svvlkrn-blog - Tumblr blog

[svvlkrn-blog]

Gidiyorum, ardıma bile bakmadan, vedalaşmadan, kimseye neden diye sormadan. Hesap sormadan ve hesap vermeden gidiyorum. Ağlamamak için, ağlatmamak için, içimde her geçen gün ayrı bir acı ile büyüyen çocuğu öldürmemek için hepinizden gidiyorum. Hiçbirinizi düşünmeden, kimseye acımadan, hayatımda bir ilk yapıp, kendimi düşünerek gidiyorum. İyi olmak için, kendimi mutlu etmek için, mutluluğu kendimde, kendi gülüşümde, kendi yüzümde bulmak için gidiyorum. Binlerce kilometre uzaklıktaki sizden, hemen yanıbaşımda duran arkadaşımdan, sevgilimden, hepinizden. Ne ararım ne de sorarım bundan sonra. Adınız dahi geçmez hayatımda. Acınız bile kalmayacak içimde. Sizin için üzülmeyi, gözyaşı dökmeyi, kendimi harap etmeyi bırakıyorum. Artık hiçbirinizi istemiyor, her birinizi çıkarıyorum hayatımdan. Şimdi değil ama işiniz düştüğünde anlarsınız..

[svvlkrn-blog]

Ağlamak istiyorum, yok olmak istiyorum. Herşeye herkese aniden veda etmek istiyorum. Geceleri kalbim üşüyor, nefes alamıyorum. Herkes sevgiye muhtaçken sevgiyi fazlasıyla gören bir insan neden istemez. Canım acıyor desemde bir şeyin değişmeyeceğini biliyorum. Ölsem dahi en fazla üzülürsün oysa senin gece başın ağrıdığında ben geceye kadar senin için öldüm farkında değildin. Yanında olmayı dilediğim kaç gece olamadım kendimi affetmedim bu yüzden ben seni bu denli severken senin umrunda olmamam kadar içimi sızlatıyor. Bilmiyorsun ama canım çok yanıyor. Azıcık vicdanın olsaydı bir kez olsun gözlerime bakarken için sızlardı. Sızlamadı hiç. Sen hep acımasız şekilde hiç düşünmeden kırıp dökerdin. Bilmeni isterdim ne yaşadığımı, ne hissettiğimi. Bir kez olsun sormadın iyi misin diye ama merak etme iyi olmaya çalışıyorum bazen yutkunamaz gibi oluyorum, kalbim sıkışıyor sonra geçiyor. Ara ara gözlerim doluyor soruyorum kendimi ben bunları hak edecek ne yaptım diyorum. Anladığım tek şey haketmeyenler hak etmediği kadar çok sevilirken, hak edenler haketmediği kadar az seviliyor olması.

[svvlkrn-blog]

Kırıp dökmeye gerek yokmuş, sessizce kabullenip devam etmeyi öğrenmek gerekirmiş. Olmuyorsa zorlamanın anlamı yokmuş. Tek taraflı çabayla insan ilişkisi yürümezmiş. Bazı şeyler o an anlamlıymış, kaçırınca geriye dönmek imkansızmış ve zaman ayırmak çok kıymetliymiş, öğrendim.

[svvlkrn-blog]

Huzur bulursan kıskanırmış hayat, ondan bu yaşadıklarımız :)

[svvlkrn-blog]

“Vurgun” şarkısında da geçiyor hani, “seninle cehennem ödüldür bana, sensiz cennet sürgün sayılır..” işte sana olan aşkımda böyle. bir masumun gülümsediğinde, bir çocuğu sevindirdiğinde, bi yaşlıyla sohbet ettiğinde, hissettiğin o mutluluk gibi seni sevmek. Yeni öğrenilen bi bilginin hemen paylaşma isteğinde ki o heyecanı gibi. Nasıl ifade edilir bilmiyorum ki. Daha ne kadar kırılabilir, kandırılabilirdim acaba derken cıktın karşıma. İlk gün bambaşka şeyler düşünürken, kim bilir ne amaçla çağırdı yazdı derken, şimdi hayatımın bir parçası oldun. Hani anlattığım o pırlantalı tek taş kolyeler falan varya, bir kadın olarak hepsini itebilirim senin sevginin yanında. Sensizliği düşündüğümde göğüs kafesim sıkışıyor. gerçekten.. dün de öyle oldum. Anneannemin “aferin kızım” diyeceği kişisin sen. Sen benim gururla gösterebileceğim sevdiğim adamsın. İyi ki sevmişim seni. Kırgınlıklar olmasın ama lütfen. Bak kızgınlıklar olabilir, gelir ve geçerler. Ama kırgınlık benim için büyük bir şey.. ağır. böyle şeylerde gönlümü almak istemen cok hosuma gidiyor yalan değil, ama yine de kırmayalım sevgilim. sarsılmak çok kötü bir şey. Bana geldiğinde ne durumdaydın ruhen inan ilgilenmiyorum. gözlerimin içine bakarak, içimi titreterek, tüm dürüstlüğünle sohbet ettin ya hani benimle. bu bana yetmişti. aslında sebep aramaya gerek yok, kısmetimmişsin. dediğin gibi hayat bizi birbirimize hazırlamış. seninle bi gelecek kuracağıma çok inanıyorum ben, kaşını, gözünü, yüzünü sevdiğim adam.. iyi ki....

