solivagantinside

[solivagantinside]

Άραγε σκεφτήκατε ποτέ πόσους ανθρώπους «φτιάξαμε», σε πόσους ανθρώπους κολλήσαμε τα σπασμένα τους κομμάτια μόνο και μόνο για να μας αφήσουν και να πάνε ολόκληροι πλέον να γίνουν οι άνθρωποι κάποιον άλλων;

[solivagantinside]

Μάθαμε να λέμε «μου χρωστάς έναν Αύγουστο» ενώ στην πραγματικότητα αυτά που μας χρωστάνε είναι κάτι χαμένες ελπίδες, κάτι ανεκπλήρωτα όνειρα, λίγες στιγμές ευτυχίας, άντε και λίγη αγάπη.

[solivagantinside]

Τελικά είχε δίκιο η Μελίνα Κανά όταν έλεγε «η γη ανθίζει εκεί που θέλει, άμοιρη ψυχή, μη ξεγελαστείς». Όσο και να προσπαθείς να κάνεις τον άλλον να δεθεί μαζί σου και να σου δώσει όλα εκείνα που ζητάς, αν δεν είναι ο ίδιος διατεθημένος να το κάνει, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Αργότερα θα βρει το μέρος που θα «ανθίσει» και εσύ θα μείνεις με τις ελπίδες που είχες ότι ίσως και να τα καταφέρνατε τελικά.

[solivagantinside]

Μονίμως διχασμένη ανάμεσα στο «φταίω εγώ που απομακρύνθηκαν χωρίς προειδοποίηση» και στο «δε παν να γαμηθούν που θα πληρώνω εγώ τα ψυχολογικά και τις ανασφάλειες τους;»

[solivagantinside]

Σ. Πυλόρωφ - Σωτηρούδη «Αναμέτρηση»

[solivagantinside]

[Παραμονή Πρωτοχρονιάς σήμερα. Κάνοντας την ανασκόπηση του χρόνου σας, φροντίστε να διορθώσετε μόνο όσα πιστεύετε ότι αξίζουν να διορθωθούν. Από αυτά εξαιρούνται οι «σε θυμήθηκα και είπα να δω τι κάνεις», οι «δεν είχα χρόνο», οι τοξικοί άνθρωποι, οι χιλιοδοσμένες ευκαιρίες...]

[solivagantinside]

[solivagantinside]

Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο , εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος . Γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου , δεν μετράει τους παλμούς της καρδίας σου , δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου, απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές σε σπρώχνει για να περάσει.

[solivagantinside]

Χ. Λάσκαρης «Απλώς μια επιφάνεια»

[solivagantinside]

Γ. Μανίκας «Το σημά…δι»

[solivagantinside]

Σ. Πυλόρωφ - Σωτηρούδη «Αναμέτρηση»

[solivagantinside]

Α. Χιόνης «Κέρδος»

[solivagantinside]

Άνθρωποι;

Γαμώ την εικόνα σας,τα like σας,τα check in σας,τα ψεύτικα χαμόγελά σας,τις επιφανειακές σας σχέσεις,τα στερεότυπα σας,τις προκαταλήψεις σας,την σοβαροφάνεια σας,τα κόμπλεξ σας,την ξινίλα σας,την κακία σας.

Ανθρώπους απλούς θέλω χωρίς κυριλέ ρούχα,χωρίς κολλήματα στον εγκέφαλο,χωρίς όρια.Ανθρώπους ελεύθερους,αστείους,τρελούς,έτοιμους να αδράξουν κάθε στιγμή,κάθε λεπτό.Ανθρώπους περίεργους,που ξεχωρίζουν από τη μάζα,που δεν σε κρίνουν για αυτό που φαίνεσαι,που σε αποδέχονται για αυτό που είσαι,που δεν γουστάρουν μόνο άσκοπα ξενύχτια,τα ποτά,τα ανούσια γαμήσια αλλά αγαπούν τα ταξίδια,τα βιβλία..το άγνωστο.

Άνθρωποι γαμώτο που ξέρουν να μαστουρώνουν όχι με πρέζα και χασίσια,αλλά ζώντας την κάθε στιγμή.

[solivagantinside]

Μην ερωτευτείς ποτέ σου άνθρωπο σαν κι εμένα.

Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση. Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει. Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ’ αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται ��αι φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.

Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.

Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους απαιτητικούς γιατί αν τύχει και τους αγαπήσεις η καρδιά σου δε θ’ αντέξει την κούραση. Οι άνθρωποι που σκέφτονται είναι δύσκολοι κι εξαντλητικοί. Επηρεάζονται διαρκώς από νέες ιδέες, αλλάζουν απόψεις, συγκινούνται με πράγματα που δεν προσέχει η πλειοψηφία. Ονειρεύονται κι αιθεροβατούν εν γνώσει τους. Έχουν άποψη, θα σου πάνε κόντρα, θα σου τρίψουν στη μούρη πράγματα που δε θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σε στριμώξουν επειδή ζουν για την ένταση και οι συζητήσεις μαζί τους σπάνια θα σ’ αφήσουν όπως σε βρήκαν.

Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς. Είναι καμένα χαρτιά. Μιλάνε πολύ, παθιάζονται για μικροπράγματα όπως ο έρωτας, ταλαιπωρούν και ζητούν αποδείξεις για τα πάντα. Είναι κουραστικοί, θέλουν εναλλαγές, θέλουν γκάζια. Είναι δύσπιστοι μπροστά στις εύκολες νίκες. Μείνε μακριά από αυτούς τους τρελούς με τις παλιομοδίτικες καρδιές που πιστεύουν σε χαζομάρες όπως το «μαζί» και το «για πάντα». Δεν θ’ αντέξεις την επιμονή με την οποία θ’ απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Το πόσο θ’ αποζητούν την αγάπη σου όταν με την ίδια ευκολία θα ορκίζονται πως μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτήν. Είναι παρανοϊκοί, θα σε τρελάνουν. Δεν αξίζουν τον κόπο σου.

Μην πλησιάζεις ανθρώπους σαν κι αυτούς αν δε διατίθεσαι να χάσεις τη βολή σου. Δε χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα. Αυτοί πιστεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο και ζητάνε πολλά που δυστυχώς δεν είναι απτά, μα «αγοράζονται» με προσπάθεια και ψυχή. Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο όσο η καρδιά τους. Απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ» αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν με ταπεινοφροσύνη μπροστά στην υπερβολή. Δεν έχουν ανάγκη από δήθεν μετριοπάθειες, άλλωστε μέσα από τις καταστροφές έμαθαν πως για να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν ξέρεις πόσο ίδρωσαν γι’ αυτό. Δε θα σου κάνουν τη χάρη, λοιπόν, να κατεβάσουν το κεφάλι.

Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς, γιατί μαζί τους θα γνωρίσεις έναν άλλο κόσμο γεμάτο μέρη που δεν πηγαίνουν πολλοί. Θα σε σύρουν σε ακαταλαβίστικα μουσεία και υπόγεια σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα βαριέσαι φριχτά, θα πονέσουν τα πόδια σου από το ατέλειωτο περπάτημα. Θα χαίρονται με καραγκιοζιλίκια όπως κινηματογραφικά φιλιά στη μέση του δρόμου και θα σε κρατάνε αγκαλιά όλο το βράδυ χωρίς να τους νοιάζει αν βολεύεσαι ή όχι. Θα σε προσέχουν και θα νοιάζονται αν έφτασες σπίτι, αν είχες δύσκολη μέρα, αν κοιμήθηκες καλά, επειδή άνθρωποι σαν αυτούς είναι απροσάρμοστοι και δεν ξέρουν να λένε αλλιώς σ’ αγαπώ. Ή απλά θεωρούν πως αυτές οι δυο λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους απ’ την ακατάσχετη πολυχρησία.

Δίπλα τους θα ξεχάσεις τι θα πει βαρεμάρα κι αυτό είναι όσο εξοντωτικό ακούγεται. Θ’ αγαπήσουν σ’ εσένα αυτά που οι άλλοι μισούν. Δε θα μπορείς ποτέ να προβλέψεις τις αντιδράσεις τους, θα θεωρούν αυτονόητο πως αξίζουν να τους σέβεσαι ακόμα και τις στιγμές που δεν είναι τριγύρω. Δε θα σ’ αγαπήσουν επειδή σ’ έχουν ανάγκη, αυτοί δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Θα σ’ αγαπήσουν γιατί σε διάλεξαν ανάμεσα σε τόσους. Κι αυτή να ξέρεις είναι η χειρότερη αγάπη όλων, αγάπη καταδικαστική. Έτσι που δε θα μπορέσεις να ξαναζήσεις με κανέναν άλλον άνθρωπο χωρίς να μυρίζεις το άρωμά τους στον αέρα.

Τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Γι’ αυτό σου λέω, μην πέσεις στην παγίδα γιατί μετά δεν έχει επιστροφή. Μετά δε γίνεται οι ταινίες να μην έχουν διπλό νόημα, τα πράγματα να έχουν μόνο μια πλευρά, να ξαναζήσεις πιστεύοντας πως μόνο ένα κι ένα κάνει δύο. Μη μ’ αγαπήσεις γιατί τα κουσούρια μου είναι πολλά και μεταδοτικά. Θα σου δυσκολέψουν τη ζωή κι εσύ δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, όπως όλοι άλλωστε. Μη μου δίνεις θάρρος να συνεχίσω τους παραλογισμούς μου γιατί μπορεί να σ’ αγαπήσω και δεν έχω ούτε εγώ χρόνο για δράματα με λιγόψυχους αντιπάλους.

Όπως σου τα λέω, λοιπόν. Μείνε μακριά μου όσο είναι νωρίς, γιατί αν αγαπήσεις άνθρωπο πολύχρωμο, θα δεις πως δύσκολα επιστρέφεις σ’ έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος να είναι ασπρόμαυρος.

[solivagantinside]

[solivagantinside]

The Huffington Post: “60 Stunning Photos Of Women Protesting Around The World”

[solivagantinside]

Έβαλα καφέ και το τραγούδι που ανέβασες να παίζει. Ο καφές καυτός να κυλάει μέσα μου και εγώ παγωμένη από όλα αυτά που με κάνεις να νιώθω και δε μπορώ να στα δείξω. Εγώ δεν είμαι καλή στο να ανοιγομαι βλέπεις, αφήνω αυτά που νιώθω και με πνίγουν. Από το παράθυρο της κουζίνας στο παράθυρο της κρεβατοκαμαρας, ανοίγω να μπει αέρας και κοιτάζω το φως του ήλιου πάνω στα ροδοπέταλα. Άλλη μια γουλιά και μαζεύω το δωμάτιο. Στο κομοδίνο έχει μείνει το νερό που ήπια χθες όταν ξύπνησα από το όνειρο που σε είδα! Το τραγούδι τελειώνει κι άλλη μια μέρα αρχίζει μακριά σου.. Καλημέρα ματιά μου..