simonesight-blog

[simonesight-blog]

SQUAD! Only pics of my group of friends in LiSBON!

[simonesight-blog]

Sunday. We visited Belem.

[simonesight-blog]

Lisbon

[simonesight-blog]

Saturday afternoon. We explored casteljo de sao george, and had again some great views.

[simonesight-blog]

Saturday morning. Exploring the streets in Lisbon, taking tram 28 to casteljo de sao george. Loved the small streets, beautiful patterns on the walls, and great views.

[simonesight-blog]

First day in Lisbon. Checking in into our airbnb appartment, having some nice cocktails, dancing on the streets and in bairro alto.

[simonesight-blog]

Kerstmarkt Antwerpen

[simonesight-blog]

[simonesight-blog]

[simonesight-blog]

Paris with my love! - Du Sacre-Coeur - Galeries Lafayette - Notre-Dame - La Chapelle - Shakespeare bookstore

[simonesight-blog]

Ljubljana, wat was je mooi. 

Deze stad, waar ik per toeval voor mijn werk belandde, was de meest aangename verrassing ooit. 

Groen, lieve mensen, interessante geschiedenis, heerlijk eten... En op korte afstand het prachtige meer ‘Bled’. 

Mooiste momenten / bezienswaardigheden:

- De gratis stadstour (flinke fooi gegeven, geweldige tour)

-  Het nabijgelegen Lake Bled

- Het Tivolipark

-  Ljubljanski Grad kasteel

- De prachtige architectuur door Jože Plečnik

[simonesight-blog]

Vrijdag 4 – zondag 6 november - deel 1

Vrijdagavond 4 november

Dit weekend weer een nieuwe reünie: met mijn Duitse vriend Daniel, die ik samen met Marjolein had ontmoet in Vietnam, die momenteel in Sydney woont, voor zijn werk maandag en dinsdag in Perth moet zijn en een weekendje Perth aan deze werkdagen heeft geplakt. Zó logisch, haha! Daniel is zoals een echte Duitser betaamd nogal een liefhebber van… bier. Of een wijntje. “Gaan we feesten vanavond?”, was zijn eerste vraag over de vrijdagavond. Ik wilde best een wijntje drinken, maar wilde het ook niet te gek maken, want we zouden de volgende dag alweer om 07.00 moeten opstaan voor onze dagtour naar Rottnest island. Dus werd het een rustig avondje bijpraten.

Zaterdag 5 november

Vandaag een dagtrip waar ik al de hele maand naar uit keek: “Rottnest Island!” (of zoals de Australiërs het noemen: Rotto). Australiërs zijn luie mensen en korten bijna alles af, haha! Enkele grappige woorden die ik tijdens m’n reis heb gehoord:

-          Macca’s = McDonalds

-          Barbie = Barbecue

-          Mozzie = mosquito

-          Thongs = flipflops

-          G’day = hello

-          Goon = wine in a box

-          Australia = Straya

Dat terzijde. Een dagtrip naar Rotto dus. Rottnest Island ligt vlakbij Perth en is een autovrij eiland dat je fietsend in één dag grotendeels kunt zien. Dat was dus het plan. Daniel en ik namen de trein naar het havenplaatsje Fremantle, om vanaf daar met de Ferry de oversteek naar Rottnest island te maken.

We kwamen al rond 10.15 aan. Hier stonden onze fietsen ook al klaar. Prima rode mountainbikes, met een bijpassende helm. Nadat we een plattegrond hadden gehaald, sprongen we direct op de fiets. We hadden geluk, want het was prachtig weer om te fietsen. Volop zon en 25 graden.

Bij aankomst zag ik het al meteen. Dit is zo’n eiland waar ik in één klap verliefd op ben. Prachtige natuur, schone stranden en een helderblauwe zee. What’s new in Australia. Rottnest island had echter nog een troef… QUOKKA’S! Deze schattige diertjes (een soort kruising tussen een grondeekhoorn en een rat) lachen serieus altijd. Ze hebben amper natuurlijke vijanden op het eiland (op wat slangen na) en er zijn er daarom naar schatting zo’n 8000 stuks. Ze zijn niet bang voor mensen, bijten niet, lachen altijd… Ik kon niet wachten om ze te zien.

