#Παράξενα νέα

[kampanianews]

Έγινε και αυτό-Θαμώνας ανέβηκε στην πίστα και χτύπησε τον Αντύπα

Έγινε και αυτό-Θαμώνας ανέβηκε στην πίστα και χτύπησε τον Αντύπα

Έγινε και αυτό-Θαμώνας ανέβηκε στην πίστα και χτύπησε τον Αντύπα. Ένα πρωτοφανές περιστατικό έλαβε χώρα στο νυχτερινό μαγαζί, όπου εμφανίζεται ο Αντύπας.Ενώ ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής βρισκόταν στην πίστα, ερμηνεύοντας τη μεγάλη του επιτυχία «Είμαι στα χάι μου», με το κοινό να του πετάει πανέρια με λουλούδια, δέχτηκε επίθεση από θαμώνα του μαγαζιού. Ο άνδρας ανέβηκε στη σκηνή και επιτέθηκε…

[secretsfromwholecloth]

Tagged by @am1vf

Three ships: I’m running out of witty ways to refuse this one, I’m not much of a shipper in the way people think of it and I’m wary of giving the wrong impression here.

Last song: Listening to Παράξενα νέα από κάποιο άλλο άστρο (”Strange News from Some Other Star”) by Διάφανα Κρίνα (”Transparent Lilies”, trust me that it’s more graceful in Greek) right now, actually. I’ll admit that I only learned about them from seeing a video of Alkinoos Ioannidis, who I’ve been a fan of since my teens, on guest vocals at a show of theirs; I’d ask where they’ve been all my life, but the answer is apparently “got started in the ‘90s, the real question is where was I”.

Last movie: Honestly, I’ve been so focused on episodic TV lately, and before that had a multi-year phase of not being able to concentrate on watching anything for my own entertainment, that I don’t quite remember. It may or may not have been the live-action of Sankaku Mado no Sotogawa na Yoru, as I do remember bitching on Discord partway through it that Shison Jun, who I was primarily there to watch work, had been given very little to do thus far. (It picked up shortly after I typed that; so it always goes.)

Currently consuming: Besides Diafana Krina’s second-most-recent album as I work my way through their oeuvre, then another episode of Dark as I work my way through that? Dinner’s in less than an hour, I can wait.

Currently reading: ...heh, honestly, it was probably The Complete Enochian Dictionary by Donald C. Laycock. Which I knew about from my previous involvement in the occult scene but bought so I could mine it to name celestial characters in Pathfinder CRPGs, let’s not be mistaking my particular flavor of nerdery.

[reality-breaker]

Επιλογές Μαρτίου (6/3)

…Denton Welch (1915–1948) | Helix (1967–1968): underground περιοδικό αντικουλτούρας | Η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο αλλιώς | Μνημείο για τον Ιούλιο Βερν | RIP Brian Stableford | Ξεκαρδιστικό βίντεο με τον Robocop | Παράξενα θηρία από βιβλίο του 15ου αιώνα | Το ναρκωτικό που κατασπαράζει την Skid Row στο LA | Frank Brunner | Συνέντευξη με Bruce Dickinson | The Pulp Work Ethic | Lud-in-the-Mist στο ραδιόφωνο | Η ιστορία του 2000 AD: οι δημιουργοί του κόμιξ εξηγούνται ευθέως | Ο Ηχοκύβος: για να ακούς με όλο σου το σώμα | Η δυστοπική Κουλτούρα της Ντοπαμίνης | Η παράξενη τέχνη της Georgiana Houghton | Οι μυστηριώδεις ογκόλιθοι Moeraki | Οι 7 πιο αδίστακτοι και τρομεροί πειρατές…

➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/epiloges/ep.php?ID=03_2024#1

[astrocrystallenia]

«Ο θαυμαστός τους κόσμος».

