silenthimalaya

[silenthimalaya]

"Sa Likod ng Katahimikan ni Maria"

Isang Kwento ng Sikolohiko, Pag-ibig, at Thriller

Tahimik si Maria. Palaging nakayuko, hindi nakikipag-usap sa iba maliban kay Mang Lito, ang matandang hardinero sa lumang paaralang pinagtuturuan niya. Wala ring nakakaalam kung saan siya nakatira o kung ano ang kanyang pinagdaanan. Ngunit sa kabila ng kanyang katahimikan, may kakaibang kinang sa kanyang mga mata na tila nagkukubli ng isang lihim.

Isang araw, dumating si Elias, isang bagong guro sa kanilang paaralan. Mapagmatyag, matalino, at may likas na karisma. Mabilis niyang napansin si Maria—hindi lang dahil sa kanyang katahimikan kundi dahil sa mga sulyap na tila may gustong sabihin ngunit hindi mailabas. Sa mga mata ni Elias, may nakatagong sigaw sa katahimikan ni Maria.

Sa paglipas ng mga araw, unti-unting nagbukas si Maria kay Elias. Dito nagsimulang sumibol ang damdamin sa pagitan nila. Sa ilalim ng puno ng acacia sa likod ng paaralan, madalas silang mag-usap nang pabulong—mga tanong tungkol sa buhay, musika, at pangarap. Ngunit tuwing tatanungin ni Elias ang tungkol sa kanyang nakaraan, bigla siyang nananahimik muli.

Isang gabi, hindi sinasadyang nakita ni Elias si Maria sa may liblib na bahagi ng bayan, duguan ang kamay, hawak ang isang kutsilyo, at takot na takot ang mukha. Hindi siya nakita ni Maria. Kinabukasan, parang walang nangyari—ngunit para kay Elias, nagsimulang mabuo ang mga hinala.

Hindi mapakali si Elias. Sinubukan niyang alamin ang nakaraan ni Maria, at dito niya natuklasan ang isang lumang kaso ng pagkawala—isang dating nobyo ni Maria, isang guro rin noon sa ibang bayan, ang bigla na lamang nawala matapos ang kanilang masalimuot na relasyon. Ang pangalan ng nawawalang lalaki: Rafael.

Hinarap ni Elias si Maria. “Ikaw ba ang dahilan ng pagkawala ni Rafael?” tanong niya. Lumuha si Maria, ngunit sa halip na sumagot, inilabas niya ang isang maliit na kahon na puno ng mga lumang larawan at liham. “Minahal ko siya… pero sinaktan niya ako. Iniligtas ko lang ang sarili ko.” Pagkatapos ay inabot niya ang isang sulat—patunay na si Rafael ang nagtangkang patayin siya, at si Maria ang nagdepensa sa sarili.

Unti-unting naunawaan ni Elias ang bigat na pasan ni Maria. Hindi siya baliw, hindi rin siya mamamatay-tao. Isa siyang biktima ng pagmamahal na naging mapang-abuso. Kaya siya tahimik—dahil sa trauma, sa takot, sa stigma. Ngunit sa piling ni Elias, natutunan muli ni Maria ang magtiwala.

Makalipas ang ilang buwan, muling namayagpag ang ngiti sa labi ni Maria. Hindi man agad-agad ang lahat, pero sa bawat hakbang kasama si Elias, unti-unting bumabalik ang sigla ng kanyang puso. Sa katahimikan niya, may sigaw ng pag-ibig na sa wakas ay narinig, tinanggap, at minahal.

#Malikhaing pagsulat

#Maikling Kwento

[silenthimalaya]

Lihim sa Likod ng Aklat (by: silenthimalaya)

Sa likod ng lumang aklat sa silid-aklatan, may natagpuan akong sulat na may petsang 1975. Nakasulat sa lumang papel ang mga salitang: "Para sa aking minamahal, nawa'y matagpuan mo ang lihim ng ating nakaraan." Habang binabasa ko ito, naramdaman kong may koneksyon ako sa sulat, kahit hindi ko kilala ang sumulat. Sa paglipas ng mga araw, bumalik ako sa silid-aklatan, umaasang may madiskubre pa akong bahagi ng kwento. Hanggang sa isang araw, may lumapit sa akin na matandang babae, hawak ang parehong aklat. Ngumiti siya at sinabing, "Matagal na kitang hinihintay."