Op de fiets genoten we van de prachtige uitzichten. Ik denk dat we nooit langer dan 5 minuten achter elkaar fietsten, omdat we steeds weer een ander adembenemend mooi uitzicht zagen. Van geweldige natuurlijke rotsgebieden, tot groene heuvels met grote bloemen, tot uitgestrekte stranden met verschillende kleuren blauw water. We aten lunch op een prachtig strand, waar je de vissen in het water kon zien zwemmen. Wat een paradijs. Bij een strand zagen we ook nog de huid van een grote slang liggen. The snakes are everywhere…

Wat ik echter in dit paradijs nog niet had gezien, waren de… QUOKKA’S! Waar waren deze snoezige beestjes? Waarschijnlijk zaten ze allemaal verschuild in de struiken, nu de zon zo fel scheen… Echter, op een gegeven moment zag Daniel Quokkapoep! Of in ieder geval: kleine drolletjes. We hadden appels mee en ik probeerde met kleine stukjes appel de quokka’s uit de struiken te lokken. Het duurde lang (heel lang) en net toen ik het wilde opgeven, kwam er eentje uit de struiken.

De foto’s klopten. Wat een snoepie. Helemaal als dit schatje enkel op z’n achterpootjes staat en met z’n voorpootjes het appelstukje vasthoudt, om hier gulzig van te eten. De quokka deed mij sterk denken aan de cavia’s die ik vroeger had. Zolang hij eten had, bleef de quokka ook gerust zitten en poseren voor de foto’s. Ik denk dat ik van deze ene quokka wel vijftig foto’s heb gemaakt.

Uiteindelijk bleek deze quokka niet alleen te zijn. Aan het einde van de middag kwamen ze overal tevoorschijn. Daniel werd helemaal gek van mij, omdat ik bij elke nieuwe quokka die we zagen weer stopte, afstapte en de quokka probeerde te aaien en er weer foto’s van nam. Ze zijn gewoon TE leuk!!!

We waren met ons effectieve Duits-Hollandse fietstempo rond half vijf alweer terug bij het startpunt. Dus besloten we om ijsjes (appeltaartijs!!! Kan deze dag perfecter?) en ginger biertjes te halen. Vervolgens chillden we nog twee uur lang op het strand, totdat de boot terug naar Fremantle ging. In Fremantle aangekomen namen we niet direct de eerste de beste trein naar huis, maar besloten we om hier eerst nog even fish & chips te eten (hongerrrrr). Dat ging er goed in! Om de dag goed af te sluiten gingen we vervolgens naar ‘little creatures’, de bierbrouwerij met bar, waar ik al eerder was geweest. Little creatures stelde weer niet teleur, met een verrassingsoptredens en aparte biertjes. Ik ben nog altijd niet de beste bierdrinker, maar al die aparte fruitige smaakjes vind ik dan wel weer lekker. Om 23.00 vonden we het mooi geweest en namen we de trein naar huis. De dag erna moesten we namelijk weer om 09.00 de trein hebben, voor een wijntour in de Swan Valley.

[simonesight-blog]

Vrijdag 28 oktober – zondag 30 oktober: Perth en pinaccles Vrijdagavond bezochten Camille en ik het ‘deepavali festival’ van de indiers. Er wonen heel veel Aziaten in Perth (en in Australie in het algemeen), dus dit was wel een ‘big thing’. Er was een grote optocht, optreden, Indische muziek en kraampjes met eten en henna paint. We maakten het niet al te laat, want de dag erna zouden we vroeg op pad gaan met mijn collega’s en hun familie… Naar de Pinaccles! Het weekend was top. De rit naar de Pinaccles (een paar uur) was heel mooi en we maakten regelmatig een stop bij een van de ‘beaches’, ‘lookouts’ en ‘nature parks’. Het hoogtepunt was het ‘sandboarden’. We konden bij een grote zandvlakte op kleine bordjes naar beneden glijden, of boarden. Zondag was vooral koffie drinken en chillen op mooie plekjes, tot we aan het begin van de avond weer terug in Perth arriveerden.