«Κράτα με», της ψιθύρισε μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά. «Είσαι σίγουρος;». Αυτή η ερώτηση ξεπήδησε από το στόμα της.  Οι συλλαβές που έσταζαν τα χείλη της ποθούσαν μια απάντηση. Συνήθιζαν να περπατούν χέρι-χέρι. Τα σώματά τους περιπλανώμενα στο σοκάκι. Τα πέλματά τους χάιδευαν το πλακόστρωτο. Το γιασεμί τούς κρατούσε συντροφιά και η μυρωδιά του γαργαλούσε τα ρουθούνια τους. Το πέπλο της νύχτας σκέπαζε τον έρωτά τους, τον ευλογούσε, τον δυνάμωνε. Όσο πιο βαθύ το πέρασμα του, τόσο πιο άυλο το δικό της κορμί. Εκείνη, δεν άνηκε πια στον κόσμο των θνητών. Ήταν συμφιλιωμένη με τη νέα της ταυτότητα, μα εκείνος βρισκόταν σ’ ένα κόσμο αβάσταχτο χωρίς εκείνην. Στον κόσμο αυτό είχε σάρκα και οστά. Ένα βράδυ συνειδητοποίησε πως πρέπει να συνεχίσει το ταξίδι μόνος. Περπάτησε. Περπάτησε πολύ εκείνη τη νύχτα. Ώσπου τα βήματά του, τον οδήγησαν σ’ ένα σοκάκι αλλιώτικο απ’ όλα τ’ άλλα. Προσπαθούσε να τηρεί ευλαβικά τα λόγια του παππού του. «Παιδί μου, μη στρέφεις συνεχώς το βλέμμα σου στο παρελθόν. Διέσχιζε παράλληλους κόσμους, μέχρι ν’ ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι. Τον σκοπό της Ύπαρξης σου». Κι εκείνος δεν έπαψε να διασχίζει κόσμους. Πολλές φορές, μάλιστα, ήταν σαν να εισέρχεται σε αυτούς μ’ έναν ασυνήθιστο τρόπο. Μπορεί να ήταν θνητός, αλλά ήξερε να παίζει στα δάχτυλα το χώρο-χρόνο. Επιπροσθέτως, ήξερε να διαχειρίζεται το φως και το σκοτάδι. Ήξερε να φεύγει πάντα τελευταίος και να εισβάλλει όπου εκείνος ήθελε πρώτος. Μέχρι που έφτασε στο τέλος αυτού του δρόμου όταν ξαφνικά βρέθηκε στις σκουριασμένες και παγωμένες ράγες. Τα σφυρίγματα του τρένου που πλησίαζε από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο, δεν του άφησαν άλλη επιλογή. Εκτός από τις συμβουλές, ο παππούς του τού είχε δώσει έναν κρύσταλλο. Με αυτόν μπορούσε να προστατέψει τον εαυτό του και να μεταφερθεί σε άλλους κόσμους. Εκείνος, ενεργοποίησε άμεσα τον κρύσταλλο. Όλα στροβιλίζονταν πια• για μια στιγμή, συλλογίστηκε την αγαπημένη του. Για μια στιγμή, διαισθάνθηκε πως ίσως η ψυχή της, να τριγυρνάει κάπου εκεί σε αυτούς τους παράλληλους κόσμους. Κι αν τη συναντούσε; Πόσο δυνατός θαρρείς πως είσαι όταν έρχεσαι αντιμέτωπος ξανά μ’ ένα κομμάτι του παρελθόντος σου; Πόσο το έχεις ξεπεράσει; Πόσο σίγουρος είσαι; Κύκλοι ρούφηξαν την σιγουριά του και εκείνος πήρε μια τελευταία ανάσα στο χρυσαφένιο νερό. «Μα πού βρίσκομαι πάλι;», αναρωτήθηκε. Τα χρυσαφένια νερά της θάλασσας ήταν ορμητικά, σκέπαζαν σχεδόν όλο το πρόσωπό του. Πάλευε μέσα της για πρώτη φορά στη ζωή του• θαρρείς πως κραύγαζε, σαν να ζητούσε βοήθεια. Δεν χρειάζεσαι βοήθεια όταν έχεις βουτήξει στο Είναι σου. Απλά κολυμπάς, έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και αναγνωρίζεις πλέον ποιος είσαι και τι επιθυμείς. Ήξερε πια τι ήθελε. Το νερό ήταν η κάθαρση του• το αλάτι θεράπευσε τις πληγές του. Οι χτύποι της καρδιάς του πάλλονταν στο ρυθμό των κυμάτων και αυτό ήταν μια μυσταγωγική μελωδία μέσα στο νου του. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ξέχασε τα φαντάσματα και τους ψιθύρους, άφησε πίσω του τις σκουριασμένες και παγωμένες ράγες και τα παράξενα σοκάκια. Συνειδητοποίησε πως η θάλασσα είναι ο προορισμός του. Μέσα του το βάφτισε ως το κλειδί της απελευθέρωσης. «Θα την εμπιστευτώ», συλλογίστηκε. Τα μάτια του πλημμύρισαν κι έγιναν ένα με το νερό, που όσο λαμπύριζε, τόσο η ψυχή του ακτινοβολούσε.

