sopicrisologo-blog

[sopicrisologo-blog]

sa totoo lang i can hardly contain all the excitement sa birthday nya just because i bought him a gift!!! woooo idk 😂😂😂

[sopicrisologo-blog]

omg, ngayon nalang ulit ako makakapagpost dito. namiss ko to.. sa tinagal tagal ng panahon, dito lang ulit ako babagsak..

masaya talaga ko simula ng dumating si keneth sa buhay ko, tipong may karamay ako sa lahat. syempre di naman maiiwasan yung pag aaway, lq, tampuhan diba, pero that is how relationships work. kahit naman sa kapatid eh, nagtatalo kayo but in the end, all that matters is you love each other.

sa ngayon di na ko nakakapag open up dito, well kasi nakkwento ko na kay keneth, at masaya ako dahil pinakikinggan nya ko. i love how he listens to me everytime i rant about random things, i love how he understands me despite all my flaws..

marami rami akong dapat icatch up sayo tumblr, pero sa ngayon, since kasama ko pa si keneth, marami raming “relationship goals” pa yung gusto namin tahakin, kahit na hindi pa talaga kami hahahaha

[sopicrisologo-blog]

aaminin ko hindi na ko gaya ng dati...

yung tipong pagkayaya, go agad. payag agad.

we all have priorities. sa palagay ko, yung sa pagpili kong hindi agsama sa kung anumang gala, yeah, nireregret ko, pero at the same time, kung iisipin ko, san ko ba nalaan yung oras ko sa time na nagyaya silang umalis kami...

una naisip ko yung para sa sarili ko. naisip ko na everytime na aalis ako, gastos pamasahe pa yun, or pangkain. syempre sa pagtanggi, natututo ako ng self-discipline. nababalance ko. hindi din kasi madali yung sitwasyon na payag ka lang ng payag, in the end kawawa din ako.

pangalawa, naisip ko na pag hindi ako umaalis, i get to bond with my siblings tsaka pinsan. na kahit papano eh, yung dating hindi ko sila nakakausap dahil busy na nga sa pag-aaral, eh nalalaan ko sakanila.

pangatlo, eh siguro yung choice ko na tahimik muna. yung pag-iisip ng peaceful thoughts. kasi syempre, kilala naman ako ng lahat na maingay, tawa lang ng tawa ganto ganyan. ngayon ko napagtanto na hindi pwede laging ganon, una nakakapagod magpretend, pangalawa, hindi na ko pinaniniwalaan ng tao.

ayun, siguro yan yung reasons ko bakit sa mga gala/hangout di ako sumasama.

main reason eh yung pera. syempre aminin man natin o hindi, pag gumala ako, self-sustain yan eh. hindi ka naman bibigyan ng barkada mo ng pamasahe dahil saktong pangkanila lang yung gastos nila. kahit sabihin nilang gusto nila kong kasama, wala talaga kong pera at wala kong magagawa dun. di naman ako nagttrabaho. di naman sa ayaw kong magtrabaho para dun, pero diba, unexplainable reasons.

ayun lang, maexplain ko lang part ko bakit sinasabi kong "busy" ako

[sopicrisologo-blog]

[sopicrisologo-blog]

wishlist kuno

ipad mini, para lang less hassle, yung simpleng search search lang diba di na need mag open ng laptop,tsaka sympre yung mga pics hahaha yun lang naman, kahit wala nang magandang phone haha

o kaya, kung hindi man yan kahit ganto nalang

samsung note 2, sympre yung old model na kasi mahal yung mga bago eh dba hahahahha

planner hahaha kahit yung simple lang para dun ko lahat ilalagay random thoughts ko hahaha

roshe run hahahah pero ok lang naman kahit wala hahahah

actually yan lang, wala na kong iba pang mahihiling. ang pinakagusto ko lang naman eh yung phone or tablet kasi wala naman ako ginagamit na akin talaga. hiram lang phone ko ngayon eh. hahaha maarte ako eh. pag iipunan ko naman kung kaya ko

[sopicrisologo-blog]

nakakalungkot isipin na si fahad hindi na namin kaklase.. to know na talagang close kami ilang years na din.

nakaka-sad lang kasi syempre, kahit madalas akong inis sa ugali nyang mejo maarte ako, eh syempre yung masasayang memories parang ayun... ewan ko ba.

pero syempre alam kong di naman yun yung last. di naman ibig sabihin na pag lilipat na ng school eh hindi na din pwede magkita diba..

so ayun.

nakakalungkot lang talaga.

pero we chose different paths.. that's the way it is.

we didn't choose our own destiny..