[simonesight-blog]

Perth deel 2 Vrijdag 21 oktober – zondag 22 oktober Dit weekend was het heerlijk weer! Vrijdag gingen we met de collega’s en hun families barbecueën. Vlak daarvoor hadden de Australiërs echter weer een afternoon tea georganiseerd… Het was dus weer een eetfestijn. Zaterdag gingen Anika en ik weer nieuwe stranden verkennen. We gingen naar Cotteslo beach en ontmoetten aan het einde van de middag nog een Australische collega, Kelly, op Trigg beach, samen met twee vriendinnen van Kelly. Kelly was al moeder van twee kinderen, net als haar vriendinnen, maar toen ze aan kwamen lopen… Het leken wel celebrities… Move over Kim Kardashian! Strakke jurken, hoge hakken, mooie make-up… Als Anika en ik dat hadden geweten… Liepen we daar met ons roodverbrande hoofd, haar vol zand en strandshortjes in een chique bar vol ‘dressed-up people’. Oh well….. Het was wel heel gezellig en we hadden heerlijke wijn en heerlijke ‘shared food plates’. Na de wijn hadden we nogal zin om te gaan stappen en reden we vol enthousiasme in de auto van Kelly naar huis om ons om te kleden en… om mijn Franse vriendin Camille (die ik in de oostkust had leren kennen) op te halen! Camille was die avond in Perth gearriveerd en had niet zoveel geld meer, dus kwam ze een weekje in m’n appartement logeren… Plaats genoeg! Camille bleef thuis om bij te slapen en Anika en ik gingen ons snel omkleden, in een poging om tot het niveau van Kelly en haar vriendinnen te komen… #missionimpossible. Die zaten namelijk inmiddels ook alweer in een badkamer voor de derde keer hun perfect zittende make-up bij te werken… Hmmm…. We eindigden dan ook in het centrum in een hippe whiskey-bar. Dat was het hoogtepunt. Daarna eindigden we nog in een aantal andere barren, maar iedereen was zo moe van de stranddag, dat het niet laat werd. Zondag was het tijd voor beachdag nummer twee, dit keer met zowel Anika als Camille! Dit keer bezochten we city beach, ook weer een mooi strand. Australië kent volgens mij geen lelijke stranden… Maandag 23 + dinsdag 24 oktober De eerste twee dagen van de nieuwe werkweek hadden we een conferentie rondom het beschermen van kinderen in de digitale wereld. Helemaal niet mijn onderzoeksdomein, maar wel heel interessant om bij te wonen. De locatie was ook heel interessant… Het was in een prachtig hotel, met uitzicht op een golfbaan (met kangoeroes!), zwembad en wijngaarden… De presentatie- en brainstormsessies duurden steeds zo’n twee uur en na iedere twee uur was er wel weer een hapje en een drankje. De eerste dag eindige bovendien met een luxe diner. Ik groei dicht hier….

[simonesight-blog]