[stapap]

Καποιες πρωτοχρονιες της ξενιτιας

Στις πρωτοχρονιές της ξενιτιάς, η νοσταλγία παίζει παράξενα παιχνίδια και η σκέψη μου ταξιδεύει πάνω από πόλεις, ωκεανούς και ορίζοντες, μέχρι να φτάσει στην αγκαλιά της πατρίδας. Καθώς πλησιάζουμε τον δέκατο χρόνο της ζωής μας στο εξωτερικό, κυριαρχεί ένα περίεργο και γλυκόπικρο συναίσθημα όπου τα αν, τα γιατί, και τα ίσως δυναμώνουν.

Στην αποψινή μου βόλτα στην ήσυχη πόλη μου στην Πέλλα της Αϊόβα, με το ελαφρύ χιόνι να σκεπάζει σιγά σιγά τις παγωμένες αυλές, ξεκίνησα την ήσυχη ανασκόπησ�� της χρονιάς. Καθώς η μπάλα του νέου χρόνου κατρακυλάει προς το 2024, οι σκέψεις μου με ταξιδεύουν στα χωμάτινα δρομάκια της Ερέτριας, στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος του Αττικού ουρανού από το δώμα της πολυκατοικίας στην οδό Βατάτζη, και στη ζεστασιά του σπιτικού μας. Παρα το ότι πάντα γκρίνιαζα για τη φασαρία των οικογενειακών συγκεντρώσεων και την κίνηση της παραμονής της πρωτοχρονιάς, αναπολώ τον απογευματινό καφέ με τον αδελφό μου στα Εξάρχεια, τη βόλτα στην παραλία το μεσημεράκι, το φαγητό της μαμάς, ή τη στιγμή που σβήναμε τα φώτα για να τραγουδήσουμε το «πάει ο παλιός ο χρόνος» με τέτοια χαρά λες και άλλαξε κάτι στη ζωή μας μέσα σε ένα λεπτό. Μετά, κλασικά οι ευχές πέρα δώθε για το νέο έτος, «καλή χρονιά», «καλή πρόοδο», «καλός φαντάρος», «να βρεις ένα καλό κορίτσι», «να προκόψεις», «να βρεις δουλειά», να, να, να...

