strangersthoughts-a

[strangersthoughts-a]

Νέοι ένοικοι του καπιταλισμού.

Σε μια πόρτα ανάμεσα από λάντζες ξύπνησαν

Εφήμεροι ιδιοκτήτες του αδιέξοδου.

Σε ουρές για μια μπουκιά πλαστικό φαΐ στάθηκαν

Με τσέπες αδειανές, τσακισμένες από το κυνήγι της ψευδαίσθησης

Για μια ζωή γεμάτη, πλούσια, αξιολάτρευτη!

Με το πρόσωπο να αγναντεύει το κενό

Και τη ματιά τους αδειανή περισσότερο και από τις τσέπες τους.

Μια ημέρα χαμένη, βουβή από αξία

Στο κόκκινο χαλί.

Και η Μαργαρίτα από απόσταση να τους κοιτάζει.

[strangersthoughts-a]

Και κρατάω πια το ποτήρι μου

Σαν κύπελλο ζητιάνου

Λίγες αναμνήσεις να στάξει κάποιος

Περαστικός και ψιλά δε θέλω

Μονάχα

Θα κλείσω τα μάτια

[strangersthoughts-a]

Μπουγάδες

Δείξε μου εικόνες.

Όχι τις σκέψεις σου, αυτές δε φαίνονται.

Δε θέλω να τις ακούσω κιόλας.

Απλός θέλω να’μαι.

Άπλως-αν σήμερα Σάββατο τις μπουγάδες στο Παγκράτι. Τις βαράει ο ήλιος και κάλυψαν τις μυρωδιές από τα νεράντζια και τις φρεσκοκομμένες ελιές. Επίκτητη άνοιξη.

Περπάτησα ανάμεσα.

[strangersthoughts-a]

[strangersthoughts-a]

Είναι λοιπόν ο μύθος του Σίσυφου μια ιστορία τιμωρίας ή μια ιστορία πάλης; Είναι παράλογος αυτό ο μύθος λόγω του αποτελέσματος ή η λογική του να ζεις πραγματικά υ��αγορεύει να το κάνεις με τρόπο που αντίκειται στα χρηστά ήθη και στα «λογικά» πλαίσια;

[strangersthoughts-a]

Ακινησία

Αν πάγωνε για μια στιγμή ο χρόνος

Και αυτοκτονούσες

Σαν κυλούσαν όλα ξανά

Θα ήσουν ακόμα νεκρός;

Από έρωτα πλημμυρισμένος

Παρακαλούσες ο χρόνος να σταματήσει

Σε εκείνη την αγκαλιά

Και όταν όλα συνέχισαν να κυλούν

Έπεσες από εκείνη την αγκαλιά, νεκρός.

[strangersthoughts-a]

Αργά κατάλαβες πως είν’ οι άνθρωποι σκληροί

Σε βρίζουν μένοντας βουβοί

[strangersthoughts-a]

Ίσως ποτέ να μη ξεπεράσουμε τους φόβους μας αλλά πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας να μας θυμίζουν ότι η ζωή δεν είναι μόνο μαύρο. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα θέλουν να μας βλέπουν χαμογελαστούς…