Vrijdag 21 oktober – zondag 22 oktober Dit weekend was het heerlijk weer! Vrijdag gingen we met de collega’s en hun families barbecueën. Vlak daarvoor hadden de Australiërs echter weer een afternoon tea georganiseerd… Het was dus weer een eetfestijn. Zaterdag gingen Anika en ik weer nieuwe stranden verkennen. We gingen naar Cotteslo beach en ontmoetten aan het einde van de middag nog een Australische collega, Kelly, op Trigg beach, samen met twee vriendinnen van Kelly. Kelly was al moeder van twee kinderen, net als haar vriendinnen, maar toen ze aan kwamen lopen… Het leken wel celebrities… Move over Kim Kardashian! Strakke jurken, hoge hakken, mooie make-up… Als Anika en ik dat hadden geweten… Liepen we daar met ons roodverbrande hoofd, haar vol zand en strandshortjes in een chique bar vol ‘dressed-up people’. Oh well….. Het was wel heel gezellig en we hadden heerlijke wijn en heerlijke ‘shared food plates’. Na de wijn hadden we nogal zin om te gaan stappen en reden we vol enthousiasme in de auto van Kelly naar huis om ons om te kleden en… om mijn Franse vriendin Camille (die ik in de oostkust had leren kennen) op te halen! Camille was die avond in Perth gearriveerd en had niet zoveel geld meer, dus kwam ze een weekje in m’n appartement logeren… Plaats genoeg! Camille bleef thuis om bij te slapen en Anika en ik gingen ons snel omkleden, in een poging om tot het niveau van Kelly en haar vriendinnen te komen… #missionimpossible. Die zaten namelijk inmiddels ook alweer in een badkamer voor de derde keer hun perfect zittende make-up bij te werken… Hmmm…. We eindigden dan ook in het centrum in een hippe whiskey-bar. Dat was het hoogtepunt. Daarna eindigden we nog in een aantal andere barren, maar iedereen was zo moe van de stranddag, dat het niet laat werd. Zondag was het tijd voor beachdag nummer twee, dit keer met zowel Anika als Camille! Dit keer bezochten we city beach, ook weer een mooi strand. Australië kent volgens mij geen lelijke stranden… Maandag 23 + dinsdag 24 oktober De eerste twee dagen van de nieuwe werkweek hadden we een conferentie rondom het beschermen van kinderen in de digitale wereld. Helemaal niet mijn onderzoeksdomein, maar wel heel interessant om bij te wonen. De locatie was ook heel interessant… Het was in een prachtig hotel, met uitzicht op een golfbaan (met kangoeroes!), zwembad en wijngaarden… De presentatie- en brainstormsessies duurden steeds zo’n twee uur en na iedere twee uur was er wel weer een hapje en een drankje. De eerste dag eindige bovendien met een luxe diner. Ik groei dicht hier….

[simonesight-blog]