Σε αυτήν τη φάση της ζωής μου που τα βλέπω όλα από μακριά, αντιλαμβάνομαι πόσο αδικούσα τις στιγμές αυτές, που μου φαίνονταν αυτονόητες. Είναι αυτή η γλυκιά νοσταλγία που παλεύει να μην γίνει λήθη όταν αγκαλιάζω πλέον ό,τι δεν εκτιμούσα αρκετά. Ο όρος νοσταλγία αναφέρεται αρχικά από τον Όμηρο. Θριαμβευτής από τον Τρωικό Πόλεμο, ο Οδυσσέας αναχωρεί για τον πατρικό του νησί, την Ιθάκη, για να επανασυνδεθει με την πιστή του σύζυγο, Πηνελόπη. Για 3 χρόνια, ο πλανώμενος Οδυσσέας πολέμησε τέρατα, κακοποιούς και κακόβουλους θεούς. Για άλλα 7 χρόνια, βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά μίας όμορφης θαλάσσιας νύμφης. Η Καλυψώ, του προσέφερε να τον κάνει αθάνατο αν παρέμενε μαζί της στο νησί της. «Συνειδητοποιώ πλήρως», της απάντησε ο Οδυσσέας, «ότι η φρόνιμη Πηνελόπη δεν μπορεί να συγκριθεί με το ύψος ή την ομορφιά σου, καθώς είναι απλώς θνητή, ενώ εσύ είσαι αθάνατη και αιώνια νέα. Ωστόσο, είναι αυτή που επιθυμώ καθημερινά. Επομένως, ποθώ το σπίτι μου και την επιστροφή μου στην ημέρα που θα γυρίσω».

Αυτή η ρομαντική δήλωση, μαζί με άλλες εκφράσεις του Οδυσσέα για τον πόθο του στο ομώνυμο έπος του Ομήρου, οδήγησε στον όρο νοσταλγία. Είναι ένας σύνθετος όρος, αποτελούμενος από τις λέξεις νόστος (επιστροφή) και άλγος (πόνος). Η νοσταλγία, λοιπόν, είναι κυριολεκτικά ο πόνος που οφείλεται στη συνεχή επιθυμία επιστροφής στην πατρίδα. Βέβαια, ο χρόνος συνεχίζει την πορεία του και η αγάπη για την πατρίδα παραμένει αναλλοίωτη. Και ίσως ακριβώς εκείνη η απόσταση, που με χωρίζει από την Ελλάδα, να καλλιεργεί αυτήν την ανθεκτική, όμορφη νοσταλγία, που κάθε χρόνο, τη νύχτα της ξενιτεμένης πρωτοχρονιάς, ανθίζει στην καρδιά μου.

Το επόμενο πρωί, επιστροφή στην καθημερινότητα. Στην όμορφη δουλειά μου, στο δικό μου σπίτι, στην ευχάριστη ρουτίνα μου. Βλέπω τα παιδιά μου χαρούμενα, πολύγλωσσα, κοινωνικά, ασφαλή να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που δεν θα μπορούσα να τους το προσφέρω στην Ελλάδα. Διαβάζω στον πίνακα στο δωμάτιο της Κωνσταντίνας ότι ευγνωμονεί την τύχη που την έφερε στην Αμερική, όσο και το ότι έζησε στο Κουβέιτ διώχνοντας όλες τις νοσταλγικές μου σκέψεις. Μέχρι του χρόνου, πάλι, σε άλλη μία ήσυχη πρωτοχρονιά της ξενιτιάς. 

[rulinarulina]

Νέα Σμύρνη: Μαρτυρία κατοίκου για τα δυο αδέρφια – «Τα παιδάκια κάνανε έντονη ζωή»

Επικοινωνία Όροι χρήσης 27 Δεκεμβρίου 2023 ΚΕΝΤΡΙΚΗ Ελλάδα Αστυνομικό Πολιτική Οικονομία Κύπρος Διεθνή Υγεία Media Lifestyle Καιρός Ενότητες Άμυνα Αθλητικά AutoMotoNews Άνδρας Γυναίκα Παιδί Αναγνώστες Απόψεις Επιστήμη Περιβάλλον Πολιτισμός Συνταγές Τεχνολογία Χρήσιμα Virals Ανέκδοτα Αστεία Παράξενα Ζώδια Top Stories Χρυσά Βραβεία Γεύσης Διάφορα Χμμμμμ… Κάτι…

[eclecticstarlightblogger]