[sopicrisologo-blog]

siguro akala nya nakakatuwa pa yung mga sinasabi nya

kontrolado ko lang talaga sarili ko, ang dami nang pinapabago masyado. nakakainis na. well choice ko naman to eh

[sopicrisologo-blog]

tuwing uuwi ako galing sa kung saan, nalulungkot ako. kasi hindi naman sa pag-aano pero nararamdaman ko na naman na hindi ako belong. yung pakiramdam na uuwi ako dito kasi wala naman akong choice.

naiinggit ako kasi sa iba kasi sila pag uwi nila, kasama nila parents nila sa bahay. di sila pinapabayaan mamroblema sa mga bagay. kasi ang gusto nila sa anak nila, maging masaya, maenjoy yung buhay.

yung tipong pag uwi nila, uuwi nalang silang ok, excited na kong madatnan yung kama. ang problema nalang nila anong dinner nila.

ang hirap kasi ng ganto.

yung feeling ko tuwing uuwi ako, ano kaya... kamusta kaya kapatid ko? sana ok lang sya. pano kaya namin mababayaran tuition? pano kaya namin to paparaanan? sana payagan sya makakuha exam ng mag promisory note lang.

ayoko na kasi sanang maranasan nya yung napapahiya, kasi hindi makabayad tuition kaya di makakakuha ng exam. ayoko ng ganon eh. ayoko maranasan nya yung naranasan ko. ayokong nabubuhay sya na kahit yung pag aaral eh napagkakait sa kanya.

diba ang dami kong problema. ang bigat talaga sa pakiramdam eh.

sa totoo lang ayoko naman talaga tong sarilihin.. pero ano pa nga bang nangyayari dba? wala naman na kong magagawa. isshare ko lang to tapos ayun, gumagaan pakiramdam ko. pero hindi ko masolusyunan.

baka sabihin nyo pa, bakit mo inaako?

eh wala na ngang may pakialam. sana yung mga taong responsible, may concern. naiintindihan ko naman na ginagawa nila lahat. takang taka lang talaga ko umaabot pa din sa gantong sitwasyon? pumapayag pa sila?

kung ako lang may pera, kung ako nakakapagtrabaho na, uunahin ko talaga tong kapatid kong bunso. para naman wala syang problema, para ang maisip lang nya sana eh yung magfocus sa pag aaral.

ayoko sanang takasan yung problema, pero sa twing nagkakaron ako ng chance, gusto ko munang wag balikan. kaso pag uwi ko, yung mga problemang yun pa yung mismong bumabati sakin ng welcome back.

[sopicrisologo-blog]

[sopicrisologo-blog]

wala namang problema pero laging bago matulog o pag gabi parang hindi kami bigla okay ni keneth :(

ako ba? sigurado kasi akong hindi sya eh.

nalulungkot ako kasi parang ok naman kami, tapos hindi ata. yung tipong hindi naman ako sure.

ayokong magtanong kasi ang arrogant lagi ng pagtatanong ko. yung parang ako yung galit pero wala naman saming galit.

naiinis ako sa sarili ko eh. kasi parang ewan lang yung gantong pakiramdam. yung ok naman lahat pero yung utak ko gumagawa ng sarili nyang problema. hay sopi naman eh

[sopicrisologo-blog]

[sopicrisologo-blog]

[sopicrisologo-blog]

gusto ko nang mawala talaga yung kaba ko regarding sa grades... :(

sana non paying pa din po, kahit yun nalang

[sopicrisologo-blog]

gengshter! 😂

[sopicrisologo-blog]

I think my selfie problem is getting out of hand..

[sopicrisologo-blog]

True story.

When I was in 7th Grade, I almost set an Elementary School on fire while trying to microwave a cookie.

I was working at the concessions stand during a basketball tournament (my team was required to work because the tournament was being hosted in my School district), and, because I was hungry, I decided to use the microwave to heat up my cookie. My teeth were very sore due to me getting dental braces that week, so I decided to microwave it for a minute so it could be really soft.

It set on fire. 

The smoke alarm went off throughout the school.

The sprinkler system went off.

Basketball games that were going on at the time were cancelled.

Everyone had to evacuate the school and wait for the Police and Fire Department to show up. 

I JUST WANTED A COOKIE.

[sopicrisologo-blog]

Before you say yes, get him angry. See him scared, see him wanting, see him sick. Stress changes a person. Find out if he drinks and if he does, get him drunk - you’ll learn more about his sober thoughts. Discover his addictions. See if he puts you in front of them. You can’t change people, baby girl. If they are made one way, it doesn’t just wear off. If you hate how he acts when he’s out of it now, you’re going to hate it much worse eight years down the road. You might love him to bits but it doesn’t change that some people just don’t fit.

inkskinned, “My father’s recipe for the man I should marry” (via bl-ossomed)