Perth! Ik ben nu alweer een paar weken in Perth, maar had tot nu toe nog helemaal geen tijd om m’n reisblogje te updaten. Busy life over here! Zaterdagavond 8 oktober. Na een vlucht van bijna zes uur (in hetzelfde land, bizar!!), kwam ik om 01.15 lokale tijd op het vliegveld van Perth aan. Tijdverschil met Cairns: 2 uur. Tijdverschil met Nederland: 6 uur (in plaats van 8 uur). Nu hoorde ik vlak voordat ik vertrok, dat een jonge Nederlandse professor, Anika, in hetzelfde appartement zou wonen! Anika was er al voor twee weken en zou wakker blijven om me te ontvangen. Superlief! Ik regelde een taxi naar de campus en ontmoette haar daar. Het appartement zag er mooi uit, maar ook behoorlijk leeg! Het was een strak appartement voor 5 personen, maar op dit moment woonden enkel Anika, Ik, en Emilie (een Chinees meisje) er. De campus lag 5 minuten van m’n werkplek, dus dat was ideaal. Ook was er een klein zwembad bij de deur… Anika vertelde wel dat je zonder auto (zoals ons) vrij hopeloos in Perth bent… Public transport is hier een stuk slechter geregeld. Om naar de supermarkt te gaan, moest je bijvoorbeeld tien minuten naar een bushalte lopen, om daarna nog vijftien minuten in de bus te zitten. De dag erna, zondag, gingen Anika en ik samen de stad in. We liepen wat rond en de zon scheen, maar verder was het behoorlijk koud, zo’n 18 graden! Anika vertelde dat het de afgelopen weken vooral had geregeld en dat de temperatuur slechts zo’n 15 graden was, dus ik had nog best geluk! Ik en Anika bleken wel een hele goede klik te hebben, dus we hadden genoeg om over de praten de hele dag. Ik kocht nog wat fatsoenlijke kleding, want ik kon moeilijk in m’n backpackers shorts en topjes naar de universiteit… We aten Sushi en dronken een biertje op een dakterras. Terwijl we ons biertje dronken, liep er een vrouw langs de tafel die wat tegen ons zei. Ik verstond haar niet goed, maar nodige haar uit om erbij te komen zitten (ik zat nog helemaal in m’n backpackersmindset)… Had ik dat maar niet gedaan. We kwam niet meer van haar af, haha! Het bleek een Duitste vrouw te zijn, die graag haar hele levensverhaal met ons deelde… Over exen, haar werk, haar lichaam… Ook was ze erg trots op haar borsten (zo’n type die mee zou doen haar programma ‘hotter than my daugther’. We hadden het over borstvergrotingen (geen idee meer hoe dat kwam) en ongevraagd ging ze ook gezellig aan mijn borsten voelen… Ze wilde die van haar ook gerust laten zien in het toilet van de bar. Help!! Uiteindelijk vluchtten we lachend met één of andere slechte smoes weg. In Perth voelde ik pas hoe moe ik was van het chronisch slaaptekort en alle activiteiten tijdens het backpacken. Dus die zondagavond ging ik op tijd naar bed. Maandag 10 oktober. De eerste werkdag was direct een warm welkom. De Australische collega’s waren heel aardig en hadden een afternoon tea georganiseerd, met héél, héél veel zelf gemaakt eten. De ‘vegan lifestyle’, bleek nogal populair op de ‘health communications department’ van de universiteit, dus hadden we ‘vegan taart’, ‘vegan muffins’ etc. etc.. Was superlekker, je had niet eens door dat het vegan was (maar suiker en olie zijn natuurlijk ook vegan…). Lelia, een oudere professor van de universiteit, kende ik al van haar research visit in Antwerpen. Ik had toen een fiets voor haar man geregeld en ze was nog altijd helemaal enthousiast toen ze mij zag, dus dat was ook heel leuk. Het werk zelf was wel weer even wennen… Zo loop je rond met een backpack, zo zit je opeens weer achter een computerscherm een ingewikkeld onderzoek uit te werken. Dat was wel even omschakelen… Donderdag 13 oktober Reunions are the best! Ruim een jaar geleden had ik een supertof stel leren kennen; Suze en James. Dit was in Laos, waar we met elkaar op een tube op een grote rivier verschillende bars afgingen en een top feestje hadden. Nu woonden Suze en James in Perth… Noort gedacht dat ik ze nu alweer zou zien! We meetten in de avond voor een drankje en een etentje. Anika ging met mij mee en Jace en Suze brachten ook hun Engelse vriendin, Isabel mee. Het was een gezellig avondje met heerlijk Indisch eten en goede biertjes! Vrijdag 14 oktober – Party! Partytime! Anika had een jongen op het strand ontmoet en Jace, een vriend en Isabel hadden ook zin in een feestje, dus gingen we met z’n allen op pad! Anika had nog nooit een ‘goon-experience’ gehad, dus haalden we eerst wat van deze overheerlijke wijn in een kartonnen doos. Serieus, deze was nog best goed te drinken. We eindigen in een live music bar, wat echt helemaal top was! We feestten tot diep in de nacht. Zaterdag 15 oktober – Fremantle + reünie 2 Vandaag gingen we met de trein – en een hangover – naar Fremantle. Een gezellig plaatsje aan de kust, met allerlei oude winkeltjes, cafés, een mooi strand, musea en een leuke markt, zo hadden we gelezen. We waren echter behoorlijk gaar van de avond ervoor. Onze dag draaide dus om lekkere koffie, hapjes op de markt en nog meer koffie. Ik vond de markt veel te druk, maar de