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Η πρώτη μέρα του χρόνου δεν αποτελεί απλώς την αρχή του έτους ή μία ακόμη μέρα στη ζωή μας, αλλά μία νέα αρχή για τη βελτίωση της ζωής μας. Θέτουμε στόχους, συνομιλούμε με τον εαυτό μας για αυτά που θέλουμε να πετύχουμε και ευχόμαστε όλα να μας πάνε καλά. Οι λίγο πιο προληπτικοί φίλοι και […] Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά! – olympia source…

[thoughtfullyblogger]

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Η πρώτη μέρα του χρόνου δεν αποτελεί απλώς την αρχή του έτους ή μία ακόμη μέρα στη ζωή μας, αλλά μία νέα αρχή για τη βελτίωση της ζωής μας. Θέτουμε στόχους, συνομιλούμε με τον εαυτό μας για αυτά που θέλουμε να πετύχουμε και ευχόμαστε όλα να μας πάνε καλά. Οι λίγο πιο προληπτικοί φίλοι και […] Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά! – olympia source…

[greekblogs]

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Η πρώτη μέρα του χρόνου δεν αποτελεί απλώς την αρχή του έτους ή μία ακόμη μέρα στη ζωή μας, αλλά μία νέα αρχή για τη βελτίωση της ζωής μας. Θέτουμε στόχους, συνομιλούμε με τον εαυτό μας για αυτά που θέλουμε να πετύχουμε και ευχόμαστε όλα να μας πάνε καλά. Οι λίγο πιο προληπτικοί φίλοι και […] Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά! – olympia source…

[skandaladiaplokidiafthora]

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά!

Η πρώτη μέρα του χρόνου δεν αποτελεί απλώς την αρχή του έτους ή μία ακόμη μέρα στη ζωή μας, αλλά μία νέα αρχή για τη βελτίωση της ζωής μας. Θέτουμε στόχους, συνομιλούμε με τον εαυτό μας για αυτά που θέλουμε να πετύχουμε και ευχόμαστε όλα να μας πάνε καλά. Οι λίγο πιο προληπτικοί φίλοι και […] Τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά! – olympia source…

[cretadrive-blog]

Συμβουλές επιβίωσης σε επίθεση καρχαρία

Συμβουλές επιβίωσης σε επίθεση καρχαρία

Συμβουλές επιβίωσης σε επίθεση καρχαρία: Η υδροβιολόγος Άλισον Κοκ δίνει πρακτικές συμβουλές επιβίωσης σε επίθεση καρχαρία… (more…)

[kampanianews]

Η πρόταση γάμου του Γιώργου Μαυρίδη vid

Η πρόταση γάμου του Γιώργου Μαυρίδη vid

Βίντεο από την πρόταση γάμου στη σύντροφό του, Κρίστη Καθάργια, δημοσίευσε ο Γιώργος Μαυρίδης την Κυριακή 25 Ιουλίου 2021Ο παρουσιαστής και tattoo artist έκανε πρόταση γάμου στην αγαπημένη του στη παραλία, με «συνεργούς» τα δύο σκυλιά τους, που δήθεν έφερναν τα μπαλάκια που τους πέταγε. Μέσα σε ένα είχε κρύψει το δαχτυλίδι.Η Κρίστη βλέποντας το δαχτυλίδι μέσα στο μπαλάκι του τένις που έφερε το…

[darkside-cookies]

μια μέρα θα δω τον κύριο Καπουτζίδη και θα του πω εγώ ξέρω πως η πρώτη φορά που αναφέρεται η ύπαρξη του παυρινού στο παρά πέντε είναι στο επεισόδιο 22 όταν ο αλέξης ανακοινώνει στη ντάλια τις μελλοντικές της συναντήσεις που θα χάσει λόγω της αρρώστιας της και ανάμεσα σε αυτές είναι και μια συνάντηση με τον πρόεδρο του ελληνικού δημοκρατικού αγώνα, μόνο που αντί για αρη παυρινο τον λέει ακη παυριανο και ο καπουτζιδης θα με κοιτάξει παράξενα και μετά θα του πω αλλά εσείς αποφασίσατε να κάνετε τη νέα σας σειρά στο συνδρομητικό κανάλι του αντ1 και μετά θα του επιτεθώ με τα νύχια μου 😁

