Oysa ben ölmüştüm ama hayata döndürdü senin sevgin. Peki şimdi sen neden gittin?

[sensizpostlar]

Ben senin için bir yabancıyım ama sen benim kalbimsin'

[sensizpostlar]

Senin yüzünden kimsenin beni sevmesini istemiyorum'