winkeltjes waren superleuk, met allerlei handgemaakte kleding en spulletjes en gekke boeken. We eindigden de middag met een kustwandeling, waarna we op advies van Jace naar ‘little creatures’ gingen. Dit was een hele gave, enorme bar / restaurant, in een bierbrouwerij! Je zag door het glas de fabriek en zat ook nog eens aan het strand. Hier hadden we een andere reünie, met Julia, een Braziliaans meisje die ik aan het begin van mijn reis in Sydney had ontmoet. Julia nodige ons uit voor een diner bij haar thuis, met nog twee Italianen. Bij Julia thuis stond een oude gitaar. Anika zag ‘m meteen en speelde na het stemmen van de gitaar hele chille achtergrondmuziek. Zo leuk als je zo muzikaal bent! Het diner was gezellig, maar ik had het superkoud (het is nog altijd vrij koud in Perth, vaak onder de 20 graden), dus ik zat vooral veel te niezen, te hoesten en lichtelijk te rillen. Anika kwam echter met een geniale oplossing: Alcoholvrije Ginger Beer. Precies wat m’n keel nodig had! We zaten uiteindelijk weer met een fles wijn op onze schoot, met vijf personen in een Fiat 500. De Italianen en Julia waren helemaal in de partymood, maar Anika en ik toch iets minder. We gingen nog even met ze mee, maar rond 23.00 haakten we af. We called it a day! Zondag 16 oktober – Serpentine Falls Vandaag gingen in de 4-Wheel-Drive car van Jace op stap! Nice! Isabel ging ook mee. Jace nam mij, Isabel en Anika mee naar de ‘Serpentine Falls’. Een kleine waterval, met een mooi natuurpark eromheen. Anika en ik regelden eten en drankjes om daar een barbecue te houden. In Australie heb je overal (maar echt o-ve-ral: in de stad, ieder park, het strand…) openbare barbecues. Superleuk! We namen op tijd in de ochtend de bus naar een supermarkt onderweg naar het station… Nu denk je, ideaal, een supermarkt in de buurt van het station. Nu ligt dat in Perth ietsje anders. De hele stad en omgeving is gewoon gemaakt voor auto’s. Dus daar liepen de autoloze kneusjes Anika en Simone weer… Dertig minuten later kwamen we bij de grote shopping mall (‘naast het station?”) aan, waar we vervolens nog minutenlang over een enorm parkeerterrein omheen liepen, op zoek naar een ingang, met allerlei auto’s om ons heen. Mocht ik ooit hier gaan wonen, dan ga ik op de eerste dag direct een auto kopen! Zonder auto kom je nergens hier! Jace haalde ons samen met Isabel op bij de supermarkt en we reden in een half uur naar de ‘Serpentine Falls’. Aangekomen bij het park liepen we eerst naar de waterval. Het was best mooi weer, het zonnetje scheen regelmatig en de temperatuur lag iets boven de twintig graden, maar de watertemperatuur van de waterval was….. Brrrrr. IJskoud. De winters in Perth zijn aardig koud en de winter was pas net afgelopen, dus opzich begrijpelijk. Stoere Jace twijfelde geen moment en dook meteen in het water. Zo’n twintig andere toeristen zaten hem vol verbazing aan te gapen. Anika, ik en Isabel keken elkaar vertwijfeld aan. Zouden wij ook gaan? Niet veel later dook Anika in het water. Ik probeerde aan haar gezicht af te lezen hoe ondragelijk koud het was, maar ze bleef lachen. Hmmm misschien viel het mee. Wel opvallend: Anika en Jace zwommen direct naar de rotsen naast de waterval, om daar vervolgens op te klimmen. Uiteindelijk volgden ik en Isabel ook. Toen ik het water indook dacht ik even dat ik een hartstilstand had, maar binnen twee minuten was ik ook bij de rotsen, om daar op te drogen en op te warmen. Daar lagen we dan, één zeemeerman en drie zeemeerminnen, rillen op een rots en niemand had nog zin om terug te zwemmen, haha! Ondertussen waren allerlei toeristen foto’s van ons aan het nemen. Ongemakkelijk… We hadden wel veel lol. Na zo’n twintig minuten verzamelden we onze moed bijeen en doken we opnieuw in het ijskoude water, om vervolgens op de kant op te drogen. Na een donut van Isabel (Australiers en Engelsen zijn gek op donuts…) maakten we een wandeling door het nationale park. Het park was prachtig groen en er groeiden enorme bloemen! Jace plukte nog een prachtige bloem voor in ons huis, waar Anika vervolgens de hele tijd mee rondwandelde, haha! Een perfecte dag, die we afsloten met onze chille barbecue. De gingerbiertjes werden geopend, Jace bakte het vlees (typisch) en wij regelden de broodjes en salades. Toen kregen we onverwacht wat gasten… Opeens zagen we overal om ons heen kangoeroes! Hoe leuk! Ze waren niet heel schuw; sommigen konden we zelfs aaien. Het hoogtepunt was de babykangoeroe. Wat een schatje!!! Ik had al volwassen kangoeroes gezien, maar nog geen ‘Joey’. Geweldig om te zien. Ik dacht dat Jace ons daarna naar huis zou brengen, maar nee.. Hij had nog wel zin in een feestje bij hem thuis! Hij had een eigen huis (!!!) in DE TUIN van z’n ouders. Dat is hoeveel ruimte de Australiërs hebben. We kletsten met z’n zus (die een jaar in Amsterdam had gewoond) en zagen nog wat schattige Australische beestjes in z’n tuin. Na twee uurtjes was het echt tijd om naar huis te gaan. Slapen, voor de start van een nieuwe werkweek…