[reality-breaker]

ένα από τα πιο απλά και παράξενα πλάσματα της φύσης / ταινίες Sword & Sorcery που έγιναν μυθιστορήματα / το ένα άπειρο μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το άλλο / αρχαίο αθηναϊκό βάζο με ξόρκια και κατάρες / η Αισθητική του Κακού / ταινίες σαν από βιβλία του Pynchon / πολιτείες solarpunk / το πεδίο της οριακότητας / Harry Clarke / Psychotronic Video (περιοδικό) / Larry Kresek / μαραθωνοδρόμοι / υπερανθρωπισμός και τεχνοκρατία / η αόρατη πόλη και το genius locus / COVID-19 \ νέα τεστ ανίχνευσης του κορονοϊού — οι μισοί που πέθαναν στην Κύπρο ήταν εμβολιασμένοι — συμβούλιο της Ευρώπης: μη νόμιμος ο έμμεσος εξαναγκασμός για εμβολιασμό

[dz2alz23]

Αγαπητέ μου Χριστιανόπουλε,

χθες βράδυ γκούγκλαρα το όνομα σου

μήπως και έχεις βγάλει νέα συνέντευξη,

όπως έκανα όταν ήμουν 20αρης

όπως όταν δεν είχες αρρωστήσει βαριά.

Πάλι οι ίδιες συνεντεύξεις σου ωστόσο

και σκεφτόμουν

πόσο έχω πρόβλημα

να αποδεχτώ πως δε θα βγάλεις άλλες

πόσο έχω πρόβλημα

να αποδεχτώ το ότι μεγαλώνουμε->πεθαίνουμε

πόσο έχω πρόβλημα

με πράγματα τόσο «φυσιολογικά».

(Ίσως να φταίει το ότι ως πουστάρα

ποτέ μου δεν τα πήγαινα καλά

με οτιδήποτε το «φυσιολογικό»)

Χθες βράδυ τρόμαξα τόσο πολύ,

μου ‘ρθε η ιδέα

να ιδρύσω μια οργάνωση

κατά του θανάτου,

και για ένα δευτερόλεπτο

ήταν η καλύτερη

ιδέα του κόσμου.

Χθες βράδυ πίστεψα

σε ένα αγόρι

και για ένα δευτερόλεπτο

ήταν το καλύτερο

αγόρι του κόσμου.

Χθες βράδυ

ένα αγόρι έγραφε στο προφίλ του

>yea sex is cool,

but have u ever been treated like a priority

instead of just an option<

και σκέφτηκα να στείλω μήνυμα

όμως με πρόλαβε:

έλεγε θέλει

να με σκίσει

να με σπάσει στο ξύλο

έτσι στα γρήγορα

και του ‘πα

«από αύριο,

σήμερα δεν μπορώ»,

δεν ήθελα να τον στεναχωρήσω.

Χθες βράδυ

-πριν αρχίσω

να κοιτάω συνεντεύξεις σου-

μίλησα και με άλλα αγόρια

ώσπου πετάχτηκες:

>Παράξενα παιδιά,

προτιμούν

να καυλώνουν

εξ αποστάσεως

παρά

εξ επαφής<

κι εγώ σου φώναζα

να μείνεις

σαν παιδάκι

που φωνάζει

«ακόμα ένα παραμύθι».

Ήθελα να μείνεις για πάντα

να γράψεις νέα ποιήματα:

‘από το ψωνιστήρι του βαρδάρη

στο ψωνιστήρι του Instagram’

‘από τον ύμνο στην μπότα

στον ύμνο του κραγιόν’.