[svvlkrn-blog]

Ne arkamdan konuşanları kafama takıp üzülecek zamanım var, ne de beni sevmeyenlere kendimi sevdirmek için gücüm. Çünkü çok iyi biliyorum ki, bir insan seni kötülüyorsa; bu onun içinin pisliğidir. Veya kendiyle sorunları vardır. Sen ne kadar laf harcarsan harca, ne kadar konuşursan konuş; bazı insanların içindeki pislik bir türlü gitmez. Onlar kir içinde kalıp mutsuz olmaya mahkûmdur.

[svvlkrn-blog]

Bazı şeyler için vaktim yok…Kibirli olduğumdan değil,sadece daha fazla canımın yanmasını ve beni mutsuz eden şeylerle vakit harcamak istemediğimden…Hayatımda geldiğim noktada alaycılık,aşırı eleştiri,aşağılanma ve herhangi bir doğal ihtiyacımın görmezden gelinmesine sabrım yok.Beni sevmeyen insanlarla iyi geçinme,birlikte olma isteğimi kaybettim.Bencil,ikiyüzlü,sahtekar,ucuz övgüleri olanlara hayatımda yer vermeme kararı aldım.Ne seçici bilgeliğe, ne akademik kibire, ne de popüler dedikodulara tahammülüm yok.Bu dünyada karşıtların bir arada yaşayabileceğine inanıyorum,bu yüzden katı ve sivri ilişkilerden kaçınıyorum.Dostluklarımda, ilişkilerimde sadakete ve saygıya önem veriyor,cesaretlendiren, teşvik eden cümleler kuramayan insanlarla bir arada olmayı bırakıyorum.Abartılı her şeyden sıkılıyorum.Ve en önemlisi sabrımı haketmeyenlere hiç sabrım yok artık.

[svvlkrn-blog]

Sevdiğini aldatırsan kendini aldatmış olursun. Sevmek her şeyi çözmese bile. Sevmediğin insanlar ile ne kadar çok vakit geçirirsen bir o kadar kişiliğinden ödün verirsin. Bir insana umut vermek ve o umudu karşılıksız koymak dünyanın en zalim kötülüklerindendir.

Ruhunu avutacak bir avuntu bulamayanlar için üzülüyorum en çok. Yalnız olabilirsin. Sevdiklerini kaybetmiş işini sana sen iyiysen destek veren ve yakın olan çevreyi de kaybetmiş olabilirsin. Paran olmayabilir. Yüklü meblağlar kaybetmiş de olabilirsin. İşte, kumarda, eğlencede. Asıl pes edersen kaybın bir felakete dönüşür. Her şeyin çaresi var ölümün yok. Bunu benden daha iyi biliyorsun. Ölüm yok gibi yaşamaya ve hayatını anlamlı kılmaya ve mücadele etmeye devam etmezsen asıl kaybedensin. Baktın mı hiç etrafına? Huzur dolu evler var, bahçesinde cıvıl cıvıl koşan çocuklar, köprüler var altından geçen nehirler, dökülen yapraklar, baharda açacak çiçekler, hastane koridorlarında şifa için sağa sola koşanlar var, dolu barlar ve meyhanelerde belirsiz geleceğe kadeh kaldıranlar var.Pavyonlarda bedenini evine ekmek götürmek için satanlarla ganyan ile iddia bayilerinde bir umuda ekmeğini yatıranları düşün. Sokakta yatanlarla garajlarında son model otomobil koleksiyonuyla övünenleri mukayese et biraz.

Işıl ışıl geceler ve puslu soğuk sabahlar arasında ki uçurumu takma kafana. Ölenler ve doğanlar arasında bir yerdesin. Anıların var. Yaş aldıkça anlıyor insan geçmişteki toyluklarını, hatalarını.