[simonesight-blog]

7 oktober - Cairns - Tablelands Tour Onverwacht nog een extra tour op alweer de laatste, volle vakantiedag! Mijn vriendinnen hadden voor mijn verjaardag geld gegeven om wat leuks te doen en dat geld kan hier natuurlijk snel en goed besteed worden! Cairns biedt naast de great barrier reef, ook een mooi tropisch regenwoud, dankzij het warme en vochtige klimaat. Ik hoorde van andere backpackers dat er ook mooie watervallen waren en deze ging ik vandaag bezoeken! Ik ging naar de Atherton Tablelands, een hoogvlakte ten zuiden van Cairns. Ik werd als laatste opgehaald en zag dat het tourbusje halfleeg was (zo'n acht mensen). Een rustige groep! De gids was echter niet zo rustig. Om 07.00 in de ochtend praatte, zong en lachte deze man, Andy, al non-stop. Hij had al grijze haren, maar verstopte deze onder een gabberpetje. En de grappen die hij maakte... Normaal lach ik niet supersnel om grappen, maar Andy kan echt zo cabaretier worden. De eerste stop was al na een uur. We maakten een prachtige wandeling door de bossen. Zonder Andy. Andy wilde in de bus blijven. Uh, oke? Toen we terug kwamen begrepen we waarom. Hij had een hele tafel voorbereid met bananenbrood (mmmm), koffie, thee en chips (om 08.00 in de ochtend?). Wel een leuke verrassing, want in de folder stond dat de tour zonder eten en drinken was.. Er was ook een mooi meer aanwezig, maar niemand voelde de behoefte om te gaan zwemmen, zo vroeg opende ochtend, Andy wel. Terwijl wij aan de koffie zaten, zat Andy (minimaal 50 jaar oud) lekker in het water te spelen. Heerlijk! Ik wil ook zo zijn als ik 50 ben! Iedereen zou gewoon lekker gek en spontaan moeten blijven! Ondertussen kregen wij tijdens het koffie drinken steeds meer last van... Steekvliegen! Iedereen zat te bewegen, zichzelf te slaan en gekke dansjes te maken om deze irritante stekers van zich af te krijgen. Andy zag ons zitten en kroop snel uit het water. We ruimden alles op en gingen snel de bus in. Alleen... Bleken ze daar ook te zitten! Andy wilde niet dat we ze tegen de autoramen doodsloegen, dus pakte deze Australische Freek iedere vlieg (het zijn grote vliegen) stuk bij stuk om ze vervolgens lekker voor ons gezicht te houden. En een lol dat die man weer had! Haha! We waren nog geen tien minuten onderweg naar de volgende stop, of Andy ging plotseling volop op de rem. Look! Bananas! Hij wees naar een bananenplantage. Hij sprong al zingend uit de auto (hij droeg trouwens de hele dag geen schoenen, deed alles op blote voeten) en kwam terug met een zooitje superschattige mini bananen, die hij nonchalant naar achteren gooide. En we gingen weer door. Z'n favoriete muzieknummer stond op, die hij vijf keer achter elkaar draaide. Ondertussen praatte hij non-stop over het landschap en de mensen. Het uitzicht was trouwens schitterend. Grote, uitgestrekte boerderijen tussen groene gebergtes, met een blauwe lucht. Het was tijd voor een tweede stop, bij de Milla Milla Waterfalls. Dit was de grootste waterval die we bezochten. Wie ging er zwemmen? Niemand ging! Bizar genoeg (want het was een indrukwekkende waterval) waren wij, op twee gezinnen na, de enige groep daar! Ik besloot om even stoer te doen en dook als eerste van de groep (enkel meisjes en 1 oudere Australische man, ik werd vooral vrienden met