Κι όμως

μόνο μου ψέλλισες

>νεκρή πιάτσα<

πριν χαθείς.

Sam albatros

[lysasmenadipoda]

Αυτό ονομάζουμε ζωη

2000

Κλαις ακατάπαυστα μέχρι ένα άγγιγμα να σε ζεστάνει .

Ταυτόχρονα βροχή τρέχει από δύο στρογγυλά αμύγδαλοτα μάτια , τα ακουςςς .

Όσο ήρεμεις διακρίνεις μια μαύρη σκιά που ταυτόχρονα χτυπάει ένα άσπρο φως πίσω της σαν να θέλει να την κρύψει από τα νέα πράγματα που την περιμένουν .

Όσο περνάει η ώρα ,χρώματα ξετιλιγονται από πίσω του τούνελ προς το σώμα σου . Σιγά σιγά σε ρουφάνε όπως ρουφαει το σώμα τη ψυχή .

2010

Κατακλιζεσαι από χαρούμενες και χαροπες νεράιδες που η ξεχνασια σε τραβάει να δημιουργήσεις την δική σου ουρά από θάλασσα .

2016

Όσο χτίζεις το σώμα σου, σου χτυπάνε την πόρτα χωρίς σταματημό τέσσερα είδη , παράξενα... δεν τα έχεις ξαναδεί οπότε δεν μπορείς να τα ονομάσεις κι όλας .

Φωνάζεις την μόνη σου ελπίδα μπας και σε σώσει από τα άχρωμα σώματα της θλιψης.

Φωνάζεις μέχρι που νιώθεις οτι πόνος να μην ειναι πλέον σαν απλό τσούξιμο αλλά σαν να ασφιξιεις .

Σου κλείνεις τις αρτηρίες, ξεκινοντας από τα κάτω άκρα .

Γονατίζεις.

Νιώθεις την κοιλιά λες και .... Η ψυχή σου πέφτει και σακατεύεται , πέφτει από έναν λόφο και χτυπάει το κεφάλι της σε έναν άδειο χωρίς πανοπλία τοίχο.

Ξυπνάς .

Κράτας το κεφάλι σου διότι αντιλαμβάνεσαι ένα πισωχτυπημα . Δυνατό που να σε κάνει να πετάξεις σε νέα μέρη που με δύσκολια μπορείς να περάσεις τον ποταμό .

Που τα ορμητικά νερά του σε βαράνε μέχρι να βγει στην επιφάνεια η κυρία με τα μαύρα λουλούδια στο δεξί της χέρι .

Πέφτεις .

Γυρνάς το βλέμμα σου προς τις πέτρινες σκάλες που φτιάχτηκαν με αναμνήσεις χωμένες στο παρελθόν.

Παίρνεις απόφαση να ρίξεις μέσα από το ματάκι μια ματιά για να σιγουρευτείς ότι δεν μπήκαν από την πίσω πόρτα σαν πωλητές .

Να σου πουλήσουν τα κόκκινα , μπλε , λιλά , ροζ και κίτρινα ποδήλατα που με αυτά ταξιδεύεις με φορά χωρίς φρένα στην περιοχή του πάνω κόσμου .

2020

Που είναι το ακριβώς αντίθετο με του κάτω .

Ο χώρος ξεκινάει από το πάτωμα μαύρος και όσο σιγά σιγά σηκώνεις το κεφάλι σου προς τον ήλιο όλα μετατρέπονται σε γκρι .

Δεν προσπάθησαν καν να γίνουν οι ιππόκαμποι της γκρι λίμνης .

Προτίμησαν να περάσουν το όριο της κόκκινης γραμμής που διαχώριζε την γνώμη με την ψυχή .

2030

Έφτασες να μαζεύεις τα χνάρια σου , που με τόσο κόπο προσπαθήσεις να τα μοιραστείς με λιμάνια που είχαν προορισμό .

2090

Πεθαίνεις από έμφραγμα .