Şarkılar, şiirler kitaplar ve filmler var. Uçsuz bucak sahil kıyıları ve hiç bitmesin diyeceğin anason kokulu geceler var. Biraz sabrederek biraz da tecrübe edinerek tutunacaksın yaşama. Olmayanı da zorlamayacaksın. Hepsi bu..

[svvlkrn-blog]

Sizlerle empati kurarak insanlığımı ölçmek istedim. Fakat, sizin gibi yaratık olmayı beceremedim, üzgünüm. Bence hepimizin sorması gereken sorular var kendine.

Bazen düşünüyorum, bazılarının yapamadığını bilerek. Allah bizleri yaratmasa nasıl olurdu? Şeytan, Allah’a karşı çıkmasa neler olurdu? Sonra sizlere bakıyorum, yani bazılarınıza ve sonra tiksiniyorum. Hepinizin üstüne öfkemi kusmak istiyorum. Ancak sizden bir farkım kalmaz diye yapamıyorum. Ben sizler gibi kötü birisi olamıyorum. Bir gün umarım, bir yerlerde insan olduğunuzu hatırlarsınız. Bir gün umarım, bir başkasının bakış açısıyla bakarsınız. Çağımızın büyük sorunlarından biri: ‘’Din afyonu ile uyutulmamızdır.’’ Allah kitaplar yazdı, onları okumadınız. Ne yaptınız? Bazı insanlara inandınız. Güzellikten uzaklaştınız. Dönüp başa sarmak istiyorum bu hayatı, insanların öldürülmediği bir yere. Silahlar, kurşunlar, bombalar hepsi kirliliktir. ‘’Söylesene Vera, çocuklara sıkılan hangi kurşun kahpe değildir?’’ Bir gün görebilme ihtimalinizi sayarak konuşuyorum. Düşünün. Dünyaya günahtan başka şeyler de bırakırsınız. Zor sizin için biliyorum, ama yaparsınız. Belki güneş tersten doğunca, belki yerle gök birleşince…

[svvlkrn-blog]

Şu an hayatında eliyle tutup gözüyle gördüğü herhangi büyük bi imtihani olmayan, beşer aklıyla aşılamaz gördüğü bi engeli olmayan herkese sesleniyorum!

Yürüyün alabildiğine, koşun hatta..Atın üstünüzdeki ufak tefek, eften püften dertleri.. Yitin elinizin tersiyle yükünüze yük katmaya çalışan herkesi/herşeyi..Kalbiniz, ruhunuz nerde nasıl huzur buluyorsa orda bulunun -helal dairede- .. Sevmekten korkmayın! Başınıza gelebilecek binlerce imtihanla daha gelmemisken hemhal olmayın.. Faydalanın, faydalanılan olun.. Sevin, sevilmeye layık olun.. Umut etin, umutlanılan olun.. Yeşerin,tazelenin,güzelleşin..

Sıkıntıyla harmanlanan, iki günü birbirini tutmayan, sabah mutluysa öğlenden sonrasını zehir zemberek geçiren, hayallerine-heveslerine-uğraşlarına bi gıdım zaman ayıramayan, işe yarar bişey yapamasada bomboş oturup dünya kadar derdini düşündürken sabahı sabah eden insanlara umut olun..

Böyle olmuyor biliyorum.. Ama yinede ben size söyleyeyim de bilenlerden olun..Dert büküyor insanın belini, alıyor dünyadaki tüm hevesini, muhtaç ediyor iki gözü iki çeşme ağlamaya..Lakin kendi kendini teselliyi de öğretiyor kader.. Başını yataktan kaldıramaz hale gelince başlıyorsun kendini terapiye almaya.. Eğer gönlün varsa -e işinde varsa- el mecbur bi seansta kalkıyorsun ayağa.. İçinde O gamla yaşıyorsun uzuuunca bir süre.. Ne sen onu bırakıyorsun ne de o seni.. Derdinle kardeş oluyorsun en sonunda..Binbir çeşit dert var dünyada hangisi başımıza ne zaman ne şekilde gelecek bilmek imkansız.. Düşünüp düşünüp gelebilecek olanlara hazırlık yapmaya çalışmak çok yersiz, çok mantıksız..

Ama yaşayabildiğin kadar güzel yaşamak, enerjini en güzele, en iyiye yöneltmek, tekamül için mücadele vermek, sevmek…

Kısacası ben derim ki; dertsizliğinizi dert etmeyin, dertle karşılaşınca üzülmeyin.. Salim kafayla yapılacak çok iş var , tutun bi ucundan dünyanız güzelleşsin..

[svvlkrn-blog]

Cayır cayır yanarken tütemeyenlere selam olsun 🖐