de Australische man haha), in het IJSKOUDE water! Ben wel wat gewend in Monster, maar hier dacht ik toch even dat m'n hart stil stond door de kou. Ik was wel direct goed wakker! Na vijf minuten was de kou dragelijk en volgde een drietal Britse meisjes me. Uiteindelijk waren we nog maar met vier meiden! Onze privé zwemsessie bij de waterval! We trokken weer door. Dit keer naar de beroemde Curtain Fig Tree. Dit is één van de grootste bomen van Australie. Een enorme, schuine boom, die ingewikkeld was door vijgen, waardoor er een soort gordijn ontstond. Hier kon je ook boom-Kangoeroes spotten (mini kangoeroes die in bomen klimmen), maar die zagen wij helaas niet. We liepen ook nog een rondje in het park. Daarna reden we langs een bakkertje om lunch te scoren en deze op te eten aan een picknicktafel bij het Malanda environmemtal park. Andy had weer eens gek gedaan en typisch Australische meat pies gekocht, om iedereen een stukje te laten proeven. Als je de taart opensneed, liep er een soort jus uit.. Niet m'n ding. Wat wel m'n ding was waren... De schildpadjes die in het meer rondzwommen! Wat een cuties! We leerden daarna meer over het landschap door Eem half uurtje in het environmental museum rond te lopen, dat draaide op bejaarde vrijwilligers. Superlieve mensen die pepermuntjes uitdeelde, alles van je wilde weten en vooral blij leken met een praatje met ons. Een vrouwtje gaf me nog een 'hug' toen we weggingen. Zo lief! We reden daarna naar een 'lookout' over de tablelands. Mooi en heel groen, maar ook koud daarboven! Toen was het tijd voor... Platypus Spotting. Ofwel; het vogelbekdier spotten! Deze dieren leve m grotendeels onder water, maar komen ook af en toe naar boven. In stilte liepen we rondom een meer waar ze regelmatig gespot worden. We keken goed om ons heen, bleven geduldig, maar helaas.. Na twintig minuten wilden we het opgeven. Toen we terugliepen naar de auto hield Andy ons plotseling tot stilstand. "Sssht", gebaarde hij. Hij wenkte ons om hem te volgen. We moesten allemaal door een soort boomspleet naar het water turen. Iedereen was doodstil en geconcentreerd... Toen liet Andy opeens een grote knuffel van een vogelbekdier vanachter de boom verschijnen, en maakte daarbij kwaakgeluiden! Iedereen lachte, niet zozeer om te grap, maar vooral omdat Andy zelf aan het huilen van het lachen was. Hij bood z'n excuses aan en als troost mochten we allemaal eventjes de knuffel vasthouden... Wat een man, haha. De laatste stop was bij een enorm meer. We mochten hier nog even zwemmen, maar er stonden wel waarschuwingen voor krokodillen? Volgens Andy waren dit kleine zoetwaterkrokodillem, die alleen aanvallen als je hen aanvalt. Wederom gingen we maar met z'n vieren zwemmen en bleef de rest op de kant. Ik was lekker in het water aan het chillen, met uitzicht op een grote pelikaan in het midden van het meer, toen Andy plotseling riep; Crocodile!!! Geschrokken keek ik om me heen en wat zag ik... En drijvend speelgoedkrokodilletje! ..... En lol dat die man weer had! Ik had bijna een hartverzakking, haha! Op de terugweg van de Tour viel iedereen een beetje in slaap, maar Andy niet. Al zingend en chipszakken gooiend reed hij ons terug naar de stad, waar ik die avond uitgeput chillde in het hostel, op m'n laatste avond in Cairns...